Το gran finale του Ακη, μίας -ούτως ή άλλως- οπερατικής φυσιογνωμίας του ΠΑΣΟΚ...καί το κούρεμα τού Γιώργου.

Musee des Beaux Arts
Είναι ο τίτλος του πολυδιαβασμένου ποιήματος που εμπνεύσθηκε ο Αγγλος ποιητής Γ. Χ. Οντεν από τον πίνακα του Μπρέγκελ «Τοπίο με την πτώση του Ικαρου» (1558), που εκτίθεται στο μουσείο των Βρυξελλών.

Φοβάμαι ότι δεν θα τα καταφέρω καλά, αλλά θα προσπαθήσω να μεταφράσω τους πρώτους τέσσερις στίχους: «Για τη συμφορά δεν έκαναν ποτέ λάθος / Οι Παλαιοί Δάσκαλοι· πόσο καλά καταλάβαιναν αυτοί / τη θέση της στ’ ανθρώπινα· πώς συμβαίνει / Ενώ κάποιος άλλος τρώει ή ανοίγει το παράθυρο ή απλώς βαδίζει άτονα».

Οπως λοιπόν στον πίνακα, ένα παιδί πέφτει από τον ουρανό μέσα στη θάλασσα και γύρω από τη σκηνή του δράματος η ζωή συνεχίζεται κανονικά (το καράβι την πορεία του, ο γεωργός το όργωμα), έτσι και χθες το μεσημέρι, όταν το πανελλήνιο ζούσε το δράμα της πτώσης του Ακη, στη 1.50 μ. μ. ο Κώστας Σημίτης, συντροφιά με τη σύζυγό του, εμφανίσθηκαν στο καφέ «Βιβλιοθήκη» του Κολωνακίου, όπου, μαζί με το καπουτσίνο τους, απήλαυσαν «ολίγη αγαπημένη πολιτεία, ολίγη κίνηση του δρόμου και των μαγαζιών», για να θυμηθώ τον Καβάφη. Δοθέντος του ασυνήθιστα εξωστρεφούς χαρακτήρα της πρωτοβουλίας του πρώην πρωθυπουργού, ο καχύποπτος παρατηρητής (όχι εγώ, ασφαλώς!) θα έλεγε ότι γιόρταζαν το gran finale του Ακη, μίας -ούτως ή άλλως- οπερατικής φυσιογνωμίας του ΠΑΣΟΚ...

Το δράμα πλαισιώνεται με μια ακόμη σκηνή καθημερινότητας, χρονικά προγενέστερη της παραπάνω. Λίγο μετά την δωδεκάτη μεσημβρινή, ο Γιώργος εμφανίσθηκε στο κομμωτήριο του Βαγγέλη Χατζή στο Νέο Ψυχικό. Μπήκε μόνος (η κουστωδία περίμενε έξω), φορώντας το σήμα κατατεθέν τούτης της προεκλογικής εκστρατείας: το άσπιλο λευκό Brooks Brothers πουκάμισο. Να σημειώσω προς χάριν των κανονικών ανθρώπων ότι το εν λόγω κομμωτήριο είναι το ακριβότερο και το πιο «χάι» του είδους (τα ραντεβού κλείνονται ως και δύο μήνες προηγουμένως). Εντούτοις, ο Γιώργος απέδειξε για μία ακόμη φορά την πανθομολογούμενη απλότητά του, καθήμενος σε μία από τις απλές, τις κοινές πολυθρόνες και όχι στο σεπαρέ με τη μαύρη κουρτίνα που προορίζεται για τους σελεμπριτάδες.

Ως προς τη συμπεριφορά ήταν καλός και ζεστός, ως συνήθως. Χαιρέτησε έναν προς έναν τους κομμωτές, συνοδεύοντας κάθε χαιρετισμό με ένα σχόλιο (π. χ., για τις φαβορίτες του ενός που εξαφανίσθηκαν, για τις ανταύγειες του άλλου που τόσο του πηγαίνουν κ. λπ.), σχόλια που φανερώνουν προσωπικό ενδιαφέρον, αλλά επίσης ενισχύουν την πεποίθηση του απλού ανθρώπου ότι στο επίκεντρο της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ είναι ο άνθρωπος. Για να περάσει η ώρα, του πρόσφεραν δύο περιοδικά μόδας, ξενόγλωσσα και υψηλής ποιότητος. Δεν καθυστέρησε πολύ στο κομμωτήριο ούτε ταλαιπώρησε τον κομμωτή. Χρειάζεται μήπως να σας εξηγήσω τον λόγο; Είναι ορατός στον καθένα..http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_1_09/09/2009_328548.