Τό άνοιγμα ενός (πολιτικού) μαγαζιού. Οδηγός επιβίωσης...

Οταν θέλεις να ανοίξεις ένα (απλό, εμπορικό) μαγαζί , καί αφού πελαγοδρομήσεις γιά ένα διάστημα, τελικά καταλήγεις ότι βασικά έχεις δύο επιλογές...
Νά σημειωθεί ότι κατά τη διάρκεια πού πελαγοδρομείς μπορείς να χάσεις πολύ χρόνο και χρήμα απο διάφορα λαμόγια τα οποία ζούνε ακριβώς απο αυτό, τήν ανασφάλεια αυτού πού θέλει να ανοίξει το μαγαζί...

Σέ κάθε περίπτωση οι επιλογές παραμένουν δύο...
1) Νά ανοίξεις το μαγαζί σέ μιά ήδη υπάρχουσα πιάτσα με ομοειδή μαγαζιά...
2) Νά ανοίξεις το μαγαζί σου μακριά απο τις ήδη υπάρχουσες πιάτσες θέλοντας να αποφύγεις τον ανταγωνισμό...
Η απόφαση, η πιάτσα το ξέρει χρόνια τώρα, είναι εύκολη....
Εάν θεωρείς ότι είσαι καλός και αντέχεις στον ανταγωνισμό θα πρέπει να ανοίξεις το μαγαζί σου στην ήδη υπάρχουσα πιάτσα...
Η άλλη επιλογή εκτός απο δειλή είναι και αφελής...
Ο ανταγωνισμός , εάν κάνεις καλό τζίρο, θα έρθει να σε βρεί όπου και να πάς....
Θά πρέπει να σημειωθεί ότι όλα αυτά , τα οποία είναι συμπυκνωμένη εμπειρία, μπορείς να τα μάθεις με δύο τρόπους...
Η πληρώνοντας πανάκριβα τα λαμόγια πού ζούν ακριβώς απο αυτό....
Η ρωτώντας τον πρώτο ταρίφα πού θα βρείς μπροστά σου, αρκεί να μήν πέσεις στον μοναδικό μαλάκα ταρίφα τής Αθήνας....




ΥΓ Θά πρέπει ασφαλώς να απολογηθούμε για την ιεροσυλία να παραλληλίζουμε το άνοιγμα ενός πολιτικού μαγαζιού με ένα απλό μαγαζί...
Πραγματικά οφείλουμε μιά συγνώμη στούς απλούς μαγαζάτορες τής πιάτσας , απλά τό κάνουμε γιά να γίνουν , μέσα απο το απλό (όχι απλοικό) παράδειγμα, κατανοητά αυτά πού σέ κάποιους παραμένουν ακατανόητα....

Σχόλια