Στο ίδιο έργο θεατές..
Όχι γιατί ο ένας εκ των πρωταγωνιστών, οι αγρότες, αδίκως διεκδικεί, και ο δεύτερος, η κυβέρνηση, δικαίως του αρνείται την ελεημοσύνη του. Αλλά γιατί εδώ και χρόνια επαναλαμβανόμενοι παίζουν πληκτικά ένα κωμικοτραγικό μονόπρακτο ίδιο με τα μπουλούκια της εποχής του 60. Οι αγρότες, να γαβγίζουν σαν τ’ άγρια σκυλιά πάνω στο σκηνικό των τρακτέρ ώσπου στην θέα και όχι στην γεύση ενός κόκαλου λουφάζουν, ακόμη και αν διαισθάνονται πως οι κυβερνήσεις, το χρησιμοποιούν ως πολιτικό αναισθητικό για να τα υπνωτίσουν.
Χρόνια πολλά τώρα οι αγρότες είχαν αράξει στην «φουσκωτή ιδέα» πως οι επιδοτήσεις κατέρχονται εκ θεού, όπως τα δωρεάν διαφημιστικά αρχεία σε έναν υπολογιστή με τις κυβερνήσεις να την τρομπάρουν από τον πεπιεσμένο αέρα του προϋπολογισμού όταν η ιδέα ξέφτιζε ή τρυπούσε. Ευεργετικό και για τους δύο. Μια κοντή ανάσα σωτηρίας. Για τους πρώτους στην λογική Σαββόπουλου πως «αν και τούτο τον χειμώνα τον πηδήξαμε για άλλα δέκα χρόνια καθαρίσαμε», και για τους δεύτερους η εξασφάλιση της παραμονής τους τουλάχιστον στην «δεύτερη θέση» των επερχόμενων εκλογών.
Κανείς όμως και από τους δύο μασκαράδες αυτής της σύγχρονης ιλαροτραγωδίας δεν αναλαμβάνει ενώπιον των απογόνων του τις βαριές ευθύνες που του αναλογούν και που συνίστανται στην εξής μία: Ότι είκοσι οκτώ χρόνια τώρα εκτός από τις βιομηχανικές θέσεις εργασίας ξεπουλούσαμε και αγροτικές με συνέπεια η συμμετοχή της αγροτικής παραγωγής στο εθνικό εισόδημα να έχει μειωθεί κατά 22%!. Απλώς γιατί κανείς από τους δύο δεν έχει τα κουράγια να σταθεί και να απολογηθεί ενώπιον του φυσικού του δικαστή, του λαού,. Οι μεν κυβερνήσεις για τις πολιτικές υποταγής στο Εοκικό κατεστημένο ιδίως στο Ολλανδικό (Εβραϊκό) κεφάλαιο βιοτεχνολογίας και οι δεύτεροι που με την «εκσυγχρονιστική» ή την «επανιδρυτική» ψήφο τους συνέργησαν στο έγκλημα αυτό.
Που ήταν όλοι τους όταν για πέντε εοκικής προέλευσης εκατομμύρια δραχμές το 1999 έκαιγαν εθελούσια οι ψαράδες μας τα καΐκια τους στα καρνάγια; Πότε θα εκδηλωθεί η οργή τους κατά εοκικού στρατηγείου που πάντα στο πίσω μέρος του κεφαλιού του βρίσκεται το ξερίζωμα της ελιάς ο καρπός της οποίας έζησε τον τόπο αυτό 3000 χρόνια; Γιατί κρύβονται πίσω από το επίσης εοκικό και ολοφάνερο «θέλω» τον Θεσσαλικό κάμπο άγριο.. δάσος!! Πότε και πως αντέδρασαν οι συνεταιριστές στην ιδέα πως για την επιβίωση της αγροτιάς βασική προϋπόθεση ήταν η αναδιάρθρωση και ο εκσυγχρονισμός των παράπλευρων και όχι των βασικών καλλιεργειών; Που ήταν και που είναι οι κυβερνήσεις όταν στην υποχρέωσή τους να τους στηρίξουν στα εοκικά πεδία των μαχών σιωπούσαν δουλικά στα κελεύσματα των ισχυρών; Θα σας πω εγώ που ήταν και που είναι. Βουτούσαν και εξακολουθούν να βουτούν πειρατικά στο πέλαγο των επιδοτήσεων με την αυταπάτη πως αυτό είναι απέραντο όπως απέραντη είχαν καταντήσει την Ελλάδα με τις δηλούμενες προς επιδότηση αγροτοπαραγωγικές εκτάσεις!. Και να που τώρα στέρεψε για να πέσουν οι μάσκες. Οι θεατρικές.. Και αποκαλυπτόμενοι αποκαλύπτουν..
Ευγένιος Ανδρικόπουλος
eandrik@otenet.gr
Σχόλια