Διαδοχή στήν ΝΔ: Κανένας υποψήφιος δέν έχει πραγματικό ρεύμα. Μάχη μηχανισμών καί επιτελείων (Θάνατος είναι οι κάργιες που χτυπιούνται....)

Στήν πραγματικότητα η προεκλογική εκστρατεία τών υποψηφίων βρίσκεται ακόμα στήν αρχή της, αλλά είναι αρκετά εμφανές ότι μέχρι στιγμής κανένας υποψήφιος δέν έχει πραγματικό ρεύμα στόν κόσμο, δηλαδή πιθανότατα θα πάμε σέ δεύτερο γύρο...
Τεχνικά μιλώντας, μιά εκλογή πού γίνεται σέ δύο γύρους είναι μιά δύσκολη περίπτωση και θέλει προσοχή...

Δηλαδή οι δύο τελικοί υποψήφιοι (Μπακογιάννη - Σαμαράς) θα χρειαστεί να ζητήσουν μετά, την ψήφο όσων ενδεχομένως ψηφίσουν Αβραμόπουλο καί Πανίκα...
Είναι βέβαιο ότι ο Σαμαράς θα προσπαθήσει σέ αυτόν τον δεύτερο γύρο να συστήσει αντι-ντορικό μέτωπο όπως επίσης προφανές είναι ότι η Μπακογιάννη θα προσπαθήσει αυτό να μήν γίνει...
Δεδομένου δέ, ότι πρόκειται γιά μάχη δίχως αύριο για τούς δύο πρωταγωνιστές θεωρείται πολύ πιθανό στο μεσοδιάστημα μεταξύ πρώτου και δεύτερου γύρου να δούμε μιά πραγματική μάχη...





Πάντως - και μέχρι στιγμής - δέν διαφαίνεται κάποιος να δημιουργεί πραγματικό ρεύμα υπέρ του, να εμπνέει, να δημιουργεί πραγματική ελπίδα για το μέλλον, οπότε μάλλον θα δούμε μιά μάχη μηχανισμών και επιτελείων...
Δέν αποκλείεται η εκλογή να κριθεί απο μιά λεπτομέρεια...
Οι ψηφοφόροι είναι αγριεμένοι και το παραμικρό μπορεί να τούς τσαντίσει πολύ άγρια...
Πάντως και μέχρι στιγμής οι υποψήφιοι προκειμένου να μήν κάνουν λάθη εμφανίζονται βαρετοί και πληκτικοί...
Επικρατεί πολύ υποκρισία καί φόβος γιά το λάθος ( οι δεξιοί πολιτικοί είναι ούτως ή άλλως φοβισμένοι καί δειλοί) οπότε η όλη διαδικασία , μέχρι στιγμής πάντα, θυμίζει (ποιητικη αδεία καί με μιά μικρή υπερβολή) το γνωστό ποίημα τού Καρυωτάκη...

ΠΡΕΒΕΖΑ
Θάνατος είναι οι κάργες που χτυπιούνται
στους μαύρους τοίχους και στα κεραμύδια,
θάνατος οι γυναίκες, που αγαπιούνται
καθώς να καθαρίζουνε κρεμμύδια.

Θάνατος οι λεροί, ασήμαντοι δρόμοι
με τα λαμπρά, μεγάλα ονόματά τους,
ο ελαιώνας, γύρω η θάλασσα, κι ακόμη
ο ήλιος, θάνατος μέσα στους θανάτους.

Θάνατος ο αστυνόμος που διπλώνει
για να ζυγίσει μια "ελλειπή" μερίδα,
θάνατος τα ζουμπούλια στο μπαλκόνι,
κι ο δάσκαλος με την εφημερίδα.

Βάσις, Φρουρά, Εξηκονταρχία Πρεβέζης.
Την Κυριακή θ' ακούσουμε τη μπάντα.
Επήρα ένα βιβλιάριο Τραπέζης,
πρώτη κατάθεσις δραχμές τριάντα.

Περπατώντας αργά στην προκυμαία,
"Υπάρχω ;", λες, κ' ύστερα "δεν υπάρχεις !".
Φτάνει το πλοίο. Υψωμένη σμαία.
Ίσως έρχεται ο Κύριος Νομάρχης.

Αν τουλάχιστον, μέσα στους ανθρώπους
αυτούς, ένας επέθαινε από αηδία ...
Σιωπηλοί, θλιμμένοι, με σεμνούς τρόπους,
θα διασκεδάζαμε όλοι στην κηδεία