Μεγάλο χρέος δέν έχει μόνο η Ελλάδα. Εχουν καί οι ΗΠΑ, τό μεγαλύτερο μέρος τού οποίου κατέχει η Κίνα...
1) Η Κίνα στη δεύτερη θέση τής παγκόσμιας οικονομίας?
Προς τα πάνω αναθεώρησε η κινεζική κυβέρνηση την εκτίμηση για το ρυθμό οικονομικής ανάπτυξης το 2008 (σε 9,6% από 9%) και μέσα στο 2010 ενδεχομένως να ρίξει την Ιαπωνία από τη δεύτερη θέση της παγκόσμιας κατάταξης.
Το κινεζικό ΑΕΠ ανήλθε στα 4,6 τρισ. δολάρια το 2008, σύμφωνα με τη στατιστική υπηρεσία της χώρας. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Παγκόσμιας Τράπεζας, το ιαπωνικό ΑΕΠ είχε διαμορφωθεί σε 4,9 τρισ. δολάρια.
Η επέκταση της οικονομίας αναμένεται να ξεπεράσει το 8% φέτος και το 2010, σύμφωνα με τις προβλέψεις του ΔΝΤ, αναμένεται να ξεπεράσει την Ιαπωνία.
Υπενθυμίζεται ότι το ιαπωνικό ΑΕΠ μειώθηκε κατά 1,2% το 2008, ενώ στις ΗΠΑ η οικονομία αναπτύχθηκε με ρυθμό χαμηλότερο του 1%. Η ινδική οικονομία επεκτάθηκε κατά 6,7% στο οικονομικό έτος που τελείωσε το Μάρτιο του 2009. (ΒΗΜΑ)
2) Τό χρέος τών ΗΠΑ...
The New York Times
Οι αξιωματούχοι του υπουργείου Οικονομικών των ΗΠΑ είναι, δίχως αμφιβολία, αντιμέτωποι με τριπλό πονοκέφαλο: τη συσσώρευση τεράστιου νέου χρέους, βραχυπρόθεσμες υποχρεώσεις που ωριμάζουν μέσα στους επόμενους μήνες και επιτόκια που είναι βέβαιο πως θα αυξηθούν από τα τρέχοντα μηδενικά επίπεδα αμέσως αφού η ομοσπονδιακή τράπεζα των ΗΠΑ (Fed) αποφασίσει ότι παρήλθε η περίοδος των έκτακτων μέτρων. Αν και το υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ τρέχει να αντικαταστήσει βραχυπρόθεσμους τίτλους με μακροπρόθεσμους ώστε να «κλειδώσει» τα σημερινά χαμηλά επιτόκια, η κυβέρνηση βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα σοκ πληρωμών ανάλογο με εκείνο που έστειλε πληθώρα ιδιοκτητών κατοικιών σε αδυναμία πληρωμής των στεγαστικών τους δανείων.
Το χρέος των ΗΠΑ πρόκειται να ξεπεράσει τα 12 τρισ. δολάρια, με την αμερικανική κυβέρνηση να εκτιμά ότι ο «λογαριασμός» για την εξυπηρέτησή του θα φθάσει το 2019 πάνω από τα 700 δισ. δολ. ετησίως, από 202 δισ. δολ. φέτος. Αυτές οι προβλέψεις ισχύουν ακόμη και αν τα δημοσιονομικά ελλείμματα συρρικνωθούν δραστικά. Η επιβάρυνση του κράτους με 500 δισ. δολ. επιπλέον, σε ετήσια βάση, μόνο για την πληρωμή των τόκων ισούται με τον προϋπολογισμό της κυβέρνησης για την εκπαίδευση, την ενέργεια, την εσωτερική ασφάλεια και τις στρατιωτικές επιχειρήσεις στο Ιράκ και το Αφγανιστάν. Η προοπτική ραγδαίας αύξησης των εντόκων πληρωμών του κράτους είναι μια από τις προκλήσεις των ΗΠΑ, αφού ζούσαν πέραν των δυνατοτήτων τους.
Ο μεγάλος δανεισμός του αμερικανικού κράτους θεωρείται συνέπεια της διεθνούς χρηματοπιστωτικής κρίσης και της παγκόσμιας ύφεσης, ενώ επικρατεί διαμάχη για τον τρόπο που θα πρέπει να δαμαστεί το μεγάλο δημοσιονομικό έλλειμμα της χώρας. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η μακροχρόνια κρίση στον προϋπολογισμό των ΗΠΑ είναι πολύ μεγάλη για να την αγνοήσει κανείς.
Οι Αμερικανοί θα πρέπει πλέον να απαλλαχθούν από δύο μεγάλα βάρη. Το πρώτο αφορά τη θεαματική πτώση του προσωπικού τους πλούτου, που έχει βυθιστεί στα πλέον χαμηλά επίπεδα λόγω της μεγάλης υποχώρησης των τιμών των ακινήτων και των μετοχών. Το δεύτερο αφορά το βάρος που επωμίζονται ως φορολογούμενοι μιας χώρας της οποίας το δημόσιο χρέος έχει, σχεδόν, διπλασιαστεί μέσα σε μια διετία. Ο Λευκός Οίκος εκτιμά πως η κυβέρνηση θα αναγκαστεί να δανειστεί πάνω από 3,5 τρισ. δολ. μέσα στην επόμενη τριετία. Εάν δε η Fed καταργήσει τα προγράμματα αγοράς κρατικών ομολόγων και ενίσχυσης της ευρύτερης ρευστότητας στο σύστημα, τότε το κράτος θα επιβαρυνθεί με επιπλέον 40 δισ. δολ. ετησίως.
Πόσο ασφαλή είναι τα κρατικά ομόλογα
Μήπως η υπερπροσφορά κρατικών ομολόγων πυροδοτήσει, τελικά, νέους κινδύνους στις αγορές; Αυτό είναι το ερώτημα που θέτει ο Γκίλιαν Τετ, αρθρογράφος της Financial Times. Πέρυσι, μεγάλοι τραπεζικοί όμιλοι οδηγήθηκαν στην καταστροφή διότι ένας μεγάλος όγκος τοξικών τίτλων, ως επί το πλείστον συνδεδεμένοι με την αμερικανική αγορά στεγαστικής πίστης, κατέρρευσε σε σημείο όπου δεν υπήρχε πλέον το παραμικρό επενδυτικό ενδιαφέρον για την αγορά τους. Το κρατικό χρέος έχει αυξηθεί σε επίπεδα που δεν έχουν καταγραφεί ξανά σε περιόδους ειρήνης, ακόμη και σε μεγάλες οικονομίες, όπως είναι η αμερικανική και η βρετανική. Προκειμένου να το αντιμετωπίσουν, οι κυβερνήσεις πρέπει να λάβουν επώδυνες αποφάσεις δημοσιονομικής προσαρμογής. (Καθημερινή)
3) Ο 20ος αιώνας ήταν ο αιώνας των Ηνωμένων Πολιτειών. Θα είναι ο 21ος αιώνας, ο αιώνας της Κίνας;
Η Κίνα δυναμώνει. Μετά την πολιτική της μεταρρύθμισης της στα τέλη της δεκαετίας του 1970, η οικονομία της Κίνας μεγαλώνει ετησίως σε ποσοστό 9% κατά μέσο όρο. Η Κίνα έχει γίνει παγκοσμίως η τρίτη μεγαλύτερη οικονομία. Ξεπέρασε τις Ηνωμένες Πολιτείες ως ο μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος της Ιαπωνίας το 2004, της Ινδίας το 2008, και της Βραζιλίας το 2009. Η Κίνα είναι η μεγαλύτερη πηγή αμερικανικών εισαγωγών, με τις οποίες απολαμβάνει το 2008ένα εμπορικό πλεόνασμα 266,3 δισ. δολαρίων Τον ίδιο χρόνο, η Κίνα κατέστη ο μεγαλύτερος ξένος κάτοχος του χρέους της αμερικανικής κυβέρνησης, ξεπερνώντας την Ιαπωνία.
Η χρηματοοικονομική κρίση έχει ενισχύσει περαιτέρω τη σπουδαιότητα της Κίνας στην παγκόσμια οικονομία. Λέγεται ότι έχει σε αποθεματικό περίπου 2 τρισεκατομμύρια δολάρια σε ξένα συναλλάγματα. Αυτό το τεράστιο αποθεματικό του νομίσματος των ΗΠΑ έρχεται σε οξεία αντίθεση με τις ΗΠΑ, όπου εκεί το έλλειμμα στον προϋπολογισμό πιθανόν να ξεπεράσει φέτος τα 2 τρισεκατομμύρια δολάρια.....
........Μαζί με την αυξανόμενη οικονομική δύναμη της Κίνας, η Κίνα αύξησε επίσης σταθερά τις στρατιωτικές της δαπάνες, με διψήφια αύξηση ετησίως. Οικοδομεί τη στρατιωτική της δύναμη σε μια που ταιριάζει με την αυξανόμενη οικονομική της δύναμη και η οποία μπορεί να υπερασπιστεί, ειδικά, την επικράτεια της στο έδαφος, τον αέρα και τη θάλασσα. Μετά από πολλά έτη συζήτησης μεταξύ των ηγετών της, η Κίνα θα έχει πιθανώς στα επόμενα χρόνια το πρώτο αεροπλανοφόρο της.
Ως επακόλουθο της στρατιωτικής της ενδυνάμωσης, η Κίνα έχει πάρει σταδιακά επιθετική στάση και έχει γίνει πιο ενεργή. Για πρώτη φορά από την Δυναστεία των Μινγκ, η Κίνα στέλνει πλοία της για να προστατεύσει τα σκάφη της όταν δύο από τα αντιτορπιλικά της και ένα πλοίο ανεφοδιασμού στάλθηκαν σε μια περιοχή ανοικτά των ακτών της Σομαλίας. Επίσης η Κίνα έχει πραγματοποιήσει πολλές στρατιωτικές ασκήσεις με άλλα μέλη του Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης.
Από τις αρχές του 2009 και μετά, υπήρξαν διάφορες αναφορές ότι κινεζικά πλοία παρενόχλησαν φερόμενα αμερικανικά κατασκοπευτικά πλοία στην Νότιο Θάλασσα της Κίνας. Τον Ιούνιο, ένα κινεζικό υποβρύχιο συμπτωματικά συγκρούστηκε με μια υποθαλάσσια συστοιχία σόναρ που ρυμουλκούταν από ένα αμερικανικό αντιτορπιλικό που ευρισκόταν στην Νότιο Θάλασσα της Κίνας για να συμμετάσχει σε μια κοινή στρατιωτική άσκηση με τα μέλη της ASEAN........
.......Τέλος, και πιο σημαντικά, η Κίνα δεν έχει ούτε τη φιλοδοξία αλλά ούτε και τη δυνατότητα να προκαλέσει την ηγεσία των Ηνωμένων Πολιτειών. Συγκρίνοντας την με την υπερδύναμη των ΗΠΑ, η Κίνα είναι μόνον μια περιφερειακή δύναμη. Τόσο το κόστος όσο και το ρίσκο είναι πολύ υψηλά για να δεσμευτεί το Πεκίνο σε τόσα πολλά διεθνή θέματα όπως οι ΗΠΑ, από το Ιράκ έως το Αφγανιστάν, από το Ιράν έως την Βόρειο Κορέα.
Περισσότερη ισχύς στον κόσμο σημαίνει περισσότερη ευθύνη. Όμως η Κίνα δεν είναι ακόμη έτοιμη να αναλάβει τόσο μεγάλη διεθνή ευθύνη. Η ύψιστη προτεραιότητα της Κίνας είναι η δική της οικονομική ανάπτυξη όπως επίσης και η περιφερειακή σταθερότητα. Παρά το γεγονός ότι η Κίνα ανέρχεται, είναι ανήμπορη να παίξει τον ρόλο που παίζουν οι Ηνωμένες Πολιτείες στις διεθνείς υποθέσεις.
Στην πραγματικότητα, η οικονομική και πολιτική τάξη που έχει εδραιωθεί στις Ηνωμένες Πολιτείες δημιούργησαν ένα ευνοϊκό περιβάλλον για την ανάπτυξη της Κίνας. Η Κίνα πήδησε στο άρμα της εξουσίας των ΗΠΑ και ωφελήθηκε τρομακτικά από το διεθνές σύστημα που διατηρήθηκε από τις ΗΠΑ. Τα οφέλη του κερδίζει το Πεκίνο θα το ενθαρρύνουν να μείνει κάτω από την ηγεσία της Ουάσιγκτον.
Εάν γίνει σωστή διαχείριση, τόσο η σκληρή ισχύς όσο και η μαλακή ισχύς της Κίνας θα αναπτυχθεί περαιτέρω μετά από την χρηματοοικονομική κρίση – όμως οι ΗΠΑ θα συνεχίσουν να είναι ακόμη ασύγκριτες. Αυτό το οποίο θα πρέπει να ξεκαθαρίσει η Κίνα στις ΗΠΑ είναι το ότι δεν είναι ανταγωνιστές αλλά εταίροι – τόσο για το δικό τους συμφέρον όσο και για εκείνο του κόσμου. (Ανάλυση γιά τό ΝΑΤΟ τής σχέσης ΗΠΑ-Κίνας http://www.nato.int/docu/review/2009/FinancialCrisis/Financial-Crisis-China/GR/index.htm)
Προς τα πάνω αναθεώρησε η κινεζική κυβέρνηση την εκτίμηση για το ρυθμό οικονομικής ανάπτυξης το 2008 (σε 9,6% από 9%) και μέσα στο 2010 ενδεχομένως να ρίξει την Ιαπωνία από τη δεύτερη θέση της παγκόσμιας κατάταξης.
Το κινεζικό ΑΕΠ ανήλθε στα 4,6 τρισ. δολάρια το 2008, σύμφωνα με τη στατιστική υπηρεσία της χώρας. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Παγκόσμιας Τράπεζας, το ιαπωνικό ΑΕΠ είχε διαμορφωθεί σε 4,9 τρισ. δολάρια.
Η επέκταση της οικονομίας αναμένεται να ξεπεράσει το 8% φέτος και το 2010, σύμφωνα με τις προβλέψεις του ΔΝΤ, αναμένεται να ξεπεράσει την Ιαπωνία.
Υπενθυμίζεται ότι το ιαπωνικό ΑΕΠ μειώθηκε κατά 1,2% το 2008, ενώ στις ΗΠΑ η οικονομία αναπτύχθηκε με ρυθμό χαμηλότερο του 1%. Η ινδική οικονομία επεκτάθηκε κατά 6,7% στο οικονομικό έτος που τελείωσε το Μάρτιο του 2009. (ΒΗΜΑ)
2) Τό χρέος τών ΗΠΑ...
The New York Times
Οι αξιωματούχοι του υπουργείου Οικονομικών των ΗΠΑ είναι, δίχως αμφιβολία, αντιμέτωποι με τριπλό πονοκέφαλο: τη συσσώρευση τεράστιου νέου χρέους, βραχυπρόθεσμες υποχρεώσεις που ωριμάζουν μέσα στους επόμενους μήνες και επιτόκια που είναι βέβαιο πως θα αυξηθούν από τα τρέχοντα μηδενικά επίπεδα αμέσως αφού η ομοσπονδιακή τράπεζα των ΗΠΑ (Fed) αποφασίσει ότι παρήλθε η περίοδος των έκτακτων μέτρων. Αν και το υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ τρέχει να αντικαταστήσει βραχυπρόθεσμους τίτλους με μακροπρόθεσμους ώστε να «κλειδώσει» τα σημερινά χαμηλά επιτόκια, η κυβέρνηση βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα σοκ πληρωμών ανάλογο με εκείνο που έστειλε πληθώρα ιδιοκτητών κατοικιών σε αδυναμία πληρωμής των στεγαστικών τους δανείων.
Το χρέος των ΗΠΑ πρόκειται να ξεπεράσει τα 12 τρισ. δολάρια, με την αμερικανική κυβέρνηση να εκτιμά ότι ο «λογαριασμός» για την εξυπηρέτησή του θα φθάσει το 2019 πάνω από τα 700 δισ. δολ. ετησίως, από 202 δισ. δολ. φέτος. Αυτές οι προβλέψεις ισχύουν ακόμη και αν τα δημοσιονομικά ελλείμματα συρρικνωθούν δραστικά. Η επιβάρυνση του κράτους με 500 δισ. δολ. επιπλέον, σε ετήσια βάση, μόνο για την πληρωμή των τόκων ισούται με τον προϋπολογισμό της κυβέρνησης για την εκπαίδευση, την ενέργεια, την εσωτερική ασφάλεια και τις στρατιωτικές επιχειρήσεις στο Ιράκ και το Αφγανιστάν. Η προοπτική ραγδαίας αύξησης των εντόκων πληρωμών του κράτους είναι μια από τις προκλήσεις των ΗΠΑ, αφού ζούσαν πέραν των δυνατοτήτων τους.
Ο μεγάλος δανεισμός του αμερικανικού κράτους θεωρείται συνέπεια της διεθνούς χρηματοπιστωτικής κρίσης και της παγκόσμιας ύφεσης, ενώ επικρατεί διαμάχη για τον τρόπο που θα πρέπει να δαμαστεί το μεγάλο δημοσιονομικό έλλειμμα της χώρας. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η μακροχρόνια κρίση στον προϋπολογισμό των ΗΠΑ είναι πολύ μεγάλη για να την αγνοήσει κανείς.
Οι Αμερικανοί θα πρέπει πλέον να απαλλαχθούν από δύο μεγάλα βάρη. Το πρώτο αφορά τη θεαματική πτώση του προσωπικού τους πλούτου, που έχει βυθιστεί στα πλέον χαμηλά επίπεδα λόγω της μεγάλης υποχώρησης των τιμών των ακινήτων και των μετοχών. Το δεύτερο αφορά το βάρος που επωμίζονται ως φορολογούμενοι μιας χώρας της οποίας το δημόσιο χρέος έχει, σχεδόν, διπλασιαστεί μέσα σε μια διετία. Ο Λευκός Οίκος εκτιμά πως η κυβέρνηση θα αναγκαστεί να δανειστεί πάνω από 3,5 τρισ. δολ. μέσα στην επόμενη τριετία. Εάν δε η Fed καταργήσει τα προγράμματα αγοράς κρατικών ομολόγων και ενίσχυσης της ευρύτερης ρευστότητας στο σύστημα, τότε το κράτος θα επιβαρυνθεί με επιπλέον 40 δισ. δολ. ετησίως.
Πόσο ασφαλή είναι τα κρατικά ομόλογα
Μήπως η υπερπροσφορά κρατικών ομολόγων πυροδοτήσει, τελικά, νέους κινδύνους στις αγορές; Αυτό είναι το ερώτημα που θέτει ο Γκίλιαν Τετ, αρθρογράφος της Financial Times. Πέρυσι, μεγάλοι τραπεζικοί όμιλοι οδηγήθηκαν στην καταστροφή διότι ένας μεγάλος όγκος τοξικών τίτλων, ως επί το πλείστον συνδεδεμένοι με την αμερικανική αγορά στεγαστικής πίστης, κατέρρευσε σε σημείο όπου δεν υπήρχε πλέον το παραμικρό επενδυτικό ενδιαφέρον για την αγορά τους. Το κρατικό χρέος έχει αυξηθεί σε επίπεδα που δεν έχουν καταγραφεί ξανά σε περιόδους ειρήνης, ακόμη και σε μεγάλες οικονομίες, όπως είναι η αμερικανική και η βρετανική. Προκειμένου να το αντιμετωπίσουν, οι κυβερνήσεις πρέπει να λάβουν επώδυνες αποφάσεις δημοσιονομικής προσαρμογής. (Καθημερινή)
3) Ο 20ος αιώνας ήταν ο αιώνας των Ηνωμένων Πολιτειών. Θα είναι ο 21ος αιώνας, ο αιώνας της Κίνας;
Η Κίνα δυναμώνει. Μετά την πολιτική της μεταρρύθμισης της στα τέλη της δεκαετίας του 1970, η οικονομία της Κίνας μεγαλώνει ετησίως σε ποσοστό 9% κατά μέσο όρο. Η Κίνα έχει γίνει παγκοσμίως η τρίτη μεγαλύτερη οικονομία. Ξεπέρασε τις Ηνωμένες Πολιτείες ως ο μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος της Ιαπωνίας το 2004, της Ινδίας το 2008, και της Βραζιλίας το 2009. Η Κίνα είναι η μεγαλύτερη πηγή αμερικανικών εισαγωγών, με τις οποίες απολαμβάνει το 2008ένα εμπορικό πλεόνασμα 266,3 δισ. δολαρίων Τον ίδιο χρόνο, η Κίνα κατέστη ο μεγαλύτερος ξένος κάτοχος του χρέους της αμερικανικής κυβέρνησης, ξεπερνώντας την Ιαπωνία.
Η χρηματοοικονομική κρίση έχει ενισχύσει περαιτέρω τη σπουδαιότητα της Κίνας στην παγκόσμια οικονομία. Λέγεται ότι έχει σε αποθεματικό περίπου 2 τρισεκατομμύρια δολάρια σε ξένα συναλλάγματα. Αυτό το τεράστιο αποθεματικό του νομίσματος των ΗΠΑ έρχεται σε οξεία αντίθεση με τις ΗΠΑ, όπου εκεί το έλλειμμα στον προϋπολογισμό πιθανόν να ξεπεράσει φέτος τα 2 τρισεκατομμύρια δολάρια.....
........Μαζί με την αυξανόμενη οικονομική δύναμη της Κίνας, η Κίνα αύξησε επίσης σταθερά τις στρατιωτικές της δαπάνες, με διψήφια αύξηση ετησίως. Οικοδομεί τη στρατιωτική της δύναμη σε μια που ταιριάζει με την αυξανόμενη οικονομική της δύναμη και η οποία μπορεί να υπερασπιστεί, ειδικά, την επικράτεια της στο έδαφος, τον αέρα και τη θάλασσα. Μετά από πολλά έτη συζήτησης μεταξύ των ηγετών της, η Κίνα θα έχει πιθανώς στα επόμενα χρόνια το πρώτο αεροπλανοφόρο της.
Ως επακόλουθο της στρατιωτικής της ενδυνάμωσης, η Κίνα έχει πάρει σταδιακά επιθετική στάση και έχει γίνει πιο ενεργή. Για πρώτη φορά από την Δυναστεία των Μινγκ, η Κίνα στέλνει πλοία της για να προστατεύσει τα σκάφη της όταν δύο από τα αντιτορπιλικά της και ένα πλοίο ανεφοδιασμού στάλθηκαν σε μια περιοχή ανοικτά των ακτών της Σομαλίας. Επίσης η Κίνα έχει πραγματοποιήσει πολλές στρατιωτικές ασκήσεις με άλλα μέλη του Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης.
Από τις αρχές του 2009 και μετά, υπήρξαν διάφορες αναφορές ότι κινεζικά πλοία παρενόχλησαν φερόμενα αμερικανικά κατασκοπευτικά πλοία στην Νότιο Θάλασσα της Κίνας. Τον Ιούνιο, ένα κινεζικό υποβρύχιο συμπτωματικά συγκρούστηκε με μια υποθαλάσσια συστοιχία σόναρ που ρυμουλκούταν από ένα αμερικανικό αντιτορπιλικό που ευρισκόταν στην Νότιο Θάλασσα της Κίνας για να συμμετάσχει σε μια κοινή στρατιωτική άσκηση με τα μέλη της ASEAN........
.......Τέλος, και πιο σημαντικά, η Κίνα δεν έχει ούτε τη φιλοδοξία αλλά ούτε και τη δυνατότητα να προκαλέσει την ηγεσία των Ηνωμένων Πολιτειών. Συγκρίνοντας την με την υπερδύναμη των ΗΠΑ, η Κίνα είναι μόνον μια περιφερειακή δύναμη. Τόσο το κόστος όσο και το ρίσκο είναι πολύ υψηλά για να δεσμευτεί το Πεκίνο σε τόσα πολλά διεθνή θέματα όπως οι ΗΠΑ, από το Ιράκ έως το Αφγανιστάν, από το Ιράν έως την Βόρειο Κορέα.
Περισσότερη ισχύς στον κόσμο σημαίνει περισσότερη ευθύνη. Όμως η Κίνα δεν είναι ακόμη έτοιμη να αναλάβει τόσο μεγάλη διεθνή ευθύνη. Η ύψιστη προτεραιότητα της Κίνας είναι η δική της οικονομική ανάπτυξη όπως επίσης και η περιφερειακή σταθερότητα. Παρά το γεγονός ότι η Κίνα ανέρχεται, είναι ανήμπορη να παίξει τον ρόλο που παίζουν οι Ηνωμένες Πολιτείες στις διεθνείς υποθέσεις.
Στην πραγματικότητα, η οικονομική και πολιτική τάξη που έχει εδραιωθεί στις Ηνωμένες Πολιτείες δημιούργησαν ένα ευνοϊκό περιβάλλον για την ανάπτυξη της Κίνας. Η Κίνα πήδησε στο άρμα της εξουσίας των ΗΠΑ και ωφελήθηκε τρομακτικά από το διεθνές σύστημα που διατηρήθηκε από τις ΗΠΑ. Τα οφέλη του κερδίζει το Πεκίνο θα το ενθαρρύνουν να μείνει κάτω από την ηγεσία της Ουάσιγκτον.
Εάν γίνει σωστή διαχείριση, τόσο η σκληρή ισχύς όσο και η μαλακή ισχύς της Κίνας θα αναπτυχθεί περαιτέρω μετά από την χρηματοοικονομική κρίση – όμως οι ΗΠΑ θα συνεχίσουν να είναι ακόμη ασύγκριτες. Αυτό το οποίο θα πρέπει να ξεκαθαρίσει η Κίνα στις ΗΠΑ είναι το ότι δεν είναι ανταγωνιστές αλλά εταίροι – τόσο για το δικό τους συμφέρον όσο και για εκείνο του κόσμου. (Ανάλυση γιά τό ΝΑΤΟ τής σχέσης ΗΠΑ-Κίνας http://www.nato.int/docu/review/2009/FinancialCrisis/Financial-Crisis-China/GR/index.htm)
Σχόλια