.....Η κυβέρνηση είναι πολύ δύσκολο πια να σηκώσει κεφάλι και αυτό φαίνεται τις τελευταίες ημέρες από τη συμπεριφορά των ίδιων των βουλευτών της, που δεν σταμάτησαν τις μουρμούρες ούτε τις εκφράσεις απόγνωσης και απογοήτευσης. Μέχρι πρότινος οι βουλευτές ζητούσαν την παραίτηση του κ. Ρουσόπουλου. Αλλά και τώρα που έφυγε δεν έπαψαν να παραπονούνται.....
Σχόλια
Βασίλης Χιώτης
Τις δύο ημέρες που ο Πρωθυπουργός βρισκόταν στην Ντόχα του Κατάρ επρόκειτο εμφανώς για έναν άλλο Καραμανλή. Πολύ πιο χαμογελαστό, άνετο με τους δημοσιογράφους, στοργικό με τους συνεργάτες του και χαλαρό γενικότερα στη συμπεριφορά του. Ηταν προφανές ότι η πίεση που ασκούσαν πάνω του τα γεγονότα και οι εξελίξεις στην υπόθεση του Βατοπαιδίου δεν υπήρχε πια, ενώ ο ίδιος πιστεύει και πάλι ότι μπορεί να αντιστρέψει το κλίμα, αξιοποιώντας τη διεθνή κρίση και τους χειρισμούς του για τον περιορισμό των επιπτώσεών της στην ελληνική οικονομία. Η αποχώρηση του κ. Θ. Ρουσόπουλου δείχνει ήδη να λυτρώνει το Μέγαρο Μαξίμου, που ατενίζει και πάλι το μέλλον με αισιοδοξία.
Το ζήτημα είναι αν αρκούν οι χειρισμοί του στην Οικονομία, ή δυο- τρεις ακόμη μεταρρυθμίσεις όπως η ιδιωτικοποίηση της Ολυμπιακής και η οριστική υπογραφή για την παραχώρηση των λιμανιών, για να εμπιστευθούν και πάλι οι πολίτες τη ΝΔ. Η αλλαγή της πολιτικής ατζέντας ασφαλώς δεν αρκεί...
Το βασικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η κυβέρνηση, αλλά και ο ίδιος ο κ. Καραμανλής προσωπικά, είναι ότι δεν μπορεί πλέον να εμπνεύσει αισιοδοξία στην κοινή γνώμη. Κάποτε που υποσχόταν μεταρρυθμίσεις, διαφάνεια στις συναλλαγές του Δημοσίου και επανίδρυση του κράτους, οι πολίτες πίστεψαν πως κάτι μπορούσε να αλλάξει.
Πέντε χρόνια μετά ο κ. Καραμανλής δεν έχει άλλες μεταρρυθμίσεις να διαφημίσει, τα κηρύγματα διαφάνειας αποσύρονται γιατί προκαλούν μόνο ειρωνικά χαμόγελα, το ίδιο και οι υποσχέσεις για την αλλαγή της φυσιογνωμίας του κράτους, που παραμένει το ίδιο αδρανές και ανίκανο σε κάθε έκτακτη ανάγκη. Η κυβέρνηση είναι πολύ δύσκολο πια να σηκώσει κεφάλι και αυτό φαίνεται τις τελευταίες ημέρες από τη συμπεριφορά των ίδιων των βουλευτών της, που δεν σταμάτησαν τις μουρμούρες ούτε τις εκφράσεις απόγνωσης και απογοήτευσης. Μέχρι πρότινος οι βουλευτές ζητούσαν την παραίτηση του κ. Ρουσόπουλου. Αλλά και τώρα που έφυγε δεν έπαψαν να παραπονούνται. Ούτε έχουν πειστεί ότι ο Πρωθυπουργός διακόπτει την απομόνωσή του, αλλά και την άτολμη στρατηγική που ακολουθεί από το 2004.
Και τα δύσκολα δεν έχουν έρθει ακόμη. Το οριστικό σχέδιο του προϋπολογισμού δεν έχει προς το παρόν κατατεθεί στη Βουλή, για να πυροδοτήσει όπως κάθε χρόνο γκρίνιες στην Κοινοβουλευτική Ομάδα και καταγγελίες από το εσωτερικό της όσον αφορά την αλαζονεία των υπουργών και τις αλόγιστες δαπάνες τους.
Πιστεύει δηλαδή ο Πρωθυπουργός πως ακόμη και αν κατορθώσει να κλέψει τις εντυπώσεις από τον κ. Γ. Παπανδρέου στη συζήτηση της Παρασκευής οι πολίτες θα στραφούν και πάλι προς το μέρος του και θα του ανανεώσουν την εμπιστοσύνη τους;
Οι αντιπαραθέσεις αυτές μπορεί να προσφέρουν ερείσματα για συζήτηση στα καφενεία, αλλά δεν αλλάζουν το πολιτικό σκηνικό και κυρίως δεν αλλάζουν την αντίληψη που έχει ο κόσμος για την κυβέρνηση, ότι δηλαδή δεν μπορεί πια να ελπίζει σε αυτήν.
Και όταν ο λαός παύει να ελπίζει σε μια κυβέρνηση, τότε η κυβέρνηση αυτή βλέπει το τέλος της να πλησιάζει...
vchiotis@dolnet.grhttp://www.tovimadaily.gr//Article.aspx?d=20081028&nid=10184525&sn=&spid=
Πουλημένο τομάρι του κερατά είναι...