Ο Αμπντέλ Ραχήμ, Σουδανός, μετά από 36 χρόνια στή χώρα μας έγινε Ελληνας. "Νιώθω σάν να ξαναγεννήθηκα".....
«Χρόνια τώρα, στην καρδιά είμαι Έλληνας, αν και στα χαρτιά δεν με άφηναν μέχρι πρότινος να γίνω. Την ημέρα, ωστόσο, που με πήραν τηλέφωνο από τη Νομαρχία Αθηνών και μου ανακοίνωσαν ότι στις 8 Δεκεμβρίου ορκίζομαι Έλληνας πολίτης, ήταν σαν να ξαναγεννήθηκα. Επιτέλους, είμαι και με τη βούλα πραγματικός Έλληνας χίλια τοις εκατό!».
Μια ολόκληρη ζωή, 36 χρόνια στην Ελλάδα χρειάστηκαν για να γίνει και τυπικά «ένα» με τους ντόπιους. Στα 56 του σήμερα, παντρεμένος από το 1982 με Ελληνίδα, από «το χωριό του Καραμανλή», με την οποία απέκτησαν πέντε παιδιά, ο κ. Μοχάμεντ Αμπντέλ Ραχήμ, από το Σουδάν, είναι πλέον Έλληνας και απέκτησε την ιθαγένεια με απόφαση του υπουργείου Εσωτερικών. Η Ελλάδα που αγαπά τον ταλαιπώρησε, όπως λέει, αφάνταστα, μέχρι να τον δεχτεί και επίσημα ως πολίτη της.....
Σχόλια
Μια ολόκληρη ζωή, 36 χρόνια στην Ελλάδα χρειάστηκαν για να γίνει και τυπικά «ένα» με τους ντόπιους. Στα 56 του σήμερα, παντρεμένος από το 1982 με Ελληνίδα, από «το χωριό του Καραμανλή», με την οποία απέκτησαν πέντε παιδιά, ο κ. Μοχάμεντ Αμπντέλ Ραχήμ, από το Σουδάν, είναι πλέον Έλληνας και απέκτησε την ιθαγένεια με απόφαση του υπουργείου Εσωτερικών. Η Ελλάδα που αγαπά τον ταλαιπώρησε, όπως λέει, αφάνταστα, μέχρι να τον δεχτεί και επίσημα ως πολίτη της. Από γραφείο σε γραφείο
«Ήρθα το 1972 εδώ κι έπρεπε δέκα χρόνια αργότερα, βάσει νόμου, να έχω πάρει και την ελληνική ιθαγένεια. Με δικτατορία, όμως, επί δεκαετίες στο Σουδάν, διαβατήριο μέχρι πριν από τέσσερα χρόνια δεν μπορούσα να βγάλω. Από το 1996 είχα έτοιμα όλα τα υπόλοιπα χαρτιά μου: πήγα στις ελληνικές υπηρεσίες έγγραφο που αποδεικνύει ότι είμαι παντρεμένος με Ελληνίδα, έτρεχα από γραφείο σε γραφείο, αλλά οι αρμόδιοι επέμεναν: “φέρε διαβατήριο για να σε κάνουμε Έλληνα...”, μου έλεγαν. Με πέντε παιδιά γεννημένα και μεγαλωμένα στην Ελλάδα από Ελληνίδα μάνα, έπρεπε τιμητικά να με κάνουν κι εμένα Έλληνα, έστω και χωρίς διαβατήριο. Πίστευα ότι θα είχα όλα τα αντίστοιχα δικαιώματα. Παρ΄ όλα αυτά, ζορίστηκα χρόνια ολόκληρα ώσπου να τα καταφέρω...», λέει σήμερα στα «ΝΕΑ».
Προσπερνά, πάντως, με χαμόγελο το ελληνικό γραφειοκρατικό «μεγαλείο» και ήδη βάζει μπρος για να κάνει πράξη όσα χρόνια τώρα σχεδιάζει. «Θα βγάλω σύντομα και αστυνομική ταυτότητα. Με ελληνικά πια χαρτιά στα χέρια, θα επισκεφθώ σύντομα το Σουδάν. Έχω να πάω εκεί από το 1982! Σχεδόν εξόριστος ήμουν τόσα χρόνια: αν πήγαινα, το καθεστώς θα με εκτελούσε. Τώρα, όμως, που, εδώ και λίγα χρόνια, τα πράγματα καλυτέρεψαν- η χώρα έχει πλέον και Βουλή-, είναι ευκαιρία να ξαναδώ το πατρικό μου σπίτι. Από τότε έχω να δω τα περισσότερα από τα έντεκα αδέρφια μου και με λυπεί αυτό...», τονίζει. Στο επικείμενο αυτό ταξίδι, μάλιστα, δεν θα είναι μόνος του. «Θέλουν να έρθουν μαζί μου η γυναίκα μου και τα παιδιά μου, να δουν τη δεύτερη πατρίδα τους, τα μέρη που μεγάλωσα, μια όμορφη αφρικανική χώρα που αγαπά τους Έλληνες. Υπάρχει και ελληνική κοινότητα εκεί. Η μεγάλη κόρη μου άρχισε να μαθαίνει και αραβικά...», αναφέρει.
Έβδομο κατά σειρά παιδί πολυμελούς οικογένειας, γεννημένος στην εργατική πόλη Άτμπαρα του Σουδάν, ο κ. Αμπντέλ Ραχήμ υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει πριν από 36 χρόνια τα πάτρια εδάφη. Αφενός λόγω δικτατορίας τότε και στη χώρα του, αφετέρου για να αξιοποιήσει την υποτροφία του στην Ιατρική Σχολή Αθηνών, από την περίοδο 1973-74. «Πρώτα έμαθα τη γλώσσα, δούλεψα για λίγο και στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, μέχρι που η ελληνική χούντα με υποχρέωσε να φύγω, να σπουδάσω στη Θεσσαλονίκη. Στο αεροπλάνο, εν πτήσει προς Αθήνα, γνώρισα τη γυναίκα μου, Γεωργία, διευθύντρια παιδικού σταθμού σήμερα.
Πατέρας 5 παιδιών
Ταιριάξαμε αμέσως, η οικογένειά της, στην Πρώτη Σερρών, με καλοδέχτηκε ως δικό της άνθρωπο και μόλις έξι μήνες αργότερα παντρευτήκαμε - στην Αθήνα, στην πρεσβεία του Σουδάν, που τότε λειτουργούσε. Με τη γέννηση, ωστόσο, του πρώτου παιδιού μας δεν γινόταν να συνεχίσω τις σπουδές μου, έπρεπε να βγάζω χρήματα κι αναγκαστικά άφησα στην άκρη την καριέρα μου. Δούλευα σκληρά, όπου έβρισκα, από οικοδομές και φούρνο μέχρι και σε χωράφια στη Βέροια. Μάζευα μήλα και αχλάδια...», λέει. Σήμερα, με τους Έλληνες φίλους του να τον αποκαλούν ακόμα «γιατρό», ο ίδιος δηλώνει ικανοποιημένος από τη ζωή του στην Ελλάδα. Μόνο το... κυκλοφοριακό, όπως λέει, τον ενοχλεί. «Κάναμε μια καλή κι ευτυχισμένη οικογένεια, με πέντε παιδιά, ηλικίας σήμερα από 15-24 ετών.
Η ΟΔΥΣΣΕΙΑ ΤΟΥ
Εδώ και δέκα χρόνια πληρούσε τους όρους για την ιθαγένεια, αλλά προσέκρουσε στη γραφειοκρατία
4.421 ορκίστηκαν Έλληνες το 2008
Ο ΜΟΧΑΜΕΝΤ Αμπντέλ Ραχήμ είναι ένας από τους 358 ομογενείς και αλλογενείς πολίτες που ορκίστηκαν, ενώπιον του νομάρχη Αθηνών Γιάννη Σγουρού, ως Έλληνες πολίτες, στις 8 Δεκεμβρίου, σε ειδική εκδήλωση, στην αίθουσα του Νομαρχιακού Συμβουλίου. Πιο αναλυτικά, πρόκειται για άντρες (52%) και γυναίκες (48%) από 17 χώρες: Αλβανία (96%), Βουλγαρία, Τουρκία, Ρουμανία, Μολδαβία, Αρμενία, Καζαχστάν, Γεωργία, Ουκρανία, ΗΠΑ, Μεξικό, Αιθιοπία, Κένυα, Σουδάν, Αίγυπτο, Συρία και Ιράν. Κατά 99% είναι χριστιανοί και απασχολούνται σε 53 επαγγέλματα (ιδιωτικοί υπάλληλοι, εργάτες και οικοδόμοι, ελεύθεροι επαγγελματίες, ιατροί, καθηγητές-εκπαιδευτικοί κ.ά). Συνολικά από 01/01/2008 ορκίστηκαν στη Νομαρχία Αθηνών 4.421 άνθρωποι (5.358 από το 2007), οι οποίοι προηγουμένως είχαν αποκτήσει την ελληνική ιθαγένεια. http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artid=4493369