Τα καπιταλιστικά γεράκια μεταφορτώνουν την οικονομική κρίση στον καταναλωτικά αδύναμο υπερπληθυσμό της γης.

Είμαστε υπεράριθμοι;
Στον καταναλωτικά αδύναμο υπερπληθυσμό της γης που κατά την χυδαία άποψή τους απλώς κοπρίζει τον πλανήτη, μεταφορτώνουν την οικονομική κρίση τα καπιταλιστικά γεράκια. Διαμαρτύρονται σήμερα γιατί τα παραγόμενα-πολλά από αυτά χλιδάτα-προϊόντα μένουν στο ράφι. Και μέμφονται οι άθλιοι ανθρώπους που οι βασικές τους ανάγκες στέγασης, περίθαλψης, εκπαίδευσης, ψυχαγωγίας, μεταφορών, επικοινωνίας, και περιβαλλοντικής προστασίας παραμένουν ακόμη σαν χαίνουσες πληγές. Η αντινομία είναι προφανής, και εύκολα αντιληπτή ανεξαρτήτως του αν κάποιοι δημοσίως την περιπλέκουν προκειμένου με τις ασυναρτησίες τους, από την μια να καλύψουν την ανήθικη ιδιοποίηση του πλούτου που έχει από την εργασία μας συσσωρευτεί, και από την άλλη να κοινωνικοποιήσουν ανερυθρίαστα τις ζημιές.
Με λόγια απλά για τους μη μυημένους στα οικονομικά. Η αδυναμία των φτωχικών στρωμάτων να αποπληρώσουν τα χρέη τους πολύ δε περισσότερο να καταναλώσουν, οδήγησε αναπόφευκτα στην συρρίκνωση των μεσαίων εισοδημάτων με συνέπεια αυτά να συνωστίζονται ασφυκτικά στον μικρό πελατειακό χώρο των υψηλών όπου από εκεί η ποια πτώση τόσο των «γηγενών» όσο και των «προσφύγων» ισοδυναμεί με συντριβή. (Απόδειξη ότι πολλές από τις μεγάλες αυτοκινητοβιομηχανίες και παρά τις οξύτατες αντιρρήσεις κάποιων επιτελών τους, είχαν εγκαταλείψει από καιρού την κατασκευή μικρών και ευέλικτων οχημάτων καταφεύγοντας στην πολυτελή λύση των ασύμφορων οικονομικά SUV. Είναι αυτές που τώρα επαιτούν την ελεημοσύνη του Αμερικανικού λαού.) Έτσι η οικονομική πυραμίδα εξ’ αιτίας των σαθρών υλικών δεν χρειαζόταν παρά ένα απλό κούνημα για να καταρρεύσει. Ώσπου μοιραία συνέβη στην λογική της αριστοτέλειας σχέσης αίτιου και αιτιατού.
Να πως άρχισαν να εγκαταλείπονται στην τύχη τους (κυρίως από τα έντυπα Μέσα Ενημέρωσης) παραδοσιακοί αλλά άποροι αναγνώστες αφού η επικοινωνιακή στήριξή τους προϋπέθετε την απαγορευτική γι αυτούς αγορά των εντύπων και από τα κόμματα (πλην ενός ίσως) τα στρώματα εκείνα του λαού που οικονομικά φυτοζωούσαν και πιθανόν στις εκλογές δεν θα ψήφιζαν, αν όχι στο σύνολό τους, τουλάχιστον στην συντριπτική τους πλειοψηφία.. Αυτό σημαίνει κοινωνικός αποκλεισμός μεγάλου αριθμού ανθρώπων τα οποία για το κράτος, το όποιο κράτος, σχεδόν παύουν να υπάρχουν ως παρασιτικά. Για να οδηγηθούν τελικά στον εξευτελιστικό θάνατο από ασιτία. Να αραιώνουμε. Το χαρτί όμως ως τα τώρα δεν τους βγήκε. Επειδή σε αρκετά κράτη με ιστορία και πολιτισμό ευτυχώς η οικογένεια λειτουργεί ανασχετικά στην αποκοπή τους. Γι αυτό θυμηθείτε.. Ολοένα και πιο συχνά θα φτάνει στ’ αυτιά σας η αειθαλής ρήση του Ηράκλειτου. «Πατήρ πάντων ο πόλεμος» Μην τρομάζετε όμως. Δεν θα τον κάνουν. Επειδή αν γίνει θα είναι αφανισμός. Έτσι και μέχρι νεωτέρας τα καπιταλιστικά γεράκια βολεύτηκαν στην αιώρα της κρίσης, που οι ίδιοι προκάλεσαν και παρατηρώντας μας, το διασκεδάζουν..
Ευγένιος Ανδρικόπουλος
eandrik@otenet.gr