Τά μεγάλα αφεντικά, οι υπηρέτριές τους (πολιτικοί), και ο "απλός" λαός (υπάλληλος-καταναλωτής)...

Μέ αυτήν την έννοια μικρή σημασία έχουν τα ναι και τα όχι σέ νομοσχέδια κλπ...
Τά μεγάλα αφεντικά κρίνουν σέ ποιό κόμμα θα δώσουν τη δουλειά απο τις γενικότερες (πολιτικές) ικανότητές του , όχι απο ένα ναί ή ένα όχι...
Αλλίμονο...
Η Ελλάδα φιλοδοξεί να γίνει κανονικό δυτικό κράτος...
Στά κανονικά δυτικά κράτη η δομή είναι πολύ συγκεκριμένη...
Υπάρχουν τα μεγάλα αφεντικά καί υπάρχει και ο "απλός" λαός ο οποίος παίζει διπλό ρόλο...
Αφενός δουλεύει στα μαγαζιά τών μεγάλων αφεντικών και αφετέρου καταναλώνει τα προιόντα τους ....
Και οι δύο ρόλοι είναι εξίσου σημαντικοί...
Γιά να έχουν μεγάλα κέρδη τα μεγάλα αφεντικά πρέπει το "κόστος παραγωγής" να είναι χαμηλό αλλά, απο την άλλη, για να μπορεί να καταναλώνει ο κόσμος τά προιόντα πρέπει να έχει λεφτά στην τσέπη...

Εκεί πάνω, πρέπει να βρεθεί η χρυσή τομή...
Επειδή τα μεγάλα αφεντικά βαριούνται να κάθονται να πουλάνε το παραμύθι και να εξηγούν στόν "απλό" κόσμο την κατάσταση έχουν παραχωρήσει αυτή την βρωμοδουλειά στούς πολιτικούς...
Οι πολιτικοί δηλαδή αναλαμβάνουν να πουλήσουν παραμύθι στον κόσμο ώστε το σύστημα να μπορεί να λειτουργεί....
Φυσικά καμμία δουλειά δέν είναι ντροπή...
Η δουλειά τών πολιτικών είναι εξ ορισμού δύσκολη....
Πρέπει να μπορούν να πείσουν εκατομμύρια κόσμου για διάφορες (πάρλα)πίπες (σοσιαλισμοί, ισότητες κλπ κλπ) ώστε - επαναλαμβάνουμε - να δουλεύει απρόσκοπτα το σύστημα...
Εργαλεία γιαυτό το δύσκολο έργο έχουν τα ΜΜΕ τά οποία τούς παραχωρούνται (σάν εργαλεία) απο τα μεγάλα αφεντικά...
Αρα η δομή είναι...
1) Τα μεγάλα αφεντικά
2) Υπηρετικό προσωπικό - ενδιάμεσοι (πολιτικοί, ΜΜΕ)
3) Απλός λαός σέ ρόλο υπαλλήλου-καταναλωτή...
Στήν Ελλάδα τό υπηρετικό προσωπικό τών μεγάλων αφεντικών (δηλαδή ο δεύτερος κρίκος τού συστήματος) αποδείχθηκε ανίκανος να βρεί τή περίφημη χρυσή τομή...
Πιθανότατα επειδή ήταν λιγούρια έφαγαν παραπάνω απο όσα έπρεπε...
Τά μεγάλα αφεντικά έχουν στη διάθεση τους ένα βασικό κόμμα εξουσίας και ένα αναπληρωματικό....
Και οι δύο προσπαθούν να πείσουν τα μεγάλα αφεντικά να τούς εμπιστευτούν τη δουλειά...
Είναι βέβαια οφθαλμοφανές ότι το βασικό κόμμα έχει πιό ικανούς ανθρώπους (γιαυτό είναι και βασικό)...
Οπως και να έχει τις τελικές αποφάσεις ποτέ δέν τις παίρνει το υπηρετικό προσωπικό...
Τίς παίρνουν τα μεγάλα αφεντικά...
Μέ αυτήν την έννοια μικρή σημασία έχουν τα ναι και τα όχι σέ νομοσχέδια κλπ...
Τά μεγάλα αφεντικά κρίνουν σέ ποιό κόμμα θα δώσουν τη δουλειά απο τις γενικότερες (πολιτικές) ικανότητές του , όχι απο ένα ναί ή ένα όχι...
Αλλίμονο...