Οι ταυτότητες, τα σύμβολα, η ουδετερότητα. Ενα θέμα γιά το ποδόσφαιρο....

Βαθιά ποδοσφαιρική ανάλυση απο τήν Σούλα Πιπέτα (πρώην νοσοκόμα σέ κεντρικό νοσοκομείο τής Αθήνας, πανελίστρια)
Πολλοί απορούν τί είναι αυτό πού κάνει εκατομύρια ανθρώπων να κινητοποιούνται κάθε Κυριακή και να πηγαίνουν στό γήπεδο ή να στήνονται στήν τηλεόραση και να βλέπουν 22 μαντράχαλους να κλωτσάνε ένα τόπι...
Φυσικά μπορεί κανείς να καταλάβει αυτούς πού εμπλέκονται επαγγελματικά με το ποδόσφαιρο (παίκτες, παράγοντες κλπ) ....
Αυτό πού τούς κινητοποιεί είναι τό χρήμα , η δόξα καί η επιρροή...
Τί είναι αυτό πού κινητοποιεί όμως τούς οπαδούς?

Καί τό κυριότερο?
Πώς γίνεται κάποιος (κανονικός -λογικός άνθρωπος κατά τα άλλα) να δηλώνει φανατικός Ολυμπιακός υποστηρίζοντας ότι οι δικοί του 11 μαντράχαλοι κλωτσάνε το τόπι πολύ καλύτερα απο τούς 11 μαντράχαλους τού Παναθηναικού?
Εν τέλει είναι οι ομάδες ιδεολογία?
Πολλοί οπαδοί πάντως λένε με σαφήνεια ότι η ομάδα τους είναι ιδέα....
Καί το εννοούν...
Καί ένα κρίσιμο ερώτημα...
Πόσο λογικό είναι σέ ένα ντέρμπυ Ολυμπιακού - Παναθηναικού εσύ να ζητάς απο τον κόσμο να χαρεί την ομορφιά τού παιγνιδιού?
Ποιά ομορφιά δηλαδή?
Μήπως η μόνη ομορφιά είναι το να παίρνεις θέση με σαφήνεια?
Νά χαίρεσαι όταν οι δικοί σου 11 σπρώχνουν το τόπι βαθιά, πολύ βαθιά μέσα στα αντίπαλα δίχτυα και να λυπάσαι όταν τό τόπι μπαίνει μέσα στα δικά σου?
Δέ λέμε να είσαι στή θύρα τών φανατικών απαραίτητα...
Αλλο λέμε....