Τά χάμπουργκερ μύριζαν μέχρι έξω.
Θά πρέπει να ήταν καμμιά 20ριά πάνω στό γραφείο.
Οι τρείς άνδρες έτρωγαν, μιλούσαν καί σκέφτονταν.
Μέ αυτή τη σειρά.
Κάθε φορά πού τα πράγματα ήταν δύσκολα ο Γιαννάκης ο Πάριος έφερνε χάμπουργκερ γιά να φάνε.
Ισχυριζόταν ότι ξελαμπικάρουν το μυαλό.
Εγώ τρώγοντας χάμπουργκερ έφτασα εδώ πού έφτασα, έλεγε πάντα με καμάρι.
Ο Αρκούδος συμφωνούσε.
Ο Γιώργος (από την Κοζάνη) έβρισκε πολύ μπας-κλάς αυτή την άποψη αλλά δέν το έλεγε.
Κοίταζε τόν Γιαννάκη τον Πάριο να καταβροχθίζει τό ένα χάμπουργκερ μετά τό άλλο καί αναρωτιόταν άν ήταν στό σωστό μέρος μέ τούς σωστούς ανθρώπους.
Κανονικά δέν θα καθόταν ποτέ στό ίδιο τραπέζι μαζί του.
Μιά φορά είχε φέρει σάντουιτς (με καπνιστό σολωμό) καί σαμπάνια γιά να τσιμπήσουν.
Ο Γιαννάκης ο Πάριος χωρίς να σχολιάσει έβγαλε από την τσάντα του χάμπουργκερ με κόκα-κόλες.
Ολοι, ακόμα καί ο Πρόεδρος, προτίμησαν τα χάμπουργκερ.
Τόν μισούσε.
Αλλά κι ο Γιαννάκης ο Πάριος δέν πήγαινε πίσω. Κι αυτός τόν μισούσε.
Προσπάθησαν να συγκεντρωθούν.
Οταν ήρθε ο πρόεδρος ξεκίνησε ο Αρκούδος.
Πρόεδρε πρέπει να ξεχάσουμε το Μοναστήρι.
Προανακριτικές, όλα. Τσάκισε η δουλειά.
Μάς πούλησαν. Δέν θα γίνουμε κυβέρνηση.
Ο Πρόεδρος γέλασε.
Νόμισε ότι ο Αρκούδος αστειευόταν.
Μέ το Μοναστήρι θα γινόταν πρωθυπουργός.
Μπά σε καλό τους.
Τούς θύμισε ότι η public xissue τόν έβγαλε καταλληλότερο πρωθυπουργό.
Τούς θύμισε τα deals τού καλοκαιριού.
Ο Γιαννάκης ο Πάριος κατάλαβε ότι το πράμα θα τραβούσε.
Ζήτησε συγνώμη και έφυγε δήθεν γιά χάμπουργκερ.
Ο Γιώργος (από τήν Κοζάνη) κοίταξε τόν Αρκούδο στά μάτια.
Ο Αρκούδος κατάλαβε.
Πάλι αυτός θα έπρεπε να εξηγήσει στόν Πρόεδρο.
Ευτυχώς ήταν μεσημέρι.
Υπολόγιζε πρίν τα μεσάνυχτα να έχει τελειώσει.
Ξεκίνησε αργά με σιγανή μπάσα φωνή.
Τίς επόμενες μέρες όλα τα γκάλοπ θα αρχίσουν να γυρίζουν εναντίον μας.
Σέ ένα μήνα από τώρα η διαφορά θα είναι στά όρια τού στατιστικού λάθους.
Τόν Απρίλιο θα χάσουμε τις πρώτες εκλογές.
Λίγο μετά τίς δεύτερες.
Σεπτέμβριο σε αυτή τήν καρέκλα θα κάθεται άλλος...
Ο Πρόεδρος απόρησε πραγματικά.
Γύρισε καί κοίταξε με πραγματική απορία τήν καρέκλα πού καθόταν.
Γιά ξαναπές αυτό με την καρέκλα (ήταν φανερό ότι αυτό μόνο συγκράτησε).
Ο Αρκούδος αναστέναξε...
Μπορεί καί να τα είπα κάπως απότομα, σκέφθηκε...
to be continued.....
Σχόλια