Η απάτη τής κυβέρνησης γιά τήν αναθέρμανση τής Οικονομίας. Ρίχνει στήν αγορά 3 δίς φιλοδώρημα καί παίρνει 10 δίς με φόρους καί περικοπές.

Ο Πρετεντέρης σπάει τό κεφάλι του γιά να αντιληφθεί τό μεγαλείο τής οικονομικής σκέψης τού Παπακωνσταντίνου....
Ομως τα πράματα είναι απλά...
Ο Παπακωνσταντίνου (μαζί μα τήν Τίνα) θα είναι οι πρώτοι πού θα θυσιασθούν όταν η διαπλοκή αποφασίσει ότι "ήρθε η ώρα"....
Ο Παπακωνσταντίνου δέν είναι παρά ενας (λίγο πιό πονηρός) Αλογοσκούφης, μιά Ιφιγένεια, μιά θυσία, τό χρονικό ενός προαναγγελθέντος (πολιτικού) θανάτου...

Διαβάζουμε στό Βήμα...
Με τ΄ όνομά τους



Εξακολουθώ να μην αντιλαμβάνομαι πώς ακριβώς θα αναθερμανθεί η οικονομία με μια ένεση 3 δισ. ευρώ σε αυξήσεις και επιδόματα όταν την ίδια στιγμή, από την ίδια οικονομία, θα περικοπούν 10 δισ. ευρώ σε φόρους και δημόσιες δαπάνες μόνο για το 2010.

Και δεν το αντιλαμβάνομαι διότι στην πραγματικότητα δεν υπάρχει κανένα σχέδιο αναθέρμανσης της οικονομίας. Υπάρχει απλώς η πρόθεση της κυβερνητικής πλειοψηφίας για μια σειρά μέτρων κοινωνικού χαρακτήρα.

Υπέρ της επιλογής αυτής διατυπώνονται ισχυρά επιχειρήματα - άλλωστε τις συγκεκριμένες εξαγγελίες επικύρωσαν οι Ελληνες με την ψήφο τους. Το ζήτημα λοιπόν δεν είναι κάποιο ανύπαρκτο σχέδιο για την οικονομία, αλλά η άσκηση μιας κοινωνικής πολιτικής.

Επ΄ αυτού, δύο παρατηρήσεις:

Πρώτον, κακώς διαμαρτύρεται η ΝΔ. Και οι ίδιοι έδωσαν πέρυσι εφάπαξ εισοδηματική ενίσχυση υπό τη μορφή «επιδόματος θέρμανσης» ή «βοηθήματος κοινωνικής συνοχής». Και οι ίδιοι έδωσαν εφάπαξ επίδομα στους δημοσίους υπαλλήλους έως κάποιο μισθολογικό όριο. Τότε γράφαμε ότι με έκτακτα επιδόματα δεν γίνεται ούτε οικονομική ούτε κοινωνική πολιτική, αλλά η ΝΔ έκανε το παγώνι. Τι συνέβη τώρα και άλλαξαν γνώμη;

Δεύτερον, κακώς το ΠαΣοΚ δεν λέει τα πράγματα με τ΄ όνομά τους. Διότι αν τα μέτρα είναι αυτό που καταλαβαίνουμε, δηλαδή μέτρα ενίσχυσης κάποιων αδύναμων στρωμάτων, τότε δεν χρειάζεται να τα βαφτίζουμε ψάρι για να ξεγελαστεί ο Αλμούνια. Ο άνθρωπος δεν είναι ηλίθιος: βλέπει ότι είναι κρέας και νομίζει ότι τον κοροϊδεύουμε.

Ακόμη περισσότερο αφού αν πούμε τα πράγματα με τ΄ όνομά τους, αν μιλήσουμε επί της ουσίας, τότε μπορούν και τα μέτρα να γίνουν πιο συγκεκριμένα και να επιβαρύνουν λιγότερο το δημόσιο ταμείο. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, λόγου χάρη, ο Γκόρντον Μπράουν δίνει αυξήσεις πάνω από τον πληθωρισμό αλλά μόνο στους χαμηλόμισθους δημοσίους υπαλλήλους και όχι σε όλους. Δυστυχώς πίσω από τη σύγχυση κρύβεται μια αντίληψη που λέει ότι η δημοσιονομική πειθαρχία δεν συμβαδίζει με την κοινωνική ευαισθησία, άρα πρέπει να διαλέξεις το ένα ή το άλλο. Λάθος! Ασφαλώς στο όνομα της κοινωνικής ευαισθησίας έχουν συντελεστεί αναρίθμητα οικονομικά εγκλήματα. Αλλά και δεκάδες κεντροαριστερές κυβερνήσεις στην Ευρώπη της τελευταίας πεντηκονταετίας έχουν αποδείξει εμπράκτως ότι μια χαρά μπορείς «και τούτο ποιήσαι κακείνο μη αφιέναι».

Υπό μία προϋπόθεση: ότι υπάρχει λογική, ρεαλισμός καισχέδιο. Και ότι η κοινωνική ευαισθησία δεν είναι άλλοθι για να σιτίζονται χαραμοφάηδες, να πλουτίζουν λαμόγια και να στήνονται κομματικοί στρατοί.

jpretenteris@dolnet.grhttp://www.tovima.gr/default.asp?pid=46&ct=6&artId=277582&dt=23/10/2009