Φ. Κουβέλης: Οταν λέμε ψήφο εμπιστοσύνης στο ΠΑΣΟΚ εννοούμε ότι άν κάτι δέν μάς αρέσει θα αποσύρουμε τήν εμπιστοσύνη μας και θα πέφτει η κυβέρνηση.
Εκανε μια ενδιαφέρουσα δήλωση προχθές ο Φώτης Κουβέλης αλλά δεν της δόθηκε η σημασία που έπρεπε. Οταν ρωτήθηκε για το νόημα της ενδεχόμενης ψήφου εμπιστοσύνης του ΣΥΡΙΖΑ σε μια υποθετική κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, η απάντηση που έδωσε ήταν εξόχως αποκαλυπτική:
«Η ψήφος εμπιστοσύνης, όπως γνωρίζετε μέσα στην πολιτική ιστορία, προϋποθέτει κάποιες δεσμεύσεις. Οταν αυτές απλώς υπάρχουν αλλά δεν μετατρέπονται σε καθημερινό αποτέλεσμα, είναι γνωστό ότι αποσύρεται η ψήφος εμπιστοσύνης και πέφτει η κυβέρνηση».
Οπως ακριβώς το διαβάσατε:
«Αποσύρεται η ψήφος εμπιστοσύνης και πέφτει η κυβέρνηση». Βεβαίως, ο Φώτης Κουβέλης δεν είπε κάτι καινούργιο. Η πολιτική αστάθεια δεν είναι μια πραγματικότητα που δεν έζησε ποτέ η Ελλάδα. Ούτε οι συμμαχικές κυβερνήσεις......
Σχόλια
«Η ψήφος εμπιστοσύνης, όπως γνωρίζετε μέσα στην πολιτική ιστορία, προϋποθέτει κάποιες δεσμεύσεις. Οταν αυτές απλώς υπάρχουν αλλά δεν μετατρέπονται σε καθημερινό αποτέλεσμα, είναι γνωστό ότι αποσύρεται η ψήφος εμπιστοσύνης και πέφτει η κυβέρνηση».
Οπως ακριβώς το διαβάσατε:
«Αποσύρεται η ψήφος εμπιστοσύνης και πέφτει η κυβέρνηση». Βεβαίως, ο Φώτης Κουβέλης δεν είπε κάτι καινούργιο. Η πολιτική αστάθεια δεν είναι μια πραγματικότητα που δεν έζησε ποτέ η Ελλάδα. Ούτε οι συμμαχικές κυβερνήσεις.
Οι γηραιότεροι Ελληνες, η γενιά του Μεσοπολέμου αλλά και οι ύστερες, έζησαν με ένταση τη «μοναδική» συγκίνηση της ακυβερνησίας. Τη συγκίνηση των βραχύβιων κυβερνήσεων και την εμπειρία των πρωθυπουργών με ημερομηνία λήξεως. Ηταν η εποχή που οι κυβερνήσεις έπεφταν, άλλαζαν σαν τα πουκάμισα, ενώ οι επικεφαλής τους δεν γνώριζαν τι θα τους ξημερώσει. Οι παλαιότεροι θα θυμούνται ότι υπήρξε σ’ αυτή τη χώρα πρωθυπουργός των δύο ημερών (ο Κορυζής, νομίζω). Αν κάνουμε, μάλιστα, τον κόπο να εμβαθύνουμε στην πολιτική μας ιστορία, θα διαπιστώσουμε ότι η εποχή της αστάθειας και των κυβερνήσεων συνεργασίας συνδέθηκε με την ωμή ανάμιξη του ξένου παράγοντα στα εσωτερικά της πατρίδας μας και την απροκάλυπτη παρέμβαση του επιχειρηματικού κατεστημένου στην κατάρτιση της σύνθεσης των κυβερνήσεων. Βεβαίως, δεν ισχυρίζομαι ότι η Αριστερά θα μπορούσε να συνδέσει την ψήφο εμπιστοσύνης της με τέτοιου είδους εξαρτήσεις ούτε το έπραξε στο παρελθόν. Είναι μακριά, νομίζω, από το ήθος των ηγεσιών της. Ωστόσο, τα συμμαχικά σχήματα σε μια χώρα σαν την Ελλάδα (χώρα στην οποία κομματικά στελέχη όπως ο Τσουκάτος ομολογούν ανέτως την εισροή μαύρου πολυεθνικού χρήματος στα ταμεία των κομμάτων εξουσίας) πάντοτε θα αντιμετωπίζουν τέτοιους κινδύνους. Εχουμε άραγε σ’ αυτή τη συγκυρία μια τέτοια πολυτέλεια; Το ερώτημα, λοιπόν, είναι: Θα πρέπει να ζήσουμε την αστάθεια ξανά για να την απορρίψουμε; Δεν γίνεται, όποια κι αν είναι η αυτοδύναμη επιλογή μας, να την απορρίψουμε εκ των προτέρων; Ακόμη και αν πάρουμε την πλέον ιδεώδη εκδοχή που περιέγραψε ο έμπειρος Κουβέλης, δηλαδή μια κυβέρνηση συνεργασίας ΠΑΣΟΚ / Αριστεράς επί τη βάσει προγραμματικών συγκλίσεων, τι μιας διασφαλίζει ότι ο βίος της δεν θα είναι βραχύς όταν ανά πάσα στιγμή, εφόσον υπάρχουν και οι δεσμεύσεις, «θα αποσύρεται η σχέση εμπιστοσύνης και θα πέφτει η κυβέρνηση»;
http://blogs.e-tipos.com/manoliskotakis/entry/ερί_συμμαχικών_κυβερνήσεων