Γράφει μεταξύ άλλων ο Πρετεντέρης.Η σημερινή Ελλάδα ζει την εξής περίεργη κατάσταση: η μεν κυβέρνηση ετοιμάζει εκλογές, η δε αντιπολίτευση τις ζητάει. Μια περίεργη κατάσταση που μετατρέπεται σε οξύμωρο σχήμα αν εκτιμήσει κανείς ότι τόσο η κυβέρνηση όσο και αντιπολίτευση γνωρίζουν πως οι εκλογές δεν μπορούν να λύσουν κανένα ουσιαστικό πρόβλημα της χώρας, εκτός ίσως από την ανακατανομή των υπουργικών γραφείων και των κυβερνητικών αυτοκινήτων.
Και ο λόγος είναι εξαιρετικά απλός. Τίποτε δεν αφήνει να διαφανεί ότι όποιο κυβερνητικό σχήμα κι αν προκύψει από την εκλογική αναμέτρηση θα είναι ισχυρότερο από το σημερινό, μάλλον το αντίθετο... Και σας διαβεβαιώ, το μέτρο σύγκρισης δεν είναι και πολύ υψηλό! ......
Σ.Σ. Ο Πρετεντέρης έχει δίκιο και όλοι έχουν δίκιο όσοι λένε ότι τα πράγματα είναι μπερδεμένα. Ο κόσμος δείχνει -και αυτός- μπερδεμένος, μοιρασμένος. Ουτε και αυτός δίνει καθαρή απάντηση. Στήν πραγματικότητα δέν εμπιστεύεται απόλυτα κανέναν απο τούς δύο μονομάχους...
Ολα αυτά όμως με τα σημερινά δεδομένα.
Πού η συζήτηση είναι θεωρητική.
Πολύ ενδιαφέρον έχει ότι στις ευρωεκλογές (πού δέν είναι σενάριο αλλά υπαρκτή πραγματικότητα) η διαφορά είναι μικρότερη.
Οι εκλογές ασφαλώς θα γίνουν.
Στήν κυβέρνηση (αυτοί πού είναι υπέρ) ελπίζουν ότι όταν έρθει η κρίσιμη ώρα της ψήφου ο κόσμος θα σκεφτεί ρεαλιστικά καί έστω βαρυγκομώντας θα δώσει την πρωτιά στον Καραμανλή...
Σχόλια
Και ο λόγος είναι εξαιρετικά απλός. Τίποτε δεν αφήνει να διαφανεί ότι όποιο κυβερνητικό σχήμα κι αν προκύψει από την εκλογική αναμέτρηση θα είναι ισχυρότερο από το σημερινό, μάλλον το αντίθετο... Και σας διαβεβαιώ, το μέτρο σύγκρισης δεν είναι και πολύ υψηλό!
Η περίεργη κατάσταση που μετατρέπεται σε οξύμωρο σχήμα εξελίσσεται σε παρανοϊκή διαδικασία αν αναλογιστεί κανείς ότι και η κυβέρνηση και η αντιπολίτευση έχουν δίκιο. Οσο παρατείνεται η σημερινή κατάσταση, ο τόπος δεν μπορεί να αποφύγει τις εκλογές. Ακόμη κι αν γνωρίζει ότι, κατά πάσα πιθανότητα, η κατάσταση θα είναι χειρότερη ύστερα από αυτές.
Να τολοιπόντο πρώτο συμπέρασμα. Η χώρα (αυτή τη στιγμή) δεν έχει τόσο οικονομικό όσο πολιτικό πρόβλημα.
Δεν διαθέτει μια «πλειοψηφία εργασίας», ούτε δείχνει ιδιαίτερα διατεθειμένη να την αποκτήσει συντόμως.
Και το δεύτερο συμπέρασμα. Οσο δεν υπάρχει μια «πλειοψηφία εργασίας», τόσο δυσχερέστερη θα καταστεί η αντιμετώπιση της κρίσης τη στιγμή που θα ξεσπάσει και στην Ελλάδα σε όλη της τη μεγαλοπρέπεια- μάλλον μετά το καλοκαίρι...
Μέσα σε αυτό το σκηνικό (τη βασιμότητα του οποίου ουδείς, νομίζω, μπορεί να αμφισβητήσει...) έρχονται ο Καραμανλής και ο Παπανδρέου να διατυπώσουν δύο φαινομενικά αντίθετες προτάσεις:
* Ο Καραμανλής ζητεί συναίνεση, χωρίς να διευκρινίζει από ποιους, σε ποια βάση και με ποιο σχέδιο. Η άποψη ότι δεν γίνεται οι αγρότες να παρελαύνουν στην Αθήνα με τα τρακτέρ είναι αναμφισβήτητα ορθή αλλά δεν συνιστά μέθοδο αντιμετώπισης της ύφεσης.
* Ο Παπανδρέου ζητεί εκλογές, χωρίς να εξηγεί πώς και με ποιους θα τα καταφέρει καλύτερα από τους σημερινούς αν τις κερδίσει. Μπορεί η κυβερνητική πολιτική να πάσχει, και μάλιστα σοβαρά, αλλά από πουθενά δεν προκύπτει ότι κάποια δική του πολιτική υπάρχει και ότι είναι καλύτερη.
Το σπίτι, δηλαδή, έχει πιάσει φωτιά. Και, τηρουμένων των αναλογιών, ο ένας προτείνει να κάτσουμε ήσυχοι μήπως σβήσει η φωτιά και ο άλλος να πηδήξουμε από το παράθυρο μήπως και δεν σκοτωθούμε. Ομολογώ ότι ούτε η μία λύση με ενθουσιάζει ούτε η άλλη. Όταν πιάνει φωτιά δεν φωνάζεις τον Νικολακόπουλο , φωνάζεις την Πυροσβεστική.
Γι΄ αυτόν ακριβώς τον λόγο, εξακολουθώ να θεωρώ ότι σε αυτή την κρίσιμη κατάσταση το ζητούμενο δεν είναι αν θα γίνουν εκλογές, ούτε πώς διαδηλώνουν οι αγρότες, αλλά πώς θα βρούμε έναν πυροσβέστη. Πώς θα βρούμε δηλαδή έναν άνθρωπο ο οποίος κυρίως ξέρει να σβήνει φωτιές και είναι έτοιμος να αρπάξει τον πυροσβεστήρα. Μεταξύ μας, δεν βλέπω κάποιον τέτοιο στον ορίζοντα...
Αυτό είναι το τρίτο συμπέρασμα.
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=6&artid=254337