Σιωπηρό κύμα αναλήψεων (μέσω διαδικτύου) απο τράπεζες στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη. Η κατάσταση ελέγχεται οριακά.
απο καθημερινή.Φαντάζεστε τι θα γινόταν εάν ξεσπούσε ένα κύμα αναλήψεων από μια τράπεζα και δεν το μάθαιναν οι καταθέτες;
Τις τελευταίες μέρες, τα μέσα ενημέρωσης στις ΗΠΑ εστιάζουν σε ένα «σιωπηρό» κύμα αναλήψεων της υπό εξαγορά τράπεζας Wachovia, μετά την αποτυχία του σχεδίου διάσωσης και την κατάρρευση της ανταγωνίστριάς της Washington Mutual.
Ορισμένοι σχολιαστές, περιλαμβανομένου του καθηγητή οικονομικών του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης Νουριέλ Ρουμπίνι, τονίζουν τη σημασία και το εύρος των σιωπηρών αναλήψεων από καταθέτες των οποίων οι οικονομίες υπερβαίνουν το όριο των εγγυήσεων.
Ωστόσο, στην Ευρώπη, την προσοχή σε ένα διαφορετικό φαινόμενο του 21ου αιώνα έχει προσελκύσει η πτώση μιας άλλης μεγάλης τράπεζας, της Fortis: με την αυξανόμενη διαχείριση των τραπεζικών δοσοληψιών από το Διαδίκτυο από ιδιώτες και εταιρικούς πελάτες, οι μαζικές αναλήψεις δεν είναι και τόσο «ορατές».......
Σχόλια
Η μεγάλη αύξηση της πραγματοποίησης των τραπεζικών δοσοληψιών από το Διαδίκτυο, καθιστά πλέον τις μαζικές αναλήψεις «αόρατες».
Επιμέλεια: Μάνος Χατζαντωνάκης
Φαντάζεστε τι θα γινόταν εάν ξεσπούσε ένα κύμα αναλήψεων από μια τράπεζα και δεν το μάθαιναν οι καταθέτες;
Τις τελευταίες μέρες, τα μέσα ενημέρωσης στις ΗΠΑ εστιάζουν σε ένα «σιωπηρό» κύμα αναλήψεων της υπό εξαγορά τράπεζας Wachovia, μετά την αποτυχία του σχεδίου διάσωσης και την κατάρρευση της ανταγωνίστριάς της Washington Mutual.
Ορισμένοι σχολιαστές, περιλαμβανομένου του καθηγητή οικονομικών του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης Νουριέλ Ρουμπίνι, τονίζουν τη σημασία και το εύρος των σιωπηρών αναλήψεων από καταθέτες των οποίων οι οικονομίες υπερβαίνουν το όριο των εγγυήσεων.
Ωστόσο, στην Ευρώπη, την προσοχή σε ένα διαφορετικό φαινόμενο του 21ου αιώνα έχει προσελκύσει η πτώση μιας άλλης μεγάλης τράπεζας, της Fortis: με την αυξανόμενη διαχείριση των τραπεζικών δοσοληψιών από το Διαδίκτυο από ιδιώτες και εταιρικούς πελάτες, οι μαζικές αναλήψεις δεν είναι και τόσο «ορατές».
Η Fortis, η οποία βρέθηκε στο επίκεντρο μιας διακρατικής προσπάθειας διάσωσης την περασμένη εβδομάδα, αποτελεί εν μέρει θύμα ενός τέτοιου σιωπηρού κύματος αναλήψεων, το οποίο σε συνδυασμό με τη μεγάλη πτώση της μετοχής της, ανάγκασε τις κυβερνήσεις των Κάτω Χωρών (ή Μπενελούξ: Βέλγιο, Λουξεμβούργο, Ολλανδία) να παρέμβουν και να χορηγήσουν κεφάλαια στον τραπεζικό και ασφαλιστικό αυτό όμιλο.
«Εάν η Fortis είχε προβλήματα, θα μετέφερα τα χρήματά μου μέσω διαδικτύου στον λογαριασμό των γονιών μου», λέει μια φοιτήτρια έξω από ένα υποκατάστημα της τράπεζας στο Άμστερνταμ.
Την εποχή της Μεγάλης Κρίσης, μεταξύ 1929 και 1933, το μεγαλύτερο μέρος του κακού είχε προκληθεί από το κύμα αναλήψεων από τις τράπεζες, το οποίο διογκώθηκε λόγω της «ορατότητας» των ουρών που σχημάτιζαν οι πελάτες έξω από τις τράπεζες. Στην περίπτωση της Fortis, οι αναλήψεις έγιναν με ένα κλικ στο ποντίκι ενός υπολογιστή.
Η τράπεζα ανέφερε ότι από την αρχή της φετινής χρονιάς έχει χάσει περίπου το 3% των καταθέσεών της, τόσο από ιδιώτες πελάτες όσο και από επιχειρήσεις, ποσοστό που μεταφράζεται σε 5 δισ. ευρώ.
Ο υπουργός Οικονομικών της Ολλανδίας Βόουτερ Μπος ειχε αναφέρει ότι η Fortis αντιμετώπιζε προβλήματα στη διατήρηση εταιρικών πελατών, ενώ παράλληλα είχε «έντονα προβλήματα ρευστότητας για τις τραπεζικές της δραστηριότητες».
«Μεγάλα ποσά αποτραβιούνταν από ιδιώτες και εταιρικούς πελάτες, ιδιαίτερα στο Βέλγιο», αναφέρει καθηγητής οικονομικών και σύμβουλος οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης της Ολλανδίας. «Τα κεφάλαια που χορηγήθηκαν από τις κυβερνήσεις των Κάτω Χωρών εξανεμίστηκαν, και έτσι έπρεπε να κινηθούν γρήγορα», συμπληρώνει.
Αυτή την εβδομάδα, η παρέμβαση μάλλον φάνηκε να έχει αποτέλεσμα. «Είχαμε προβληματιστεί την περασμένη εβδομάδα. Αλλά τώρα που είναι μέτοχος η ολλανδική κυβέρνηση, θα μείνουμε στη Fortis», είπε χαρακτηριστικά ένας Ολλανδός πελάτης της τράπεζας, που ανέφερε ότι, μαζί με τη σύζυγό του, είναι πελάτες της για 28 χρόνια.
Ταχύτητα και όγκος
Η βρετανική Northern Rock, η οποία τον περασμένο Σεπτέμβριο ήταν η πρώτη μεγάλη τράπεζα της χώρας που - σε περισσότερο από 140 χρόνια - αντιμετώπισε κύμα ανάληψης καταθέσεων, έγινε μάρτυρας μεγάλων ουρών πελατών έξω από τα υποκαταστήματά της για τρεις ημέρες λόγω της πτώσης της εμπιστοσύνης, που με τη σειρά της δημιούργησε σκηνές πανικού. Κάποιος πολιτικός μάλιστα είπε ότι η κατάσταση αυτή έκανε τη Βρετανία να μοιάζει με «μπανανία».
Ωστόσο, οι αναλήψεις από τα υποκαταστήματα μειώθηκαν μετά την κυβερνητική εγγύηση των καταθέσεων. Η μεγάλη ζημιά έγινε πάντως από πελάτες που έκαναν τις αναλήψεις τους από το Διαδίκτυο, ταχυδρομικώς και τηλεφωνικώς. Το συνολικό ποσό των αναλήψεων από την αρχή του πανικού έως το τέλος του 2007 είχε ανέλθει στα 14 δισ. λίρες (25 δισ. δολάρια), ποσό που ισοδυναμεί με περισσότερες από τις μισές ιδιωτικές καταθέσεις της τράπεζας.
Περίπου το ένα-τρίτο (1/3) των μετρητών τραβηχτήκαν από υποκαταστήματα, και τα υπόλοιπα, δηλαδή κάπου 10 δισ. λίρες, αναλήφθηκαν από πελάτες εκτός υποκαταστημάτων, με άλλους τρόπους.
Πάντως, είτε οι αναλήψεις είναι ορατές είτε όχι, η ψυχολογία είναι η ίδια: μια πρώην πελάτισσα της Northern Rock, από τις εκατοντάδες που στήθηκαν στην ουρά σε κάποιο υποκατάστημα πέρσι, λέει ότι αρχικά δεν πανικοβλήθηκε. «Όσο περισσότερο όμως βλέπεις τις ειδήσεις, σκέφτεσαι ότι πρέπει να τραβήξεις κι εσύ τα χρήματά σου», ανέφερε. «Σκεφτήκαμε ότι έπρεπε να κάνουμε ό,τι και όλοι οι άλλοι. Εάν αυτό είναι σωστό ή λάθος αποτελεί μια τυχαία επιλογή που πρέπει να την κάνεις».
Το ηλεκτρονικό κύμα αναλήψεων γλίτωσε τις τράπεζες από τις μεγάλες ουρές έξω από τα υποκαταστήματα, παρόλο που τα χρήματα μπορούν να αναληφθούν ακόμη πιο γρήγορα και σε πολύ μεγαλύτερα μεγέθη με το κλικ ενός ποντικιού ή ένα τηλεφώνημα.
Και αυτή είναι ασφαλώς μια ανησυχία που κρύβεται πίσω από τις κινήσεις των κυβερνήσεων στην Ευρώπη να αυξήσουν τα όρια των εγγυήσεων των καταθέσεων. Η Ιρλανδία και η Δανία εγγυήθηκαν το σύνολο των καταθέσεων, και τώρα αυξάνεται η πίεση και στις υπόλοιπες χώρες να κάνουν το ίδιο.
Κατά ειρωνικό τρόπο, η ολλανδική τράπεζα ING ήταν πρωτοπόρος πριν μια δεκαετία στην ανάπτυξη του λεγόμενου online banking, δηλ. των τραπεζικών συναλλαγών μέσω διαδικτύου, μέσω του οποίου συγκέντρωσε καταθέσεις ταμιευτηρίου και όψεως 192 δισ. ευρώ, που τη βάζει τώρα στην 12η θέση της παγκόσμιας τραπεζικής αγοράς.
Το ING Direct δεν διαθέτει υποκαταστήματα. Οι πελάτες ανοίγουν και διαχειρίζονται τους λογαριασμούς τους μέσω τηλεφώνου ή Διαδικτύου. Το σύστημα αυτό δεν λειτουργεί στην έδρα της τράπεζας, την Ολλανδία, λόγω της ύπαρξης του εγχώριου δικτύου λιανικής που διαθέτει, και έτσι προτίμησε να αναπτύξει επιχειρηματικό δίκτυο στη Βόρεια Αμερική, την Ευρώπη και την Αυστραλία.
Υπεράνω των δυνάμεών τους
Οι τράπεζες δάνειζαν πάντα περισσότερο από όσα διατηρούσαν σε καταθέσεις, αφήνοντας τον κίνδυνο να μην έχει καμία αρκετά μετρητά για να καταβάλει τις καταθέσεις εάν όλοι οι πελάτες τις ζητούσαν ταυτόχρονα. Τη δεκαετία του 1930, οι καταθέτες αντιμετώπιζαν τον κίνδυνο να χάσουν όλα τα χρήματά τους εάν μια τράπεζα κατέρρεε. Και ίσως εδώ να βρίσκεται μια από τις αιτίες του κακού.
Ο Ατίλιο Βιανέλο, στα 98 του χρόνια σήμερα, θυμάται την κατάσταση που επικρατούσε τη δεκαετία του 1930, καθώς είχε πιάσει δουλειά σε μια μικρή τράπεζα στην Πάντοβα της Ιταλίας, την Credito Veneto, σε μια εποχή που η κρίση επεκτεινόταν από την Αμερική στην Ευρώπη.
«Οι τράπεζες έκλειναν από τη μια μέρα στην άλλη, και οι πιο πολλοί άνθρωποι δεν κατάφερναν να περισώσουν τις οικονομίες τους γιατί όταν το μάθαιναν ήταν πλέον πολύ αργά. Έβρισκαν τις πόρτες κλειστές», θυμάται.
Το ηλεκτρονικό αντίστοιχο αυτής της κατάστασης θα ήταν η βλάβη ενός κεντρικού υπολογιστή, ή μιας ιστοσελίδας. Αλλά τα στελέχη των τραπεζών τονίζουν ότι σε οποιοδήποτε σιωπηρό κύμα αναλήψεων - που γίνεται εφικτό μέσω της ηλεκτρονικής μεταφοράς των χρημάτων - το πιο ζημιογόνο ζήτημα είναι η ταχύτητα με την οποία μπορούν να κινηθούν οι εταιρικοί πελάτες.
«Το λεγόμενο σιωπηρό κύμα αναλήψεων από την τράπεζα είναι όντως πραγματικότητα», λέει ο Κάρλος Έβανς, στέλεχος της Wachovia. Οι αναλήψεις, είπε, άρχισαν να γίνονται όλο και περισσότερες από τις 26 Σεπτεμβρίου και μετά, για λίγες μόνο μέρες. «Πιστεύω ότι οι άνθρωποι δεν κατάλαβαν πόσο γρήγορα εξελιχθήκαν τα γεγονότα», συμπλήρωσε.
Το συμπέρασμα είναι ότι η επιστροφή της εμπιστοσύνης είναι σαφώς εφικτή, αλλά για να γίνει αυτό συχνά απαιτείται κρατική παρέμβαση.
www.kathimerini.gr με πληροφορίες από Reuters
Και ο σεισμός ήλθε!
Έτσι και στην Οικονομία.
Μας κτύπησε η ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ διεθνής οικονομική κρίση των τελευταίων 80 ετών και κανείς δεν λέει ΜΙΑ καλή κουβέντα για τα τεράστια βήματα ισχυροποίησης της Ελληνικής οικονομίας που έγιναν τα τελευταία χρόνια.
Τα κανάλια των εκβιαστών ασχολούνται καθημερινά με κουτσομπολιά, σενάρια, φήμες, σέξ, χωρισμούς, γάμους βαφτίσια, ατέλειωτη η λίστα της υποκουλτούρας!
Πού θα ήταν σήμερα η Ελλάδα με τα δυσθεώρητα δημόσια ελλείμματα των πράσινων τρωκτικών;
Πόσο θα ήταν το χρέος σήμερα εάν την τελευταία πενταετία είχε συνεχιστεί η σπατάλη των ανεύθυνων Παπαντωνίου και Χριστοδουλάκη;
ΑΣ ΤΟ ΣΚΕΦΘΟΥΜΕ ΤΟ ΘΕΜΑ ΛΙΓΑΚΙ...