Εχουμε μάθει πια πως τον καλλιτέχνη τον κρίνουμε από το έργο του, όχι από το χαρακτήρα ή τις πράξεις του. Ετσι, χαρακτηρίζουμε απλώς «εκκεντρικότητα» την παραβατικότητα, την παλιανθρωπιά, ακόμη και τις ύπουλες συμπεριφορές.....
......Κάποιοι ισχυρίζονται ότι το έκανε για λόγους ερωτικής αντιζηλίας και μάλιστα όχι δικούς του: ο Μίροσλαβ φλέρταρε την κοπέλα του κολλητού του και ο Μίλαν Κούντερα ανέλαβε να βοηθήσει το φίλο του, λέει αυτή η εκδοχή. Οσο και να θες να πιστέψεις το Μιλούνκα, τα επιχειρήματα μοιάζουν αδιάσειστα. Και η πληγή για τους αναγνώστες του είναι τόσο βαθιά. Καμία σχέση με την αμυχή που ήταν ο Γκίντερ Γκρας. Σπουδαίος και αυτός, αλλά ποτέ δεν άγγιξε τόσο πολύ το υποδόριο πάθος όσο ο Κούντερα.....
Σχόλια
Όχι όμως πάντα και κυρίως όχι για όλους. Oχι για τους συγγραφείς, τους συστηματικούς και με την έγκριση (και λαχτάρα) μας καθοδηγητές μας. Η λογοτεχνία είναι η ύψιστη τέχνη, που καλύπτει όλα τα επίπεδα, απευθύνεται στο συναίσθημα, ταράζει βαθιά, είναι ικανή να επαναπροσδιορίσει στόχους ζωής και ηθικές αξίες. Όταν ένας σημαντικός συγγραφέας, με τον οποίο πιστεύεις ότι έχεις ανοίξει διάλογο, έρχεται να σε ταρακουνήσει σε θέματα συνείδησης, τότε η στενοχώρια είναι βαριά.
Ο λόγος βέβαια για τον αξεπέραστο Μιλούνκα. Για το Μίλαν Κούντερα της τσέχικης κουλτούρας, της γαλλικής ambience, της κοσμοπολίτικης, γλυκιάς επίδρασης. Τα βιβλία του οι αναγνώστες δεν τα διαβάζουν απλώς. Ψελλίζουν τα λόγια και χαϊδεύουν τις λέξεις, σε μια ενισχυτική διαδικασία ανάγνωσης που παραπέμπει στη μέθοδο Μπράιγ.
Όταν, λοιπόν, τη Δευτέρα «έσκασε η είδηση» πως ο Μίλαν Κούντερα φέρεται να συνεργάστηκε με τις κομμουνιστικές αρχές της Τσεχίας, καταδίδοντας ένα νέο που πέρασε πολλά χρόνια στη φυλακή και υποβλήθηκε σε βασανιστήρια λόγω φρονημάτων, το σοκ ήταν μεγάλο. Βέβαια ο Κούντερα το αρνήθηκε, μίλησε για «απόπειρα δολοφονίας ενός συγγραφέα». Όμως οι μαρτυρίες φαίνεται πως είναι πολλές: κυρίως το όνομα με τα στοιχεία του στα αρχεία των αστυνομικών αρχών του τότε κομμουνιστικού καθεστώτος, τα οποία τον φέρουν να καταδίδει τον πιλότο Μίροσλαβ Ντβόρατσεκ, που ήταν ύποπτος για κατασκοπία.
Συγκεκριμένα: «Σήμερα, στις 16.00, ο φοιτητής Μίλαν Κούντερα, γεννηθείς την 1η Απριλίου του 1929 στο Μπρνο, παρουσιάστηκε ενώπιον της υπηρεσίας, για να αναφέρει ότι κάποιος φοιτητής θα συναντηθεί το απόγευμα με το Μίροσλαβ Ντβόρατσεκ... Ο τελευταίος είναι λιποτάκτης από το στρατό και την άνοιξη του προηγούμενου έτους είχε μεταβεί στη Γερμανία, όπου είχε εισέλθει παρανόμως» αναφέρει η έκθεση της αστυνομίας με την κωδική ονομασία 624/1950.
Κάποιοι ισχυρίζονται ότι το έκανε για λόγους ερωτικής αντιζηλίας και μάλιστα όχι δικούς του: ο Μίροσλαβ φλέρταρε την κοπέλα του κολλητού του και ο Μίλαν Κούντερα ανέλαβε να βοηθήσει το φίλο του, λέει αυτή η εκδοχή. Οσο και να θες να πιστέψεις το Μιλούνκα, τα επιχειρήματα μοιάζουν αδιάσειστα. Και η πληγή για τους αναγνώστες του είναι τόσο βαθιά. Καμία σχέση με την αμυχή που ήταν ο Γκίντερ Γκρας. Σπουδαίος και αυτός, αλλά ποτέ δεν άγγιξε τόσο πολύ το υποδόριο πάθος όσο ο Κούντερα.http://www.naftemporiki.gr/t+z/story.asp?id=1578088