Οποιος ζεί μέσα στήν πιάτσα ξέρει ότι υπάρχουν πωλητές με ταλέντο και πωλητές πού δέν κάνουν για τη δουλειά..
Αυτό θα πεί ότι έχοντας τό ίδιο ακριβώς προιόν στά χέρια του ένας καλός πωλητής μπορεί να σου βγάλει τρελά κέρδη και κάποιος άλλος απο δίπλα να σέ βάλει μέσα...
Αρα τό προιόν απο μόνο του δέν λέει τίποτα εάν δέν έχεις και κάποιον να το πουλήσει...
Η πολιτική είναι κιαυτή ένα προιόν...
Οι πολιτικοί πάλι, μάς πουλάνε τίς πολιτικές τους...
Μπορεί όλα αυτά να ακούγονται θεωρητικούρες αλλά είναι μεγάλες αλήθειες...
Γιά να γίνουν δέ καλύτερα κατανοητά ας πάρουμε ένα συγκεκριμένο όσο και φανταστικό παράδειγμα...
Ας υποθέσουμε ότι η πολιτική πού θέλεις να πουλήσεις στόν κόσμο είναι πχ ότι "θα πρέπει να γίνουν απολύσεις στό Δημόσιο"...
Ας βάλουμε τήν φαντασία μας να δουλέψει και ας δούμε στήν πράξη πώς θα πουλούσαν αυτό το φανταστικό προιόν σέ μιά τηλεοπτική εκπομπή διάφοροι φανταστικοί πολιτικοί (Δανειζόμαστε απλά τα ονόματα πού είναι τυχαία παρμένα απο τήν πολιτική επικαιρότητα. Οι συμπεριφορές είναι φανταστικές και δέν έχουν - εννοείται - καμία σχέση με την πραγματικότητα. Εξάλλου όλο το σενάριο είναι εντελώς φανταστικό)...
1) Loveρδος.
Ο Loveρδος κατ΄αρχάς θα έμπαινε στό στούντιο τής εκπομπής κλαίγοντας...
Θα καθόταν στήν καρέκλα του και θα πλάνταζε στό κλάμα...
Δέν θα έλεγε κουβέντα επί του θέματος στα 14 απο τα 15 λεπτά τού τηλεοπτικού χρόνου πού θα είχε στη διάθεσή του...
Απλά θα έκλαιγε γοερά και με λυγμούς...
Στό τέλος και αφού όλοι θα ρωτούσαν "μα τί σου συμβαίνει ρε αδελφέ αμάν να βοηθήσουμε όλοι μήν κάνεις έτσι κλπ" μπορεί και να έλεγε...
Κάποιος μου είπε ότι δέν αποκλείεται να πρέπει να συζητήσουμε γιά ένα είδος άδειας για κάποιους υπαλλήλους...
Αποτέλεσμα...
Ολοι αγανακτισμένοι θα στρεφόντουσαν εναντίον τών Δημοσίων υπαλλήλων πού στενοχωρούν τόν κακομοίρη τόν Loveρδο...
2) Βενιζέλος.
Ο Βενιζέλος απο τα 15 λεπτά εκπομπής θα χρησιμοποιούσε τα 17 μιλώντας γενικά και αφηρημένα γιά τη συνταγματική ερμηνεία τού όρου "απολύσεις υπαλλήλων ανα τον κόσμο διαχρονικά"...
Θά σου εξηγούσε με καθηγητικό κύρος ότι είναι ηθικό και συνταγματικό καθήκον τών ΔΥ νά σκέφτονται το γενικότερο ανα τούς αιώνες συνταγματικό και ηθικό ζητούμενο και προαπαιτούμενο καί άλλα ακατανόητα πού κανείς βασικά δέν κάνει καν τον κόπο να ακούσει...
Στό τέλος θα είχες ξεχάσει εντελώς τό θέμα τής συζήτησης και θα είχες πεισθεί , χωρίς να ξέρεις γιατί ότι μάλλον πρέπει - συνταγματικά, ηθικά, πολιτικά, καλλιτεχνικά και νομικά μιλώντας - να μάς αδειάζουν τη γωνιά κάποιοι υπάλληλοι...
3) Σαμαράς.
Ο Σαμαράς θα ισχυριζόταν με κάθε σοβαρότητα ότι έχει έναν τρόπο πού ενώ όλοι (όταν λέμε όλοι κυριολεκτούμε , εννοούμε όλος ο πλανήτης) λένε ότι πρέπει να απολυθούν δημόσιοι υπάλληλοι αυτός όχι μόνο δέν θα απολύσει κανέναν αλλά θα προσλάβει κι άλλους και επιπλέον θα τούς δώσει και αυξήσεις...
Αυτό θα τό πετύχει μειώνοντας τό κυκλικό αλλά και το τετράγωνο καθώς και το οβάλ έλλειμμα και κάνοντάς μας όλους πλούσιους μέσα σέ 18 μήνες τό πολύ...
Αρκεί να τον ψηφίσουμε...
Αυτόν και τον Κικίλια...
4) Σκυλακάκης.
Ο Σκυλακάκης θα έπαιρνε ένα πένθιμο ύφος και θα ξεκίναγε λέγοντας ότι θα πρέπει να απολυθούν άμεσα όλοι οι δημοσιοι υπάλληλοι γιατί άν δέν γίνει αυτό θα μας βρούν μεγάλες συμφορές...
Επί 15 λεπτά δέ, θα εξηγούσε με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες τίς συμφορές...
ΟΛοι θα τον μισούσαν ακαριαία και ταυτόχρονα θα αγαπούσαν τούς δημοσίους υπαλλήλους και θα έπαιρναν σαφή θέση εναντίον κάθε τέτοιας (απάνθρωπης) πολιτικής...
Τό συμπέρασμά μας είναι απλό...
Η πολιτική απο μόνη της δέν λέει τίποτα...
Ενα μικρό μυστικό εξάλλου - να μείνει μεταξύ μας please - είναι ότι όλοι έχουν την ίδια πολιτική...
Το θέμα μας είναι απλά οι ικανοί πωλητές...
Αυτό θα πεί ότι έχοντας τό ίδιο ακριβώς προιόν στά χέρια του ένας καλός πωλητής μπορεί να σου βγάλει τρελά κέρδη και κάποιος άλλος απο δίπλα να σέ βάλει μέσα...
Αρα τό προιόν απο μόνο του δέν λέει τίποτα εάν δέν έχεις και κάποιον να το πουλήσει...
Η πολιτική είναι κιαυτή ένα προιόν...
Οι πολιτικοί πάλι, μάς πουλάνε τίς πολιτικές τους...
Μπορεί όλα αυτά να ακούγονται θεωρητικούρες αλλά είναι μεγάλες αλήθειες...
Γιά να γίνουν δέ καλύτερα κατανοητά ας πάρουμε ένα συγκεκριμένο όσο και φανταστικό παράδειγμα...
Ας υποθέσουμε ότι η πολιτική πού θέλεις να πουλήσεις στόν κόσμο είναι πχ ότι "θα πρέπει να γίνουν απολύσεις στό Δημόσιο"...
Ας βάλουμε τήν φαντασία μας να δουλέψει και ας δούμε στήν πράξη πώς θα πουλούσαν αυτό το φανταστικό προιόν σέ μιά τηλεοπτική εκπομπή διάφοροι φανταστικοί πολιτικοί (Δανειζόμαστε απλά τα ονόματα πού είναι τυχαία παρμένα απο τήν πολιτική επικαιρότητα. Οι συμπεριφορές είναι φανταστικές και δέν έχουν - εννοείται - καμία σχέση με την πραγματικότητα. Εξάλλου όλο το σενάριο είναι εντελώς φανταστικό)...
1) Loveρδος.
Ο Loveρδος κατ΄αρχάς θα έμπαινε στό στούντιο τής εκπομπής κλαίγοντας...
Θα καθόταν στήν καρέκλα του και θα πλάνταζε στό κλάμα...
Δέν θα έλεγε κουβέντα επί του θέματος στα 14 απο τα 15 λεπτά τού τηλεοπτικού χρόνου πού θα είχε στη διάθεσή του...
Απλά θα έκλαιγε γοερά και με λυγμούς...
Στό τέλος και αφού όλοι θα ρωτούσαν "μα τί σου συμβαίνει ρε αδελφέ αμάν να βοηθήσουμε όλοι μήν κάνεις έτσι κλπ" μπορεί και να έλεγε...
Κάποιος μου είπε ότι δέν αποκλείεται να πρέπει να συζητήσουμε γιά ένα είδος άδειας για κάποιους υπαλλήλους...
Αποτέλεσμα...
Ολοι αγανακτισμένοι θα στρεφόντουσαν εναντίον τών Δημοσίων υπαλλήλων πού στενοχωρούν τόν κακομοίρη τόν Loveρδο...
2) Βενιζέλος.
Ο Βενιζέλος απο τα 15 λεπτά εκπομπής θα χρησιμοποιούσε τα 17 μιλώντας γενικά και αφηρημένα γιά τη συνταγματική ερμηνεία τού όρου "απολύσεις υπαλλήλων ανα τον κόσμο διαχρονικά"...
Θά σου εξηγούσε με καθηγητικό κύρος ότι είναι ηθικό και συνταγματικό καθήκον τών ΔΥ νά σκέφτονται το γενικότερο ανα τούς αιώνες συνταγματικό και ηθικό ζητούμενο και προαπαιτούμενο καί άλλα ακατανόητα πού κανείς βασικά δέν κάνει καν τον κόπο να ακούσει...
Στό τέλος θα είχες ξεχάσει εντελώς τό θέμα τής συζήτησης και θα είχες πεισθεί , χωρίς να ξέρεις γιατί ότι μάλλον πρέπει - συνταγματικά, ηθικά, πολιτικά, καλλιτεχνικά και νομικά μιλώντας - να μάς αδειάζουν τη γωνιά κάποιοι υπάλληλοι...
3) Σαμαράς.
Ο Σαμαράς θα ισχυριζόταν με κάθε σοβαρότητα ότι έχει έναν τρόπο πού ενώ όλοι (όταν λέμε όλοι κυριολεκτούμε , εννοούμε όλος ο πλανήτης) λένε ότι πρέπει να απολυθούν δημόσιοι υπάλληλοι αυτός όχι μόνο δέν θα απολύσει κανέναν αλλά θα προσλάβει κι άλλους και επιπλέον θα τούς δώσει και αυξήσεις...
Αυτό θα τό πετύχει μειώνοντας τό κυκλικό αλλά και το τετράγωνο καθώς και το οβάλ έλλειμμα και κάνοντάς μας όλους πλούσιους μέσα σέ 18 μήνες τό πολύ...
Αρκεί να τον ψηφίσουμε...
Αυτόν και τον Κικίλια...
4) Σκυλακάκης.
Ο Σκυλακάκης θα έπαιρνε ένα πένθιμο ύφος και θα ξεκίναγε λέγοντας ότι θα πρέπει να απολυθούν άμεσα όλοι οι δημοσιοι υπάλληλοι γιατί άν δέν γίνει αυτό θα μας βρούν μεγάλες συμφορές...
Επί 15 λεπτά δέ, θα εξηγούσε με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες τίς συμφορές...
ΟΛοι θα τον μισούσαν ακαριαία και ταυτόχρονα θα αγαπούσαν τούς δημοσίους υπαλλήλους και θα έπαιρναν σαφή θέση εναντίον κάθε τέτοιας (απάνθρωπης) πολιτικής...
Τό συμπέρασμά μας είναι απλό...
Η πολιτική απο μόνη της δέν λέει τίποτα...
Ενα μικρό μυστικό εξάλλου - να μείνει μεταξύ μας please - είναι ότι όλοι έχουν την ίδια πολιτική...
Το θέμα μας είναι απλά οι ικανοί πωλητές...
Σχόλια