Γράφει ο Paul Μούντης (οικονομολόγος, τοκιστής και σουλατσαδόρος)
Η πορεία πού αλλάζει χέρια ένα (γωνιακό) μαγαζί είναι γνωστή και στήν πιάτσα αυτό τό σενάριο παίζεται καθε μέρα...
Συνήθως η ιστορία ξεκινάει απο παλιά όταν κάποιος παππούς έχει έμπνευση και βρίσκεται με ένα καλό , δηλαδή γωνιακό , μαγαζί στα χέρια...
Συνήθως αυτός ο παππούς τό πονάει τό μαγαζί του και γιαυτό δουλεύει σάν τό σκυλί μέρα - νύχτα...
Οι δουλιές πάνε καλά , προσλαμβάνει και κανα δυό μικρούς στούς οποίους δίνει ένα μισθουλάκο και -συνήθως -αυτός ο παππούς επεκτείνει το μαγαζί του το οποίο μετατρέπει πλέον σέ κανονική μπίζνα με έσοδα - έξοδα δηλωμένα όλα στήν εφορία ....
Εχουμε δηλαδή να κάνουμε με μιά κανονική σούπερ και αξιοπρόσεκτη ολοκληρωμένη μπίζνα...
Μετά αναλαμβάνουν οι γιοί καί οι θυγατέρες...
Αυτοί μη έχοντας συναίσθηση τού πώς δημιουργήθηκε η μπίζνα νομίζουν ότι το πράμα είναι αυτοματικό...
Οταν έρχονται οι πρώτοι τραπεζίτες και τούς παρακαλάνε να πάρουν το πρωτο δάνειο το σκέφτονται...
Εξάλλου ποιά μπίζνα αναπτύσσεται πραγματικά χωρίς δάνεια?
Ομως οι γιοί και οι θυγατέρες είναι χαραμοφάηδες...
Μεγαλοπιάνονται και νομίζουν ότι είναι βιομήχανοι...
Ομως την πιάτσα δέν την ξέρουν...
Νομίζουν ότι είναι πολύ πονηροι όταν λαδώνουν τους εφοριακούς καί όταν κρατάνε διπλά βιβλία κρατώντας για τούς εαυτούς τους λεφτά πού κανονικά ήταν να πάνε στό μαγαζί...
Νομίζουν ότι κάποιοι είναι επειδή έχουν καλό αμάξι καί πάνε στό Κολωνάκι να καμακώσουν τά μοντέλα - βίζιτες τα οποία και χρυσοπληρώνουν για μερικά πηδήματα ενώ πρόκειται γιά κορίτσια δυτικών προαστίων (σάν κιαυτούς δηλαδή) πού θα μπορούσαν να τα έχουν με μερικά σουβλάκια απο τόν κυρ-Βασίλη...
Οπως και νάχει όταν το μαγαζί αρχίζει και μπαίνει χοντρά μεσα , οι τραπεζίτες πού μεχρι τώρα τούς έκαναν τεμενάδες αλλάζουν στύλ και ύφος...
Εμμεσα και διακριτικά τούς δείχνουν κάτι ύποπτα μαγαζιά στήν Ομόνοια πού δανείζουν (με μεγάλο τόκο) αλλά πάντως δανείζουν ενώ οι τράπεζες πλέον δέν το κανουν (δέν μπορούν λόγω τών βασικών δεικτ'ών τού μαγαζιού)...
Φυσικά οι τράπεζες (τουλάχιστον κάποιοι υπάλληλοι) συνεργάζονται με τά μαγαζιά τής Ομόνοιας αλλά οι γιοί και οι θυγατέρες δέν το ξέρουν...
Οταν όμως οι τοκογλύφοι ζητάνε τά λεφτά τους πού πλέον (με τούς τόκους ) είναι πάρα πολλά δέν το κάνουν κυριλάτα όπως οι τραπεζικοί...
Πρώτα τούς σκάνε τα λάστιχα απο το αυτοκίνητο και μετά ενδεχομένως το ανατινάζουν...
Τούς απειλούν ανοιχτά δηλαδή και τούς εκβιάζουν, τούς υποβαθμίζουν (ούτως ειπείν)....
Αλλά νόμιμα (κρατάνε στα χέρια τους μεταχρονολογημένες επιταγές και αφανή συμφωνητικά)...
Μη έχοντας άλλη επιλογή οι γιοί και οι θυγατέρες παραδίδουν το μαγαζί (με μυστικά χαρτιά ή με το λόγο ) στούς τοκογλύφους οι οποίοι αυτοί πλέον το ελέγχουν...
Αυτοί αποφασίζουν για τίς προσλήψεις απολύσεις, το ύψος τών μισθών και τήν εν γένει πολιτική τού μαγαζιού μέσα στην πιάτσα...
Κρατάνε τούς γιούς και τις θυγατέρες σάν μπροστινούς (αχυράνθρωπους) αλλά βέβαια το μαγαζί είναι πλέον σέ άλλα χέρια...
Ολα αυτά εάν η Ελλάδα ήταν μαγαζί....
Αλλά βέβαια μιά χώρα δέν είναι μαγαζί....
Τί στό καλό....
Η πορεία πού αλλάζει χέρια ένα (γωνιακό) μαγαζί είναι γνωστή και στήν πιάτσα αυτό τό σενάριο παίζεται καθε μέρα...
Συνήθως η ιστορία ξεκινάει απο παλιά όταν κάποιος παππούς έχει έμπνευση και βρίσκεται με ένα καλό , δηλαδή γωνιακό , μαγαζί στα χέρια...
Συνήθως αυτός ο παππούς τό πονάει τό μαγαζί του και γιαυτό δουλεύει σάν τό σκυλί μέρα - νύχτα...
Οι δουλιές πάνε καλά , προσλαμβάνει και κανα δυό μικρούς στούς οποίους δίνει ένα μισθουλάκο και -συνήθως -αυτός ο παππούς επεκτείνει το μαγαζί του το οποίο μετατρέπει πλέον σέ κανονική μπίζνα με έσοδα - έξοδα δηλωμένα όλα στήν εφορία ....
Εχουμε δηλαδή να κάνουμε με μιά κανονική σούπερ και αξιοπρόσεκτη ολοκληρωμένη μπίζνα...
Μετά αναλαμβάνουν οι γιοί καί οι θυγατέρες...
Αυτοί μη έχοντας συναίσθηση τού πώς δημιουργήθηκε η μπίζνα νομίζουν ότι το πράμα είναι αυτοματικό...
Οταν έρχονται οι πρώτοι τραπεζίτες και τούς παρακαλάνε να πάρουν το πρωτο δάνειο το σκέφτονται...
Εξάλλου ποιά μπίζνα αναπτύσσεται πραγματικά χωρίς δάνεια?
Ομως οι γιοί και οι θυγατέρες είναι χαραμοφάηδες...
Μεγαλοπιάνονται και νομίζουν ότι είναι βιομήχανοι...
Ομως την πιάτσα δέν την ξέρουν...
Νομίζουν ότι είναι πολύ πονηροι όταν λαδώνουν τους εφοριακούς καί όταν κρατάνε διπλά βιβλία κρατώντας για τούς εαυτούς τους λεφτά πού κανονικά ήταν να πάνε στό μαγαζί...
Νομίζουν ότι κάποιοι είναι επειδή έχουν καλό αμάξι καί πάνε στό Κολωνάκι να καμακώσουν τά μοντέλα - βίζιτες τα οποία και χρυσοπληρώνουν για μερικά πηδήματα ενώ πρόκειται γιά κορίτσια δυτικών προαστίων (σάν κιαυτούς δηλαδή) πού θα μπορούσαν να τα έχουν με μερικά σουβλάκια απο τόν κυρ-Βασίλη...
Οπως και νάχει όταν το μαγαζί αρχίζει και μπαίνει χοντρά μεσα , οι τραπεζίτες πού μεχρι τώρα τούς έκαναν τεμενάδες αλλάζουν στύλ και ύφος...
Εμμεσα και διακριτικά τούς δείχνουν κάτι ύποπτα μαγαζιά στήν Ομόνοια πού δανείζουν (με μεγάλο τόκο) αλλά πάντως δανείζουν ενώ οι τράπεζες πλέον δέν το κανουν (δέν μπορούν λόγω τών βασικών δεικτ'ών τού μαγαζιού)...
Φυσικά οι τράπεζες (τουλάχιστον κάποιοι υπάλληλοι) συνεργάζονται με τά μαγαζιά τής Ομόνοιας αλλά οι γιοί και οι θυγατέρες δέν το ξέρουν...
Οταν όμως οι τοκογλύφοι ζητάνε τά λεφτά τους πού πλέον (με τούς τόκους ) είναι πάρα πολλά δέν το κάνουν κυριλάτα όπως οι τραπεζικοί...
Πρώτα τούς σκάνε τα λάστιχα απο το αυτοκίνητο και μετά ενδεχομένως το ανατινάζουν...
Τούς απειλούν ανοιχτά δηλαδή και τούς εκβιάζουν, τούς υποβαθμίζουν (ούτως ειπείν)....
Αλλά νόμιμα (κρατάνε στα χέρια τους μεταχρονολογημένες επιταγές και αφανή συμφωνητικά)...
Μη έχοντας άλλη επιλογή οι γιοί και οι θυγατέρες παραδίδουν το μαγαζί (με μυστικά χαρτιά ή με το λόγο ) στούς τοκογλύφους οι οποίοι αυτοί πλέον το ελέγχουν...
Αυτοί αποφασίζουν για τίς προσλήψεις απολύσεις, το ύψος τών μισθών και τήν εν γένει πολιτική τού μαγαζιού μέσα στην πιάτσα...
Κρατάνε τούς γιούς και τις θυγατέρες σάν μπροστινούς (αχυράνθρωπους) αλλά βέβαια το μαγαζί είναι πλέον σέ άλλα χέρια...
Ολα αυτά εάν η Ελλάδα ήταν μαγαζί....
Αλλά βέβαια μιά χώρα δέν είναι μαγαζί....
Τί στό καλό....
Σχόλια