Ο Αρης τού Βελάσκεθ θυμίζει τίς αβέβαιες καί κουρασμένες ΗΠΑ μετά τήν οκταετία Μπούς;


Να κοιτάξουμε τον Αρη, το ζωγραφικό πίνακα του μετρ του μπαρόκ, του Ισπανού ζωγράφου του 17ου αιώνα, Βελάσκεθ, μας προέτρεπε πριν από μία εβδομάδα η Deutsche Welle.
«Τι βλέπουμε; Βλέπουμε ένα μουστακαλή υπαξιωματικό, ημίγυμνο στη άκρη του κρεβατιού, ένα γαλάζιο κι ένα κόκκινο σεντόνι καλύπτουν τα απόκρυφα σημεία του σαν σπαράγματα κάποιας σημαίας, οι μυώνες του έχουν αρχίσει να νερουλιάζουν, τα όπλα του είναι αφημένα στο πάτωμα, μόνο το κράνος του φοράει ακόμα σαν να το ξέχασε στο κεφάλι του, η στάση του όπως αυτή του 'Στοχαστή' του Μιχαήλ Αγγελου, το βλέμμα του, σαν να σκέφτεται κάτι και να αυτοοικτίρεται».
Δεν ξέρω τι θέλει να μας πει ο Αρης του Βελάσκεθ, αλλά σαν να μου θυμίζει τις αβέβαιες και κουρασμένες ΗΠΑ, μετά την οκταετία Μπους, που άνοιξε το κουτί της Πανδώρας και σκόρπισε έγνοιες βαριές και συμφορές, «προήδρευσε της καταστρεπτικότερης πτώσης στη φήμη των ΗΠΑ από το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου» (Τhe Εconomist), και «οδήγησε το ισχυρότερο έθνος του κόσμου στην καταστροφή» (Stern).....
Σ.Σ. Ωραίες οι παρομοιώσεις και οι κουλτούρες αλλά εμείς με όποιον μιλάμε μάς εξηγεί ότι παρά τα θρυλούμενα οι ΗΠΑ παραμένουν κυρίαρχη χώρα τού πλανήτη και καμμία ένδειξη ότι θα χάσει σύντομα αυτά τα πρωτεία δέν υπάρχει τώρα πού μιλάμε.

Σχόλια

Ο χρήστης wolf είπε…
Να κοιτάξουμε τον Αρη, το ζωγραφικό πίνακα του μετρ του μπαρόκ, του Ισπανού ζωγράφου του 17ου αιώνα, Βελάσκεθ, μας προέτρεπε πριν από μία εβδομάδα η Deutsche Welle.

«Τι βλέπουμε; Βλέπουμε ένα μουστακαλή υπαξιωματικό, ημίγυμνο στη άκρη του κρεβατιού, ένα γαλάζιο κι ένα κόκκινο σεντόνι καλύπτουν τα απόκρυφα σημεία του σαν σπαράγματα κάποιας σημαίας, οι μυώνες του έχουν αρχίσει να νερουλιάζουν, τα όπλα του είναι αφημένα στο πάτωμα, μόνο το κράνος του φοράει ακόμα σαν να το ξέχασε στο κεφάλι του, η στάση του όπως αυτή του 'Στοχαστή' του Μιχαήλ Αγγελου, το βλέμμα του, σαν να σκέφτεται κάτι και να αυτοοικτίρεται».

Δεν ξέρω τι θέλει να μας πει ο Αρης του Βελάσκεθ, αλλά σαν να μου θυμίζει τις αβέβαιες και κουρασμένες ΗΠΑ, μετά την οκταετία Μπους, που άνοιξε το κουτί της Πανδώρας και σκόρπισε έγνοιες βαριές και συμφορές, «προήδρευσε της καταστρεπτικότερης πτώσης στη φήμη των ΗΠΑ από το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου» (Τhe Εconomist), και «οδήγησε το ισχυρότερο έθνος του κόσμου στην καταστροφή» (Stern).

Από χθες, οι ΗΠΑ άλλαξαν σελίδα. Τα εκατομμύρια Αμερικανών, που κατέκλυσαν το κέντρο της Ουάσιγκτον, παρά το δριμύ ψύχος, ζεστάθηκαν από το λόγο του Μπαράκ Χουσεΐν Ομπάμα. Πιστεύουν ότι κάτι θα αλλάξει.

«Βρισκόμαστε εν μέσω μεγάλης κρίσης, το έθνος μας βρίσκεται σε πόλεμο, η οικονομία μας έχει αποδυναμωθεί λόγω της απληστίας… Κλείσανε σπίτια, χάθηκαν δουλειές, το σύστημα υγείας είναι δαπανηρό.

Υπάρχει φόβος ότι η επόμενη γενιά θα πρέπει να χαμηλώσει τις προσδοκίες της. Είναι πραγματικές οι απειλές στην οικονομία μας, είναι δε σοβαρές αλλά και πολλές... Αμερική, πάντως, γνώριζε τούτο: θα αντιμετωπιστούν αυτές οι απειλές», διαβεβαίωσε με ογκολιθική αυτοπεποίθηση ο Ομπάμα στον πρώτο προεδρικό του λόγο, ένα έξοχο δείγμα της υψηλής τέχνης της ρητορικής.

Ηταν μια καλή αρχή, σε μια αμερικανική γιορτή, που τα είχε όλα, «μολονότι στη διάρκειά της δεν εμφανίζεται Θεός».http://naftemporiki.gr/news/static/09/01/21/1619281.htm