O Byron με άρθρο στόν Αδέσμευτο Τύπο (Ρίζος) παίρνει θέση υπέρ Μπακογιάννη....

Και ο Βύρων Πολύδωρας στηρίζει την Ντόρα

Το να μην παίρνει κανείς θέση αυτές τις ώρες μοιάζει σαν δειλία ή σαν υποκρισία αβάσταχτη. Δεν θέλω, δεν μπορώ να πω ψέματα, σήμερα ή αύριο, στους υποψηφίους που δεν έχω ψηφίσει. Και φυσικά, θέλω όπως πάντα να είμαι ειλικρινής και τίμιος προς φίλους και αντιπάλους.





Δεν θέλω να κερδοσκοπήσω εμπορευόμενος την ψήφο μου. Δεν το έκανα ούτε όταν ψήφιζα τον Κωστή Στεφανόπουλο αντί του Κώστα Μητσοτάκη, νεαρός βουλευτής τότε (1984), ούτε όταν υπέγραφα την υποψηφιότητα για την προεδρία του Γιάννη Βαρβιτσιώτη, αντί του Μιλτιάδη Εβερτ (1993). Και φυσικά δεν υπηρετούσα καμία άλλη σκοπιμότητα το 1997 όταν έθετα υποψηφιότητα για πρόεδρος της ΝΔ, παρά μόνον τον σκοπό της διεκδίκησης εν ισοτιμία της πρώτης θέσης για μάχη και προσφορά και της ενσάρκωσης του συμβολισμού ότι αυτό θα το μπορούσαμε και εμείς οι «πληβείοι», οι πολιτικοί «Γράκχοι». Φυσικά, όταν τότε εξελέγη ο Κώστας Καραμανλής πρόεδρος, εγώ υπήκουσα στην αρχή της δημοκρατικής πλειοψηφίας που ενισχύθηκε και επιβεβαιώθηκε από την αδιαμφισβήτητη αξία του εκλεγέντος αρχηγού στην πράξη. Οι αρχαίοι Ελληνες έλεγαν πως όταν «η πόλις στασιάζεται» το να μένει κανείς αμέτοχος δεν είναι η πιο σωστή και ωφέλιμη για την πόλη στάση (Σόλων).
Γι’ αυτό παίρνω θέση. Και τάσσομαι με την Ντόρα Μπακογιάννη.
Οι λόγοι πολλοί. Αλλά κυρίως το γεγονός ότι εκφράζει την αδιάκοπη συνέχεια και συνέπεια της Νέας Δημοκρατίας, όπως μετεξελίχθηκε και μορφώθηκε σε μια μακρά διαδικασία ώσμωσης, συναίρεσης και σύνθεσης ιδεών και προσώπων, από το 1978 μέχρι σήμερα. Αυτό είναι το κεκτημένο μας. Δεν πρέπει να το χάσουμε ποτέ. Και για κανένα λόγο. Εγώ σέβομαι την ιστορία της ΝΔ και είμαι υπερήφανος γι’ αυτήν. Τις δύσκολες ώρες που έζησα τις αντιμετώπισα και τις ξεπέρασα με υπομονή, αντοχή και καρτερία. Εστω και μόνος. Ηθικά νικητής, συμμαχώντας πάντα με τους απλούς ανθρώπους, τους σταθερούς συμμαχητές μου.
Είναι ανυπόφορο να βλέπει κανείς τους σκανδαλωδώς ευεργετηθέντες από τον Κων/νο Μητσοτάκη χθες, να χτυπούν σήμερα με τόση σφοδρότητα τον ευεργέτη τους, «εκίνησαν την πτέρναν κατά του ευεργέτου». Πράγμα όχι ασύνηθες βέβαια στην ελληνική πολιτική. Αλλά όσο συνηθισμένο και να γίνει, εγώ δεν πρόκειται να το δεχθώ.
Η πολυσυλλεκτικότητα είναι στοιχείο καθοριστικό των κομμάτων εξουσίας. Ο πατριωτισμός, ο ευρωπαϊσμός, ο φιλελευθερισμός, η δημοκρατικότητα, η κοινωνική δικαιοσύνη και αλληλεγγύη, η ιστορία, η γλώσσα, η θρησκεία, η παράδοση, η εντιμότητα και συνέπεια, επικυρωμένα, όλα αυτά, με το προσωπικό μας παράδειγμα, μας οδηγούν στο ασφαλές συμπέρασμα της ορθής επιλογής. Αυτό ετήρησα και με αυτά τα κριτήρια έλαβα τις αποφάσεις μου.
Η ενότητα είναι το πρόταγμα. Το μέγιστο. Αλλά πρέπει και τη σφυρηλάτηση σε κοινούς αγώνες, σε θυσίες και αυτοθυσίες, σε νίκες και ήττες να θυμηθούμε σαν διαδικασία χαλύβδωσης. Μην εμπορευθεί κανένας όμιλος από golden boys την ιδεολογία μας, προκειμένου με παραχαράγματα και άλλα ιδεολογήματα να εξώσουν άλλους ή να πάρουν προβάδισμα έναντι άλλων. Μιλάω εκ πείρας.
Εγραψα βιβλία για την ιδεολογία μας, ποια πρέπει να είναι, πώς πρέπει να διαμορφωθεί, να τηρηθεί, να διαδοθεί, να επικρατήσει. Δεν μπορώ να δεχθώ ρηχά και δημοσιοσχετίστικα λογοπαίγνια ως νέα ιδεολογία.
Η εθνική, για παράδειγμα, «κόκκινη γραμμή» για το Σκοπιανό, επί της οποίας συμφωνούν οι πλείστοι των Ελλήνων, υπάρχει σήμερα μόνον και μόνον γιατί τότε, το 1993, κατάφερε η κυβέρνηση Κ. Μητσοτάκη να γίνουν τα Σκόπια δεκτά στον ΟΗΕ υπό όρους. Με αλλαγμένη τη σημαία τους (απαλείφθηκε τότε ο ήλιος της Βεργίνας που επιχειρούσαν να σφετερισθούν) και με το προσωρινό όνομα FYROM, πράγμα πρωτοφανές, χωρίς άλλο προηγούμενο στην ιστορία των Ηνωμένων Εθνών. Αισθάνομαι υπερήφανος ότι συνέβαλα και εγώ τότε, ως υφυπουργός Εξωτερικών, σ’ αυτό το εθνικό επίτευγμα, μαχόμενος εκεί για ένα μήνα στη Νέα Υόρκη, αφού πρώτα ταξίδεψα σε Ασία (Κίνα, Πακιστάν, Ιαπωνία) και Ωκεανία (Ν. Ζηλανδία) για να διαβουλευθώ με τους υπουργούς των Εξωτερικών των κρατών - μελών του συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Πράγμα που διεκπεραίωσα με απόλυτη επιτυχία.
Υπάρχει ανάγκη αυτή την ώρα να ακούσουμε τη φωνή της συνείδησής μας, να επιδείξουμε την αυτοπεποίθησή μας μένοντας όρθιοι στα δύσκολα, διδασκόμενοι από τα σφάλματά μας και όχι απορρίπτοντες τους εαυτούς μας και την ιστορία μας. Για να κατακτήσεις το μέλλον πρέπει να γνωρίζεις καλά το παρελθόν. Και να διδάσκεται από αυτό. Η αναφορά στα ιστορικά στοιχεία δεν είναι παρελθοντολογία. Είναι σπουδή κριτηρίων του παρόντος και του μέλλοντος. Κανένας στην πολιτική και στην κοινωνική ζωή δεν είναι ψηφιακός ή άυλος τίτλος.
Η ΝΔ σήμερα θα περάσει και αυτόν τον κάβο. Το μπορεί. Και θα προχωρήσει με ενότητα και αισιοδοξία στο μέλλον, κατασφαλίζοντας με τις αναγκαίες αλλαγές και προσαρμογές στο σήμερα τον χαρακτήρα και τη φυσιογνωμία του μεγάλου, ανοιχτού κόμματος, που μπορεί να γίνει σύντομα πλειοψηφία λαού για κυβερνητικές εθνικές και φιλολαϊκές ευθύνες. Φτάνει να το πιστέψουμε. Αυτή την προοπτική θέλω να διανοίξουμε με την επιλογή που προκρίνω, της Ντόρας Μπακογιάννη.

Β.Γ.Πhttp://www.adesmeytos.gr/news.php?aid=5122