......Μια σημαντική μερίδα όσων αντιμετώπιζαν την τρομοκρατία με συμπάθεια (εφόσον τα θύματά της ήσαν οι πλούσιοι...) δεν πτοήθηκε, αλλά συνέχισε να υπερασπίζεται τη στάση των δολοφόνων. Είδαμε ακόμη και πρόσωπα, που σήμερα είναι εντεταγμένα στον ΣΥΡΙΖΑ, να τους υπερασπίζονται στο δικαστήριο. Την ίδια στιγμή τα κόμματα εξουσίας έσπευδαν να χώσουν τα υπόλοιπα κάτω από το χαλί: όλοι έπρεπε να πιστέψουμε ότι το θέμα της τρομοκρατίας είχε κλείσει διά παντός στην «πατρίδα της Δημοκρατίας».
Παρ΄ όλα αυτά ο εξωπραγματικός νόμος περί πανεπιστημιακού ασύλου, που μόνον εδώ υπάρχει, παρέμεινε ως ο ιερότερος νόμος της Δημοκρατίας μας- την ίδια ώρα μάλιστα που το Σύνταγμά μας το έχουμε κάνει κουρελόχαρτο. Τα πανεπιστήμια εξακολούθησαν να είναι, εν τοις πράγμασι, χώροι εκτός αστυνομικής δικαιοδοσίας. Είδαμε, λοιπόν, τους πρυτάνεις να εξευτελίζονται ως όμηροι των αναρχικών και ανήμποροι να τρέχουν στα αφεντικά που τους διορίζουν (τις κομματικές ηγεσίες), επαιτώντας κατανόηση......
Σχόλια
Η βασική διαφορά όμως είναι ότι, σε σύγκριση με τους επιγόνους τους, οι αδελφοί Σάββας και Χριστόδουλος Ξηρός φαντάζουν σαν τους αδελφούς Γουίλιαμ και Χένρι Τζέιμς...
Σύμφωνα με αρκετούς σώφρονες ανθρώπους, ο σοβαρότερος λόγος ώστε να αμφιβάλλει κανείς για τα «επαναστατικά» κίνητρα των επίδοξων δολοφόνων είναι το λεγόμενο timing της εγκληματικής ενέργειας. Αν υποθέσουμε, δηλαδή, ότι πρόκειται για χτύπημα αριστερών τρομοκρατών κατά της Αστυνομίας, που αντιπροσωπεύει την κρατική βία, δεν είναι ηλίθιο να εκδηλώνεται τώρα όταν σύσσωμη η Αριστερά έχει ξεσηκωθεί κατά της σφαγής στη Γάζα;
Βεβαίως, είναι. Ωστόσο, γιατί θα πρέπει υποχρεωτικά να θεωρούμε ότι οι τρομοκράτες είναι πάντα έξυπνοι; Αντιθέτως, εφόσον έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους που πιστεύουν ότι μπορούν να ανατρέψουν τον καπιταλισμό, δολοφονώντας αθώους, το πιθανότερο είναι ότι έχουμε να κάνουμε με ηλίθιους- τόσο ηλίθιους ώστε να συνιστούν δημόσιο κίνδυνο.
Υπό αυτό το πρίσμα η μόνη «σκοτεινή δύναμη» που κρύβεται πίσω από τη δολοφονική απόπειρα κατά των τριών αστυνομικών είναι η σκοτεινότερη και ισχυρότερη: η ανθρώπινη βλακεία!
Να σας πω και τη φρικτή υποψία που από χθες δεν καταφέρνω να διώξω από το μυαλό μου;
Ο λόγος που δεν έχουμε ακόμη προκήρυξη εκ μέρους των τρομοκρατών είναι ότι δυσκολεύονται να γράψουν. Ισως κιόλας να μην μπορούν καθόλου...
Οταν αποκαλύφθηκε η 17Ν (εξαιτίας ενός λάθους της- ας μην το λησμονούμε...), οι περισσότεροι μείναμε εμβρόντητοι από το επίπεδο των μελών της. Δυσκολευόμασταν να πιστέψουμε ότι την περιβόητη, μυθοποιημένη οργάνωση αποτελούσε μια συμμορία ένοπλων τενεκέδων.
Μια σημαντική μερίδα όσων αντιμετώπιζαν την τρομοκρατία με συμπάθεια (εφόσον τα θύματά της ήσαν οι πλούσιοι...) δεν πτοήθηκε, αλλά συνέχισε να υπερασπίζεται τη στάση των δολοφόνων. Είδαμε ακόμη και πρόσωπα, που σήμερα είναι εντεταγμένα στον ΣΥΡΙΖΑ, να τους υπερασπίζονται στο δικαστήριο. Την ίδια στιγμή τα κόμματα εξουσίας έσπευδαν να χώσουν τα υπόλοιπα κάτω από το χαλί: όλοι έπρεπε να πιστέψουμε ότι το θέμα της τρομοκρατίας είχε κλείσει διά παντός στην «πατρίδα της Δημοκρατίας».
Παρ΄ όλα αυτά ο εξωπραγματικός νόμος περί πανεπιστημιακού ασύλου, που μόνον εδώ υπάρχει, παρέμεινε ως ο ιερότερος νόμος της Δημοκρατίας μας- την ίδια ώρα μάλιστα που το Σύνταγμά μας το έχουμε κάνει κουρελόχαρτο. Τα πανεπιστήμια εξακολούθησαν να είναι, εν τοις πράγμασι, χώροι εκτός αστυνομικής δικαιοδοσίας. Είδαμε, λοιπόν, τους πρυτάνεις να εξευτελίζονται ως όμηροι των αναρχικών και ανήμποροι να τρέχουν στα αφεντικά που τους διορίζουν (τις κομματικές ηγεσίες), επαιτώντας κατανόηση.
Παράλληλα είδαμε την αναπόφευκτη μετεξέλιξη των αναρχικών σε συμμορίες του κοινού εγκλήματος. Πολύ λογικό, όταν, πρώτον, έχεις φτάσει τα τριάντα και δεν έχεις δουλέψει ούτε μια μέρα στη ζωή σου και, δεύτερον, όταν παρακινείσαι από μια ιδεολογία που δικαιολογεί τη βία. Τουλάχιστον σε δύο ληστείες τραπεζών είναι αποδεδειγμένο ότι εμπλέκονται στελέχη του λεγόμενου αντιεξουσιαστικού χώρου, διότι απλούστατα τους συνέλαβαν επ΄ αυτοφώρω.
Ωστόσο, η ανοχή προς το φαινόμενο συνεχίστηκε. Διαβάσαμε, λ.χ., τις βαρυσήμαντες απόψεις του κυρίου Κουφοντίνα που δημοσιεύθηκαν με τη μορφή άρθρου (και όχι μόνο μια φορά) σε αθηναϊκές εφημερίδες. Επίσης οι αναρχικοί παρέμειναν πάντα «τα παιδιά». (Ακόμη και ο αρχηγός της ΕΛ.ΑΣ. Β.Τσιατούρας προσδιόρισε χθες τους δράστες της χθεσινής απόπειρας με μια αθώα περίφραση: «άτομα εκτός λογικής» ή κάπως έτσι...) Επειτα ήλθε ο φόνος του δεκαπεντάχρονου μαθητή και είδαμε την κατάσταση αυτή να παίρνει το σχήμα της αντιπαράθεσης μεταξύ μιας δεξιάς κυβέρνησης, που την κατατρύχει το σύνδρομο των εγγονών του Γκοτζαμάνη, και, από την άλλη πλευρά, του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος με το γελοίο πρόσχημα ότι η απώλεια της ζωής δεν μπορεί να μπαίνει στην ίδια ζυγαριά παρέσχε εμμέσως πολιτική κάλυψη στους κουκουλοφόρους που διέλυσαν επί δύο εβδομάδες το κέντρο της Αθήνας.
Επομένως οι πολιτικές προϋποθέσεις υπάρχουν για να αποτολμήσουν κάποιοι επίδοξοι τρομοκράτες να εκδηλωθούν- αυτό φαίνεται. Εκείνο όμως που δεν φαίνεται ακόμη είναι ότι, με όλα αυτά, δημιουργούνται επίσης οι προϋποθέσεις για τη συντηρητική στροφή της ελληνικής κοινωνίας. Την πιο συντηρητική στροφή που θα έχουμε δει στα χρόνια μας...
Παρεμπιπτόντως, διαισθάνθηκα σωστά ένα ψήγμα εθνικής υπερηφανείας στην ανακοίνωση των ιθυνόντων ότι η επιθετική χειροβομβίδα που χρησιμοποίησαν οι τρομοκράτες ήταν ελληνικής κατασκευής; http://www.tovima.gr/default.asp?pid=46&ct=59&artId=242411