Ο Βενιζέλος έχασε τή μάχη πρίν ένα χρόνο παρά την κραυγαλέα καί προκλητική υποστήριξη τών ΜΜΕ. Τόν νίκησε ο απλός Πασόκος.

Ποιός δέν θυμάται το μεγάλο περσινό στραπάτσο Βενιζέλου καί τών υποστηρικτών του.

Ποιός δέν θυμάται τήν βεβαιότητα γιά την τελική εύκολη νίκη με την οποία ξεκίνησε τις διαδικασίες εκπαραθύρωσης τού Γιώργου Παπανδρέου καί την τελική άδοξη κατάληξη τού εγχειρήματος?

Ο κ. Βενιζέλος είχε το σύνολο τών ισχυρών τού τύπου πίσω του καί όμως έχασε.

Δέν έχασε βέβαια απο τον Παπανδρέου.

Εχασε από τον απλό Πασόκο, τον απλό άνθρωπο της διπλανής πόρτας δηλαδή, ο οποίος εκνευρίστηκε καί πειράχτηκε από τόν ωμό τρόπο πού τα ισχυρά ΜΜΕ θέλησαν να επιβάλλουν την θέλησή τους στό κόμμα τους.

Δέν είναι μακριά αυτή η ιστορία καί όλοι μπορούμε να θυμηθούμε τόν επικοινωνιακό θόρυβο πού είχε εξασφαλίσει ο κ. Βενιζέλος.

Αν διάβαζε κανείς μόνο εφημερίδες ή έβλεπε μόνο τα κανάλια θα απορούσε γιατί συζητάμε.

Θα θεωρούσε ακόμα και αυτή την ψηφοφορία ώς διαδικασία άνευ λόγου και εντελώς περιττή δεδομένου ότι όλα έδειχναν μιά άνετη επικράτηση.

Τό αποτέλεσμα όμως ήρθε να διαψεύσει όσους νόμισαν ότι όλα κρίνονται με συμφωνίες κορυφής.

Οσους θεωρούν τον πολίτη υποχείριο τους και ελεγχόμενο άβουλο παθητικό τηλεθεατή.

Βέβαια το πάθημα Βενιζέλου αναλύθηκε από όλα τα επιτελεία και βγήκαν -από όλους- κρίσιμα συμπεράσματα.

Ολοι έγιναν λίγο πιό προσεκτικοί.

Ομως η ουσία παραμένει.

Ο επικοινωνιακός θόρυβος δέν μπορεί να καλύψει τίς υπόγειες διεργασίες πού συντελούνται στήν κοινωνία.

Οσο ο πολίτης δέν έχει μιλήσει τίποτα δέν είναι δεδομένο.