Οπως όλοι γνωρίζουμε κανένα μίσος δέν συγκρίνεται με τό ενδοπαραταξιακό μίσος πού βιώνουν οι Ελληνες πολιτικοί...
Είτε πρόκειται γιά υπουργούς πού σφάζονται γιά αρμοδιότητες, ειτε πρόκειται γιά βουλευτές τής ίδιας περιφέρειας, είτε γιά ανθρώπους πού αγωνίζονται γιά τήν εύνοια τού αρχηγού και επιρροή στά κέντρα τών αποφάσεων είναι γνωστό ότι τό μίσος ανάμεσα σέ πολιτικούς τού ίδιου κόμματος είναι αβυσσαλέο καί θανάσιμο...
Εν τούτοις οι διαφορές στίς πρακτικές έκφρασης αυτού - τού δεδομένου και υπαρκτού - ενδοπαραταξιακού μίσους ανάμεσα σέ πολιτικούς τής κεντροδεξιάς και κεντροαριστερής παράταξης είναι θεμελιώδεις , καθοριστικές, καί απο μόνες τους αυτές οι διαφορές αναδεικνύουν και τό πρόβλημα τής διαφοράς ποιότητας ανάμεσα στούς κεντροδεξιούς και κεντροαριστερούς πολιτικούς...
Ας το πούμε αμέσως και ξεκάθαρα...
Ενώ στήν κεντροαριστερά όλοι μισιούνται με όλους και σφάζονται μεταξύ τους με διαρροές στά ξεφτιλισμένα (και πληρωμένα) ΜΜΕ , όλα αυτά σταματάνε όταν τίθεται θέμα αντιπαράθεσης με την κεντροδεξιά...
Μέ απλά λόγια στήν κεντροαριστερά αντιλαμβάνονται τήν άλλη παράταξη ως βασικό εχθρό, και έχουν συναίσθηση ότι άν και θανάσιμοι εχθροί μεταξύ τους, τήν κρίσιμη ώρα πού μπαίνει θέμα, θα ομονοήσουν εναντίον τού κοινού εχθρού...
Εχουν δηλαδή κοινή παραταξιακή συνείδηση η οποία προηγείται όλων ....
Στην κεντροδεξιά τό μίσος εναντίον τού συναδέλφου προηγείται όλων....
Εξάλλου η κεντροδεξιά πάντα έχανε την εξουσία περισσότερο απο τήν αντιπαράθεση ανάμεσα στά μέλη της δηλαδή απο ενδοπαραταξιακές συγκρούσεις παρά απο καθαρή πολιτική ικανότητα τού αντιπάλου....
Ακόμα και τώρα πού μιλάμε αυτό πού παραλύει τήν κεντροδεξιά και θα την παραλύει για πολυ ακόμα δέν είναι παρά τό αβυσσαλέο, θανάσιμο μίσος ανάμεσα στα μέλη της παρά κάτι άλλο...
Μέ δυό λόγια οι κεντροδεξιοί πολιτικοί εύκολα προδίδουν την παράταξη για να αποκομίσουν προσωπικά (πολιτικά ή άλλα) οφέλη...
Στην κεντροαριστερά αυτό δέν παίζει, και θεωρείται απεχθές, ειδεχθές έγκλημα ....
Τιμωρείται με (πολιτικό) θάνατο...
Δέν χρειάζεται να δώσουμε παραδείγματα για να στηρίξουμε όλα αυτά...
Οποιος έχει μάτια βλέπει και όποιος έχει μνήμη θυμάται....
Σημειώνουμε απλά τό σόου πού έδωσαν χθές στίς τηλεοράσεις , live, οι Μίχας, Σγουρός, Φασούλας...
Μπορεί να έδωσαν την εντύπωση σέ κάποιους ότι βλέπαμε "το κλουβί με τίς τρελές" απο τα πολλά φιλιά και τίς αγκαλιές στα όρια τής παρεξήγησης, αλλά όμως τό μήνυμα πέρασε , ακόμα και σέ βάρος τής προσωπικής αξιοπρέπειας τών συμμετεχόντων...
(Στη φωτό στιγμιότυπο απο την παράσταση τό κλοβί με τις τρελές)
Στό συγκριτικό κράς τέστ μας δέν θα πρέπει να παραλείψουμε και το βάθος πάγκου τών δύο παρατάξεων...
Ο Παπανδρέου χθές με πολλή ευκολία ανέσυρε στελέχη ετοιμοπόλεμα απο τη ναφθαλίνη , στελέχη πού δέν παραξένεψε κανέναν πού έγιναν υπουργοί ....
Αντίστοιχα όταν ο Καραμανλής προσπαθούσε να κάνει ανασχηματισμό είναι γνωστό ότι δέν είχε στελέχη και γιαυτό ανακύκλωνε τούς ίδιους ξανά και ξανά, και ας μην επεκταθούμε....
Ολο αυτό βέβαια έχει αιτία...
Η αιτία δέν είναι παρά η διαφορά ποιότητας ανάμεσα στα στελέχη τών δύο παρατάξεων...
Η κεντροαριστερά έχει πολλά και ποιοτικά στελέχη , ενώ η κεντροδεξιά όχι....
ΥΓ Γιά καλύτερη κατανόηση τού θέματος , μέσω τού χιούμορ βεβαίως, μπορείτε να ρίξετε μιά ματιά εδώ ...
και εδώ...
Είτε πρόκειται γιά υπουργούς πού σφάζονται γιά αρμοδιότητες, ειτε πρόκειται γιά βουλευτές τής ίδιας περιφέρειας, είτε γιά ανθρώπους πού αγωνίζονται γιά τήν εύνοια τού αρχηγού και επιρροή στά κέντρα τών αποφάσεων είναι γνωστό ότι τό μίσος ανάμεσα σέ πολιτικούς τού ίδιου κόμματος είναι αβυσσαλέο καί θανάσιμο...
Εν τούτοις οι διαφορές στίς πρακτικές έκφρασης αυτού - τού δεδομένου και υπαρκτού - ενδοπαραταξιακού μίσους ανάμεσα σέ πολιτικούς τής κεντροδεξιάς και κεντροαριστερής παράταξης είναι θεμελιώδεις , καθοριστικές, καί απο μόνες τους αυτές οι διαφορές αναδεικνύουν και τό πρόβλημα τής διαφοράς ποιότητας ανάμεσα στούς κεντροδεξιούς και κεντροαριστερούς πολιτικούς...
Ας το πούμε αμέσως και ξεκάθαρα...
Ενώ στήν κεντροαριστερά όλοι μισιούνται με όλους και σφάζονται μεταξύ τους με διαρροές στά ξεφτιλισμένα (και πληρωμένα) ΜΜΕ , όλα αυτά σταματάνε όταν τίθεται θέμα αντιπαράθεσης με την κεντροδεξιά...
Μέ απλά λόγια στήν κεντροαριστερά αντιλαμβάνονται τήν άλλη παράταξη ως βασικό εχθρό, και έχουν συναίσθηση ότι άν και θανάσιμοι εχθροί μεταξύ τους, τήν κρίσιμη ώρα πού μπαίνει θέμα, θα ομονοήσουν εναντίον τού κοινού εχθρού...
Εχουν δηλαδή κοινή παραταξιακή συνείδηση η οποία προηγείται όλων ....
Στην κεντροδεξιά τό μίσος εναντίον τού συναδέλφου προηγείται όλων....
Εξάλλου η κεντροδεξιά πάντα έχανε την εξουσία περισσότερο απο τήν αντιπαράθεση ανάμεσα στά μέλη της δηλαδή απο ενδοπαραταξιακές συγκρούσεις παρά απο καθαρή πολιτική ικανότητα τού αντιπάλου....
Ακόμα και τώρα πού μιλάμε αυτό πού παραλύει τήν κεντροδεξιά και θα την παραλύει για πολυ ακόμα δέν είναι παρά τό αβυσσαλέο, θανάσιμο μίσος ανάμεσα στα μέλη της παρά κάτι άλλο...
Μέ δυό λόγια οι κεντροδεξιοί πολιτικοί εύκολα προδίδουν την παράταξη για να αποκομίσουν προσωπικά (πολιτικά ή άλλα) οφέλη...
Στην κεντροαριστερά αυτό δέν παίζει, και θεωρείται απεχθές, ειδεχθές έγκλημα ....
Τιμωρείται με (πολιτικό) θάνατο...
Δέν χρειάζεται να δώσουμε παραδείγματα για να στηρίξουμε όλα αυτά...
Οποιος έχει μάτια βλέπει και όποιος έχει μνήμη θυμάται....
Σημειώνουμε απλά τό σόου πού έδωσαν χθές στίς τηλεοράσεις , live, οι Μίχας, Σγουρός, Φασούλας...
Μπορεί να έδωσαν την εντύπωση σέ κάποιους ότι βλέπαμε "το κλουβί με τίς τρελές" απο τα πολλά φιλιά και τίς αγκαλιές στα όρια τής παρεξήγησης, αλλά όμως τό μήνυμα πέρασε , ακόμα και σέ βάρος τής προσωπικής αξιοπρέπειας τών συμμετεχόντων...
(Στη φωτό στιγμιότυπο απο την παράσταση τό κλοβί με τις τρελές)
Στό συγκριτικό κράς τέστ μας δέν θα πρέπει να παραλείψουμε και το βάθος πάγκου τών δύο παρατάξεων...
Ο Παπανδρέου χθές με πολλή ευκολία ανέσυρε στελέχη ετοιμοπόλεμα απο τη ναφθαλίνη , στελέχη πού δέν παραξένεψε κανέναν πού έγιναν υπουργοί ....
Αντίστοιχα όταν ο Καραμανλής προσπαθούσε να κάνει ανασχηματισμό είναι γνωστό ότι δέν είχε στελέχη και γιαυτό ανακύκλωνε τούς ίδιους ξανά και ξανά, και ας μην επεκταθούμε....
Ολο αυτό βέβαια έχει αιτία...
Η αιτία δέν είναι παρά η διαφορά ποιότητας ανάμεσα στα στελέχη τών δύο παρατάξεων...
Η κεντροαριστερά έχει πολλά και ποιοτικά στελέχη , ενώ η κεντροδεξιά όχι....
ΥΓ Γιά καλύτερη κατανόηση τού θέματος , μέσω τού χιούμορ βεβαίως, μπορείτε να ρίξετε μιά ματιά εδώ ...
Ο ρόλος τής ιδεολογίας στήν συγκρότηση και την αποτελεσματικότητα τών συμμοριών. Πράσινες καί γαλάζιες συμμορίες. Εισαγωγή στό θέμα...
και εδώ...
Σχόλια
Οταν εκλαμβανεις την πολιτικη ως συνεχεια του εμφυλιου πολεμου με αλλα μεσα οπως το ΠΑΣΟΚ κερδιζεις αρχικα την πολιτικη κυριαρχια αλλα καθως η συναινεση γυρω απο μεγαλα ζητηματα γινεται αδυνατη τα προβληματα χρονιζουν και τελικα διαλυονται τα παντα.
Θα μπορουσε να πει κανεις οτι δεν τους ενδιαφερει εφ οσον ειναι στην εξουσια.Μονο που η εξουσια για να ασκηθει προυποθετει να υπαρχει αντικειμενο,δηλαδη η χωρα και το κρατος και αυτο πλεον εχει τεθει υπο αμφισβητηση.