Dr Gamata Ola: Ψυχολογία τού συλλογικού υποκειμένου. Straight συλλογικά υποκείμενα , και συλλογικά υποκείμενα πού "το πάνε το γράμμα". Εισαγωγή στό θέμα....

Ο Dr Gamata Ola είναι επιστήμων με βασικές σπουδές και διδακτορικό στόν χώρο της παπαρολογίας και (φυσικά) πανελίστας σέ μεσημεριανά...


Ενας δυναμικός κλάδος τής επιστήμης τής σύγχρονης ψυχολογίας είναι και αυτός τής ψυχολογίας τού συλλογικού υποκειμένου...
Πρόκειται γιά πολύ εξειδικευμένο επιστημονικό κλάδο πού απευθύνεται αποκλειστικά σέ επιστήμονες ήδη εξοικειωμένους με αντίστοιχα θέματα, δηλαδή δέν απευθύνεται σέ μέσους ανθρώπους οι οποίοι έχουν ως γνωστόν εγκέφαλο καμένο απο την τηλεόραση ...
Επιστημονικά μιλώντας ένα συλλογικό υποκείμενο (πχ ένας σύλλογος, μιά εταιρία, ένα κίνημα, ένα κόμμα κλπ) έχει ψυχή και άρα, συνακόλουθα, χαρακτήρα πρός διερεύνηση...
Υπάρχουν γιά παράδειγμα εταιρίες ή οργανώσεις πού είναι δυναμικές και επιθετικές και άλλες πού κινούνται διά τής πλαγίας οδού, συγκρατημένα, χωρίς ρίσκα, δηλαδή επιστημονικά μιλώντας "ακολουθούν τη πολιτική τού ώριμου φρούτου" ...
Ενα συλλογικό υποκείμενο ζεί, μεγαλώνει και αναπτύσσεται όπως ακριβώς και ένας άνθρωπος...
Ενα συλλογικό υποκείμενο έχει παιδική, εφηβική και ενήλικη ζωή...
Εχει επιθυμίες, απωθημένα, φοβίες, τραυματικές εμπειρίες...
Τέλος ένα συλλογικό υποκείμενο έχει φύλο...
Μπορεί να είναι αρσενικό...
Μπορεί να είναι θηλυκό...
Τέλος μπορεί να μήν είναι τίποτα απο τα δύο...
Επιστημονικά μιλώντας, αυτή η τρίτη περίπτωση, καλείται "το πάει το γράμμα"...
Υπάρχουν Αγγλοσάξωνες επιστήμονες οι οποίοι έχουν προτείνει τόν επιστημονικό όρο "το κανελώνει το ρυζόγαλο" ή ακόμα ακόμα τον όρο "την κουνάει την αχλαδιά" αλλά εδώ και πολλά χρόνια έχει επικρατήσει ο όρος "το πάει το γράμμα"...
Ενα straight συλλογικό υποκείμενο μιλάει ίσια, καθαρά και σταράτα...
Οταν λέει αλήθειες μιλάει ίσια, καθαρά και σταράτα...
Τό περίεργο είναι δέ, ότι και ψέματα όταν λέει, πάλι μιλάει ίσια, καθαρά και σταράτα...
Απο ένα straight συλλογικό υποκείμενο θα ακούσεις ένα μεγάλο, χονδρό, καθαρό ψέμα, όχι μισόλογα, όχι ένα ψεματάκι με πολλές ερμηνείες...
Αντιθέτως τό συλλογικό υποκείμενο πού "το πάει το γράμμα" μιλάει στρογγυλεμένα, διφορούμενα...
Μιλάει σάν να θέλει να κρυφτεί, σάν να ντρέπεται για τήν πραγματική του υπόσταση...
Στήν πραγματικότητα ένα συλλογικό υποκείμενο πού "το πάει το γράμμα" βιώνει ένα διχασμό προσωπικότητας...
Αλλα αισθάνεται και πιστεύει πραγματικά , και με άλλα συνθήματα πολιτεύεται...
Τά ψέματά του δέν είναι πειστικά γιατί είναι ψεύτικα ψέματα, είναι μισά...
Είναι τέτοια, ώστε να έχει διέξοδο διαφυγής όταν ανακαλυφθεί, διαδικασία στήν οποία ποτέ δέν μπαίνει ένα straight συλλογικό υποκείμενο....
Οι άνθρωποι πιστεύουν τά ψέματα τού straight συλλογικού υποκειμένου και το θαυμάζουν για τα ψέματα πού λέει, ενώ αντιθέτως σιχαίνονται σάν τις αμαρτίες τους τα ψευδόμενα συλλογικά υποκείμενα πού "το πάνε το γράμμα"...
Εχει να κάνει με τον τρόπο εκφοράς τού ψέματος, δηλαδή με τον χαρακτήρα τού συλλογικού υποκειμένου και όχι με το ψέμα αυτό καθεαυτό....
Γιά εμάς τούς επιστήμονες η μελέτη τής ψυχολογίας τού συλλογικού υποκειμένου αποτελεί προφανώς ένα απίστευτα ενδιαφέρον θεωρητικο θέμα όσο ακριβώς βαρετό και άνευ ουσίας μπορεί να είναι αυτό το συγκεκριμένο θέμα για τούς κοινούς (μη επιστήμονες) ανθρώπους, πού ως γνωστόν έχουν εγκέφαλο καμένο απο τ'ήν τηλεόραση...
Εν τούτοις ακόμα και ημείς οι επιστήμονες ενίοτε θέλουμε ένα διάλειμα...
Διάλειμα λοιπόν και η συνέχεια τής διάλεξης πάλι εδώ αργότερα....