Ο Γ. Λούλης δημοσίευσε σήμερα ένα άρθρο...
Τό άρθρο του έχει τίτλο Ελλάδα, ΝΑΤΟ, Αφγανιστάν: Η ευρύτερη εικόνα.
Στήν εισαγωγή του όμως αναφέρεται και στην τρέχουσα εσωτερική επικαιρότητα...
28/8/2009
Ελλάδα, ΝΑΤΟ, Αφγανιστάν: Η ευρύτερη εικόνα
Το μείζον γεγονός του Αυγούστου υπήρξε φυσικά η καταστροφική φωτιά στην Αττική. Αλλά επ’ αυτού έχουν ήδη γραφτεί πολλά από ειδικούς και (κυρίως) μη ειδικούς. Ο γράφων πάντως, έχει συναίσθηση των ορίων του στη θεματολογία που μπορεί να χειρισθεί. Επίσης, όλο το τελευταίο διάστημα, καταγράφονται διάφορα σενάρια που αφορούν την τρέχουσα επικαιρότητα τα οποία αποτελούν απλώς και μόνο υποθέσεις (εν μέσω των οποίων αποδίδονται και στον γράφοντα υποτιθέμενες «συμβουλές»). Άρα και στο σημείο αυτό δεν έχω κάτι να εισφέρω.
Όμως τούτες τις ημέρες υπάρχει ένα ζήτημα το οποίο, αν και μη κραυγαλέα, αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον: Το ΝΑΤΟ έχει πλέον ένα νέο Γενικό Γραμματέα που επισκέπτεται τη χώρα μας στα πλαίσια των προσπαθειών να αυξηθεί (όπως ζητούν οι ΗΠΑ) η συνολική στρατιωτική παρουσία των κρατών μελών του ΝΑΤΟ στο Αφγανιστάν. Άρα το σχετικό αίτημα προς την Ελλάδα είναι δεδομένο.
Το όλο σκηνικό έχει δύο επίπεδα: Το ένα αφορά τη στρατιωτική παρουσία του ΝΑΤΟ στο Αφγανιστάν αλλά και τις παράπλευρες εξελίξεις στο Πακιστάν. Το δεύτερο επίπεδο σχετίζεται με το πεδίο της συνολικά άφρονος προσέγγισης της Δύσης προς το χώρο του Ισλάμ, από το Αφγανιστάν και το Πακιστάν, μέχρι το Ιράκ και το Παλαιστινιακό, αλλά και ακόμη ευρύτερα (π.χ. Σομαλία). Η καταστροφική πολιτική Μπους (βλ. και το βιβλίο του γράφοντα No Happy End: Πως η πολιτική Bush ενισχύει τον Bin Laden) έχει κάπως μετριασθεί επί Ομπάμα, όμως κινείται, κατά βάση, στους ίδιους αδιέξοδους άξονες.
Κατ’ αρχάς, όσον αφορά το Αφγανιστάν: Ήδη ομολογείται από στρατιωτικούς ηγέτες των ΗΠΑ και της Βρετανίας πως στρατιωτικά ο πόλεμος δύσκολα μπορεί να κερδιθεί, καθώς οι Ταλιμπάν ενισχύονται διαρκώς. Οι Αφγανοί μπορεί να μην προσβλέπουν στην επάνοδο των Ταλιμπάν στην εξουσία, όμως είναι ακόμη πιο εχθρικοί προς την παρουσία ξένων στρατευμάτων στη χώρα τους, καθώς οργίζονται με τους τυφλούς Αμερικανικούς βομβαρδισμούς που πλήττουν αμάχους, ενώ απεχθάνονται τον Καρζάϊ και το διεφθαρμένο αμερικανόπνευστο καθεστώς του. Ήδη οι εκλογές για Πρόεδρο της χώρας αυτής εξελίσσονται σε φάρσα. Οι Αμερικανοί έχουν χάσει από καιρό «τις καρδιές και το μυαλό» (hearts and minds) όχι μόνο των Αφγανών, αλλά και των Πακιστανών.
Στο Πακιστάν υπάρχει σε εξέλιξη μια στρατιωτική επιχείρηση κατά των Αφγανών Ταλιμπάν, που κερδίζει έδαφος σε συμβατικές μάχες, αλλά δεν θα λύσει το μείζον πρόβλημα διέλευσης ανταρτών και όπλων από το Πακιστάν στους Αφγανούς Ταλιμπάν. Το μεγαλύτερο σοκ για τους Αμερικανούς όμως προέρχεται από μια πρόσφατη δημοσκόπηση που διενήργησε η Gallup για λογαριασμό του Al Jazeera International. Από αυτή δεν προκύπτει μόνο ότι οι μισοί Πακιστανοί αποζητούν διάλογο και διαπραγματεύσεις με τους Πακιστανούς Ταλιμπάν, αλλά και ότι το 60% θεωρεί ως τη μεγαλύτερη απειλή κατά του Πακιστάν την Αμερική! (με μόνο το 18% να αναφέρει την Ινδία και μόλις 11% τους Ταλιμπάν). Άρα, όπως και στο Αφγανιστάν, έτσι και στη «σύμμαχο» χώρα του Πακιστάν, το αντιαμερικανικό κλίμα είναι σαρωτικό. Και με ένα τέτοιο κλίμα καμιά στρατιωτική επιχείρηση δεν μπορεί να ευοδωθεί.
Πέρα από τις δύο αυτές χώρες, στο Ιράκ αναζωπυρώνεται η βία (με μια σειρά πρωτοφανών βομβιστικών επιθέσεων), αποδεικνύοντας ότι η υποχώρηση της βίας επί διοίκησης του Στρατηγού Petraeus (με την αύξηση της Αμερικανικής στρατιωτικής παρουσίας) υπήρξε προσωρινή καθώς τα αίτια της δεν αντιμετωπίσθηκαν (βλ. Thomas Ricks, The Gamble, General Petraeus and the untold Story of the American Surge, 2006 – 08). Άλλωστε όσο δεν λύνεται το Παλαιστινιακό, με τους Αμερικανούς να αρνούνται να συνομιλήσουν με τη Χαμάς και να ανέχονται την ακραία εθνικιστική πολιτική του Νετανιάχου, η οργή στον Αραβικό κόσμο δεν τιθασσεύεται και η Ισλαμική τρομοκρατία ενισχύεται.
Τώρα το μέτωπο σύγκρουσης των ΗΠΑ (και της Δύσης γενικότερα) από τη μία πλευρά, και του Ισλάμ από την άλλη πλευρά, έχει μεταφερθεί από το Ιράκ στο Αφγανιστάν. Όπως έγραφε πρόσφατα ο Pankaj Mishra στο Guardian: «Το Αφγανιστάν έχει εξελιχθεί σε ένα ακόμη μεγαλύτερο φιάσκο από το Ιράκ». Το έδαφος της χώρας αυτής καθιστά αδύνατη την επικράτηση επί των Ταλιμπάν, σε συνδυασμό με τον αντιαμερικανισμό του πληθυσμού και την απέχθεια προς την κυβέρνηση που στηρίζεται σε δεκανίκια των δυνάμεων κατοχής. Βρετανοί, Σοβιετικοί και τώρα Αμερικανοί δεν μπόρεσαν να τιθασεύσουν και να ελέγξουν τη σκληρή αυτή χώρα.
Άρα η Ελλάδα, συνομιλώντας με το νέο Γραμματέα του ΝΑΤΟ πρέπει να κάνει το αυτονόητο: Να κρατηθεί σε απόσταση από τις στρατιωτικές επιχειρήσεις που οδηγούνται ήδη σε φιάσκο, εκπληρώνοντας το minimum των «στρατιωτικών» της υποχρεώσεων. Μακριά από τη ζώνη πυρός. Ήδη στο Αφγανιστάν είναι σε εξέλιξη μία ακόμη σύγκρουση μεταξύ Δύσης και Ισλάμ, αποδεικνύοντας πως κυρίως οι ΗΠΑ, αλλά και η Ευρώπη κάνουν όλα τα λάθη εκείνα που ενισχύουν το ισλαμικό μίσος. Ανάβοντας εστίες «φωτιάς» που πολλαπλασιάζονται και εντείνονται σε πολλές γωνιές του πλανήτη.http://www.johnloulis.gr/default.asp?siteID=1&pageID=8&entryID=451&Tablepageid=4&langID=1
Σχόλια