Power game, part20. Ενα συνηθισμένο πρωινό στήν Κηφισίας.

Καθισμένος στό πίσω κάθισμα, με το καλοριφέρ στό φούλ απολάμβανε τίς λίγες στιγμές ηρεμίας πού τού απέμεναν μέχρι να φτάσει στήν κόλαση τού γραφείου και τών συσκέψεων.

Η Κηφισίας ήταν πήχτρα , ώς συνήθως, όμως αυτό δέν το ενοχλούσε καθόλου.

Δέν ήθελε με τίποτα να πάει στό γραφείο.

Τί νά κάνει?

Πήγαινε , ερχόταν, πήγαινε ερχόταν,  ανέβαινε κατέβαινε αλλά ....

Στό ραδιόφωνο είχε το σταθμό τής εκκλησίας.

Επαιζε έναν ύμνο και στα διαλλείματα είχε ψαλμωδίες....

Τόν ξεκούραζε αυτή η μουσική.

Τό μυαλό του κατέβαζε στροφές (συνήθως δούλευε στό κόκκινο) καί ένιωθε μιά πρωτόγνωρη ηρεμία.

Ασυναίσθητα έκανε τόν Σταυρό του.

Τίς στιγμές γαλήνης (μέσα στην κόλαση τής Κηφισίας) διέκοψε ο ήχος τού κινητού.

Ηταν ο Νίκος (ο real)

 Τόν είχε πρήξει τελευταία.

Καλημέρα μελλοντικέ πρωθυπουργέ, τί λές θα κανονίσουμε να πάμε γιά κανα σούσι σήμερα?

Τό είχε παρακάνει.

Μέρα παρά μέρα έβγαιναν γιά φαί, γιά ποτάκι, μόνο για γκόμενες δέν τού είχε προτείνει να βγούνε.

Τόν ενοχλούσε επίσης ότι τον αποκαλούσε μελλοντικό πρωθυπουργό.

Κάτι δέν τού πήγαινε καλά.

Πιό άνετα αισθανόταν μέ τον Γιώργο τον Πρωινό (ποντικομαμή).

Στή σκέψη τού Πρωινού καί τού alpha έκανε ξανά ευλαβικά τόν Σταυρό του.

Είς πολλά έτη Δέσποτα...

Συνειδητοποίησε ότι μέσα του έψελνε ακολουθόντας ασυναίσθητα τίς ψαλμωδίες απο τον σταθμό της εκκλησίας.

Τό κινητό χτύπησε ξανά.

Ηταν ο Γιαννάκης ο Πάριος.

Πρόεδρε το κλίμα πάει να γυρίσει.

Να τούς τραβήξουμε μία δημοσκόπηση να πάμε τήν ψαλίδα στό 9% να τούς βγούνε τα μάτια έξω?

Μούγκρισε κάτι τού τύπου έρχομαι απο εκεί να τα πούμε σε λίγο καί έκλεισε.

Βυθίστηκε στό κάθισμα, έκλεισε τελείως τό κινητό καί είπε στόν οδηγό να ανοίξει την ένταση...

Μέ σταθερή και αποφασιστική φωνή πήρε να ψέλνει στό ρυθμό τού σταθμού της εκκλησίας.

Κύριε ελέησον, Κύριε ελέησον. Κύριε ελέεεηηηησοοοοοοον.....

to be continued......