Δευτερολογία Καραμανλή. Το ΠΑΣΟΚ μοιράζει "πακέτα" . Ούτε γιά μικρά παιδιά αυτά πού λέει. Λένε ψέματα στόν πολίτη.
.....Έρχομαι τώρα στις υποσχέσεις που μοιράζονται αφειδώς και εύκολα. «Πακέτα» που αλλάζουν, ανάλογα με την επικαιρότητα. Μέτρα που τροποποιούνται, αυξάνονται, ανακαλούνται, αλλά βέβαια ποτέ - μα ποτέ - δεν κοστολογούνται. ...
.........Σε ό,τι αφορά το Σχέδιο για το χρηματοπιστωτικό σύστημα αναφέρθηκα αναλυτικά. Να κάνω κάποιες σύντομες σημειώσεις. Ακούω την Αντιπολίτευση να ισχυρίζεται ότι, δήθεν, «χαρίζονται 28 δισεκατομμύρια στις Τράπεζες»! Ακούω τον Αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης να ισχυρίζεται ότι «η Κυβέρνηση στηρίζει τις Τράπεζες με λεφτά του Λαού». Βεβαίως την ίδια στιγμή προσθέτει ότι «βεβαίως, πρέπει να στηριχθεί το χρηματοπιστωτικό σύστημα»! Πλήρης σύγχυση, πλήρης αδυναμία για συγκεκριμένη θέση. Απόδειξη απόλυτης πολιτικής ανεπάρκειας μπροστά σε κρίσιμες περιστάσεις, αλλά και απόπειρα διαστρέβλωσης.
Επαναλαμβάνω, λοιπόν και τονίζω! Οι ισχυρισμοί ότι «χαρίζονται δισεκατομμύρια στις Τράπεζες» είναι ψευδείς, είναι ανυπόστατοι. Δεν χαρίζεται τίποτε και σε κανέναν! ....
Επαναλαμβάνω, λοιπόν και τονίζω! Οι ισχυρισμοί ότι «χαρίζονται δισεκατομμύρια στις Τράπεζες» είναι ψευδείς, είναι ανυπόστατοι. Δεν χαρίζεται τίποτε και σε κανέναν! ....
Σχόλια
ΤΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ κ. ΚΩΣΤΑ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ
ΣΤΗΝ ΠΡΟ ΗΜΕΡΗΣΙΑΣ ΔΙΑΤΑΞΕΩΣ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ
ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΕΘΝΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Είμαστε μπροστά σε μια, μεγάλη και σοβαρή κρίση. Είναι φυσικό να υπάρχουν διαφορετικές απόψεις. Θέλω όμως να τονίσω εξ’ αρχής ότι θα κριθούμε όλοι από το μέτρο ευθύνης και σοβαρότητας που θα επιδείξουμε στο διάστημα που θα ακολουθήσει.
Έρχομαι τώρα σε κάποιες απαντήσεις, σε κάποιες διευκρινήσεις που θεωρώ απαραίτητο να δοθούν.
Άκουσα σήμερα ότι η Αξιωματική Αντιπολίτευση έχει τις λύσεις για την αντιμετώπιση της κρίσης. Έως πρόσφατα έλεγε ότι δεν υπάρχει καν κρίση! Στις αρχές του χρόνου, ζητώντας προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση για την Οικονομία, έλεγε ότι η επίκληση της διεθνούς συγκυρίας «δεν είναι τίποτε άλλο παρά άλλοθι» της Κυβέρνησης. Στη συνέχεια, ο Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης ισχυριζόταν ότι «η κρίση, δεν είναι οικονομική, αλλά πολιτική». Το Σεπτέμβρη, ισχυριζόταν ότι η Κυβέρνηση χρησιμοποιεί τη διεθνή κρίση «για να αποφύγει τις ευθύνες της». Μια ήμερα αργότερα, πέρασε στο άλλο άκρο, για να πει ότι «η Κυβέρνηση δεν είδε», τάχα, «την κρίση να έρχεται». Στις αρχές Οκτωβρίου, δηλαδή πριν από λίγες εβδομάδες, ισχυριζόταν πως «η κρίση στην Ελλάδα είναι ελληνικής προέλευσης». Τόση σοβαρότητα!
Και ρωτώ:
Ελληνικής προέλευσης ήταν η εκτόξευση της διεθνούς τιμής του πετρελαίου από τα 26 στα 150 σχεδόν δολάρια; Ελληνικής προέλευσης ήταν ο υπερδιπλασιασμός του πληθωρισμού στην Ευρωζώνη;
Ισχυρίζεται ακόμη ο Αρχηγός του ΠΑΣΟΚ ότι η κρίση «οφείλεται σε πολιτικές που έχουν ως εκφραστή τους στην Ελλάδα τη Νέα Δημοκρατία».
Και ρωτώ: Στην Αγγλία, ποιόν εκφραστή έχουν; Στην Ισπανία, ποιόν εκφραστή έχουν; Στην Ουγγαρία, ποιόν εκφραστή έχουν; Υπήρξαν - ναι ή όχι; - μεγαλύτερα προβλήματα στις χώρες αυτές; Εξαγγέλθηκαν - ναι ή όχι; - πολλαπλασίως περισσότερα από τις χώρες αυτές, για τη στήριξη των Τραπεζικών τους Συστημάτων;
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Είναι λυπηρό να μην υπάρχει -ούτε σε δύσκολες ώρες- στοιχειώδης υπευθυνότητα. Είναι λυπηρό να υπάρχουν πολιτικές δυνάμεις που επιχειρούν να παραπλανήσουν τον πολίτη, ειδικά σ’ αυτή τη συγκυρία.
Η αντιμετώπιση της διεθνούς οικονομικής κρίσης δεν γίνεται ούτε με δογματισμούς, ούτε με επιστροφή στο παρελθόν. Δεν γίνεται ούτε με ακραίες κρατικίστικες αντιλήψεις, ούτε με ακραίες νεοφιλελεύθερες εμμονές. Οι νέοι κίνδυνοι απαιτούν νέες ιδέες. Απαιτούν ρεαλισμό. Απαιτούν βαθειά επίγνωση της διεθνούς πραγματικότητας. Απαιτούν υπεύθυνη εκτίμηση των κινδύνων και των εδεχόμενων κινδύνων. Αλλά από κόμματα και πολιτικούς αρχηγούς που δεν διαθέτουν συγκεκριμένες απόψεις για την αντιμετώπιση της κρίσης τι μπορεί να περιμένει άραγε κανείς;
Έρχομαι τώρα στις υποσχέσεις που μοιράζονται αφειδώς και εύκολα. «Πακέτα» που αλλάζουν, ανάλογα με την επικαιρότητα. Μέτρα που τροποποιούνται, αυξάνονται, ανακαλούνται, αλλά βέβαια ποτέ - μα ποτέ - δεν κοστολογούνται.
Πρώτ’ απ’ όλα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν υπάρχει κανείς που να θέλει περισσότερο από την Κυβέρνηση, από την εκάστοτε κυβέρνηση, την εφαρμογή μέτρων στήριξης των οικονομικά ασθενέστερων. Δεν υπάρχει κανένας που να θέλει περισσότερο την επίτευξη υψηλών ρυθμών ανάπτυξης. Δεν υπάρχει κανένας που να θέλει περισσότερο την ασφαλέστερη έξοδο από τις επιπτώσεις της διεθνούς κρίσης. Τίποτε, όμως, μα τίποτα δεν γίνεται – και δεν μπορεί να γίνει - με ευχές και λόγια κενά περιεχομένου. Οι υποσχέσεις της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης για παροχές, που με μέτριους υπολογισμούς ξεπερνούν τα 5 δις ευρώ το χρόνο, δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα. Και αυτό το καταλαβαίνουν οι πάντες, ακόμη και τα μικρά παιδιά. Είναι εμπαιγμός που δεν εξαπατά κανέναν, γιατί οι πολίτες στη χώρα αυτή, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν εμπαίζονται. Πατούν γερά στην πραγματικότητα στη χώρα μας, απ΄ την οποία βεβαίως φαίνεται ότι έχετε αποκοπεί τελείως εσείς.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Σε ό,τι αφορά το Σχέδιο για το χρηματοπιστωτικό σύστημα αναφέρθηκα αναλυτικά. Να κάνω κάποιες σύντομες σημειώσεις. Ακούω την Αντιπολίτευση να ισχυρίζεται ότι, δήθεν, «χαρίζονται 28 δισεκατομμύρια στις Τράπεζες»! Ακούω τον Αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης να ισχυρίζεται ότι «η Κυβέρνηση στηρίζει τις Τράπεζες με λεφτά του Λαού». Βεβαίως την ίδια στιγμή προσθέτει ότι «βεβαίως, πρέπει να στηριχθεί το χρηματοπιστωτικό σύστημα»! Πλήρης σύγχυση, πλήρης αδυναμία για συγκεκριμένη θέση. Απόδειξη απόλυτης πολιτικής ανεπάρκειας μπροστά σε κρίσιμες περιστάσεις, αλλά και απόπειρα διαστρέβλωσης.
Επαναλαμβάνω, λοιπόν και τονίζω! Οι ισχυρισμοί ότι «χαρίζονται δισεκατομμύρια στις Τράπεζες» είναι ψευδείς, είναι ανυπόστατοι. Δεν χαρίζεται τίποτε και σε κανέναν!
Και εξηγούμαι: Πρώτον: Ένα ποσό 5 δις ευρώ αφορά την ενίσχυση της κεφαλαιακής βάσης οιουδήποτε χρηματοπιστωτικού ιδρύματος χρειαστεί κάτι τέτοιο. Αυτό θα γίνει με την αγορά προνομιούχων μετοχών από το Δημόσιο. Το ετήσιο όφελος 10% που θα αποφέρουν στο Δημόσιο οι μετοχές αυτές, θα είναι μεγαλύτερο από το κόστος που θα έχει το Δημόσιο. Το Δημόσιο, δηλαδή, όχι απλώς δεν ζημιώνεται, αλλά κερδίζει. Επιπλέον, μπορεί αργότερα να πωλήσει τις μετοχές αυτές σε υψηλότερες τιμές και να έχει και πρόσθετο όφελος.
Διευκρινίζω, για μια ακόμα φορά, ότι η συμμετοχή του Δημοσίου στο κεφάλαιο των πιστωτικών ιδρυμάτων σημαίνει, ταυτόχρονα, το διορισμό εκπροσώπου του στα Διοικητικά Συμβούλιά τους, με δικαίωμα «βέτο» σε σημαντικά, σε καίρια ζητήματα. Με απλά λόγια: Τέρμα οι ανεξέλεγκτες αμοιβές! Τέρμα τα μπόνους! Διευκρινίζω, άλλη μια φορά, ότι η συμμετοχή του Δημοσίου στο κεφάλαιο των πιστωτικών ιδρυμάτων είναι απαραίτητη προϋπόθεση για τη συμμετοχή τους στα άλλα δύο τμήματα, στα άλλα δύο σκέλη του Σχεδίου.
Δεύτερον: Τα περισσότερα απ’ όσα προβλέπει το Σχέδιο (15 δις ευρώ) αφορούν εγγυήσεις δανείων. Και οι εγγυήσεις αυτές θα δοθούν με πλήρη διασφάλιση του Δημοσίου συμφέροντος, αλλά και σημαντική προμήθεια. Είναι σαφές ότι για τις εγγυήσεις αυτές δεν εκταμιεύεται ούτε ένα ευρώ από τον Προϋπολογισμό.
Τρίτον: Ένα ποσό 8 δις ευρώ αφορά την έκδοση και διάθεση ομολόγων για την ενίσχυση της διατραπεζικής ρευστότητας. Τα ομόλογα αυτά θα δοθούν στα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα έναντι προμήθειας και εξασφαλίσεων. Δεν θα έχουμε, δηλαδή, ούτε σ’ αυτή την περίπτωση, εκταμίευση οιουδήποτε ποσού από τον Προϋπολογισμό. Το Δημόσιο, τελικά, δεν θα χάσει, αλλά θα έχει οικονομικό όφελος.
Επαναλαμβάνω, λοιπόν: Η λύση αυτή είναι αναγκαία, αλλά και αναπόφευκτη.
Αποβλέπει στην εξασφάλιση αυξημένης προστασίας στους δανειολήπτες και τους καταθέτες, αλλά και στη συγκράτηση των επιτοκίων.
Αποβλέπει στη διασφάλιση τραπεζικών πιστώσεων σε πολίτες και σε επιχειρήσεις που έχουν ανάγκη. Επαναλαμβάνω ότι το Σχέδιο που προωθούμε, προβλέπει ρητά ότι η πρόσθετη χρηματοδότηση που θα αποκτήσουν τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, με τίτλους του Δημοσίου (μέχρι 8 δις ευρώ) θα διοχετευθεί, με ανταγωνιστικούς όρους, σε δάνεια προς τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, καθώς και σε στεγαστικά δάνεια. Θαρρώ ότι είναι απόλυτα σαφές αυτό που λέω.
Επιπλέον -και είναι μεγάλης σημασίας - με την επιτυχή εφαρμογή του Σχεδίου, το Δημόσιο θα εισπράττει από τα πιστωτικά ιδρύματα ποσό έως και 500 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο, τα οποία θα διατίθενται για έργα ανάπτυξης και κοινωνικές παρεμβάσεις. Είναι ένα σημαντικό και αυτό οικονομικό και κοινωνικό όφελος. Και βεβαίως όλα αυτά – το τονίζω πάλι – υπό την θεσμοθετημένη συνεχή και αυστηρή εποπτεία του ελληνικού δημοσίου.
Καταλήγω.
Το Ελληνικό Σχέδιο εντάσσεται σε μια συντονισμένη ευρωπαϊκή πολιτική, που στόχο έχει...
- να στηριχθεί η χρηματοδότηση της πραγματικής οικονομίας.
- Να στηριχθεί η ανάπτυξη και η απασχόληση.
- Να στηριχθεί η χρηματοδότηση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.
- Να στηριχθούν τα νέα ζευγάρια, που χρειάζονται στεγαστικά δάνεια. Αυτή είναι η αλήθεια.
Και ρωτώ οποιονδήποτε επιμένει να δημοκοπεί και να λαϊκίζει. Αρνούμενοι τη λύση αυτή, τι απαντούν στους καταθέτες, που θέλουν να αισθάνονται σιγουριά; Τι απαντούν στο ενδεχόμενο να φύγουν καταθέσεις από τη χώρα; Τι απαντούν στο ενδεχόμενο να αυξηθούν τα επιτόκια, εξαιτίας της έλλειψης διατραπεζικής εμπιστοσύνης;
Ένα μόνο θέλω να προσθέσω, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι: Κάποια στιγμή επιχειρήθηκε να αξιοποιηθούν ιδεολογικά τα μέτρα αυτά, για να υποστηριχθούν ιδεολογήματα επιστροφής στον κρατικισμό. Κάποια άλλη στιγμή, θεωρήθηκε ότι είναι ευκαιρία διαστρέβλωσης και δημαγωγίας. Κάποιοι βρήκαν πιο εύκολο τον ισχυρισμό ότι βρίσκονται πόροι για τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα και όχι για τους οικονομικά ασθενέστερους. Δεν ισχύει ούτε το ένα, ούτε το άλλο. Το είπα και το ξαναλέω. Δεν χαρίζεται τίποτα, σε κανέναν. Με τέτοιους ισχυρισμούς αποκαλύπτεται η ανευθυνότητα, που επικρατεί σε ορισμένους. Αποκαλύπτεται ότι κάποιοι δεν αντιλαμβάνονται καν τι γίνεται στον κόσμο. Αποκαλύπτεται, πολύ απλά, ότι κάποιοι συμπεριφέρονται επικίνδυνα και δεν δικαιούνται της εμπιστοσύνης κανενός.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Ζήτησα τη σημερινή συζήτηση για να δούμε, όλοι μαζί, τις διαστάσεις της παγκόσμιας κρίσης και τις πολιτικές που απαιτούνται. Η κρίση είναι μεγάλη. Η διάρκειά της, η έντασή της είναι απρόβλεπτη. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Και αυτό ελπίζω να το συνειδητοποιούμε όλοι. Η πρόκληση για όλους μας ανεξαιρέτως, είναι ξεκάθαρη, είναι πασιφανής. Είναι η στρατηγική απέναντι στην επερχόμενη διεθνή ύφεση. Είναι η στήριξη της πραγματικής οικονομίας, της ανάπτυξης, της απασχόλησης. Είναι η πολιτικές δράσεις που αφορούν άμεσα τους πολίτες, τις ανησυχίες τους, τις προσδοκίες τους.
Σ’ αυτήν την πρόκληση, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πιστεύω ότι πρέπει να ανταποκριθούμε όλοι. Και από τη συμπεριφορά μας, τη στάση μας θα μετρηθούμε. Πιστεύω – και το πιστεύω βαθειά – ότι, ειδικά σ’ αυτήν τη συγκυρία, πρέπει να αρθούμε όλοι στο ύψος των περιστάσεων. Με τις επιμέρους, βεβαίως, απόψεις του καθενός, αλλά αφήνοντας, έστω προσωρινά στην άκρη τις συνήθεις εντάσεις και υπερβολές της δημόσιας ζωής μας. Εμείς, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ως Κυβέρνηση, κάνουμε απόλυτα σαφές το ότι πρωταρχικός μας στόχος είναι να ελαχιστοποιήσουμε τις συνέπειες αυτής της κρίσης για τους Έλληνες πολίτες στο ελάχιστο ανθρωπίνως δυνατό. Μπροστά στο μέγεθος της πρόκλησης μοναδικό μας μέλημα είναι ο Τόπος, αδιαφορώντας για το οποιοδήποτε πολιτικό, ή κομματικό, κόστος.
Αυτή τη φορά δεν θα βάλει Υπουργό Εθνικής Οικονομίας τον κλέφτη του Χρηματιστηρίου τον Παπαντωνίου ούτε τον τηλεστάρ καθηγηταρά με το σηκωμένο φρύδι, το Χριστοδουλάκη.
Θα βάλει τη Λούκα, που έχει εξίσου σοβαρό ύφος, σοφιστικέ γυαλάκια και αντίστοιχο τουπέ, μόνο που δεν ξέρει να ξεχωρίσει το ομόλογο από τη μετοχή.
Η Λούκα σώζει το τραπεζικό σύστημα, μειώνει τη φοροδιαφυγή (όπως και επί Σημίτη), θα αυξήσει τις συντάξεις (όπως και επί Σημίτη), θα εξαφανίσει τα ολιγοπώλια (όπως και επί Σημίτη) και θα μειώσει το δημόσιο χρέος (όπως και επί Σημίτη).
Ούφ, ευτυχώς ξύπνησα, εφιάλτης ήταν και πέρασε.
Αιωνία του η μνήμη...
Ρουσοπουλάκια να ζήσετε να τον θυμάστε...