Ο Γ. Λούλης λέει τήν γνώμη του γιά τούς πέντε πρωταγωνιστές τού ντιμπέιτ...

.......Πέρα όμως από αυτή την «αντικειμενική βάση» (και προφανώς σε συνάρτηση μ’ αυτήν) μπορούν να γίνουν οι ακόλουθες επισημάνσεις που εκφράζουν την οπτική του γράφοντος:

Ο Πρωθυπουργός κέρδισε τις εντυπώσεις σε μια πολύ δύσκολη συγκυρία. Ήταν ήρεμος, σταθερός και γνώριζε τα θέματά του. Αυτά προφανώς αξιολογήθηκαν από τους ψηφοφόρους, έστω και εάν (όπως είναι φυσικό στις περιπτώσεις αυτές) όλες οι απαντήσεις δεν θα ικανοποίησαν πλήρως.
Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν εκμεταλλεύθηκε τις ευνοϊκές συγκυρίες για να πείσει «ηγετικά». Είχε κάποιες καλές στιγμές όταν ο πολιτικός του λόγος ήταν συγκρατημένος. Αλλά αυτές ήταν περιορισμένες. Το κλείσιμό του (αντίθετα με εκείνο του βασικού αντιπάλου του) είχε «χαλαρή» στόχευση και μέτρια εκφορά.
Ο Αλαβάνος που εντυπωσίασε περισσότερο από όλου (ως κάτι «ζωντανό» και «φρέσκο») στο προηγούμενο debate, τώρα απογοήτευσε περισσότερο από όλους. Η παρουσία του είχε «βάρος» (ειδικά σε σύγκριση με τον Τσίπρα) όμως φάνηκε απροετοίμαστος, χωρίς στρατηγική και έτσι αυτοσχεδίαζε ανερμάτιστα.
Η Αλέκα Παπαρήγα είχε μια συγκρατημένη παρουσία, με βάρος και σοβαρότητα. Στη σύγκριση με τον Αλαβάνο διέθετε στρατηγική και γι’ αυτό επικράτησε μεταξύ των δύο, παρά τα επικοινωνιακά χαρίσματα του τελευταίου.
Επικοινωνιακά χαρίσματα έχει ασφαλώς και ο Καρατζαφέρης, ενώ θίγει (με αυξημένη προσοχή σε σύγκριση με σκληρά στελέχη του κόμματος) θέματα που απασχολούν μερίδα της κοινής γνώμης, είτε αυτό μας αρέσει, είτε όχι. Όμως, η άνεση δεν επικαλύπτει την απουσία βάρους και τον πρόδηλο λαϊκισμό.......

Σχόλια

Ο χρήστης wolf είπε…
Ο καθένας θα μπορούσε να έχει τις προσωπικές του απόψεις για το debate των αρχηγών. Όμως η δημοσκόπηση της Kappa Research για «Το Βήμα» καταγράφει τις αντιδράσεις της κοινής γνώμη, προσφέροντας έτσι την «αντικειμενική βάση» πάνω στην οποία μπορούν να προστεθούν ευρύτερες εκτιμήσεις και επισημάνσεις, αρκεί αυτές να χαρακτηρίζονται από αυτοσυγκράτηση.



Ας ξεκινήσουμε λοιπόν από την «αντικειμενική βάση». Σύμφωνα με τη δημοσκόπηση της εταιρείας (που όπως και η GPO έχει αντισταθεί στον πειρασμό των αναξιόπιστων «εκτιμήσεων ψήφου») την «καλύτερη πολιτική παρουσία» την είχε ο Καραμανλής με ένα διόλου αμελητέο 36,4%. Αντίθετα ο Παπανδρέου συγκεντρώνει μόνο 27,7% παρά το ότι το κόμμα του προηγείται στις δημοσκοπήσεις, υπολειπόμενος αισθητά του Καραμανλή.

Ακολουθούν Καρατζαφέρης με 7,7%, Παπαρήγα με 7,1% και Αλαβάνος με 6,6%. Οι «πολύ ικανοποιημένοι» από τον Καραμανλή στο σύνολο των ψηφοφόρων φθάνουν το 18%, ενώ για τον Παπανδρέου περιορίζονται στο 8%. Τα αντίστοιχα ποσοστά του Πρωθυπουργού στους ψηφοφόρους της ΝΔ είναι 37,1% και του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης στους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ είναι αισθητά χαμηλότερα (20,5%).

Το ότι το 11,2% δηλώνει «κανένας» αναφορικά με τη σύγκριση της συνολικής πολιτικής παρουσίας των αρχηγών καταγράφει όντως ένα σκληρό πυρήνα ψηφοφόρων απογοητευμένων από «όλους». Το ποσοστό αυτό μπορεί να θεωρηθεί εξίσου πειστικά ως «μεγάλο», αλλά και (υπό τις περιστάσεις της έντονης τάσης διαμαρτυρίας) ως «συγκρατημένο». Κάθε εκδοχή έχει προφανώς τα επιχειρήματά της.

Πέρα όμως από αυτή την «αντικειμενική βάση» (και προφανώς σε συνάρτηση μ’ αυτήν) μπορούν να γίνουν οι ακόλουθες επισημάνσεις που εκφράζουν την οπτική του γράφοντος:

Ο Πρωθυπουργός κέρδισε τις εντυπώσεις σε μια πολύ δύσκολη συγκυρία. Ήταν ήρεμος, σταθερός και γνώριζε τα θέματά του. Αυτά προφανώς αξιολογήθηκαν από τους ψηφοφόρους, έστω και εάν (όπως είναι φυσικό στις περιπτώσεις αυτές) όλες οι απαντήσεις δεν θα ικανοποίησαν πλήρως.
Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν εκμεταλλεύθηκε τις ευνοϊκές συγκυρίες για να πείσει «ηγετικά». Είχε κάποιες καλές στιγμές όταν ο πολιτικός του λόγος ήταν συγκρατημένος. Αλλά αυτές ήταν περιορισμένες. Το κλείσιμό του (αντίθετα με εκείνο του βασικού αντιπάλου του) είχε «χαλαρή» στόχευση και μέτρια εκφορά.
Ο Αλαβάνος που εντυπωσίασε περισσότερο από όλου (ως κάτι «ζωντανό» και «φρέσκο») στο προηγούμενο debate, τώρα απογοήτευσε περισσότερο από όλους. Η παρουσία του είχε «βάρος» (ειδικά σε σύγκριση με τον Τσίπρα) όμως φάνηκε απροετοίμαστος, χωρίς στρατηγική και έτσι αυτοσχεδίαζε ανερμάτιστα.
Η Αλέκα Παπαρήγα είχε μια συγκρατημένη παρουσία, με βάρος και σοβαρότητα. Στη σύγκριση με τον Αλαβάνο διέθετε στρατηγική και γι’ αυτό επικράτησε μεταξύ των δύο, παρά τα επικοινωνιακά χαρίσματα του τελευταίου.
Επικοινωνιακά χαρίσματα έχει ασφαλώς και ο Καρατζαφέρης, ενώ θίγει (με αυξημένη προσοχή σε σύγκριση με σκληρά στελέχη του κόμματος) θέματα που απασχολούν μερίδα της κοινής γνώμης, είτε αυτό μας αρέσει, είτε όχι. Όμως, η άνεση δεν επικαλύπτει την απουσία βάρους και τον πρόδηλο λαϊκισμό.
Προφανώς, όλες οι παραπάνω επισημάνσεις είναι υποκειμενικές. Εδράζονται όμως στην «αντικειμενική βάση» της δημοσκόπησης, μιας καθ’ όλα αξιόπιστης εταιρείας. Φυσικά το κεντρικό ερώτημα που αφορά το ποια επίδραση θα έχει το debate στο εκλογικό αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών δεν μπορεί να απαντηθεί. Και ο καθένας εδώ μπορεί να κάνει (ή να μην κάνει) αυθαίρετες υποθέσεις. Προσωπικά, ο γράφων, θα αρκεσθεί σε όσα έχει ήδη καταγράψει. Οι φιλόδοξες και ατεκμηρίωτες υποθέσεις δεν είναι, προφανώς, στις προθέσεις μου.

www.johnloulis.http://www.ekloges.gr/entry.asp?pageID=41&tablepageid=6&langID=1&entryid=264