Θέμα εκτός πολιτικής. Η οργάνωση τού υποκόσμου και οι φάσεις μετάβασης.

Χονδρικά μιλώντας τό έγκλημα χωρίζεται σέ δύο μεγάλες κατηγορίες...
1) Τό οργανωμένο έγκλημα, δηλαδή οι συμμορίες πού κλέβουν οργανωμένες απο αυτούς πού θεωρητικά είναι υπεράνω πάσης υποψίας...
2) Τό ανοργάνωτο, τυχαίο έγκλημα δηλαδή συνήθως μεμονωμένοι ξέμπαρκοι κλέφτες πού συνήθως έχουν άδοξο όσο και προδιαγεγραμμένο τέλος...

Αυτό πού έχει σημασία είναι ασφαλώς το οργανωμένο έγκλημα...
Τό ανοργάνωτο χρησιμεύει απλώς για να παρουσιάζεται κίνηση στίς ειδήσεις...
Οταν λέμε οργανωμένο δέν σημαίνει ότι δέν υπάρχουν συγκρούσεις...
Στίς πρώιμες φάσεις τού οργανωμένου εγκλήματος υπάρχουν διαφορετικές συμμορίες οι οποίες τσακώνονται για τις περιοχές ελέγχου...
Σε αυτές τις πρώιμες φάσεις επειδή ακριβώς οι περιοχές δέν είναι μοιρασμένες (δηλαδή η μοιρασιά δέν είναι αποδεκτή από όλο τον υπόκοσμο) πολύ συχνά γίνονται ξεκαθαρίσματα λογαριασμών...





Αργά ή γρήγορα όμως - συνήθως όταν μιά συμμορία κυριαρχεί καταλυτικά πάνω στίς άλλες - οι περιοχές χαρτογραφούνται και τα πεδία ελέγχου μοιράζονται με συμφωνίες οι οποίες γίνονται σεβαστές απο όλους...
Σε αυτήν την περίπτωση η κυρίαρχη συμμορία παραχωρεί στίς άλλες μικρότερες συμμορίες κάποιες λίγες - και συνήθως παρακατιανές περιοχές εγκλήματος - για να μήν πεθάνουν τής πείνας...
Στην πραγματικότητα - σε αυτήν την περίπτωση - οι δεύτερες συμμορίες δέ αποτελούν παρά παράρτημα τής κυρίαρχης, απλά τούς παραχωρείται μιά σχετική αυτονομία σέ δευτερεύουσες αποφάσεις...
Η μετάβαση (transition phase) σέ αυτήν τη τελική φάση είναι επώδυνη...
Πολύ συχνά οι δευτερεύουσες συμμορίες διασπώνται επειδή δέν συμφωνούν όλοι με την ήττα και με τούς όρους συνθηκολόγησης ...
Επίσης δέν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ότι εδώ και πολλές δεκαετίες ζούμε στην παγκοσμιοποίηση...
Καμμιά τοπική συμμορία δέν δρά μόνη της αλλά απλά αποτελεί μέρος μιάς άλλης παγκοσμιοποιημένης...
Με αυτήν την έννοια ο τελικός διακανονισμός δέν μπορεί παρά να αποτελεί κομμάτι τού γενικότερου (παγκοσμιοποιημένου) συσχετισμού δυνάμεων...