Τι εννοεί ο Τσίπρας; Τι εννοεί το ΠΑΣΟΚ; Ο Πρετεντέρης αναρωτιέται αν μιλάνε εκτός λογικής του σύγχρονου κόσμου.
Γράφει μεταξύ αλλων ο Πρετεντέρης.
..........Στο επίπεδο αυτό ελλοχεύει ένας τεράστιος κίνδυνος. Να νομίσουν, δηλαδή, ορισμένοι ότι βρήκαν ευκαιρία για επίδειξη πολιτικής βούλησης εκτός οικονομικής λογικής ή έστω εκτός της λογικής στην οποία οικοδομήθηκε ο σύγχρονος κόσμος.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πρέπει να ενταθούν οι έλεγχοι των τραπεζών. Αλλά όταν ο Τσίπρας μιλάει για «κοινωνικό έλεγχο του πιστωτικού συστήματος», τι εννοεί; Οτι οι τράπεζες θα διοικούνται με λαϊκές συνελεύσεις ή μήπως ότι η διοίκηση της Γουόλ Στριτ θα ανατεθεί στο Συνδικαλιστικό του ΣΥΡΙΖΑ; Και όταν το ΠαΣοΚ ισχυρίζεται ότι θα εισαγάγει «νέο σύστημα εποπτείας των τραπεζών», πώς ακριβώς θα το κάνει; Θα το αποφασίσει η Ελλάδα μόνο για λογαριασμό του Τρισέ ή μήπως θα θέσει υπό την εποπτεία της και το Federal Reserve; Εντάξει, θα μου πείτε, ο καθένας πάνω στην αναμπουμπούλα λέει και καμιά κουβέντα παραπάνω. Καμία αντίρρηση. Υπό την προϋπόθεση ότι αυτού του τύπου οι μαξιμαλισμοί δεν θα καταστρέψουν την ευκαιρία που έχει παρουσιαστεί.........
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πρέπει να ενταθούν οι έλεγχοι των τραπεζών. Αλλά όταν ο Τσίπρας μιλάει για «κοινωνικό έλεγχο του πιστωτικού συστήματος», τι εννοεί; Οτι οι τράπεζες θα διοικούνται με λαϊκές συνελεύσεις ή μήπως ότι η διοίκηση της Γουόλ Στριτ θα ανατεθεί στο Συνδικαλιστικό του ΣΥΡΙΖΑ; Και όταν το ΠαΣοΚ ισχυρίζεται ότι θα εισαγάγει «νέο σύστημα εποπτείας των τραπεζών», πώς ακριβώς θα το κάνει; Θα το αποφασίσει η Ελλάδα μόνο για λογαριασμό του Τρισέ ή μήπως θα θέσει υπό την εποπτεία της και το Federal Reserve; Εντάξει, θα μου πείτε, ο καθένας πάνω στην αναμπουμπούλα λέει και καμιά κουβέντα παραπάνω. Καμία αντίρρηση. Υπό την προϋπόθεση ότι αυτού του τύπου οι μαξιμαλισμοί δεν θα καταστρέψουν την ευκαιρία που έχει παρουσιαστεί.........
Σχόλια
Γιάννης Πρετεντέρης
Εγραφα προ ημερών ότι η διεθνής κρίση είναι ταυτοχρόνως και μια ευκαιρία. Μια ευκαιρία ώστε το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα να ξεφύγει από την αλητεία και την ασυδοσία. Ξέχασα να συμπληρώσω ότι αυτό μπορεί να συμβεί υπό μία προϋπόθεση: να καταλαβαίνουμε τι συμβαίνει και να ξέρουμε πώς μπορεί να διορθωθεί.
Ως προς το πρώτο, όλες οι διαγνώσεις λίγο-πολύ συμπίπτουν. Και γι΄ αυτό πολιτικοί όλων των χωρών (Αμερικανοί και Ευρωπαίοι, δεξιοί και αριστεροί, ΝΔ και ΠαΣοΚ) συμφωνούν σε δύο πράγματα:
Πρώτον, ότι το πιστωτικό σύστημα πρέπει να στηριχθεί, έστω και με μεγάλο οικονομικό κόστος. Κοντά 1 τρισ. δολάρια έχει δώσει ως τώρα ο Μπους, 50 δισ. στερλίνες ξεμπλόκαρε για πρώτη δόση ο Γκόρντον Μπράουν, 35 δισ. ευρώ μόνο για μία τράπεζα έδωσε η Μέρκελ , άλλα τόσα περίπου οι Βέλγοι και οι Ολλανδοί- και ο λογαριασμός τρέχει...!
Δεύτερον, ότι μετά την κρίση το χρηματοπιστωτικό σύστημα πρέπει να λειτουργήσει σε κάποια νέα βάση και με κάποιους νέους κανόνες. Στο επίπεδο αυτό ελλοχεύει ένας τεράστιος κίνδυνος. Να νομίσουν, δηλαδή, ορισμένοι ότι βρήκαν ευκαιρία για επίδειξη πολιτικής βούλησης εκτός οικονομικής λογικής ή έστω εκτός της λογικής στην οποία οικοδομήθηκε ο σύγχρονος κόσμος.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πρέπει να ενταθούν οι έλεγχοι των τραπεζών. Αλλά όταν ο Τσίπρας μιλάει για «κοινωνικό έλεγχο του πιστωτικού συστήματος», τι εννοεί; Οτι οι τράπεζες θα διοικούνται με λαϊκές συνελεύσεις ή μήπως ότι η διοίκηση της Γουόλ Στριτ θα ανατεθεί στο Συνδικαλιστικό του ΣΥΡΙΖΑ; Και όταν το ΠαΣοΚ ισχυρίζεται ότι θα εισαγάγει «νέο σύστημα εποπτείας των τραπεζών», πώς ακριβώς θα το κάνει; Θα το αποφασίσει η Ελλάδα μόνο για λογαριασμό του Τρισέ ή μήπως θα θέσει υπό την εποπτεία της και το Federal Reserve; Εντάξει, θα μου πείτε, ο καθένας πάνω στην αναμπουμπούλα λέει και καμιά κουβέντα παραπάνω. Καμία αντίρρηση. Υπό την προϋπόθεση ότι αυτού του τύπου οι μαξιμαλισμοί δεν θα καταστρέψουν την ευκαιρία που έχει παρουσιαστεί.
Διότι αν οι τραπεζίτες κατάφεραν να υποκλέψουν την οικονομική εξουσία από τους πολιτικούς, αυτό το οφείλουν στην αδυναμία των πολιτικών να χειριστούν έγκυρα τα ζητήματα της οικονομίας. Ο Τρισέ δεν ανέλαβε αυτοβούλως υπερυπουργός Οικονομίας της Ευρώπης. Ανέλαβε επειδή οι πολιτικοί συνομολόγησαν (εμμέσως...) ότι οι ίδιοι είναι ανίκανοι να χειριστούν την οικονομία έξω από μια κομματική λογική. Ας μη χαραμίσουν τώρα την ευκαιρία να αποδείξουν το αντίθετο.
jpretenteris@dolnet.grhttp://www.tovimadaily.gr/Article.aspx?d=20081009&nid=10015682