Ο πολιτικός γόνος της οικογένειας Παπανδρέου Γιώργος Ανδρέα Παπανδρέου..καί οι εσωτερικές αντινομίες στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης...

Δύσκολοι οι καιροί για πρίγκιπες..
Υπό την αβάσταχτη ελαφρότητα του κομματικού είναι στο οποίο ηγείται, οφείλει να διεκδικήσει την πρωθυπουργία ο πολιτικός γόνος της οικογένειας Παπανδρέου Γιώργος Ανδρέα Παπανδρέου.. Οι εσωτερικές αντινομίες στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης αποτελούν βόμβα εν δυνάμει στα θεμέλιά του αφού προκύπτουν από τις χαώδεις πολιτικές διαφορές αφ’ ενός εκείνων που υιοθέτησαν για τον προσωπικό τους πλουτισμό τον νεοφιλελευθερισμό και αφ’ ετέρου των άλλων που εκ των συνθηκών περισσότερο και λιγότερο για λόγους αρχών, αποκλείστηκαν του χρηματοκιβωτίου των κοινοτικών προγραμμάτων. Το ότι η φωνή των τελευταίων δεν ακούγεται, οφείλεται αποκλειστικά στο γεγονός του σιωπητήριου που έχουν ηχήσει τα Μέσα Μαζικών Εγκλημάτων ως προς τον πολιτικό τους λόγο. Διαφορετικά και με δεδομένο πως οι διαφορές τους έχουν επί το πλείστον προσωποποιηθεί, οι αντιπαραθέσεις τους θα έπαιρναν χαρακτήρα ομηρικού πολέμου. Πρόσφατα υπουργός από τους πρώτους τη τάξει των κυβερνήσεων Ανδρέα Παπανδρέου μου ψιθύρισε σαρκαστικά πως «ένα κόμμα σοσιαλιστικό που για παράδειγμα ο εκπρόσωπος τύπου του είναι κληρονόμος πολιτικού τζακιού και η εργασία του οποίου ποτέ δεν αμείφθηκε με επτακόσια ευρώ, είναι πολιτικά αδύνατον να αντιληφθεί τι σημαίνουν όροι όπως υπερχρεωμένα νοικοκυριά με τα μέλη τους σε κατάσταση απόγνωσης. Ή πως για αρκετούς πρώην ελαστικών συνειδήσεων σοσιαλιστές που εντάχθηκαν δίχως αντιστάσεις στην λογική του νεοφιλελευθερισμού όφειλε ο αρχηγός να τους αφαιρέσει και το ελάχιστο ίχνος της πιθανότητας ένταξης ή επανένταξής τους. Επειδή ενώ προκάλεσαν με τις σκανδαλώδεις πολιτικές και κοινωνικές τους συμπεριφορές, εκμεταλλεύονται την σημερινή γενική σύγχυση από την καθολική και πρωτοφανή (εξ αιτίας της κρίσης πρωτίστως θεσμών και αξιών και δευτερευόντως οικονομικών) αποστροφή του λαού προς την κυβερνώσα παράταξη, για να διεκδικήσουν μια θέση κάτω από τον εμβληματικό ήλιο του ΠΑΣΟΚ και φυσικά την θαλπωρή της εξουσίας,
Η περιγραφή του αν και συνοπτική σας βεβαιώ πως είναι ακριβέστατη και εξηγεί κατά τρόπο μοναδικό το γιατί ο Ανδρέας Παπανδρέου αν και του παραδόθηκε άνευ όρων η αρχηγία της Ένωσης Κέντρου το 1974 την αρνήθηκε. Επειδή όπως αποδεικνύεται οι νόμοι της αγοράς τους οποίους ο λαϊκός ηγέτης γνώριζε άριστα ισχύουν κατ’ αντιγραφή και στην πολιτική. Πως δηλαδή όταν αγοράζεις μια επιχείρηση αγοράζεις εκτός από τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις της. Και όταν οι τελευταίες είναι αποτρεπτικές τότε ακινητοποιείσαι στο μετέωρο βήμα του πελαργού πριν πατήσεις στην γλίστρα τους και χρειαστείς πολιτικό ορθοπεδικό.. Εκτός και αν πρόκειται για γονική παροχή στην περίπτωση της οποίας απλώς αποποιείσαι της κληρονομιάς. Για να ανοίξεις νέους δρόμους με νέους πολιτικούς σκαπανείς. Απαλλαγμένος βαριδιών τύπου Σημίτη και της εκσυγχρονιστικής νεοφιλελεύθερης ακολουθίας του ή Βενιζέλου και της ρευματοπάθειάς του, ο οποίος ειρήσθω εν παρόδω παγιδεύτηκε πρόσφατα στην «τηλεοπτική ζούγκλα» για να εξευτελιστεί ψευδόμενος σε σχέση με την πατρική του ιδιοκτησία στην Ξάνθη. Τους εγκαταλείπεις στροβιλιζόμενους στο κοινωνικό άπειρο αφού προηγουμένως έχεις χαράξει με σαφήνεια τα πολιτικά όρια του κινήματός σου. Κάτι που σκοπίμως δεν έχει συμβεί για να διατηρείται το πολιτικό τοπίο θολό με συνέπεια ο Γιώργος Παπανδρέου να ακροβατεί εξισορροπώντας ανάμεσα όχι σε δύο, αλλά σε μυριάδες ξένους στην ίδια πόλη και να υποστεί αύριο ότι υφίσταται σήμερα ο καθ’ υποχρέωση πρωθυπουργός της χώρας. Αναμενόμενο. Κάθε αρχή προϋποθέτει όραμα, ρήξεις και τομές που για να εμπνευστεί και αποφασίσει κάποιος πρέπει να λέγεται ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ.
Ευγένιος Ανδρικόπουλος
eandrik@otenet.gr