Ηταν χαρούμενος.
Εβλεπε στην τηλεόραση έναν δικό του να μιλάει για την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης και πιέσεις και ήθος κλπ.
Δέν μπόρεσε να μήν χαμογελάσει...
Το πράμα είχε κανονιστεί απο την προηγούμενη βδομάδα...
Μιά χτεσινή δημοσκόπηση τού είχε χαλάσει κάπως τη διάθεση αλλά αυτά ήταν λεπτομέρειες.
Γέλασε στη σκεψη ότι άν επέμεναν θα τράβαγε άλλη μία παραίτηση δικαστή και θα τούς άλλαζε τα φώτα.
Ο νούς του έφυγε ξαφνικά, έτρεξε στην έννοια τού δικαίου.
Απιαστη έννοια.
Απιαστο ιδανικό.
Σοσιαλιστικό.
Υπάρχει άραγε δικαιοσύνη?
Και εν τέλει τί είναι δίκαιο?
Τού ηρθε στο νού ένα ποιηματάκι που είχε μάθει μικρός (είχε δυσκολευτεί, δεν ήξερε καλά τη γλωσσα)..
Τί είναι η πατρίδα μας?
Μήν είναι οι κάμποι?
to be continued.....
Σχόλια
Εξηγείται επιστημονικά το φαινόμενο;
Πώς περιμένι να τον αντιμετωπίζουν όταν έχει αναγνωρίσει στον Καρχιμάκη τη σοβαρότητα και αξιοπιστία που πρέπει να έχουν τα στελέχη ενός κόμματος εξουσίας;
Ο απόλυτος στόκος.
Ο άνθρωπος είναι για δέσιμο.
Για τους ψηφοφόρους του τί να πεί κανείς, η ψυχιατριατρική έχει σηκώσει τα χέρια.
- Γιατί πετούσε τις στραβές!
Οι πρασινοφρουροί είναι η ομάδα, οι καναλάρχες ο προπονητής και Πρόεδρος οι Αμερικανοί!
Αλλοίμονο στον Ελληνικό λαό!