Power game, part37. All we are saying....

Κανονικά στα υπουργικά συμβούλια, γιά να περάσει η ώρα, διάβαζε μπλόγκς, απαντούσε στα μέιλς, χάζευε τα νέα απ' τήν πατρίδα...
Αυτή τη φορά όμως δέν μπορούσε να συγκεντρωθεί...
Τό δυσάρεστο συναίσθημα ότι δέν ανήκει εδώ, ότι όλη του η ζωή ήταν ένα λάθος, τόν είχε καταλάβει πάλι...
Πώς είχε μπλέξει έτσι στή ζωή του, God...
Αποκαμωμένος έγειρε πίσω στήν καρέκλα του...
Ο Γιώργος (από τήν Κοζάνη) μίλαγε...

Κανείς δέν άκουγε ούτως ή άλλως τί έλεγε...
Τό μάτι του πήρε τον (ωραίο) Παύλο να ισιώνει το μαλλί του ...
Ενιωσε να πνίγεται...
Στό λάπτοπ του, η σελίδα τού Λευκού Οίκου, ανοιχτή...
Εδώ στόν Βαλκανικό νότο, στήν άκρη τής γής, όλοι νόμιζαν ότι θαύμαζε τόν Ομπάμα...
Χαμογέλασε πικρά...
Τόν μισούσε...
Αν τα πράγματα ήταν λίγο διαφορετικά, άν δέν είχε μπλέξει σε αυτήν την απίθανη γωνιά τού πλανήτη θα μπορούσε να ήταν στη θέση του...
Είχαν ακριβώς τό ίδιο προφίλ...
Οικογενειακό, πολιτικό κλπ...
Τό μόνο ατού τού Μπαράκ ότι ήταν μαύρος, αλλά κιαυτός δέν ήταν και εντελώς άσπρος....
Η Χίλαρυ δέν θα ήταν κανένα πρόβλημα, τού τό είπε και ο ίδιος ο Μπίλ τίς προάλλες ...
Αυτός πού τόν απασχολούσαν τα μεγάλα προβλήματα τού πλανήτη , αυτός πού συζητούσε με παίκτες τής παγκόσμιας σκηνής καί είχε μάλιστα λύσεις, ήταν υποχρεωμένος να προεδρεύει σέ ένα απίθανο Βαλκανικό υπουργικό συμβούλιο με απίθανους Βαλκάνιους ανθρώπους πού δέν μίλαγαν κάν τήν πλανητική γλώσσα...
Πώς είχε μπλέξει έτσι...
Αναστέναξε ξανά καί τούς κοίταξε έναν έναν...
Ασήμαντοι , άν τούς έβαζες δίπλα σέ πραγματικούς πολιτικούς, απ' αυτούς πού καθορίζουν τήν μοίρα τού πλανήτη, απίθανοι άνθρωποι όλοι τους...
Οι μόνοι πού θα μπορούσαν να διασωθούν ?
Η Τίνα καί ο Θόδωρος (ο Σούμο)...
Γέλασε στή σκέψη τών αναλύσεων πού είχαν ακολουθήσει τήν απόφασή του να κάνει υπουργό τήν Τίνα...
Αρθρα επί άρθρων προσπαθώντας να καταλάβουν γιατί την έκανε υπουργό...
Η αλήθεια είναι ότι ήταν η μόνη εκεί μέσα πού πίστευε πραγματικά σέ αυτά πού έλεγε, τα εννοούσε...
Ηταν η μόνη εκεί μέσα πού ήταν ειλικρινής...
Θα μπορούσε να σταθεί σέ οποιοδήποτε συμβούλιο ευρωπαικό ή παγκόσμιο , σέ οποιοδήποτε διεθνές δίκτυο, με το σακίδιό της στόν ώμο, καί μάλιστα να σταθεί επάξια...
Επί πλέον - καί αυτός ήταν ο πραγματικός λόγος πού η Τίνα έγινε υπουργός - τού θύμιζε τόν πραγματικό του εαυτό...
On the road, παιδί τών λουλουδιών, Χίπυ, love and piece...
Ο Θόδωρος (ο Σούμο) επίσης θα μπορούσε να σταθεί οπουδήποτε, δέν κώλωνε πουθενά...
Είχε το ακαταλόγιστο...
Εντελώς...
Η ματιά του έπεσε στή Λούκα...
Η δυσάρεστη αίσθηση ότι κάτι παίρνει τόν κυρίεψε ξανά...
Χάθηκε πάλι στίς σκέψεις του...
Τό πήρε απόφαση....
Εάν δέν έκανε κάτι, θα χανόταν εδώ , στήν άκρη τού κόσμου....
Εκεί στό Νταβός τό είχε καταλάβει...
Αυτό πού ήδη ήξερε, τό είδε, τό ένιωσε καθαρά...
Είχε επιστρέψει σέ κατάσταση σόκ...
Ομως, ναί, υπήρχε λύση, υπήρχε ακόμα τρόπος ...
Μπορούσε ακόμα να διεκδικήσει πραγματικό πλανητικό ρόλο....
Θά κήρρυτε απο εδώ, απο αυτή την μαύρη τρύπα τού πλανήτη τήν παγκόσμια επανάσταση ενάντια στά κερδοσκοπικά κεφάλαια, θα απαιτούσε να επιβληθεί ηθική στο κερδοσκοπικό χρήμα, στό παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα πού εμπόδιζε τήν ισότητα και την αδελφοσύνη τών ανθρώπων......
Π¨ως δέν το είχε σκεφτεί νωρίτερα?
Αφού δέν μπορούσε τώρα πιά να παίξει ρόλο μέσα στήν υπερδύναμη , μέσα στό κέντρο τού κόσμου, θα τούς ανάγκαζε να τον δεχτούν σάν τον ηγέτη τών κολασμένων τής γής...
Αυτή η γωνιά τού πλανήτη έτσι κιαλλιώς δέν είχε κανένα μέλλον, πάντα προτεκτοράτο θα ήταν...
Θά ένωνε τούς κολασμένους τής γής εναντίον τών ισχυρών κερδοσκόπων τού πλανήτη....
Εξάλλου και ο Ομπάμα , back home, τό ίδο έκανε...
Επιτέλους τό όνειρό του θα γινόταν πραγματικότητα...
Θά γινόταν επιτέλους παγκόσμιος παίκτης...
Τά διδάγματα τής θρυλικής δεκαετίας τού 60, τό δικό του προσωπικό αδιέξοδο καί η παγκόσμια οικονομική κρίση κούμπωσαν και έδεσαν όλα μαζί....
Ενιωσε καλύτερα....
Ενώ ο Γιαννάκης (ο Πάριος) μίλαγε ακατάληπτα πήρε (απο μέσα του) να τραγουδάει....
All we are saying....
Is give piece a chance...
to be continued.....