Τραπεζίτες, επιχειρηματίες, αντιπολίτευση και συνδικαλιστές δέν δίνουν δεκάρα για τη χώρα και τούς πολίτες και προτάσσουν τό ατομικό τους συμφέρον. Ο Γιώργος δέν πρέπει να διστάσει...

Μέ μιά ματιά μπορεί κανείς να καταλάβει τό πρόβλημα της χώρας διαχρονικά και σήμερα...
Αυτοι πού είναι (ηθικά) υποχρεωμένοι να δρούν για το καλό τής χώρας αδιαφορούν, δέν δίνουν δεκάρα για τη χώρα και τούς πολίτες της (οι οποίοι παρεπιμπτόντως τούς τρέφουν) και πιέζουν ώστε τα δικά τους προνόμια να παραμεινουν ανέγγιχτα και να πληρώσουν άλλοι...
Μιά ζωή τό ίδιο βιολί στό ελληνικό κρατίδιο (απο τό 1821 μέχρι σήμερα τό ίδιο βιολί)....
Οι άλλοι είναι βέβαια τα συνήθη κορόιδα...
Οι ανυπεράσπιστοι πολίτες οι οποίοι θέλοντας και μή υποβάλλονται σέ θυσίες για να συνεχίζουν οι έχοντες τα πόστα στό ελληνικό κρατίδιο να απολαμβάνουν τα προνόμιά τους...
Τό ότι αυτά τα προνόμια είναι νόμιμα δέν λέει τίποτα...
Εφόσον δέν είναι και ηθικά...
Χαρακτηριστικό παράδειγμα η πρόσφατη περίπτωση με την Αλφα...
Η ακόμα με συντεχνίες πού ταλαιπωρούν επί χρόνια τούς ανυπεράσπιστους πολίτες...
Τα ίδια και με την αντιπολίτευση...
Τό ότι ο Γιώργος έκανε τα ίδια και αυτός, όταν ήταν στην αντιπολίτευση δέν είναι δικαιολογία....
Κάποτε αυτός ο φαύλος κύκλος πρέπει να σπάσει...
Και τέτοιοι φαύλοι κύκλοι δέν σπανε με τήν πειθώ..
Κόβονται με το μαχαίρι...
Εάν ο Γιώργος διστάσει θα βρεθεί στη θέση τού Καραμανλή και δικαίως...
Ας θυμηθεί τήν πορεία τού Καρμανλή απο τόν Μάρτιο τού 2009 και μετά, και ας αποφασίσει...
Θέλει να ζήσει τό ίδιο ακριβώς σενάριο 2 χρόνια μετά?
Μιλάμε για τό ίδιο ακριβώς, καρμπόν σενάριο...
Εάν αυτό θέλει να είναι σίγουρος ότι αυτό θα πάρει...
Μήν κλαίγεται μετά...
Εάν πχ θυσιάσει τον Παπακωνσταντίνου θα έχει κάνει το πρώτο λάθος...
Αλλους πρέπει να πετάξει απο τήν κυβέρνησή του...
Καί μάλιστα κλωτσηδόν...
Τί κάθεται και τούς κοιτάει...
Τούς ξέρει, τούς ξέρουμε τούς ξέρουν...
Επίσης θα πρέπει να τρίξει τα δόντια σέ τραπεζίτες και διάφορους επιχειρηματίες οι οποίοι μάς πουλάνε και μούρη απο πάνω και μάς σηκώνουν και τό φρύδι με τα λεφτά τών πολιτών...
Νά τούς πετάξει εκτός παιγνιδιού, να τούς κόψει τόν κώλο...
Τό ξέρει ότι μπορεί, τρόποι υπάρχουν, έχει δεχθεί εισηγήσεις, αλλά διστάζει...
Τί φοβάται δηλαδή?
Δέν ξέρει ότι αυτά πού θα τού συμβούν εάν τούς αφήσει ασύδοτους, όπως κάνει τώρα, θα είναι πολύ χειρότερα απο αυτά πού θα τού συμβούν εάν συγκρουστεί μαζί τους?
Και στό κάτω κάτω ας σκεφθεί και κάποιος πολιτικός τή χώρα λίγο περισσότερο απο τό τομάρι του...
Τό σημερινό άρθρο τού Βήματος είναι πολύ καλό...


Αντιγράφουμε...


Σε σταυροδρόμι η χώρα, καλείται να λάβει γενναίες αποφάσεις- Οι κρίσιμες επιλογές της κυβέρνησης και το δίλημμα της ιθύνουσας τάξης
Επικίνδυνοι δισταγμοί του Γιώργου
ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΑΡΑΚΟΥΣΗΣ | Κυριακή 27 Φεβρουαρίου 2011


«Στα πεδία των δισταγμών ασπρίζουν τα κόκαλα εκατομμυρίων ανθρώπων, οι οποίοι στη χαραυγή της νίκης σταμάτησαν να προχωρούν και περιμένοντας πέθαναν». Η φράση αποδίδεται στον
Σάρτζεντ Σράιβερ, γαμπρό του αμερικανού προέδρου Τζον Κένεντι, ιδρυτή, το 1961, της διεθνούς εθελοντικής ομάδας «Ρeace Corps» και υποψήφιο αντιπρόεδρο των ΗΠΑ το 1972 με τον Τζορτζ Μακ Γκόβερν και ίσως αποδίδει, καλύτερα απ΄ οποιαδήποτε άλλη, το ελληνικό πολιτικό πρόβλημα της
παρούσης κρίσιμης μεταβατικής περιόδου. Η Ελλάδα μοιάζει αυτή την ώρα με τον μαχητή που, κουρασμένος από την πολύμηνη μάχη, χάνει το κουράγιο του, κοντοστέκεται και δεν κάνει το αποφασιστικό βήμα προς την τελική μάχη, κινδυνεύοντας να σκοτωθεί από τις αδέσποτες σφαίρες.
Oλα τα στοιχεία και δεδομένα βεβαιώνουν ότι η ελληνική οικονομία και πολιτική βρίσκονται αυτή τη στιγμή ξανά σε σημείο μηδέν, σε χρόνο κατά τον οποίο είτε θα ληφθούν γενναίες αποφάσεις και η χώρα θα βαδίσει προς τη διάσωση είτε θα οδεύσει με μαθηματική βεβαιότητα προς τη χρεοκοπία. Εχει κάνει βήματα πολλά, έχει σηκώσει μέγα βάρος, αλλά μένει μετέωρη επειδή η μάχη μοιάζει ατέλειωτη. Ηδη η κυβέρνηση φανερώνει σημάδια κόπωσης, αδυναμίας και ελλείμματα συντονισμού και αποφασιστικότητας. Οι περισσότεροι των υπουργών απλώς παρακολουθούν τα τεκταινόμενα και τη μάχη δίνουν μόνοι τους τρεις- τέσσερις, ως άλλοι Δον Κιχώτες που παλεύουν με ανεμόμυλους. Ωστόσο οι διεθνείς παράγοντες έχουν καταστήσει σαφές ότι δεν υπάρχουν περιθώρια αναστολών και καθυστερήσεων. Τελευταία στο Βερολίνο η γερμανίδα καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ μετέδωσε στον κ. Γ. Παπανδρέου ότι χωρίς ελληνική συμμετοχή και υπερπροσπάθεια δεν πρόκειται να υπάρξει σωτηρία και διάσωση.

Στενή επιτήρηση

Το τέταρτο μνημόνιο επίσης, το κείμενο που δόθηκε στη δημοσιότητα από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, φανερώνει ακριβώς την ένταση της προσπάθειας, το βάθος της επερχόμενης προσαρμογής, αλλά και τη λεπτομερειακή, σχεδόν ασφυκτική, παρακολούθηση των ελληνικών οικονομικών εξελίξεων σε πλήθος μετώπων, από τις δαπάνες των ασφαλιστικών ταμείων και των νοσοκομείων ως τις τράπεζες. Αν δει κανείς το παράρτημα του τέταρτου μνημονίου θα αντιληφθεί αυτόματα το εύρος της παρακολούθησης και των απαιτήσεων του διεθνούς οικονομικού ελέγχου, ο οποίος επιβλήθηκε ακριβώς επειδή η ελληνική πολιτική δεν είχε το σθένος να επιβάλει μόνη της κανόνες ελέγχου των δημοσίων οικονομικών και διαμόρφωσε, μοναδικό στον κόσμο, περιβάλλον σπατάλης και ανομίας, που γέμισε με καχυποψία και αμφιβολία εταίρους και δανειστές.

Το δυστύχημα είναι ότι δεν είναι μόνο το πολιτικό προσωπικό που ταλαντεύεται. Αναστολές και αναβολές διακρίνουν ολόκληρη την ιθύνουσα τάξη της χώρας. Επιχειρηματίες, τραπεζίτες και άλλοι επιμένουν να δρουν ατομικά, στη βάση μικροσυμφερόντων, χωρίς αίσθηση της συλλογικής κρίσης που απειλεί τους πάντες και τα πάντα. Χαρακτηριστική υπήρξε η κατάληξη της πρότασης συγχώνευσης της Εθνικής Τράπεζας με την Αlpha Βank.

Ολες οι πληροφορίες βεβαιώνουν ότι η συμφωνία χάθηκε στις λεπτομέρειες, για τα ελάχιστα κέρδη υπέρ των μετόχων της μιας τράπεζας έναντι της άλλης, χωρίς καμία αίσθηση της κρισιμότητας των συνθηκών, αλλά και της επερχόμενης μεταβολής.

Κακά τα ψέματα, αν στο επόμενο σύντομο διάστημα δεν αναληφθούν πρωτοβουλίες, σε τρειςτέσσερις μήνες οι τράπεζές μας δεν θα μπορούν να κάνουν ούτε βήμα, όλα θα ελέγχονται από εξωτερικούς παράγοντες και οι μέτοχοι που μέχρι πρότινος διατηρούσαν την ψευδαίσθηση της ιδιοκτησίας θα αντιληφθούν ότι η τύχη τους εξαρτάται απολύτως από τις διαθέσεις των εμπειρογνωμόνων της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Ακόμη και οι αποφάσεις των Διοικητικών Συμβουλίων τους θα τελούν υπό την έγκριση των υπευθύνων της Φραγκφούρτης. Η συρρίκνωση, οι πωλήσεις περιουσιακών στοιχείων, η απειλή του αφελληνισμού εν τέλει, θα πάνε το τραπεζικό σύστημα είκοσι χρόνια πίσω. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται βεβαίως για τη χρηματοδότηση των επιχειρήσεων και για τις συνθήκες απόλυτης πιστωτικής ασφυξίας που πιθανώς θα διαμορφωθούν σε όλες τις ζώνες της ελληνικής οικονομίας.

Κρίσιμος Μάρτιος

Αλλά δεν είναι η μόνη ζώνη. Ολο το σύστημα διακυβέρνησης της χώρας που σήμερα αντιμετωπίζει αντίστοιχα διλήμματα αλλαγών και πρωτοβουλιών θα κληθεί να τοποθετηθεί και να λάβει αποφάσεις. Ο ίδιος ο κ. Παπανδρέου και η ομάδα που τον συνοδεύει δεν μπορούν να μείνουν απαθείς παρατηρητές των εξελίξεων. Το δίλημμα «ή τώρα ή ποτέ» τίθεται και στον Πρωθυπουργό, όπως εκείνος το έθεσε στην κυρία Μέρκελ και επιστρέφεται σε εκείνον. Είναι πλέον καθαρό ότι για να υπάρξει η γενναιοδωρία της γερμανίδας καγκελαρίου θα πρέπει ο ίδιος να κινηθεί με τη δέουσα αποφασιστικότητα σε αυτή την κρίσιμη καμπή. Οσοι γνωρίζουν την κατάσταση ξέρουν ότι δεν έχει πολλές επιλογές. Ή θα προχωρήσει δυναμικά αναλαμβάνοντας τις πρωτοβουλίες και το βάρος της σωτηρίας ή θα μείνει στην Ιστορία ως ο πρωθυπουργός της χρεοκοπίας. Ενδιάμεσες καταστάσεις δυστυχώς δεν υπάρχουν, όπως δεν υπάρχει και πολύς διαθέσιμος χρόνος. Ο επόμενος μήνας είναι ίσως ο κρισιμότερος και αυτός που θα κρίνει την τύχη της οικονομίας και της χώρας.

TΑ ΤΡΙΑ «ΒΑΡΙΔΙΑ»


1. Ελλειψη συντονισμού και αποφασιστικότητας της κυβέρνησης 2. Οι ασφυκτικές απαιτήσεις και οι περιορισμοί του τέταρτου μνημονίου 3. Επιχειρηματίες και τραπεζίτες δρουν στη βάση μικροσυμφερόντων


http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=32&artId=386680&dt=27/02/2011