Όσοι διαβάζουν τα άρθρα μου στον Ε.Τ. της Κυριακής, αλλά και όσοι με έχουν διαβάσει σε βάθος χρόνου, γνωρίζουν πως παγίως αναφέρομαι σε πολιτικά φαινόμενα και ποτέ σε πρόσωπα, πέραν των ηγετών που διαμορφώνουν την πολιτική πραγματικότητα. Τούτο το έχω πράξει άλλωστε, σε όλη την πολυετή διαδρομή μου ως αναλυτής και σχολιαστής. Αποφεύγοντας συγκρούσεις, υψηλούς τόνους και προσωπικές επιθέσεις. Ούτε είναι τυχαίο ότι την εποχή της μεγάλης πόλωσης στη χώρα μας, το καθημερινό σχόλιό μου στον ΣΚΑΪ ονομαζόταν ΝΗΦΑΛΙΑ.
Έχει τύχει βεβαίως πολιτικά πρόσωπα ή κομματικοί παράγοντες να έχουν ασκήσει κριτική στα κείμενά μου. Τούτο το θεωρώ και αυτονόητο και αναπότρεπτο. Όμως και στην περίπτωση παρόμοιων περιστατικών (όπως συνέβη και πρόσφατα) επιλέγω παγίως να μην εμπλακώ σε παρόμοιες αντιδικίες για έναν απλό λόγο: Διότι πιστεύω πως τα πεδία όπου δρουν τα πολιτικά πρόσωπα και εκείνα που εκφράζονται οι πολιτικοί αναλυτές είναι διαφορετικά. Με δεδομένο ότι είναι διαφορετικές οι επιδιώξεις τους.
Όσο όμως η κριτική (και ειδικά εκείνη που κινείται μέσα σε κάποια όρια) δεν με ενοχλεί, εκείνο που όντως βρίσκω ενοχλητικό είναι η παρερμηνεία των κειμένων μου. Και το άρθρο μου στον ΕΤ της Κυριακής δεν χωρούσε καμία παρερμηνεία. Προφανέστατα δεν είχε ως στόχο νυν Υπουργό. Είναι όμως απαράδεκτο, μία πολιτική ανάλυση, που επιχειρεί να καταγράψει, όσο το δυνατόν πιο αντικειμενικά το σημερινό τοπίο, να παρουσιάζεται ως δήθεν «προτροπή» για αντικατάσταση Υπουργού. Μια παρόμοια «προτροπή», υπάρχει μόνο στη σφαίρα της φαντασίας.
Οι όποιοι σχετικοί ισχυρισμοί που με εμπλέκουν σε προσωπικές αντιδικίες δεν υποστηρίζονται από καμία φράση ή λέξη του άρθρου. Βρίσκω εν τέλει απογοητευτικό το πώς μία ανάλυση πολιτικών φαινομένων καταλήγει στο να παρουσιάζεται ως μία δήθεν σύγκρουση προσώπων, που άλλωστε δεν έχουν τίποτε να μοιράσουν. Αλλά προφανώς παρόμοιες αυθαίρετες ερμηνείες είναι δυστυχώς δείγμα των καιρών. Όπου η πολιτική ουσία χάνεται. Και η παραπολιτική βασιλεύει.
Έχει τύχει βεβαίως πολιτικά πρόσωπα ή κομματικοί παράγοντες να έχουν ασκήσει κριτική στα κείμενά μου. Τούτο το θεωρώ και αυτονόητο και αναπότρεπτο. Όμως και στην περίπτωση παρόμοιων περιστατικών (όπως συνέβη και πρόσφατα) επιλέγω παγίως να μην εμπλακώ σε παρόμοιες αντιδικίες για έναν απλό λόγο: Διότι πιστεύω πως τα πεδία όπου δρουν τα πολιτικά πρόσωπα και εκείνα που εκφράζονται οι πολιτικοί αναλυτές είναι διαφορετικά. Με δεδομένο ότι είναι διαφορετικές οι επιδιώξεις τους.
Όσο όμως η κριτική (και ειδικά εκείνη που κινείται μέσα σε κάποια όρια) δεν με ενοχλεί, εκείνο που όντως βρίσκω ενοχλητικό είναι η παρερμηνεία των κειμένων μου. Και το άρθρο μου στον ΕΤ της Κυριακής δεν χωρούσε καμία παρερμηνεία. Προφανέστατα δεν είχε ως στόχο νυν Υπουργό. Είναι όμως απαράδεκτο, μία πολιτική ανάλυση, που επιχειρεί να καταγράψει, όσο το δυνατόν πιο αντικειμενικά το σημερινό τοπίο, να παρουσιάζεται ως δήθεν «προτροπή» για αντικατάσταση Υπουργού. Μια παρόμοια «προτροπή», υπάρχει μόνο στη σφαίρα της φαντασίας.
Οι όποιοι σχετικοί ισχυρισμοί που με εμπλέκουν σε προσωπικές αντιδικίες δεν υποστηρίζονται από καμία φράση ή λέξη του άρθρου. Βρίσκω εν τέλει απογοητευτικό το πώς μία ανάλυση πολιτικών φαινομένων καταλήγει στο να παρουσιάζεται ως μία δήθεν σύγκρουση προσώπων, που άλλωστε δεν έχουν τίποτε να μοιράσουν. Αλλά προφανώς παρόμοιες αυθαίρετες ερμηνείες είναι δυστυχώς δείγμα των καιρών. Όπου η πολιτική ουσία χάνεται. Και η παραπολιτική βασιλεύει.
Σχόλια