Στήν Κύπρο τό 74 έγινε πόλεμος...
Τόν πόλεμο τόν χάσαμε εμείς...
Οι Τούρκοι καί ιδιαίτερα οι τουρκοκύπριοι βρήκαν τήν ευκαιρία να εκδικηθούν καί αυτά πού έκαναν δέν γίνονται απο κανένα στρατό...
Μιλάμε γιά μίσος πού οδήγησε σέ αυτό πού κλασσικά αποκαλείται εγκλήματα πολέμου...
Σκότωσαν εν ψυχρώ αιχμαλώτους πολέμου καί βασάνισαν μέχρι θανάτου αμάχους...
Ολος ο κόσμος ξέρει ποιοί είναι οι Τούρκοι...
Οι λίγες παρεκτροπές απο δικούς μας δέν μπορούν και δέν πρέπει να εξισορροπήσουν τις εντυπώσεις...
Αν τα θύματα ήταν γιά παράδειγμα Εβραίοι σήμερα δέν θα ζούσε κανένας απο τούς δολοφόνους...
Αυτοί βγαίνουν στις τηλεοράσεις και υπερηφανεύονται...
Διαβάστε το ενδιαφέρον άρθρο τής Ελευθεροτυπίας ...
Του ΜΑΚΑΡΙΟΥ ΔΡΟΥΣΙΩΤΗ
Την περασμένη Παρασκευή 14 Αυγούστου, επέτειο της σύλληψής του από τα τουρκικά στρατεύματα, το 1974, τάφηκαν στη Λευκωσία τα λείψανα του Γιάννη Παπαγιάννη, ενός από τους πέντε αιχμαλώτους που εκτελέστηκαν ενώ είχαν συλληφθεί στο τουρκοκυπριακό χωριό Τζιάος.
Ο Παπαγιάννης ήταν αυτός που εικονίζεται στη φωτογραφία του Τούρκου δημοσιογράφου Εργκίν Κονούκσεβερ να του ανάβει το τσιγάρο ένας Τούρκος αξιωματικός.
Οπως είναι γνωστό, οι πέντε στρατιώτες συνελήφθησαν έξω από το χωριό Τζιάος από Τούρκους που επέβαιναν σε άρματα μάχης που προήλαυναν προς την Αμμόχωστο, ενώ οι γραμμές άμυνας της Εθνικής Φρουράς είχαν καταρρεύσει. Ο Τούρκος δημοσιογράφος Εργκίν Κονούκσεβερ φωτογράφησε τη σκηνή της σύλληψής τους, όμως στη συνέχεια συνελήφθη και ο ίδιος από Ελληνοκύπριους στρατιώτες και στα φιλμ του βρέθηκαν οι φωτογραφίες των αιχμαλώτων που δεν γύρισαν ποτέ και έγιναν σύμβολο στον αγώνα αναζήτησης της τύχης των αγνοουμένων.
Ο Τούρκος υπολοχαγός
Την ημέρα που στη Λευκωσία κηδεύονταν τα λείψανα του Παπαγιάννη, η τουρκική εφημερίδα «Βατάν» δημοσίευε συνέντευξη του αξιωματικού που τον συνέλαβε. Ο τότε υπολοχαγός και σήμερα υποστράτηγος εν αποστρατεία, Ερσέλ Καγιάν, είπε ότι οι πέντε στρατιώτες μόλις είδαν τα τουρκικά τανκς παραδόθηκαν:
«Είχαν τρομάξει. Τους είπα ότι δεν θα τους αγγίξουμε. Τους πρόσφερα τσιγάρα. Ενας από τους στρατιώτες μου έδειξε τη βέρα του. Μάλλον ήθελε να μου πει ότι ήταν παντρεμένος. Δεν μπορούσαμε να τους πάρουμε μαζί μας με τα τανκς και παραδώσαμε τους αιχμαλώτους στους Τουρκοκύπριους μαχητές. Οι μαχητές πρέπει να είχαν σκοτώσει τους αιχμαλώτους».
Η μαρτυρία του Καγιάν συνάδει εν πολλοίς με αυτήν του φωτογράφου Εργκίν Κονούκσεβερ, ο οποίος απαθανάτισε τη στιγμή της σύλληψης των πέντε. Ο Κονούκσεβερ αναφέρει πως οι πέντε δολοφονήθηκαν επί τόπου και ότι είχε φωτογραφήσει και την ταφή τους, αλλά τα φιλμ του κατασχέθηκαν από τους Ελληνοκύπριους που τον είχαν συλλάβει.
Η Τουρκοκύπρια δημοσιογράφος Σεβκιούλ Ουλουντάκ, η οποία όργωσε την Κύπρο καταγράφοντας μαρτυρίες για τους αγνοουμένους, Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους (γράφει για τις εφημερίδες «Γενί Ντουζέν» και «Πολίτης») μίλησε σε ανύποπτο χρόνο με Τουρκοκύπριους του Τζιάος για την περίπτωση των πέντε της φωτογραφίας. Σε άρθρο της στον «Πολίτη» (3/5/2009, «Τι έγινε στο Τζιάος;») γράφει πως όντως οι πέντε δολοφονήθηκαν επί τόπου από Τουρκοκύπριους:
«Οι Ελληνοκύπριοι στρατιώτες είχαν καταλάβει το μισό Τζιάος και το χωριό ήταν σχεδόν άδειο. Ακόμα πολεμούσαμε με τους Ελληνοκύπριους όταν ήρθαν στο Τζιάος οι Τούρκοι στρατιώτες στις 14 Αυγούστου 1974. Οι Ελληνοκύπριοι στρατιώτες που βλέπεις στη φωτογραφία ήταν σε μια στρατιωτική θέση και οι Τούρκοι στρατιώτες τους πήραν από τη θέση εκείνη. Γονάτιζαν κάτω σε ένα χωράφι. Την ώρα εκείνη, οι υπόλοιποι Τουρκοκύπριοι στο Τζιάος έτρεξαν να χαιρετίσουν τους Τούρκους στρατιώτες».
Ο Τουρκοκύπριος που μίλησε με τη Σεβκιούλ αναφέρει πως οι Τούρκοι αξιωματικοί έκαναν τα στραβά μάτια και άφησαν τον Τουρκοκύπριο εκτελεστή να πάρει την εκδίκησή του, επειδή ο δικός του πατέρας είχε σκοτωθεί από Ελληνοκύπριους. «Δεν κατάφερε να σκοτώσει έναν από αυτούς, τον πιο λεπτό, και έτσι ένας άλλος από τους συχωριανούς μας τον σκότωσε εκείνον. Νομίζω ότι είχαν θαφτεί εκεί όπου σκοτώθηκαν».
Στο πηγάδι
Τα λείψανα των πέντε αγνοουμένων βρέθηκαν σε πηγάδι κοντά στο χωριό και η εκταφή τους έγινε από μικτή ομάδα Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων αρχαιολόγων της Επιτροπής Αγνοουμένων Προσώπων (CMP: Committee on Missing Persons). Το γεγονός ότι οι πέντε βρέθηκαν σε πηγάδι και όχι στο σημείο εκτέλεσής τους έθεσε υπό αμφισβήτηση την εγκυρότητα της μαρτυρίας του φωτογράφου. Ωστόσο, η εκταφή και η μεταφορά ατόμων που δολοφονήθηκαν από το ένα σημείο στο άλλο ήταν πολύ σύνηθες φαινόμενο στη διάρκεια του πολέμου. Η Σεβκιούλ Ουλουντάκ μεταφέρει μια ανατριχιαστική πληροφορία, που την άκουσε από Τουρκοκύπριο του Τζιάος: «Τους έθαψαν εντελώς πρόχειρα και τους ξέθαψαν τα αδέσποτα σκυλιά της περιοχής, οπότε τους μετακίνησαν και τους έριξαν στο πηγάδι». Στο ίδιο πηγάδι βρέθηκαν άλλοι 14 Ελληνοκύπριοι αγνοούμενοι. Αυτό σημαίνει ότι το συγκεκριμένο πηγάδι χρησιμοποιήθηκε σαν μαζικός τάφος αγνοουμένων που είχαν περισυλλεγεί από διάφορα σημεία.
Οι συγγενείς
Τα φιλμ του Κονούκσεβερ υφαρπάχθηκαν από το επιτελείο της Εθνικής Φρουράς και πουλήθηκαν. Ορισμένα κατέληξαν στην εφημερίδα του προέδρου του πραξικοπήματος Νίκου Σαμψών και δημοσιεύτηκαν σε συνέχειες τον Σεπτέμβριο του 1974. Η δημοσίευση των φωτογραφιών και η αναγνώριση των ταυτοτήτων των αιχμαλώτων δημιούργησαν προσδοκίες ότι υπήρχαν ζωντανοί αγνοούμενοι στα χέρια των Τούρκων. Ακολούθως, το BBC μετέδωσε σκηνές από την κράτηση των αιχμαλώτων στις τουρκικές φυλακές. Τότε οργανώθηκαν προβολές των σκηνών αυτών και οι συγγενείς των αγνοουμένων κλήθηκαν να αναγνωρίσουν τους δικούς τους. Οι πονεμένοι γονείς και συγγενείς έβλεπαν στα πρόσωπα ατόμων που τους έμοιαζαν τους δικούς τους ανθρώπους.
Μέσα στο κλίμα της εποχής και της αναζήτησης τρόπων καταδίκης της Τουρκίας, οι κυβερνήσεις χρησιμοποιούσαν τις εκδηλώσεις των συγγενών των αγνοουμένων για πολιτικούς λόγους. Για δεκαετίες ολόκληρες ο αγώνας των αγνοουμένων ήταν επικεντρωμένος στο ότι ήταν ζωντανοί και ότι η Τουρκία αρνείτο να τους απελευθερώσει. Στην πραγματικότητα, από όσους αγνοουμένους εντοπίστηκαν σε φωτογραφίες, μόνο για τους πέντε της φωτογραφίας του Κονούκσεβερ υπήρξε τεκμηρίωση. Αλλά και γι' αυτούς υπήρξαν νωρίς πληροφορίες ότι τους είχαν σκοτώσει, όμως ουδέποτε οι πληροφορίες αυτές διαβιβάστηκαν στους συγγενείς τους.
Σήμερα, η πλειονότητα των συγγενών των αγνοουμένων έχουν την αίσθηση ότι υπήρξαν θύματα πολιτικής εκμετάλλευσης. «Μας άφησαν στην άγνοια και μας χρησιμοποίησαν για προπαγανδιστικούς σκοπούς. Φαίνεται ότι μας χρησιμοποίησαν. Αυτό είναι το πιο τραγικό», δήλωσε η Ελενα, αδελφή του ενός από τους πέντε, του Χριστόφορου Σκορδή.
Η αίσθηση αυτή έγινε ακόμη πιο έντονη μετά την αποκάλυψη ότι ο Τούρκος φωτογράφος έδωσε κατάθεση στη CMP πριν από πολλά χρόνια και είπε πως οι πέντε είχαν δολοφονηθεί.
Οι δίκες
Με αφορμή την αποκάλυψη της αλήθειας για τη φωτογραφία των πέντε αγνοουμένων, συγκεκριμένα ΜΜΕ και πολιτικοί χώροι ανέλαβαν εκστρατεία με στόχο την παραπομπή της Τουρκίας σε διεθνή δικαστήρια για εγκλήματα πολέμου.
Ωστόσο, η κυβέρνηση της Κύπρου τηρεί μια πολύ πιο συγκρατημένη στάση, με τον κυβερνητικό εκπρόσωπο Στέφανο Στεφάνου να κάνει δημόσια έκκληση να πέσουν οι τόνοι, επειδή θα τεθεί σε κίνδυνο το έργο εκταφών της CMP.
Η όλη διαδικασία που ακολουθήθηκε και κατέληξε στην παράδοση των λειψάνων των πέντε (πληροφορίες, εκταφή, αναγνώριση) καλύπτεται από τους όρους εντολής της CMP. Σύμφωνα με το άρθρο 11 της συμφωνίας αυτής, «η Επιτροπή δεν θα επιχειρήσει να αποδώσει ευθύνη για τον θάνατο οποιουδήποτε αγνοούμενου ή να ερευνήσει την αιτία τέτοιων θανάτων».
Η λογική πίσω από το άρθρο αυτό είναι ότι το ζήτημα αντιμετωπίζεται σαν ανθρωπιστικό και μόνο, για να ενθαρρυνθούν όσοι γνωρίζουν να δώσουν πληροφορίες χωρίς να επικρέμαται ο κίνδυνος της ποινικής ευθύνης.
Ακόμη, αν γίνουν προσφυγές, θα ακολουθήσει και η άλλη πλευρά, που έχει στο χαρτοφυλάκιό της σοβαρές υποθέσεις εκτελέσεων, όχι μόνο στρατιωτών, αλλά και πολιτών. Ηδη με αφορμή τον σάλο που ξέσπασε για τη δολοφονία των πέντε αιχμαλώτων, 35 συγγενείς 95 Τουρκοκύπριων αμάχων που δολοφονήθηκαν την ίδια ακριβώς ημέρα (14 Αυγούστου) μερικά χιλιόμετρα μακριά από το Τζιάος, ανακοίνωσαν ότι θα προσφύγουν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Πρόκειται για γυναικόπαιδα και ηλικιωμένους από τρία χωριά (Μάραθα, Σανταλάρι και Αλόα), που δολοφονήθηκαν από εθνικιστές της ΕΟΚΑ Β, ως αντίποινα για την προέλαση του τουρκικού στρατού.http://www.enet.gr/?i=news.el.politikh&id=73538
Τόν πόλεμο τόν χάσαμε εμείς...
Οι Τούρκοι καί ιδιαίτερα οι τουρκοκύπριοι βρήκαν τήν ευκαιρία να εκδικηθούν καί αυτά πού έκαναν δέν γίνονται απο κανένα στρατό...
Μιλάμε γιά μίσος πού οδήγησε σέ αυτό πού κλασσικά αποκαλείται εγκλήματα πολέμου...
Σκότωσαν εν ψυχρώ αιχμαλώτους πολέμου καί βασάνισαν μέχρι θανάτου αμάχους...
Ολος ο κόσμος ξέρει ποιοί είναι οι Τούρκοι...
Οι λίγες παρεκτροπές απο δικούς μας δέν μπορούν και δέν πρέπει να εξισορροπήσουν τις εντυπώσεις...
Αν τα θύματα ήταν γιά παράδειγμα Εβραίοι σήμερα δέν θα ζούσε κανένας απο τούς δολοφόνους...
Αυτοί βγαίνουν στις τηλεοράσεις και υπερηφανεύονται...
Διαβάστε το ενδιαφέρον άρθρο τής Ελευθεροτυπίας ...
Του ΜΑΚΑΡΙΟΥ ΔΡΟΥΣΙΩΤΗ
Την περασμένη Παρασκευή 14 Αυγούστου, επέτειο της σύλληψής του από τα τουρκικά στρατεύματα, το 1974, τάφηκαν στη Λευκωσία τα λείψανα του Γιάννη Παπαγιάννη, ενός από τους πέντε αιχμαλώτους που εκτελέστηκαν ενώ είχαν συλληφθεί στο τουρκοκυπριακό χωριό Τζιάος.
Ο Παπαγιάννης ήταν αυτός που εικονίζεται στη φωτογραφία του Τούρκου δημοσιογράφου Εργκίν Κονούκσεβερ να του ανάβει το τσιγάρο ένας Τούρκος αξιωματικός.
Οπως είναι γνωστό, οι πέντε στρατιώτες συνελήφθησαν έξω από το χωριό Τζιάος από Τούρκους που επέβαιναν σε άρματα μάχης που προήλαυναν προς την Αμμόχωστο, ενώ οι γραμμές άμυνας της Εθνικής Φρουράς είχαν καταρρεύσει. Ο Τούρκος δημοσιογράφος Εργκίν Κονούκσεβερ φωτογράφησε τη σκηνή της σύλληψής τους, όμως στη συνέχεια συνελήφθη και ο ίδιος από Ελληνοκύπριους στρατιώτες και στα φιλμ του βρέθηκαν οι φωτογραφίες των αιχμαλώτων που δεν γύρισαν ποτέ και έγιναν σύμβολο στον αγώνα αναζήτησης της τύχης των αγνοουμένων.
Ο Τούρκος υπολοχαγός
Την ημέρα που στη Λευκωσία κηδεύονταν τα λείψανα του Παπαγιάννη, η τουρκική εφημερίδα «Βατάν» δημοσίευε συνέντευξη του αξιωματικού που τον συνέλαβε. Ο τότε υπολοχαγός και σήμερα υποστράτηγος εν αποστρατεία, Ερσέλ Καγιάν, είπε ότι οι πέντε στρατιώτες μόλις είδαν τα τουρκικά τανκς παραδόθηκαν:
«Είχαν τρομάξει. Τους είπα ότι δεν θα τους αγγίξουμε. Τους πρόσφερα τσιγάρα. Ενας από τους στρατιώτες μου έδειξε τη βέρα του. Μάλλον ήθελε να μου πει ότι ήταν παντρεμένος. Δεν μπορούσαμε να τους πάρουμε μαζί μας με τα τανκς και παραδώσαμε τους αιχμαλώτους στους Τουρκοκύπριους μαχητές. Οι μαχητές πρέπει να είχαν σκοτώσει τους αιχμαλώτους».
Η μαρτυρία του Καγιάν συνάδει εν πολλοίς με αυτήν του φωτογράφου Εργκίν Κονούκσεβερ, ο οποίος απαθανάτισε τη στιγμή της σύλληψης των πέντε. Ο Κονούκσεβερ αναφέρει πως οι πέντε δολοφονήθηκαν επί τόπου και ότι είχε φωτογραφήσει και την ταφή τους, αλλά τα φιλμ του κατασχέθηκαν από τους Ελληνοκύπριους που τον είχαν συλλάβει.
Η Τουρκοκύπρια δημοσιογράφος Σεβκιούλ Ουλουντάκ, η οποία όργωσε την Κύπρο καταγράφοντας μαρτυρίες για τους αγνοουμένους, Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους (γράφει για τις εφημερίδες «Γενί Ντουζέν» και «Πολίτης») μίλησε σε ανύποπτο χρόνο με Τουρκοκύπριους του Τζιάος για την περίπτωση των πέντε της φωτογραφίας. Σε άρθρο της στον «Πολίτη» (3/5/2009, «Τι έγινε στο Τζιάος;») γράφει πως όντως οι πέντε δολοφονήθηκαν επί τόπου από Τουρκοκύπριους:
«Οι Ελληνοκύπριοι στρατιώτες είχαν καταλάβει το μισό Τζιάος και το χωριό ήταν σχεδόν άδειο. Ακόμα πολεμούσαμε με τους Ελληνοκύπριους όταν ήρθαν στο Τζιάος οι Τούρκοι στρατιώτες στις 14 Αυγούστου 1974. Οι Ελληνοκύπριοι στρατιώτες που βλέπεις στη φωτογραφία ήταν σε μια στρατιωτική θέση και οι Τούρκοι στρατιώτες τους πήραν από τη θέση εκείνη. Γονάτιζαν κάτω σε ένα χωράφι. Την ώρα εκείνη, οι υπόλοιποι Τουρκοκύπριοι στο Τζιάος έτρεξαν να χαιρετίσουν τους Τούρκους στρατιώτες».
Ο Τουρκοκύπριος που μίλησε με τη Σεβκιούλ αναφέρει πως οι Τούρκοι αξιωματικοί έκαναν τα στραβά μάτια και άφησαν τον Τουρκοκύπριο εκτελεστή να πάρει την εκδίκησή του, επειδή ο δικός του πατέρας είχε σκοτωθεί από Ελληνοκύπριους. «Δεν κατάφερε να σκοτώσει έναν από αυτούς, τον πιο λεπτό, και έτσι ένας άλλος από τους συχωριανούς μας τον σκότωσε εκείνον. Νομίζω ότι είχαν θαφτεί εκεί όπου σκοτώθηκαν».
Στο πηγάδι
Τα λείψανα των πέντε αγνοουμένων βρέθηκαν σε πηγάδι κοντά στο χωριό και η εκταφή τους έγινε από μικτή ομάδα Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων αρχαιολόγων της Επιτροπής Αγνοουμένων Προσώπων (CMP: Committee on Missing Persons). Το γεγονός ότι οι πέντε βρέθηκαν σε πηγάδι και όχι στο σημείο εκτέλεσής τους έθεσε υπό αμφισβήτηση την εγκυρότητα της μαρτυρίας του φωτογράφου. Ωστόσο, η εκταφή και η μεταφορά ατόμων που δολοφονήθηκαν από το ένα σημείο στο άλλο ήταν πολύ σύνηθες φαινόμενο στη διάρκεια του πολέμου. Η Σεβκιούλ Ουλουντάκ μεταφέρει μια ανατριχιαστική πληροφορία, που την άκουσε από Τουρκοκύπριο του Τζιάος: «Τους έθαψαν εντελώς πρόχειρα και τους ξέθαψαν τα αδέσποτα σκυλιά της περιοχής, οπότε τους μετακίνησαν και τους έριξαν στο πηγάδι». Στο ίδιο πηγάδι βρέθηκαν άλλοι 14 Ελληνοκύπριοι αγνοούμενοι. Αυτό σημαίνει ότι το συγκεκριμένο πηγάδι χρησιμοποιήθηκε σαν μαζικός τάφος αγνοουμένων που είχαν περισυλλεγεί από διάφορα σημεία.
Οι συγγενείς
Τα φιλμ του Κονούκσεβερ υφαρπάχθηκαν από το επιτελείο της Εθνικής Φρουράς και πουλήθηκαν. Ορισμένα κατέληξαν στην εφημερίδα του προέδρου του πραξικοπήματος Νίκου Σαμψών και δημοσιεύτηκαν σε συνέχειες τον Σεπτέμβριο του 1974. Η δημοσίευση των φωτογραφιών και η αναγνώριση των ταυτοτήτων των αιχμαλώτων δημιούργησαν προσδοκίες ότι υπήρχαν ζωντανοί αγνοούμενοι στα χέρια των Τούρκων. Ακολούθως, το BBC μετέδωσε σκηνές από την κράτηση των αιχμαλώτων στις τουρκικές φυλακές. Τότε οργανώθηκαν προβολές των σκηνών αυτών και οι συγγενείς των αγνοουμένων κλήθηκαν να αναγνωρίσουν τους δικούς τους. Οι πονεμένοι γονείς και συγγενείς έβλεπαν στα πρόσωπα ατόμων που τους έμοιαζαν τους δικούς τους ανθρώπους.
Μέσα στο κλίμα της εποχής και της αναζήτησης τρόπων καταδίκης της Τουρκίας, οι κυβερνήσεις χρησιμοποιούσαν τις εκδηλώσεις των συγγενών των αγνοουμένων για πολιτικούς λόγους. Για δεκαετίες ολόκληρες ο αγώνας των αγνοουμένων ήταν επικεντρωμένος στο ότι ήταν ζωντανοί και ότι η Τουρκία αρνείτο να τους απελευθερώσει. Στην πραγματικότητα, από όσους αγνοουμένους εντοπίστηκαν σε φωτογραφίες, μόνο για τους πέντε της φωτογραφίας του Κονούκσεβερ υπήρξε τεκμηρίωση. Αλλά και γι' αυτούς υπήρξαν νωρίς πληροφορίες ότι τους είχαν σκοτώσει, όμως ουδέποτε οι πληροφορίες αυτές διαβιβάστηκαν στους συγγενείς τους.
Σήμερα, η πλειονότητα των συγγενών των αγνοουμένων έχουν την αίσθηση ότι υπήρξαν θύματα πολιτικής εκμετάλλευσης. «Μας άφησαν στην άγνοια και μας χρησιμοποίησαν για προπαγανδιστικούς σκοπούς. Φαίνεται ότι μας χρησιμοποίησαν. Αυτό είναι το πιο τραγικό», δήλωσε η Ελενα, αδελφή του ενός από τους πέντε, του Χριστόφορου Σκορδή.
Η αίσθηση αυτή έγινε ακόμη πιο έντονη μετά την αποκάλυψη ότι ο Τούρκος φωτογράφος έδωσε κατάθεση στη CMP πριν από πολλά χρόνια και είπε πως οι πέντε είχαν δολοφονηθεί.
Οι δίκες
Με αφορμή την αποκάλυψη της αλήθειας για τη φωτογραφία των πέντε αγνοουμένων, συγκεκριμένα ΜΜΕ και πολιτικοί χώροι ανέλαβαν εκστρατεία με στόχο την παραπομπή της Τουρκίας σε διεθνή δικαστήρια για εγκλήματα πολέμου.
Ωστόσο, η κυβέρνηση της Κύπρου τηρεί μια πολύ πιο συγκρατημένη στάση, με τον κυβερνητικό εκπρόσωπο Στέφανο Στεφάνου να κάνει δημόσια έκκληση να πέσουν οι τόνοι, επειδή θα τεθεί σε κίνδυνο το έργο εκταφών της CMP.
Η όλη διαδικασία που ακολουθήθηκε και κατέληξε στην παράδοση των λειψάνων των πέντε (πληροφορίες, εκταφή, αναγνώριση) καλύπτεται από τους όρους εντολής της CMP. Σύμφωνα με το άρθρο 11 της συμφωνίας αυτής, «η Επιτροπή δεν θα επιχειρήσει να αποδώσει ευθύνη για τον θάνατο οποιουδήποτε αγνοούμενου ή να ερευνήσει την αιτία τέτοιων θανάτων».
Η λογική πίσω από το άρθρο αυτό είναι ότι το ζήτημα αντιμετωπίζεται σαν ανθρωπιστικό και μόνο, για να ενθαρρυνθούν όσοι γνωρίζουν να δώσουν πληροφορίες χωρίς να επικρέμαται ο κίνδυνος της ποινικής ευθύνης.
Ακόμη, αν γίνουν προσφυγές, θα ακολουθήσει και η άλλη πλευρά, που έχει στο χαρτοφυλάκιό της σοβαρές υποθέσεις εκτελέσεων, όχι μόνο στρατιωτών, αλλά και πολιτών. Ηδη με αφορμή τον σάλο που ξέσπασε για τη δολοφονία των πέντε αιχμαλώτων, 35 συγγενείς 95 Τουρκοκύπριων αμάχων που δολοφονήθηκαν την ίδια ακριβώς ημέρα (14 Αυγούστου) μερικά χιλιόμετρα μακριά από το Τζιάος, ανακοίνωσαν ότι θα προσφύγουν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Πρόκειται για γυναικόπαιδα και ηλικιωμένους από τρία χωριά (Μάραθα, Σανταλάρι και Αλόα), που δολοφονήθηκαν από εθνικιστές της ΕΟΚΑ Β, ως αντίποινα για την προέλαση του τουρκικού στρατού.http://www.enet.gr/?i=news.el.politikh&id=73538
Σχόλια
ΤΕΤΟΙΑ ΚΩΛΟΕΝΤΥΠΑ ΤΕΤΟΙΟΙ ΚΩΛΟΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ...