Πώς λειτουργεί σήμερα τό σύστημα Παπανδρέου. Τά πρόσωπα, οι αρμοδιότητες. Εμφυλιοπολεμικό τό κλίμα ....

Όπως κάθε πρόεδρος κοινοβουλευτικού κόμματος, έτσι και ο Γιώργος Παπανδρέου έχει μια σειρά από σωματοφύλακες αστυνομικούς που πασχίζουν νυχθημερόν να φροντίζουν για την ασφάλειά του. Εκτός αυτών όμως, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έχει γύρω του και μια σειρά από άλλους «σωματοφύλακες» που είναι πασίγνωστα στελέχη του κινήματος, τα οποία με τον τρόπο τους, δεν αφήνουν κανέναν συνάδελφό τους βουλευτή ή πρώην υπουργό να τον πλησιάσει και να έχει κατ' ιδίαν συνομιλίες μαζί του για πολιτικά ζητήματα.
Πρόκειται για τους επονομαζόμενους Παπανδρεϊκούς που έχουν ευνοηθεί από τον πρόεδρο του κόμματος και έχουν φτιάξει μια κλειστή ομάδα που δεν αφήνει άλλους να μπουν προκειμένου να μη χάσουν τα οφίτσιά τους και την εύνοια του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Και οι... απ' έξω όμως είναι Παπανδρεϊκοί, αλλά τον τελευταίο καιρό νιώθουν ότι έχουν παραμεληθεί και έχουν χάσει πολύ από την αίγλη τους.
Ας μιλήσουμε όμως με ονόματα, καθώς όσοι κατοικοεδρεύουν στα νέα γραφεία της συμβολής των οδών Ιπποκράτους και Ναυαρίνου γνωρίζουν τι τεκταίνεται.
Στο ηγετικό επιτελείο υπάρχουν δύο μεγάλες ομάδες. Η πρώτη που βρίσκεται παρά τω προέδρω, αποτελείται από τον γραμματέα του Εθνικού Συμβουλίου κ. Γιάννη Ραγκούση, από τον εκπρόσωπο Τύπου του ΠΑΣΟΚ κ. Γιώργο Παπακωνσταντίνου, από τον γραμματέα της Κοινοβουλευτικής Ομάδας κ. Δημήτρη Ρέππα, τον 4ο αντιπρόεδρο της Βουλής κ. Φίλιππο Πετσάλνικο, τον γενικό διευθυντής του πολιτικού γραφείου του προέδρου κ. Νίκο Αθανασάκη και ενίοτε τον υπεύθυνο του τομέα Τύπου και μέσων μαζικής ενημέρωσης του κόμματος κ. Γ. Ελενόπουλο, τον αρμόδιο του τομέα Επικοινωνίας κ. Παύλο Γερουλάνο και τον πρόεδρο του ΙΣΤΑΜΕ - Ανδρέας Παπανδρέου, συγγραφέα κ. Νίκο Κοτζιά.
Στον αντίποδα, στελέχη τα οποία θέλουν να έχουν πιο άμεση επαφή με το Γιώργο Παπανδρέου αλλά με τον έναν ή τον άλλο τρόπο δεν τους αφήνουν οι παραπάνω, είναι μεταξύ άλλων ο κ. Χρήστος Παπουτσής, η κ. Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου, ο κ. Μιχάλης Καρχιμάκης, ο κ. Γιώργος Παπαγιωτακόπουλος, η κ. Άννα Διαμαντοπούλου και ο κ. Μιχάλης Χρυσοχοίδης.
Η δεύτερη αυτή ομάδα, ενίοτε βάλλει κατά της πρώτης, με το αιτιολογικό ότι οι στενοί συνεργάτες του κ. Παπανδρέου έχουν χτίσει ένα αδιόρατο τοίχος γύρω του και δεν αφήνουν κανέναν να μπει. Φιλτράρουν όποιον θέλει να τον δει, διερευνούν τους λόγους της συνάντησης και αρκετές φορές βρίσκονται σε ανοικτή επικοινωνία, πάντα «για το καλό του προέδρου» όπως συνηθίζουν να λένε, παραμερίζοντας εντέχνως ότι δίπλα στο καλό του προέδρου πηγαίνει και το δικό τους καλό και οι φιλοδοξίες που έχουν σε περίπτωση που το ΠΑΣΟΚ κερδίσει στις επόμενες εθνικές εκλογές και γίνει κυβέρνηση. Μάλιστα όσο βλέπουν ότι το ΠΑΣΟΚ διευρύνει τη διαφορά από τη Νέα Δημοκρατία φθάνοντας ακόμη και στο όριο της αυτοδυναμίας των 151 εδρών, τόσο πιο απολυταρχικά λειτουργούν.
Αποτέλεσμα αυτού του γεγονότος είναι να σημειώνονται συχνά - πυκνά ενδοκομματικές συρράξεις, όπως αυτή που συνέβη πρόσφατα μεταξύ του Γιώργου Παναγιωτακόπουλου και του Γιάννη Ραγκούση. Ο πάλαι ποτέ συγκεντρωσιάρχης της Χαριλάου Τρικούπη και μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου θεωρεί τον γραμματέα του ΠΑΣΟΚ υπεύθυνο για τον παραγκωνισμό του. Απαρχή της κόντρας τους αποτέλεσε το γεγονός της πρωτοβουλίας του κ. Ραγκούση να ελέγξει όλο το μηχανισμό του κόμματος και ειδικά τις κινητοποιήσεις στις οποίες ο κ. Παναγιωτακόπουλος είχε τον απόλυτο έλεγχο και έδινε αναφορά μόνο στον πρόεδρο. Μάλιστα σε γνωστούς του συχνά πυκνά αναφέρεται με πικρία για την στάση της ηγεσίας απέναντι του την στιγμή που αυτός είχε κινητοποιήσει υπέρ του Γιώργου Παπανδρέου όλο τον μηχανισμό του ΠΑΣΟΚ την εποχή της εσωκομματικής σύγκρουσης με τον Ευάγγελο Βενιζέλο.
Και ενώ ο εμφύλιος σπαραγμός μαίνεται, οι συμμαχίες δίνουν και παίρνουν προκειμένου να ξεπεραστεί το αδιέξοδο. Έτσι για παράδειγμα, η κ. Άννα Διαμαντοπούλου θέλησε κάποια στιγμή να συμμαχήσει με τον Ευάγγελο Βενιζέλο, αλλά η προσπάθεια δεν είχε συνέχεια, παρά το γεγονός ότι συναντήθηκαν και κουβέντιασαν.
Επίσης η δεύτερη ομάδα διαμαρτύρεται πολλές φορές για να περίφημα non paper (τα ανώνυμα έγγραφα) που φεύγουν από την Ιπποκράτους με παραλήπτες τα στελέχη του κινήματος και αναφέρουν τις θέσεις του ΠΑΣΟΚ για μια σειρά από ζητήματα. Υποτίθεται πως μέσα από αυτά τα non paper εκφράζεται και η επίσημη θέση του κόμματος την οποία θα πρέπει να ακολουθούν οι βουλευτές στις δημόσιες συζητήσεις τους και τις συνεντεύξεις που παραχωρούν στα μέσα ενημέρωσης. Πολλές φορές όμως αυτά τα κείμενα δεν βρίσκουν σύμφωνη αυτή τη δεύτερη ομάδα και διαμαρτύρεται γιατί δεν ζητείται και η δική τους γνώμη πριν συνταχθούν. Όπως λένε, «ακόμη και εάν συμφωνούμε σε κάποια από αυτά, εντούτοις περιορίζουν την αυτονομία και την έκφραση των απόψεών μας, γιατί μπορεί να πω μια κουβέντα παραπάνω και λίγο αργότερα να με πάρει κάποιος από το γραφείο του προέδρου και να μου πει να προσέχω. Αυτά είναι απαράδεκτά»!
Στην ομάδα των δυσαρεστημένων έχει προσχωρήσει τον τελευταίο καιρό και ο Κώστας Λαλιώτης που θεωρεί ότι δεν έχουν εκμεταλλευτεί τις γνώσεις και την εμπειρία του όσο θα έπρεπε. Άλλωστε, πρόκειται για ένα πολύπειρο στέλεχος που έχει δώσει πάμπολλές μάχες, ιδίως σε προεκλογικές περιόδους με άκρως ικανοποιητικά αποτελέσματα. «Έχουμε όπλα και δεν τα χρησιμοποιούμε» δηλώνουν χαρακτηριστικά όσοι διαμαρτύρονται.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΑΡΡΗΣhttp://www.parapolitika.gr/el/πολιτική/εμφυλιοπολεμικό-κλίμα-στο-πασοκ