Στήν πραγματικότητα εάν ένα κράτος σήμερα θέλει να είναι ενταγμένο στό παγκόσμιο σύστημα ασφαλείας και να μην είναι κράτος παρίας δέν έχει παρά δύο επιλογές...
Επιλογή 1η.
Νά μετατραπεί σέ κράτος δορυφόρο ενός άλλου ισχυρότερου κράτους ή ομάδας κρατών απο τα οποία να "απαιτεί" (στην ουσία να εκλιπαρεί) να το τρέφουν και να το προστατεύουν στα δύσκολα, με αντάλλαγμα φυσικά την ουσιαστική (αν και αφανή συνήθως) εκχώρηση τής εθνικής του κυριαρχίας...
Νά μετατραπεί δηλαδή σέ κράτος μπανανία η αλλιώς σέ κρατίδιο (όχι κράτος)....
Επιλογή 2η.
Νά παλέψει με νύχια και με δόντια να επιβιώσει με τις δικές του δυνάμεις με έπαθλο τήν πραγματική του κυριαρχία...
Αυτό φυσικά απαιτεί τήν παραδοχή τού κυρίαρχου παγκόσμιου συστήματος και την αφομοίωση τών κανόνων αυτού...
Αυτό το σύστημα είναι φυσικά ο καπιταλισμός...
Μιλάμε γιά βίαιο καπιταλισμό....
Δέν φαίνεται να υπάρχουν άλλες επιλογές...
Οι τριτοκοσμικές μαλακίες περί σοσιαλισμού και πρασίνων αλόγων δέν πείθουν ούτε αυτούς πού τις λένε...
Μιλάμε για τον πιό βίαιο, ανάλγητο, σκληρό καπιταλισμό, πού προυποθέτει τήν παραδοχή τών τάξεων (ταξική κοινωνία) ώς προυπόθεση....
Υπάρχουν παρατηρητές πού ισχυρίζονται ότι το ελληνικό κρατίδιο μέχρι τώρα ακολουθούσε βασικά την πρώτη επιλογή....
Τώρα επί Παπανδρέου , είτε απο επιλογή είτε απο άλλες αιτίες δείχνουμε να τολμάμε - γιά πρώτη ίσως φορά - να το παλέψουμε , ώς κράτος μόνοι μας....
Θά δείξει....
Πάντως με την πρώτη επιλογή , πασπαλισμένη με διάφορες εθνικιστικές δήθεν παπαριές, δέν περνάγαμε κι άσχημα...
Βέβαια δέν είχαμε εθνική κυριαρχία...
Ομως εάν θέλεις εθνικές κυριαρχίες , πραγματικές όχι ψεύτικες, θα πρέπει να βρέξεις κώλο...
Επί πλέον τα μεταξωτά βρακιά πάντα απαιτούσαν και επιδέξιους κώλους (βλέπε φωτό)...
Υπάρχουν?
Σχόλια