Ο Πιέρ Μπερζέ, στενός φίλος του Φρανσουά Μιτεράν, φλογερός εραστής και αιώνιος σύντροφος του Ιβ Σεν Λοράν, θα τελειώσει τον Σαρκοζή;
ΠΙΕΡ ΜΠΕΡΖΕ
Ο μετρ της ανατροπής
Ο αιρετικός πρώην σύντροφος του Ιβ Σεν Λοράν αναλαμβάνει τα ηνία της εφημερίδας «Μοντ»
Του ΠΕΡΙΚΛΗ ΔΗΜΗΤΡΟΛΟΠΟΥΛΟΥ
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Σάββατο 3 Ιουλίου 2010
Στενός φίλος του Φρανσουά Μιτεράν, φλογερός εραστής και αιώνιος σύντροφος του Ιβ Σεν Λοράν, χρηματοδότης διάφορων εντύπων και από την περασμένη Δευτέρα συνιδιοκτήτης της «Μοντ». Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι
ο πολυσχιδής Πιερ Μπερζέ έγινε γνωστός σε μια χώρα όπου ελάχιστοι ενδιαφέρονται για το τι κάνεις στο κρεβάτι σου και με ποιον. Στη Γαλλία αρκεί να αγαπάς τη διανόηση και τις τέχνες. Και να ταράζεις κάθε τόσο τα νερά.
Ενας βιογράφος του Σεν Λοράν είχε χαρακτηρίσει τον Μπερζέ «τρομερή κόμπρα», ο ίδιος ο μόδιστρος τον αποκαλούσε «ο διάβολός μου», ο Μιτεράν είχε εκφράσει τη δυσαρέσκειά του δημοσίως όταν στις προεδρικές εκλογές το 1995 ο προσωπικός φίλος του και φίλος του Σοσιαλιστικού Κόμματος είχε υποστηρίξει τον δεξιό Σιράκ. Ο Μπερζέ έχει το χάρισμα να περνάει με άνεση από τη μόδα στην πολιτική, από τα έργα τέχνης και την όπερα στους αγώνες για τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων και την καταπολέμηση του ΑΙDS. Είναι από το υλικό του ανθρώπου που αφιερώνεται βαθιά σε ό,τι πιστεύει και βάζει το χέρι στην τσέπη για να κάνει και άλλους να το πιστέψουν. Στις προεδρικές εκλογές το 2008 επέστρεψε στον φυσικό χώρο του υποστηρίζοντας τη Σεγκολέν Ρουαγιάλ. Παρά την ήττα της πρώτα από τον Σαρκοζί για το Μέγαρο των Ηλυσίων και στη συνέχεια από την Μαρτίν Ομπρί για την ηγεσία του ΡS, ο Μπερζέ συνεχίζει να πιστεύει ακόμη σε εκείνη, όπως μαρτυρά το γεγονός ότι εξακολουθεί να πληρώνει το τσουχτερό ενοίκιο για το διαμέρισμα των 150 τετραγωνικών μέτρων στο κέντρο του Παρισιού όπου η Σεγκολέν στεγάζει το πολιτικό γραφείο της.
Στη φωτό, το ζεύγος Σαρκοζί και ο Πιερ Μπερζέ στην κηδεία του Σεν Λοράν
Από αυτήν την άποψη, πίσω από την απόφασή του να πάρει στα χέρια του τη «Μοντ» μαζί με τον «πορνογράφο» Ξαβιέ Νιέλ και τον τραπεζίτη Ματιέ Πιγκάς δεν κρύβεται το επιχειρηματικό βίτσιο ενός 80χρονου πλούσιου που δεν έχει τι να κάνει τα λεφτά του, αλλά το ταμπεραμέντο ενός μαικήνα της τέχνης που επιμένει να υπηρετεί τις αξίες του. Ο Μπερζέ, εξάλλου, δεν είναι κομήτης στα εκδοτικά πράγματα της χώρας του. Αντιρρησίας συνείδησης και θιασώτης του κοσμοπολιτισμού στο μεταπολεμικό Παρίσι, εξέδωσε το 1949 το «Ρatrie Μondiale», ένα περιοδικό που κυκλοφόρησε μόλις δυο φορές στα περίπτερα αλλά είχε τις υπογραφές διανοουμένων όπως του Καμί, του Μπρετόν και του Κοκτό. Το 1987 χρηματοδότησε την έκδοση της εφημερίδας «Globe», τρία χρόνια αργότερα επένδυσε στη δημιουργία του «Courier Ιnternational», έχει μετοχές στη «Liberation» και εξέδωσε το περιοδικό «Τetu» επειδή «ήθελε να βοηθήσει την ομοφυλοφιλική κοινότητα». Η «Μοντ» του Μπερζέ μπορεί να μη διαφέρει από την ανεξάρτητη εφημερίδα των συντακτών που διαμορφώνει την παρισινή ελίτ τις τελευταίες έξι δεκαετίες, αλλά μπορεί να κάνει ακριβώς αυτό που δεν θέλει ο Νικολά Σαρκοζί: να δείξει στο πρόσωπο κάποιου άλλου, του Ντομινίκ Στρος-Καν ή της Μαρτίν Ομπρί, τον επόμενο πρόεδρο της Γαλλίας.
Οι φωτό απο τόν πύργο πού διατηρούσαν μαζί με τον Σεν Λοράν...
Ο Σαρκοζί έχει κάθε λόγο να φοβάται. Στα 80 του χρόνια, ο Μπερζέ έχει παραχωρήσει στον εαυτό του την πολυτέλεια να λέει ανοικτά αυτό που σκέφτεται. Δεν παριστάνει τη φωνή της συνείδησης ενός έθνους ή τον γέροντα λόγιο που θέλει να επαναφέρει την κοινωνία στον ίσιο δρόμο. Ο Μπερζέ δεν μιλάει για να νουθετεί αλλά για να αναστατώνει με μια μοχθηρία που σε έναν άνθρωπο της ηλικίας του προσφέρει μόνο ηδονή. Ο Αλμπέρ Καμί; «Ενας συγγραφέας για τους δασκάλους». Οι τηλεμαραθώνιοι; «Παράσιτα στη γενναιοδωρία των Γάλλων». Οι Κινέζοι που του ζητούν πίσω δύο αρχαίες μπρούντζινες κεφαλές; «Θα τις επιστρέψω αμέσως μόλις αναγνωρίσουν τα ανθρώπινα δικαιώματα, απελευθερώσουν το Θιβέτ και επιτρέψουν την είσοδο του Δαλάι Λάμα στην πατρίδα του».
Στη φωτό με την Κάρλα Μπρούνι.
Γιος μιας προοδευτικής δασκάλας που τραγουδούσε ερασιτεχνικά όπερα, ο Πιερ Μπερζέ εγκατέλειψε το Ολερόν στη Δυτική Γαλλία για το Παρίσι στα 18 του χρόνια. Στην πρώτη βόλτα στη Λεωφόρο των Ηλυσίων Πεδίων είδε να προσγειώνεται στα πόδια του ο ποιητής Ζακ Πρεβέρ, ο οποίος είχε πηδήξει από το παράθυρο του σπιτιού του επιχειρώντας να αυτοκτονήσει. Δεν ήταν ο καλύτερος τρόπος για να μπει κανείς στον κόσμο της γαλλικής διανόησης- και ειδικά ένας 18χρονος επαρχιώτης. Αλλά για τον Μπερζέ δεν είχε παρά ελάχιστη σημασία. Οι κύκλοι άνοιξαν τις πόρτες τους, ο νεαρός Πιερ άρχισε να συχνάζει στα παρισινά καφέ με τον Ανουίγ, τον Κοκτό, τον Αραγκόν, τον Καμί, τον Σαρτρ και τον Μπρετόν. Εγινε εραστής του ζωγράφου Μπερνάρ Μπιφέ για να τον εγκαταλείψει το 1958, την ίδια ημέρα που γνώρισε τον Ιβ Σεν Λοράν. Από εκείνη τη στιγμή θα άρχιζε η άνοδος του ζεύγους στον κόσμο της υψηλής ραπτικής. Ο Μπερζέ ήταν εκείνος που έπεισε τον εραστή του, έπειτα από την επιστροφή του τελευταίου από το μέτωπο της Αλγερίας και τη νοσηλεία του σε μια νευρολογική κλινική, να ανοίξει τον δικό του οίκο μόδας.
Οι φωτό απο την κατοικία τού Μπερζέ στό Παρίσι...
Ο Σεν Λοράν ήταν ο δημιουργός και ο Μπερζέ ο οικονομικός διαχειριστής με το επιχειρηματικό πνεύμα που θα εκτόξευε το ατελιέ του μόδιστρου στην κορυφή και θα κανόνιζε επιδείξεις μόδας ακόμη και στο φεστιβάλ της κομμουνιστικής Ηumanite. Οι δυο τους χώρισαν φιλικά το 1976. Αλλά ο συντροφικός δεσμός τους και η επιχειρηματική σχέση τους δεν διασαλεύτηκαν ποτέ. Λίγους μήνες μετά τον θάνατο του Σεν Λοράν, τον Ιούνιο του 2008, ο Μπερζέ έβγαλε σε δημοπρασία τα έργα τέχνης που είχαν αποκτήσει οι δυο τους, τη «συλλογή του αιώνα» όπως έγραφε ο Τύπος. Κράτησε μόνο το πρώτο έργο που απέκτησαν μαζί- ένα γλυπτό από την Αφρική που αναπαριστά το μυθικό πουλί Σενούφο- και ένα πορτρέτο του Σεν Λοράν από τον Αντι Γουόρχολ.
ΕΙΠΕ
Κερδίζεις πιο πολλά από τους φτωχούς παρά από τους πλούσιους, γιατί υπάρχουν πιο πολλοί φτωχοί
ΕΙΠΑΝ ΓΙ΄ ΑΥΤΟΝ
Αναρωτιέμαι πάντα τι θα έκανε ο Σεν Λοράν χωρίς τον Μπερζέ
Κριστόφ Ζιράρ, αντιδήμαρχος του Παρισίου
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artid=4582682
Ο μετρ της ανατροπής
Ο αιρετικός πρώην σύντροφος του Ιβ Σεν Λοράν αναλαμβάνει τα ηνία της εφημερίδας «Μοντ»
Του ΠΕΡΙΚΛΗ ΔΗΜΗΤΡΟΛΟΠΟΥΛΟΥ
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Σάββατο 3 Ιουλίου 2010
Στενός φίλος του Φρανσουά Μιτεράν, φλογερός εραστής και αιώνιος σύντροφος του Ιβ Σεν Λοράν, χρηματοδότης διάφορων εντύπων και από την περασμένη Δευτέρα συνιδιοκτήτης της «Μοντ». Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι
ο πολυσχιδής Πιερ Μπερζέ έγινε γνωστός σε μια χώρα όπου ελάχιστοι ενδιαφέρονται για το τι κάνεις στο κρεβάτι σου και με ποιον. Στη Γαλλία αρκεί να αγαπάς τη διανόηση και τις τέχνες. Και να ταράζεις κάθε τόσο τα νερά.
Ενας βιογράφος του Σεν Λοράν είχε χαρακτηρίσει τον Μπερζέ «τρομερή κόμπρα», ο ίδιος ο μόδιστρος τον αποκαλούσε «ο διάβολός μου», ο Μιτεράν είχε εκφράσει τη δυσαρέσκειά του δημοσίως όταν στις προεδρικές εκλογές το 1995 ο προσωπικός φίλος του και φίλος του Σοσιαλιστικού Κόμματος είχε υποστηρίξει τον δεξιό Σιράκ. Ο Μπερζέ έχει το χάρισμα να περνάει με άνεση από τη μόδα στην πολιτική, από τα έργα τέχνης και την όπερα στους αγώνες για τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων και την καταπολέμηση του ΑΙDS. Είναι από το υλικό του ανθρώπου που αφιερώνεται βαθιά σε ό,τι πιστεύει και βάζει το χέρι στην τσέπη για να κάνει και άλλους να το πιστέψουν. Στις προεδρικές εκλογές το 2008 επέστρεψε στον φυσικό χώρο του υποστηρίζοντας τη Σεγκολέν Ρουαγιάλ. Παρά την ήττα της πρώτα από τον Σαρκοζί για το Μέγαρο των Ηλυσίων και στη συνέχεια από την Μαρτίν Ομπρί για την ηγεσία του ΡS, ο Μπερζέ συνεχίζει να πιστεύει ακόμη σε εκείνη, όπως μαρτυρά το γεγονός ότι εξακολουθεί να πληρώνει το τσουχτερό ενοίκιο για το διαμέρισμα των 150 τετραγωνικών μέτρων στο κέντρο του Παρισιού όπου η Σεγκολέν στεγάζει το πολιτικό γραφείο της.
Στη φωτό, το ζεύγος Σαρκοζί και ο Πιερ Μπερζέ στην κηδεία του Σεν Λοράν
Από αυτήν την άποψη, πίσω από την απόφασή του να πάρει στα χέρια του τη «Μοντ» μαζί με τον «πορνογράφο» Ξαβιέ Νιέλ και τον τραπεζίτη Ματιέ Πιγκάς δεν κρύβεται το επιχειρηματικό βίτσιο ενός 80χρονου πλούσιου που δεν έχει τι να κάνει τα λεφτά του, αλλά το ταμπεραμέντο ενός μαικήνα της τέχνης που επιμένει να υπηρετεί τις αξίες του. Ο Μπερζέ, εξάλλου, δεν είναι κομήτης στα εκδοτικά πράγματα της χώρας του. Αντιρρησίας συνείδησης και θιασώτης του κοσμοπολιτισμού στο μεταπολεμικό Παρίσι, εξέδωσε το 1949 το «Ρatrie Μondiale», ένα περιοδικό που κυκλοφόρησε μόλις δυο φορές στα περίπτερα αλλά είχε τις υπογραφές διανοουμένων όπως του Καμί, του Μπρετόν και του Κοκτό. Το 1987 χρηματοδότησε την έκδοση της εφημερίδας «Globe», τρία χρόνια αργότερα επένδυσε στη δημιουργία του «Courier Ιnternational», έχει μετοχές στη «Liberation» και εξέδωσε το περιοδικό «Τetu» επειδή «ήθελε να βοηθήσει την ομοφυλοφιλική κοινότητα». Η «Μοντ» του Μπερζέ μπορεί να μη διαφέρει από την ανεξάρτητη εφημερίδα των συντακτών που διαμορφώνει την παρισινή ελίτ τις τελευταίες έξι δεκαετίες, αλλά μπορεί να κάνει ακριβώς αυτό που δεν θέλει ο Νικολά Σαρκοζί: να δείξει στο πρόσωπο κάποιου άλλου, του Ντομινίκ Στρος-Καν ή της Μαρτίν Ομπρί, τον επόμενο πρόεδρο της Γαλλίας.
Οι φωτό απο τόν πύργο πού διατηρούσαν μαζί με τον Σεν Λοράν...
Ο Σαρκοζί έχει κάθε λόγο να φοβάται. Στα 80 του χρόνια, ο Μπερζέ έχει παραχωρήσει στον εαυτό του την πολυτέλεια να λέει ανοικτά αυτό που σκέφτεται. Δεν παριστάνει τη φωνή της συνείδησης ενός έθνους ή τον γέροντα λόγιο που θέλει να επαναφέρει την κοινωνία στον ίσιο δρόμο. Ο Μπερζέ δεν μιλάει για να νουθετεί αλλά για να αναστατώνει με μια μοχθηρία που σε έναν άνθρωπο της ηλικίας του προσφέρει μόνο ηδονή. Ο Αλμπέρ Καμί; «Ενας συγγραφέας για τους δασκάλους». Οι τηλεμαραθώνιοι; «Παράσιτα στη γενναιοδωρία των Γάλλων». Οι Κινέζοι που του ζητούν πίσω δύο αρχαίες μπρούντζινες κεφαλές; «Θα τις επιστρέψω αμέσως μόλις αναγνωρίσουν τα ανθρώπινα δικαιώματα, απελευθερώσουν το Θιβέτ και επιτρέψουν την είσοδο του Δαλάι Λάμα στην πατρίδα του».
Στη φωτό με την Κάρλα Μπρούνι.
Γιος μιας προοδευτικής δασκάλας που τραγουδούσε ερασιτεχνικά όπερα, ο Πιερ Μπερζέ εγκατέλειψε το Ολερόν στη Δυτική Γαλλία για το Παρίσι στα 18 του χρόνια. Στην πρώτη βόλτα στη Λεωφόρο των Ηλυσίων Πεδίων είδε να προσγειώνεται στα πόδια του ο ποιητής Ζακ Πρεβέρ, ο οποίος είχε πηδήξει από το παράθυρο του σπιτιού του επιχειρώντας να αυτοκτονήσει. Δεν ήταν ο καλύτερος τρόπος για να μπει κανείς στον κόσμο της γαλλικής διανόησης- και ειδικά ένας 18χρονος επαρχιώτης. Αλλά για τον Μπερζέ δεν είχε παρά ελάχιστη σημασία. Οι κύκλοι άνοιξαν τις πόρτες τους, ο νεαρός Πιερ άρχισε να συχνάζει στα παρισινά καφέ με τον Ανουίγ, τον Κοκτό, τον Αραγκόν, τον Καμί, τον Σαρτρ και τον Μπρετόν. Εγινε εραστής του ζωγράφου Μπερνάρ Μπιφέ για να τον εγκαταλείψει το 1958, την ίδια ημέρα που γνώρισε τον Ιβ Σεν Λοράν. Από εκείνη τη στιγμή θα άρχιζε η άνοδος του ζεύγους στον κόσμο της υψηλής ραπτικής. Ο Μπερζέ ήταν εκείνος που έπεισε τον εραστή του, έπειτα από την επιστροφή του τελευταίου από το μέτωπο της Αλγερίας και τη νοσηλεία του σε μια νευρολογική κλινική, να ανοίξει τον δικό του οίκο μόδας.
Οι φωτό απο την κατοικία τού Μπερζέ στό Παρίσι...
Ο Σεν Λοράν ήταν ο δημιουργός και ο Μπερζέ ο οικονομικός διαχειριστής με το επιχειρηματικό πνεύμα που θα εκτόξευε το ατελιέ του μόδιστρου στην κορυφή και θα κανόνιζε επιδείξεις μόδας ακόμη και στο φεστιβάλ της κομμουνιστικής Ηumanite. Οι δυο τους χώρισαν φιλικά το 1976. Αλλά ο συντροφικός δεσμός τους και η επιχειρηματική σχέση τους δεν διασαλεύτηκαν ποτέ. Λίγους μήνες μετά τον θάνατο του Σεν Λοράν, τον Ιούνιο του 2008, ο Μπερζέ έβγαλε σε δημοπρασία τα έργα τέχνης που είχαν αποκτήσει οι δυο τους, τη «συλλογή του αιώνα» όπως έγραφε ο Τύπος. Κράτησε μόνο το πρώτο έργο που απέκτησαν μαζί- ένα γλυπτό από την Αφρική που αναπαριστά το μυθικό πουλί Σενούφο- και ένα πορτρέτο του Σεν Λοράν από τον Αντι Γουόρχολ.
ΕΙΠΕ
Κερδίζεις πιο πολλά από τους φτωχούς παρά από τους πλούσιους, γιατί υπάρχουν πιο πολλοί φτωχοί
ΕΙΠΑΝ ΓΙ΄ ΑΥΤΟΝ
Αναρωτιέμαι πάντα τι θα έκανε ο Σεν Λοράν χωρίς τον Μπερζέ
Κριστόφ Ζιράρ, αντιδήμαρχος του Παρισίου
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artid=4582682
Σχόλια