Ανίκανο κράτος.
Ακόμα κι αν δεν είχε ενσκήψει η οικονομική κρίση, είναι, πλέον, προφανές πως η ελληνική οικονομία θα έπρεπε να την «εφεύρει». Διότι εκ του γεγονότος αυτού, το πολιτικό και οικονομικό σύστημα της χώρας ίσως, επιτέλους, αφυπνιστεί. Ενδεικτικό το ότι η κυβέρνηση ανακοίνωσε, χθες, την κατάργηση ή συγχώνευση περίπου 250 οργανισμών. Πρόκειται για «εκτροφεία» αργόσχολων και μανδαρίνων, που επιβαρύνουν δραματικά τον κρατικό προϋπολογισμό. Ολα αυτά, βεβαίως, με μεγάλη καθυστέρηση και υπό τη «δαμόκλειο σπάθη» των αρνητικών προβλέψεων του ΔΝΤ.
Το περιβόητο στερεότυπο περί «επανίδρυσης του Κράτους», που μονότονα επαναλαμβάνεται από όλα τα κόμματα και όλες τις κυβερνήσεις, είναι, ήδη, ξεπερασμένο.
Αποτελεί, πλέον, όρο επιβίωσης της εθνικής οικονομίας η εκ βάθρων αναδιοργάνωσή του, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για συντεχνιακά κατεστημένα και μηχανισμούς που αναπτύχθηκαν με την πάροδο δεκαετιών.
Η χθεσινή κυβερνητική απόφαση αποτελεί, δίχως άλλο, ένα θετικό βήμα. Θετικό βήμα, βεβαίως, που γίνεται με καθυστέρηση πέντε ετών, δεδομένου ότι σχετικές εξαγγελίες έχουν γίνει στις αρχές της πρώτης θητείας της παρούσας κυβέρνησης, αλλά και ακόμα πιο παλιά από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ.
Ομως, το συγκεκριμένο μέτρο δεν αρκεί. Η κυβέρνηση οφείλει μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα να προχωρήσει στην παρουσίαση ενός συνολικού σχεδίου αναδιάρθρωσης του κράτους και να καλέσει την αξιωματική αντιπολίτευση να αναλάβουν από κοινού το πολιτικό κόστος που συνεπάγεται μια τέτοια πρωτοβουλία.
Καθείς ας αναλάβει τις ευθύνες του. Οχι με ευχολόγια και παροχολογίες. Οχι με εκδήλωση καλών προθέσεων. Αλλά με συγκεκριμένες αποφάσεις, χρονοδιαγράμματα και αποτελέσματα που να μπορούν να μετρηθούν.
Διότι κάθε πολίτης γνωρίζει πως έχουμε ένα ανίκανο και σπάταλο κράτος. Ενα κράτος που υπονομεύει το μέλλον του τόπου. Ενα κράτος που το νέμονται οργανωμένα συμφέροντα και μηχανισμοί διαπλοκής.
Από τα δημόσια έργα και τις προμήθειες μέχρι τους διορισμούς στρατιών από καρεκλοκένταυρους, που δεν παράγουν κανένα θετικό αποτέλεσμα.
Οι πολίτες μπορούν να συγχωρήσουν την έως σήμερα αβελτηρία εάν η κυβέρνηση αποδείξει πως διαθέτει τη βούληση να προχωρήσει και να κερδίσει το χαμένο χρόνο.
Εάν δεν το πράξουμε τώρα που επιβάλλεται ακόμα περισσότερο λόγω της κρίσης, δεν θα το πράξουμε ποτέ…http://www.e-tipos.com/blogs
Το περιβόητο στερεότυπο περί «επανίδρυσης του Κράτους», που μονότονα επαναλαμβάνεται από όλα τα κόμματα και όλες τις κυβερνήσεις, είναι, ήδη, ξεπερασμένο.
Αποτελεί, πλέον, όρο επιβίωσης της εθνικής οικονομίας η εκ βάθρων αναδιοργάνωσή του, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για συντεχνιακά κατεστημένα και μηχανισμούς που αναπτύχθηκαν με την πάροδο δεκαετιών.
Η χθεσινή κυβερνητική απόφαση αποτελεί, δίχως άλλο, ένα θετικό βήμα. Θετικό βήμα, βεβαίως, που γίνεται με καθυστέρηση πέντε ετών, δεδομένου ότι σχετικές εξαγγελίες έχουν γίνει στις αρχές της πρώτης θητείας της παρούσας κυβέρνησης, αλλά και ακόμα πιο παλιά από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ.
Ομως, το συγκεκριμένο μέτρο δεν αρκεί. Η κυβέρνηση οφείλει μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα να προχωρήσει στην παρουσίαση ενός συνολικού σχεδίου αναδιάρθρωσης του κράτους και να καλέσει την αξιωματική αντιπολίτευση να αναλάβουν από κοινού το πολιτικό κόστος που συνεπάγεται μια τέτοια πρωτοβουλία.
Καθείς ας αναλάβει τις ευθύνες του. Οχι με ευχολόγια και παροχολογίες. Οχι με εκδήλωση καλών προθέσεων. Αλλά με συγκεκριμένες αποφάσεις, χρονοδιαγράμματα και αποτελέσματα που να μπορούν να μετρηθούν.
Διότι κάθε πολίτης γνωρίζει πως έχουμε ένα ανίκανο και σπάταλο κράτος. Ενα κράτος που υπονομεύει το μέλλον του τόπου. Ενα κράτος που το νέμονται οργανωμένα συμφέροντα και μηχανισμοί διαπλοκής.
Από τα δημόσια έργα και τις προμήθειες μέχρι τους διορισμούς στρατιών από καρεκλοκένταυρους, που δεν παράγουν κανένα θετικό αποτέλεσμα.
Οι πολίτες μπορούν να συγχωρήσουν την έως σήμερα αβελτηρία εάν η κυβέρνηση αποδείξει πως διαθέτει τη βούληση να προχωρήσει και να κερδίσει το χαμένο χρόνο.
Εάν δεν το πράξουμε τώρα που επιβάλλεται ακόμα περισσότερο λόγω της κρίσης, δεν θα το πράξουμε ποτέ…http://www.e-tipos.com/blogs
ΣΣ Ποιός υπογράφει αυτό τό κείμενο?
Ο Ελεύθερος Τύπος.
Σχόλια