Η Συνταγματική κατοχύρωση κανόνων οικονομικής διακυβέρνησης θα μπορούσε - κατά μία έννοια - και να εκληφθεί σάν απόδειξη ότι οι έλληνες πολιτικοί είναι ανίκανοι, είναι καραγκιόζηδες;

Η ερώτηση είναι πολύ τολμηρή και οι απαντήσεις δέν θα μπορούσε να είναι εύκολες...
Πάντως μερικές σκέψεις θα μπορούσαμε να κάνουμε...
Στό Σύνταγμα λοιπόν τί άλλο βάζουμε παρά τίς αδιαπραγμάτευτες αρχές λειτουργίας τού κράτους ή αλλιώς εάν το θέλετε, αυτά πού δέν πρέπει να εξαρτώνται απο τη θέληση τών πλειοψηφιών πού προκύπτουν απο τίς συγκυρίες, αλλά είναι εκεί σάν πλαίσιο, εντός τού οποίου, και μόνο εντός αυτού, μπορούν να νομοθετούν οι κυβερνώντες...
Δέν μπορούν δηλαδή να το υπερβούν...




Οι κανόνες τού ελλείματος 3% και χρέους 60% είναι κατα κάποιους αυτονόητες αρχές και στην ουσία δέν χρειάζονται κατοχύρωση...
Λένε δηλαδή κάποιοι ότι εάν ένας πού κυβερνάει μιά χώρα με τεράστιο χρέος και έλλειμμα δανείζεται και χρεώνει κιάλλο τη χώρα , ενώ δέν υπάρχει κάποια εθνικη έκτακτη ανάγκη, και το κάνει απλά για να επανεκλεγεί μοιράζοντας (δανεικά) λεφτά, αυτός δέν μπορεί παρά να είναι ανίκανος καραγκιόζης...
Τόσο ανίκανοι, καραγκιόζηδες πολιτικοί όμως δέν υπάρχουν...
Οπότε γιατί να κατοχυρώσουμε τό αυτονόητο?
Γιατί να κατοχυρώσουμε και μάλιστα Συνταγματικά αυτό πού αποτελεί κοινή λογική?
Χρειάζεται κατοχύρωση η κοινή λογική ότι δηλαδή δέν υπερδανείζεσαι καταστρέφοντας μιά χώρα απλά για να επανεκλεγείς , ενώ δηλαδή δέν υπάρχει καμμία εθνική ανάγκη?
Οι γερμανοί επιμένουν ότι χρειάζεται κατοχύρωση όλο αυτό...
Εν πάσει περιπτώσει οι απαντήσεις δέν είναι εύκολες...
Πάντως και κατα τη γνώμη μας για να απαντήσει κανείς με σαφήνεια στο ερώτημα εάν αυτοί οι κανόνες χρειάζονται συνταγματική κατοχύρωση θα πρέπει πρώτα να απαντήσει τί είδους πολιτικούς διαθέτει μιά χώρα...
Προηγείται αυτη η ερώτηση...