Εύα Καιλή:Οπως το έθεσε ο Erich Fromm, «οι σύγχρονοι καταναλωτές μπορούν να αναγνωρίσουν τους εαυτούς τους μέσα στη φόρμουλα: είμαι = ό,τι έχω ....
....Το πρόβλημα ξεκινά όταν η αγορά προϊόντων δεν εξυπηρετεί κανέναν άλλο σκοπό πέρα από
τον εαυτό της. Δυστυχώς, η έκφραση αυτή του καταναλωτισμού δεν εμφανίζεται μόνο σε πολίτες που διαθέτουν μια οικονομική άνεση, όπως θα περίμενε κανείς. Ο καθημερινός βομβαρδισμός με καταναλωτικά πρότυπα έχει οδηγήσει πολλούς σε άσκοπο καταναλωτισμό χωρίς να μπορούν να τον υποστηρίξουν οικονομικά, επιδιώκοντας το welfare appeal.
Γράφουν οι Μπ. Κάζες και Ε. Μόριν ότι «όταν ορισμένα αγαθά, όπου ανήκουν και τα είδη πολυτελείας, μετατραπούν σε είδη ευζωίας, τότε το περιττό μετατρέπεται σε ανάγκη» και ο άνθρωπος σε homo consumens. ......
.....Από τη μία, γιορτές σημαίνουν χαρά, ξεκούραση, ποιοτικός χρόνος με την οικογένεια και τους φίλους. Από την άλλη, στη σύγχρονη καταναλωτική κοινωνία αυτά δεν είναι ποτέ αρκετά. Οπως το έθεσε ο Erich Fromm, «οι σύγχρονοι καταναλωτές μπορούν να αναγνωρίσουν τους εαυτούς τους μέσα στη φόρμουλα: είμαι = ό,τι έχω και ό,τι καταναλώνω». Ετσι, η δημιουργία συνδέσμου ανάμεσα στις γιορτές και τις αγορές, υπό την έλλειψη προβολής διαφορετικών προτύπων, ήταν σχεδόν αναπόφευκτη.....
Σ.Σ. Η ανάρτηση αυτή διαβάζεται σέ συνδυασμό μέ την προπροηγούμενη για ρεβεγιόν μέ μαγιό στήν χιονισμένη Πίνδο. Χιόνι, πισίνα , τζάκι και να διαβάζει κανείς Κάζες, Μόριν και Εριχ Φρόμ . Homo consumens καί τα μυαλά στά κάγκελα....
Σχόλια
η Εύα Καϊλή, ο Γιάννης Ζουγανέλης και ο Γιώργος Μαζωνάκης.
Οχι στη δανεική ευημερία
Της Ελενας Ραπτη
Αποτελεί εύστοχη οικονομική και κοινωνική παρατήρηση πως έχουμε φτιάξει έναν κόσμο που στηρίζεται στην υπερκατανάλωση. Αυτή αυξομειώνει την ψυχική μας διάθεση, αυτή ρυθμίζει την κοινωνική μας εικόνα, αυτή αποτελεί μέτρο της επαγγελματικής μας επιτυχίας. Η ροπή προς κατανάλωση αποτελεί μια ισχυρή εξάρτηση στις σύγχρονες κοινωνίες και ισχύει για όλα σχεδόν τα κοινωνικά στρώματα. Δανειζόμαστε για να καταναλώσουμε, αγωνιζόμαστε για να αποκτήσουμε πράγματα που δεν χρειαζόμαστε, δυσκολευόμαστε να είμαστε πιο ολιγαρκείς, πιο συγκρατημένοι στην καταναλωτική μας μανία. Αναγορεύουμε την κατανάλωση σε αξία της ζωής. Και ειδικά στις γιορτές χάνουμε κάθε μέτρο.
Οι δύσκολες εποχές που ζούμε μας δίνουν την ευκαιρία να «ξεσκονίσουμε» αξίες που έχουμε ξεχάσει. Η οικονομική ανέχεια, οι εικόνες δυστυχίας, τα θλιμμένα πρόσωπα των παιδιών, οι απαισιόδοξες προβλέψεις για το μέλλον μάς δείχνουν έναν άλλο τρόπο κοινωνικής συμπεριφοράς. Το καταναλωτικό πρότυπο στο οποίο έχουμε όλοι μυηθεί, πρέπει να εγκαταλειφθεί. Οχι από ανάγκη, αλλά από επιλογή.
Στόχος δεν είναι η κατανάλωση. Που κινεί την οικονομία, δημιουργεί δουλειές, εισόδημα, αναδιανομή και ευημερία σε όλους. Στόχος είναι ο καταναλωτισμός. Που μας αναγκάζει να ζούμε μια ευημερία που την έχουμε δανειστεί και πρέπει να την επιστρέψουμε. Που μας αναγκάζει να τρώμε περισσότερα, όταν οι άλλοι πεινάνε. Να πετάμε περισσότερα, όταν οι άλλοι δεν έχουν ούτε λίγα. Να ανταλλάσσουμε μεταξύ μας ακριβά δώρα, όταν άλλοι χαίρονται ακόμη και με το περιτύλιγμα. Να απολαμβάνουμε τη ζεστασιά του σπιτιού μας, όταν οι άλλοι κρυώνουν. Να κοιμόμαστε στο κρεβάτι μας, όταν οι άλλοι κοιμούνται στους δρόμους. Να παρακαλούμε να ζήσουμε, όταν άλλοι παρακαλούν να πεθάνουν. Οι γιορτές των Χριστουγέννων δεν είναι τα γυαλιστερά στολίδια, τα ρεβεγιόν και οι κοσμικές δεξιώσεις. Πραγματικά Χριστούγεννα είναι αυτό που λάμπει στην ψυχή μας και όχι στην τσέπη μας. Είναι τα αισθήματα και οι πράξεις μας απέναντι στους λιγότερο τυχερούς της ζωής. Είναι να χαρίσουμε λίγα από αυτά που έχουμε σε αυτούς που δεν έχουν. Είναι να δώσουμε το ένα μας παιχνίδι σε ένα παιδάκι που το λαχταρά. Είναι να αλλάξουμε μεταξύ μας «ακριβότερες» ευχές και συναισθήματα και φθηνότερα δώρα. Είναι να έρθουμε πιο κοντά, να ακούσουμε, να μην προσπεράσουμε βιαστικά ο ένας τον άλλο. Σαν μια υποχρέωση. Και αντί να πάμε σε μια κοσμική δεξίωση, ας καθίσουμε στο σπίτι με όλη την οικογένεια. Και αν θέλουμε οπωσδήποτε να καταναλώσουμε, ας διαλέξουμε κάτι που θα πιάσει τόπο και όχι κάτι που θα πιάσει χώρο στο ήδη γεμάτο μας σπίτι. Μια κάρτα της Unicef, μια αναδοχή στην Action Aid, μια δωρεά σε κάποιον που έχει ανάγκη. Χωρίς να το μάθει κανείς.
Η κυρία Ελενα Ράπτη είναι βουλευτής της Ν.Δ.
Η γιορτή τού... επίτηδες
Του ΓΙΑΝΝΗ ΖΟΥΓΑΝΕΛΗ
Δεν μπορούμε να ζούμε καθόλου χωρίς να καταναλώνουμε. Δεν σημαίνει αυτό ότι είμαι υπέρ του καταναλωτισμού. Το αντίθετο συμβαίνει. Οταν όμως μια κοινωνία στήθηκε για να υπάρχει καταναλώνοντας και γύρω από αυτό στήθηκε και μια ολόκληρη θρησκεία, η κατανάλωση είναι αναπόφευκτη. Χρησιμοποιείται το πολύ καλό, κατά τ’ άλλα, ρητό του Χριστού: «Αν έχεις δύο χιτώνες, να δώσεις τον έναν».
Οι περισσότεροι, όμως, δεν έχουν δύο χιτώνες... Προσπαθούν να εξασφαλίσουν έναν για τον εαυτό τους και ένα μικρό χιτωνάκι για τους άλλους.
Το θέμα είναι ότι το «στήσιμο» της κοινωνίας απέναντι στην κατανάλωση είναι ιδιαίτερα ισχυρό. Σκεφτείτε, αν δεν κάνεις δώρο, ενδεχομένως να παρεξηγηθείς κιόλας. Και, μάλιστα, το τι δώρο θα κάνεις αλλάζει τη σημασία της ίδιας της χειρονομίας. Το δώρο τελικά κρίνεται και ως προς το περιεχόμενο και την αξία του, και όλο αυτό είναι ακριβώς το νόημα της κατανάλωσης.
Μπαίνεις σε μια περιπέτεια χωρίς τέλος. Παρακολουθείς τηλεόραση. Ολοι μιλούν για το χριστουγεννιάτικο τραπέζι λες και μιλούν για κάτι εύκολο. Μιλούν άνθρωποι με πάρα πολλά χρήματα, κοστολογώντας το τραπέζι τους κοντά στα 150 ή 200 ευρώ, με πάθος και σύμπνοια, απευθυνόμενοι στο φτωχό λαό.
Δίνουμε αξία τελικά στα πολύ φτηνά... τα οποία κοστίζουν πολύ ακριβά. Δυστυχώς, και εγώ έχω ξεπεράσει το βιοπορισμό και δεν μπορώ να τα νιώσω αυτά τα πράγματα. Αφουγκράζομαι, όμως, την αλήθεια και από θέση όχι βολεμένου ανθρώπου.
Τα Χριστούγεννα είναι η γιορτή τού επίτηδες. Ζούνε τα Χριστούγεννα και οι μουσουλμάνοι και οι Εβραίοι και οι βουδιστές. Ολοι κάνουν Χριστούγεννα και στολίζουν δέντρα.
Βέβαια, από την άλλη πλευρά, δεν μπορεί κανείς να αγνοήσει ότι μπαίνουμε σε μια διαδικασία να νιώσουμε καλύτερα, έστω και κάτω από αυτές τις συνθήκες, έστω και μέσα από την απόλαυση των αγορών και της «αγοράς».
Ο απλός, ο αδύνατος άνθρωπος βρίσκει μια ευκαιρία να νιώσει όμορφα, να είναι πιο καλοντυμένος, ίσως να αναδείξει και την ψυχή του, να ξεχαστεί, κάτι που δεν μπορεί να νιώσει μέσα στην καθημερινότητά του. Σαν να νιώθει πιο ποιητικά τις μέρες που είναι συνυφασμένες με τις αργίες.
Η κρίση, εξάλλου, είναι μια αφορμή για να καταναλώσεις ακόμα περισσότερο, καθώς δεν καταλαβαίνεις τη λογαριθμική, την ψεύτικη τιμή του χρήματος. Σου λέει: «Και να τα μαζεύω, μπορεί να μην τα έχω, γιατί να μην τα φάω;».
Δεν μπορούμε καθόλου να ζήσουμε χωρίς κατανάλωση, όποιος το πιστεύει και το πρεσβεύει αυτό πέφτει τελικά σε μια απίστευτη «δηθενιά».
Η ζωή είναι στημένη στον καταναλωτισμό και δεν μπορείς να τον αποποιηθείς.
Και ψεύτης όποιος το δηλώνει. Ισως γιατί μπορεί να τον αποποιηθεί επειδή δεν έχει ανάγκη.
Βρίσκουμε ακριβή τη φτήνια και τη ζωή ακριβή.
Ο κ. Γιάννης Ζουγανέλης είναι ηθοποιός.
Το αληθινό νόημα δεν «αμπαλάρεται»
Tης Ευας Καϊλη
Η απάντηση στην ερώτηση αν μπορούμε να κάνουμε Χριστούγεννα χωρίς να καταναλώσουμε μοιάζει σχετικά απλή: φυσικά και μπορούμε. Αυτό που πρέπει να μας απασχολεί, ωστόσο, είναι ότι αν και για μερικούς η απάντηση είναι ζήτημα προσωπικής επιλογής και τρόπου ζωής, για άλλους συμπολίτες μας οι γιορτές χωρίς κατανάλωση είναι μονόδρομος λόγω οικονομικών δυσκολιών.
Ομως… Το πρόβλημα ξεκινά όταν η αγορά προϊόντων δεν εξυπηρετεί κανέναν άλλο σκοπό πέρα από
τον εαυτό της. Δυστυχώς, η έκφραση αυτή του καταναλωτισμού δεν εμφανίζεται μόνο σε πολίτες που διαθέτουν μια οικονομική άνεση, όπως θα περίμενε κανείς. Ο καθημερινός βομβαρδισμός με καταναλωτικά πρότυπα έχει οδηγήσει πολλούς σε άσκοπο καταναλωτισμό χωρίς να μπορούν να τον υποστηρίξουν οικονομικά, επιδιώκοντας το welfare appeal.
Γράφουν οι Μπ. Κάζες και Ε. Μόριν ότι «όταν ορισμένα αγαθά, όπου ανήκουν και τα είδη πολυτελείας, μετατραπούν σε είδη ευζωίας, τότε το περιττό μετατρέπεται σε ανάγκη» και ο άνθρωπος σε homo consumens. Το πρώτο στοίχημα, επομένως, είναι να δημιουργήσουμε μια κοινωνία όπου ο καθένας, ενώ θα έχει τη δυνατότητα να αποκτά πράγματα που του χρειάζονται, θα μπορεί παράλληλα να αναγνωρίζει και να βιώνει ότι η ουσιαστική χαρά δεν κρύβεται σε αυτά. Και κάτι ακόμα πολύ σημαντικό… Σίγουρα δεν υπάρχει κάποια απευθείας σύνδεση ανάμεσα στην ουσιαστική απόλαυση των εορτών και τον καταναλωτισμό. Το αληθινό νόημα των εορτών δεν βρίσκεται στα δώρα και στις αγορές, αλλά στη δυνατότητα που δίνουν αυτές οι μέρες για τις οικογένειες να βρεθούν μαζί. Η σύνδεση της κατανάλωσης με τις μέρες των εορτών είναι αποτέλεσμα του σύγχρονου τρόπου ζωής και της παγκόσμιας καπιταλιστικής οικονομίας, που μεταπολεμικά στηρίχθηκε στην καλλιέργεια του υπερκαταναλωτισμού στις αναπτυγμένες χώρες.
Από τη μία, γιορτές σημαίνουν χαρά, ξεκούραση, ποιοτικός χρόνος με την οικογένεια και τους φίλους. Από την άλλη, στη σύγχρονη καταναλωτική κοινωνία αυτά δεν είναι ποτέ αρκετά. Οπως το έθεσε ο Erich Fromm, «οι σύγχρονοι καταναλωτές μπορούν να αναγνωρίσουν τους εαυτούς τους μέσα στη φόρμουλα: είμαι = ό,τι έχω και ό,τι καταναλώνω». Ετσι, η δημιουργία συνδέσμου ανάμεσα στις γιορτές και τις αγορές, υπό την έλλειψη προβολής διαφορετικών προτύπων, ήταν σχεδόν αναπόφευκτη. Δεν πρέπει μόνο να ρωτάμε αν είναι δυνατόν να κάνουμε Χριστούγεννα χωρίς να καταναλώνουμε, αλλά και πώς θα περάσουν τις γιορτές άνθρωποι που δεν μπορούν να εξασφαλίσουν τα βασικά. Και οι ευθύνες σε αυτό το σημείο βαρύνουν, κυρίως, τους κυβερνώντες. Ποτέ άλλοτε δεν είχαμε να αντιμετωπίσουμε τέτοιο βαθμό κοινωνικών ανισοτήτων και έναν τόσο αυξανόμενο αριθμό πολιτών που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Γι’ αυτό και απαιτούνται νέες πολιτικές που θα έχουν στο επίκεντρο τον άνθρωπο.
H κυρία Εύα Καϊλή είναι βουλευτής του ΠΑΣΟΚ.
Στο... ράφι όνειρα και ελπίδες
Του Γιωργου Μαζωνακη
Το ερώτημα που τίθεται εδώ, φυσικά, δεν τίθεται άνευ λόγου και σίγουρα πριν από 30, για παράδειγμα, χρόνια δεν θα απασχολούσε κανέναν. Γι’ αυτό κι εγώ το αλλάζω, το μετατρέπω έτσι προβοκατόρικα, γιατί αυτό μας αξίζει και ερωτώ θυμίζοντας, κι ας παρουσιάζομαι ίσως γραφικός, τις πραγματικές μας ανάγκες.
Είναι ωραίο σε οποιαδήποτε εποχή, σε οποιονδήποτε τόπο και σε οποιαδήποτε θρησκεία οι άνθρωποι να γιορτάζουν μια μεγάλη γιορτή και να είναι δυστυχισμένοι;
Και ποια είναι η ικανή και αναγκαία συνθήκη για να περνάει κάποιος τις γιορτές με χαρά, με διάθεση και με αγάπη για τους γύρω του;
Αν κάποιος υποστηρίξει με επιχειρήματα ότι τα λεφτά και η κατανάλωση καθιστούν το ανθρώπινο γένος ευτυχισμένο, τότε πολύ απλά να πάμε να πνιγούμε. Εκτός και αν στα πολυκαταστήματα παιχνιδιών, που πολιορκούν τα αφτιά μας κάθε χρόνο τέτοια εποχή με τις πιο εντυπωσιακές διαφημίσεις, πωλούνται μαζί με τα τελευταίας τεχνολογίας games και όνειρα αγάπη και στοργή…
Δεν είδα να διαφημίζεται ένα τέτοιο παιχνίδι ποτέ.
Κι επειδή δεν έχω κάποιο προηγούμενο με τα super market παιχνιδιών, μιλώ συνολικά για την αγορά των γιορτών. Επρεπε να ξεσπάσει όμως αυτή η τεράστια οικονομική κρίση, που πολύ φοβάμαι ότι τις πραγματικές της συνέπειες ούτε καν τις έχουμε γευτεί ακόμη, για να αντιληφθούμε ότι το ψέμα έχει κοντά ποδάρια, πως το μεγαλείο της κατανάλωσης στηρίζεται σε μια μεγάλη απάτη και, αντί να σε γεμίσει, σε αδειάζει περισσότερο, και να βρεθούμε τόσο σκληρά αντιμέτωποι με τη φενάκη που τόσα χρόνια μας πλάσαραν.
Και, επίσης, να νοσταλγήσουμε εποχές που η καραμέλα της κατανάλωσης δεν είχε ανακαλυφθεί, που χρήματα δεν υπήρχαν, αλλά οι άνθρωποι χαμογελούσαν στις γειτονιές, είχαν ειλικρίνεια μεταξύ τους και χαμογελούσαν χωρίς να παζαρεύουν αντίτιμο για το χαμόγελο που σκορπούσαν γύρω τους.
Ακόμη τη διασκέδαση κανείς την επινοούσε με την παρέα του απλά, καθημερινά και ανθρώπινα, χωρίς να οφείλει να την επιδείξει σε κάποιον.
Ευτυχώς για μένα, αν και ήμουν μικρό παιδί, πρόλαβα τέτοιες εποχές, που δεν ήταν ανέφελες και χωρίς προβλήματα και που ίσως κάποτε λείπανε και τα βασικά χρήματα για βασικές ανάγκες, όμως η αισιοδοξία δεν έλειπε.
Και λέω «ευτυχώς» για να έχω το μέτρο σύγκρισης και να μπορώ τώρα να σκεφτώ και να καταθέσω όλα αυτά.
Αντί λοιπόν να βολευόμαστε στην απάτη της κατανάλωσης, ας αναμετρηθούμε επιτέλους με τις πραγματικές μας ανάγκες. Μπορεί αρχικά να πονάει αυτό, αλλά μετά μας γλυκαίνει και μας ηρεμεί και, αν ανάμεσα σε αυτές ανακαλύψουμε και την επιθυμία να βοηθήσουμε κάποιον γιορτινές μέρες που είναι, ας το κάνουμε αθόρυβα, σεμνά και με αξιοπρέπεια…
Χρόνια πολλά, εν Χριστώ αδελφοί…
Ο κ. Γιώργος Μαζωνάκης είναι τραγουδιστής.
Επιμέλεια: Αναστασία Καψάλη
Ελεύθερος Τύποςhttp://www.e-tipos.com/newsitem?id=66794
Πιθανή δήλωση του Μ.Τζίμα
Τελευταία δήλωση του Υπουργού Μακεδονίας-Θράκης, Μαργαρίτη Τζίμα μετά και τη δεύτερη καταδίκη του ΓΙΑΝΝΗ ΚΕΦΑΛΟΓΙΑΝΝΗ από το εφετείο Ρεθύμνης. «Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΕΦΑΛΟΓΙΑΝΝΗΣ διορίστηκε άτυπος σύμβουλος του Πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή επί ..... ΠΑΣΟΚ !!!!!»
Οι Τούρκοι μπήκαν μέχρι την Εύβοια κ.Μειμαράκη;
"Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου.
Ώρα επτά και μισή το απόγευμα. Ο σταθμός του Λιμενικού στην Κύμη της Εύβοιας δίνει εντολή άμεσου απόπλου σε ένα πλωτό περιπολικό. Οι λιμενοφύλακες καλούνται να διακριβώσουν την ταυτότητα τριών σκαφών που βρίσκονται στα ελληνικά χωρικά
ύδατα. Τις ίδιες οδηγίες λαμβάνει ακόμη ένα σκάφος του Λιμενικού που αποπλέει από το Πόρτο Ράφτη. Τα τρία άγνωστα σκάφη έχουν εντοπιστεί από παρατηρητήριο του Πολεμικού Ναυτικού που κατέγραψε πλόες με ασυνήθιστα υψηλές ταχύτητες κοντά στα παράλια της Εύβοιας. Όταν τα περιπολικά του Λιμενικού φτάνουν στην περιοχή, τα τρία πλοιάρια διαχωρίζονται, λες και θέλουν να αποφύγουν τη
συνάντηση με τις ελληνικές αρχές. Τα δύο κινούνται βόρεια προς τη Σκύρο ακολουθούμενα από το πλωτό της Κύμης, ενώ το τρίτο
πλέει παραλλήλως προς τις ακτές της Εύβοιας με κατεύθυνση την Ανδρο και παρακολουθείται από το φουσκωτό του Πόρτο Ράφτη. Τα σκάφη του Λιμενικού προσεγγίζουν τα άγνωστα πλοιάρια, αλλά δεν καταφέρνουν να τα φτάσουν παρότι έχουν αναπτύξει ταχύτητα 27 μιλίων. Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, οι λιμενοφύλακες επισημαίνουν κατά τη διάρκεια της καταδίωξης ότι τα τρία σκάφη δεν φέρουν διακριτικά".
(ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ)
Διαβάστε Περισσότερα
Αναρτήθηκε από troktiko στις 10:15 πμ
Κυριακή, 21 Δεκέμβριος 2008
Μείωση μισθού στον αστυνομικό από τα Ζωνιανά που είναι σε κώμα!
Τον θυμάστε τον φρουρό στα Ζωνιανά που είναι ακόμα σε κώμα; Ο πατέρας του βγήκε στην εκπομπή του Νίκου Μάνεση και αποκάλυψε ότι ο γιος του από 1.000 ευρώ που έπαιρνε κάθε μήνα τώρα παίρνει 750 ευρώ!!!Με λίγα λόγια έγινε μείωση μισθού στον φρουρό που πυροβολήθηκε στα Ζωνιανά!
Ξεχασμένος και εγκαταλελειμμένος. Και αυτή είναι πραγματικότητα , όχι όπως το sms και το e-mail που στέλνουν εδώ και 15 ημέρες κάποιοι για...
τον αστυνομικό που ζει με προβλήματα υγείας και τον λένε νεκρό. Και παρότι έχει διαψευστεί(μάλιστα το troktiko το έγραψε την ίδια ημέρα μετά από λίγη ώρα)εν τούτοις ακόμα φεύγουν sms και e-mail με σκοπό να επηρεάσουν την κοινή γνώμη. Η περίπτωση του ειδικού φρουρού είναι χαρακτηριστική για να γίνει αναπαραγωγή του θέματος.
Αναρτήθηκε από troktiko στις 9:01 πμ
Προσβολή στο δημοκρατικό πολίτευμα χαρακτήρισε τον προϋπολογισμό ο Πέτρος Τατούλης ξεκαθαρίζοντας ότι ο ίδιος θα ψηφίσει "παρών"
Πέταξαν κουραμπιέδες στο δήμαρχο Θεσσαλονίκης - Μόνο ο νομάρχης θα "τρώει" γιαούρτια; poupourri
21 Δεκέμβριος 2008 10:42 πμ
Blogomadre