Ενα «γλυκό κορίτσι», στά 12, Ολλανδέζα, περιγράφει πώς γλίστρησε στήν πορνεία καί συγκλονίζει τήν Ολλανδία...
ΑΜΣΤΕΡΝΤΑΜ Η ιστορία μιας έφηβης μαθήτριας που οδηγήθηκε σε κύκλωμα πορνείας και ναρκωτικών ταράζει την ολλανδική κοινωνία.
Το βιβλίο που έγραψε η 20χρονη σήμερα Μαρία Μόστερντ έχει γίνει μπεστ σέλερ και γυρίζεται ταινία. Την πρώτη ημέρα της στο Γυμνάσιο η 12χρονη Μαρία γνώρισε ένα πολύ μεγαλύτερό της αγόρι από τεχνική σχολή. «Ηταν μεγαλόσωμος και άσχημος, αλλά όλα τα αγόρια τον σέβονταν» λέει. «Εγώ τον φοβόμουν λίγο. Ολα τα κορίτσια ήθελαν να μιλήσουν μαζί του. Χαιρέτησε όμως μόνο εμένα, και αισθάνθηκα ότι ήμουν κάτι ιδιαίτερο».
Δύο εβδομάδες αργότερα ο Μάνου την έπεισε να το σκάσει από το σχολείο, την πήγε στο διαμέρισμά του, της έδωσε ένα τσιγαριλίκι και κοιμήθηκε μαζί της. Εκείνη δεν ήθελε, αλλά της είπε ότι όλα τα κορίτσια πρέπει να μάθουν πώς να το κάνουν. Λίγες ημέρες αργότερα την οδήγησε σε άλλο διαμέρισμα, όπου βρίσκονταν δύο άνδρες. «Θα κάνεις σεξ μαζί τους, αγάπη» της είπε.
Νεαροί Ολλανδοί, συχνά όχι πάνω από 20-25 ετών, διαλέγουν άπειρα και ανασφαλή κορίτσια σε σχολεία ή καφέ και τους υπόσχονται έρωτα, ρούχα, κύρος και συναρπαστική ζωή. Υστερα τις εκπορνεύουν ή τις εκβιάζουν, απομονώνοντάς τες από τις οικογένειες και τους φίλους τους.
Το πρόβλημα ήλθε πάλι στο προσκήνιο με αφορμή το βιβλίο που έγραψε η Μαρία με τίτλο «Οι πραγματικοί άνδρες δεν τρώνε τυρί».
Η ολλανδική κοινωνία αναρωτιέται πώς είναι δυνατόν να υπάρχει μια τέτοια κουλτούρα εφηβικής πορνείας σε μια χώρα όπου η πορνεία μετά τα 18 χρόνια είναι νόμιμη και ελεγχόμενη. Η μητέρα της Μαρίας έχει μηνύσει το σχολείο επειδή δεν ενδιαφέρθηκε για τους λόγους των συχνών απουσιών της.
«Κ άθε χρόνο εκατοντάδες κορίτσια πέφτουν στα δίχτυα τέτοιων ανθρώπων» λέει η Τζαμίλα Γιαχιαούι από το Ολλανδικό Σοσιαλιστικό Κόμμα.
Η Μαρία αφηγήθηκε στη βρετανική εφημερίδα «Τhe Guardian» την καθημερινή ρουτίνα της εκείνα τα μαύρα χρόνια. «Πήγαινα στο σχολείο με το ποδήλατό μου. Εκείνος με περίμενε. Μου έδινε άλλα ρούχα να φορέσω. Κανόνιζε τα πάντα. Φρόντιζε να είμαι πίσω στις 5 το απόγευμα» λέει.
Ο Μάνου την πήγαινε σε διαμερίσματα όπου κοιμόταν με άνδρες, συχνά δύο και τρεις μαζί. Δεν έλειπαν οι βιασμοί και το ξύλο. Ηταν αναγκασμένη να υποδεικνύει και άλλα κορίτσια γι΄ αυτή τη δουλειά, αλλά και να μεταφέρει στην τσάντα της ναρκωτικά και όπλα. Η αστυνομία δεν θα υποπτευόταν ποτέ αυτό το «γλυκό κορίτσι».
Υστερα από τέσσερα χρόνια συχνών απουσιών, ένας δάσκαλος ενδιαφέρθηκε να τη ρωτήσει αν συνέβαινε κάτι. Του είπε ένα μέρος της αλήθειας. «Τότε δεν κατάλαβα γιατί πρώτα ο δάσκαλοςκαι στη συνέχεια η μητέρα μουέκαναν τόση φασαρία» λέει. «Είχαν γίνει όλα τόσο φυσιολογικά για μένα...».http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=2&artId=284304&dt=21/08/2009
Το βιβλίο που έγραψε η 20χρονη σήμερα Μαρία Μόστερντ έχει γίνει μπεστ σέλερ και γυρίζεται ταινία. Την πρώτη ημέρα της στο Γυμνάσιο η 12χρονη Μαρία γνώρισε ένα πολύ μεγαλύτερό της αγόρι από τεχνική σχολή. «Ηταν μεγαλόσωμος και άσχημος, αλλά όλα τα αγόρια τον σέβονταν» λέει. «Εγώ τον φοβόμουν λίγο. Ολα τα κορίτσια ήθελαν να μιλήσουν μαζί του. Χαιρέτησε όμως μόνο εμένα, και αισθάνθηκα ότι ήμουν κάτι ιδιαίτερο».
Δύο εβδομάδες αργότερα ο Μάνου την έπεισε να το σκάσει από το σχολείο, την πήγε στο διαμέρισμά του, της έδωσε ένα τσιγαριλίκι και κοιμήθηκε μαζί της. Εκείνη δεν ήθελε, αλλά της είπε ότι όλα τα κορίτσια πρέπει να μάθουν πώς να το κάνουν. Λίγες ημέρες αργότερα την οδήγησε σε άλλο διαμέρισμα, όπου βρίσκονταν δύο άνδρες. «Θα κάνεις σεξ μαζί τους, αγάπη» της είπε.
Νεαροί Ολλανδοί, συχνά όχι πάνω από 20-25 ετών, διαλέγουν άπειρα και ανασφαλή κορίτσια σε σχολεία ή καφέ και τους υπόσχονται έρωτα, ρούχα, κύρος και συναρπαστική ζωή. Υστερα τις εκπορνεύουν ή τις εκβιάζουν, απομονώνοντάς τες από τις οικογένειες και τους φίλους τους.
Το πρόβλημα ήλθε πάλι στο προσκήνιο με αφορμή το βιβλίο που έγραψε η Μαρία με τίτλο «Οι πραγματικοί άνδρες δεν τρώνε τυρί».
Η ολλανδική κοινωνία αναρωτιέται πώς είναι δυνατόν να υπάρχει μια τέτοια κουλτούρα εφηβικής πορνείας σε μια χώρα όπου η πορνεία μετά τα 18 χρόνια είναι νόμιμη και ελεγχόμενη. Η μητέρα της Μαρίας έχει μηνύσει το σχολείο επειδή δεν ενδιαφέρθηκε για τους λόγους των συχνών απουσιών της.
«Κ άθε χρόνο εκατοντάδες κορίτσια πέφτουν στα δίχτυα τέτοιων ανθρώπων» λέει η Τζαμίλα Γιαχιαούι από το Ολλανδικό Σοσιαλιστικό Κόμμα.
Η Μαρία αφηγήθηκε στη βρετανική εφημερίδα «Τhe Guardian» την καθημερινή ρουτίνα της εκείνα τα μαύρα χρόνια. «Πήγαινα στο σχολείο με το ποδήλατό μου. Εκείνος με περίμενε. Μου έδινε άλλα ρούχα να φορέσω. Κανόνιζε τα πάντα. Φρόντιζε να είμαι πίσω στις 5 το απόγευμα» λέει.
Ο Μάνου την πήγαινε σε διαμερίσματα όπου κοιμόταν με άνδρες, συχνά δύο και τρεις μαζί. Δεν έλειπαν οι βιασμοί και το ξύλο. Ηταν αναγκασμένη να υποδεικνύει και άλλα κορίτσια γι΄ αυτή τη δουλειά, αλλά και να μεταφέρει στην τσάντα της ναρκωτικά και όπλα. Η αστυνομία δεν θα υποπτευόταν ποτέ αυτό το «γλυκό κορίτσι».
Υστερα από τέσσερα χρόνια συχνών απουσιών, ένας δάσκαλος ενδιαφέρθηκε να τη ρωτήσει αν συνέβαινε κάτι. Του είπε ένα μέρος της αλήθειας. «Τότε δεν κατάλαβα γιατί πρώτα ο δάσκαλοςκαι στη συνέχεια η μητέρα μουέκαναν τόση φασαρία» λέει. «Είχαν γίνει όλα τόσο φυσιολογικά για μένα...».http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=2&artId=284304&dt=21/08/2009
Σχόλια