...Είναι προφανές πως αυτό το επιπλέον κόστος της τάξης των 300 εκατ. ευρώ δεν συνιστά επαρκή λόγο για να οδηγήσει την Ελλάδα στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Ηδη η χώρα μας, εξαιτίας της συστηματικής δημοσιονομικής εκτροπής έχει θέσει σε μεγάλη δοκιμασία το ευρωσύστημα. Μια προσφυγή στο ΔΝΤ θα αποτελέσει ακόμη ισχυρότερο πλήγμα, το οποίο πιθανότατα θα το πληρώσουμε όταν όλη αυτή η περιπέτεια θα έχει τελειώσει. ....
Η εναλλακτική του ΔΝΤ
Tου Bασιλη Zηρα
Το τελευταίο διάστημα, υπήρξε μια σειρά από γεγονότα, τα οποία θεωρητικώς θα έπρεπε να οδηγήσουν σε αποκλιμάκωση του κόστους δανεισμού του Δημοσίου. Η κυβέρνηση, έστω και με καθυστέρηση, έστω και υπό την πίεση της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των αγορών, απεγκλωβίστηκε από προεκλογικές δεσμεύσεις, ξεπερασμένες από τον δημοσιονομικό κατήφορο, και ανακοίνωσε ένα πακέτο μέτρων σκληρής λιτότητας για τη μείωση του ελλείμματος και διαρθρωτικών αλλαγών για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας.
Την εφαρμογή αυτών των μέτρων την παρακολουθούν στενά η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Το Ecofin εξέφρασε τη βεβαιότητα ότι τα μέτρα είναι επαρκή για την επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων του 2010, εκτίμηση που συμμερίστηκε και η Standard & Poor’s, αίροντας την απειλή για άμεση υποβάθμιση της πιστοληπτικής αξιολόγησης της ελληνικής οικονομίας.
Ωστόσο, τίποτε απ’ όλα αυτά δεν φάνηκε να συγκινεί τις αγορές, με αποτέλεσμα το spread των ελληνικών 10ετών με τα αντίστοιχα γερμανικά ομόλογα να κινείται σταθερά στην περιοχή των 300 μονάδων βάσης. Ο βασικός λόγος είναι πως οι αγορές γνωρίζουν ότι η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη να δανειστεί μέχρι το τέλος Μαΐου περίπου 18 δισ. ευρώ και την περιμένουν στη γωνία.
Οι προηγούμενες εκδόσεις προοιωνίζονται ότι η Ελλάδα θα μπορέσει να δανειστεί αυτό το ποσό, αλλά με ετήσιο κόστος υψηλότερο κατά 300 - 350 εκατ. ευρώ από αυτό που θα κατέβαλε εάν δανειζόταν το ίδιο ποσό των 18 δισ. ευρώ με το μέσο επιτόκιο της Ευρωζώνης. Μετά το Μάιο, το δανειακό πρόγραμμα του Δημοσίου είναι ομαλότερο και είναι πολύ πιθανό να αρχίσει η αποκλιμάκωση των spreads, υπό την προϋπόθεση φυσικά ότι θα υλοποιείται κανονικά το Πρόγραμμα Σταθερότητας.
Είναι προφανές πως αυτό το επιπλέον κόστος της τάξης των 300 εκατ. ευρώ δεν συνιστά επαρκή λόγο για να οδηγήσει την Ελλάδα στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Ηδη η χώρα μας, εξαιτίας της συστηματικής δημοσιονομικής εκτροπής έχει θέσει σε μεγάλη δοκιμασία το ευρωσύστημα. Μια προσφυγή στο ΔΝΤ θα αποτελέσει ακόμη ισχυρότερο πλήγμα, το οποίο πιθανότατα θα το πληρώσουμε όταν όλη αυτή η περιπέτεια θα έχει τελειώσει. Οι ανοχές των εταίρων θα είναι πολύ πιο περιορισμένες απ’ όσο είναι σήμερα.
Από την άλλη, η Ελλάδα θέλει μια όσο το δυνατόν ταχύτερη αποκλιμάκωση του κόστους δανεισμού, ούτως ώστε να ανοίξουν και πάλι για το ελληνικό τραπεζικό σύστημα, οι γραμμές πίστωσης και η αγορά των ρέπος. Αυτός είναι πιθανόν ένας επαρκής λόγος για να αναζητήσει η Ελλάδα στήριξη εκτός των ευρωπαϊκών θεσμών, στην περίπτωση που η γερμανική κυβέρνηση δεν κατορθώσει σύντομα να ξεπεράσει τις εσωτερικές πολιτικές αντιδράσεις σε ένα σχέδιο βοήθειας.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_18/03/2010_394491
Η εναλλακτική του ΔΝΤ
Tου Bασιλη Zηρα
Το τελευταίο διάστημα, υπήρξε μια σειρά από γεγονότα, τα οποία θεωρητικώς θα έπρεπε να οδηγήσουν σε αποκλιμάκωση του κόστους δανεισμού του Δημοσίου. Η κυβέρνηση, έστω και με καθυστέρηση, έστω και υπό την πίεση της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των αγορών, απεγκλωβίστηκε από προεκλογικές δεσμεύσεις, ξεπερασμένες από τον δημοσιονομικό κατήφορο, και ανακοίνωσε ένα πακέτο μέτρων σκληρής λιτότητας για τη μείωση του ελλείμματος και διαρθρωτικών αλλαγών για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας.
Την εφαρμογή αυτών των μέτρων την παρακολουθούν στενά η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Το Ecofin εξέφρασε τη βεβαιότητα ότι τα μέτρα είναι επαρκή για την επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων του 2010, εκτίμηση που συμμερίστηκε και η Standard & Poor’s, αίροντας την απειλή για άμεση υποβάθμιση της πιστοληπτικής αξιολόγησης της ελληνικής οικονομίας.
Ωστόσο, τίποτε απ’ όλα αυτά δεν φάνηκε να συγκινεί τις αγορές, με αποτέλεσμα το spread των ελληνικών 10ετών με τα αντίστοιχα γερμανικά ομόλογα να κινείται σταθερά στην περιοχή των 300 μονάδων βάσης. Ο βασικός λόγος είναι πως οι αγορές γνωρίζουν ότι η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη να δανειστεί μέχρι το τέλος Μαΐου περίπου 18 δισ. ευρώ και την περιμένουν στη γωνία.
Οι προηγούμενες εκδόσεις προοιωνίζονται ότι η Ελλάδα θα μπορέσει να δανειστεί αυτό το ποσό, αλλά με ετήσιο κόστος υψηλότερο κατά 300 - 350 εκατ. ευρώ από αυτό που θα κατέβαλε εάν δανειζόταν το ίδιο ποσό των 18 δισ. ευρώ με το μέσο επιτόκιο της Ευρωζώνης. Μετά το Μάιο, το δανειακό πρόγραμμα του Δημοσίου είναι ομαλότερο και είναι πολύ πιθανό να αρχίσει η αποκλιμάκωση των spreads, υπό την προϋπόθεση φυσικά ότι θα υλοποιείται κανονικά το Πρόγραμμα Σταθερότητας.
Είναι προφανές πως αυτό το επιπλέον κόστος της τάξης των 300 εκατ. ευρώ δεν συνιστά επαρκή λόγο για να οδηγήσει την Ελλάδα στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Ηδη η χώρα μας, εξαιτίας της συστηματικής δημοσιονομικής εκτροπής έχει θέσει σε μεγάλη δοκιμασία το ευρωσύστημα. Μια προσφυγή στο ΔΝΤ θα αποτελέσει ακόμη ισχυρότερο πλήγμα, το οποίο πιθανότατα θα το πληρώσουμε όταν όλη αυτή η περιπέτεια θα έχει τελειώσει. Οι ανοχές των εταίρων θα είναι πολύ πιο περιορισμένες απ’ όσο είναι σήμερα.
Από την άλλη, η Ελλάδα θέλει μια όσο το δυνατόν ταχύτερη αποκλιμάκωση του κόστους δανεισμού, ούτως ώστε να ανοίξουν και πάλι για το ελληνικό τραπεζικό σύστημα, οι γραμμές πίστωσης και η αγορά των ρέπος. Αυτός είναι πιθανόν ένας επαρκής λόγος για να αναζητήσει η Ελλάδα στήριξη εκτός των ευρωπαϊκών θεσμών, στην περίπτωση που η γερμανική κυβέρνηση δεν κατορθώσει σύντομα να ξεπεράσει τις εσωτερικές πολιτικές αντιδράσεις σε ένα σχέδιο βοήθειας.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_18/03/2010_394491
Σχόλια