απο την αυριανη Καθημερινη.
Tου Aλεξη Παπαχελα
Η δεκαετία του 1980 έκανε τελικά πολύ μεγάλη ζημιά στη χώρα. Μάθαμε να ζούμε σε μια κοινωνία όπου όλα επιτρέπονται. Ξεκινήσαμε από το «δωράκι» που δικαιούτο ένας κρατικός αξιωματούχος και περάσαμε στο ξεσάλωμα που παρατηρήθηκε αργότερα. Σήμερα έχουμε φτάσει στο σημείο να συζητάμε πολύ σοβαρά μεταξύ μας κατά πόσον μπορεί κάποιος, ακόμη και ένας πολιτικός Θεός, να σχηματίσει μία κυβέρνηση με δώδεκα απολύτως έντιμους αλλά και ικανούς ανθρώπους.
Το ενδιαφέρον είναι πως έχουμε αρχίσει να δημιουργούμε και ιδεολογήματα και για να δικαιολογήσουμε τα αδικαιολόγητα. Ακούω σοβαρό υπουργό να ισχυρίζεται ότι «η πολιτική δεν έχει καμία σχέση με την ηθική» και θυμάμαι εκείνο το περίφημο σημιτικό ρητό «ανάπτυξη χωρίς διαπλοκή και διαφθορά δεν γίνεται». Να σηκώσουμε δηλαδή όλοι μαζί ψηλά τα χέρια και να περιορισθούμε στη διαπίστωση πως «αυτή είναι η Ελλάδα» ή να καταλήξουμε στη φράση που ακούω όλο και συχνότερα «μωρέ ας είναι λίγο λαμόγιο αλλά τουλάχιστον να παράγει έργο».
Υπάρχει άλλος δρόμος; Ενδεχομένως, αλλά είναι δύσκολος, απαιτεί τόλμη, ελάχιστες εκπτώσεις, συγκρούσεις με θεσμικούς εκβιαστές, έμπνευση ώστε να μπει νέο αίμα στην πολιτική και άλλα πολλά. Πολιτικοί «γίγαντες» δεν υπάρχουν στον ορίζοντα και ο κόσμος το βλέπει και το καταλαβαίνει. Αντιλαμβάνεται ότι το πολιτικό προσωπικό, ανεξαρτήτως κομμάτων, αναλώνεται σε ένα αλισιβερίσι με επικοινωνιακά ή άλλα ανταλλάγματα. Βλέπει πολιτικούς ξεπερασμένους τους οποίους δεν θα εμπιστευόταν ούτε για να διευθύνουν ένα μικρό μαγαζί. Προσβάλλεται όταν οι πολιτικοί φέρονται σαν νεόπλουτοι που νιώθουν ότι ξαφνικά προσκλήθηκαν σε ένα πάρτι με επιχειρηματίες που ζουν με σκοτεινά deals, μηντιακά συμφέροντα που εξευτελίζουν κάθε φερεγγυότητα προσφέροντας δήθεν στήριξη. Είναι εντυπωσιακό το πώς ο ιός του συμβιβασμού και του νεοπλουτισμού έχει προσβάλει το πολιτικό DNA σε όλο το φάσμα.
Ο κ. Καραμανλής είχε την εντολή να τα αλλάξει όλα αυτά γιατί ο κόσμος έβλεπε το αδιέξοδο. Εκανε όμως εκπτώσεις σε στελέχη, ανέχθηκε τη μετριότητα και άφησε κάποιους να συμβιβασθούν με συμφέροντα και τώρα βρίσκεται σε μια δύσκολη συγκυρία. Υποθέτω ότι τίποτα δεν θα τον εκνευρίζει περισσότερο από το θέαμα των διαχρονικών απολογητών των πιο διεφθαρμένων περιόδων διακυβέρνησης να τον επιτιμούν. Οι δημοσκοπήσεις, αλλά και οι κουβέντες του καφενείου, δείχνουν όμως με επιμονή ότι ο κόσμος συνεχίζει ακόμη να τον εμπιστεύεται. Πρέπει όμως να ξαναβρεί τα πολιτικά αντανακλαστικά που τον έφεραν στην εξουσία, να αναδείξει τους νέους ανθρώπους που του «βγήκαν» και να προχωρήσει στην μεταρρυθμιστική ατζέντα που έχει πια ξεκάθαρα μπροστά του. Η κούραση των πέντε χρόνων είναι εμφανής, το τοπίο εξαιρετικά δύσκολο και τα προβλήματα τεράστια ό,τι και να λέμε ή γράφουμε εμείς με την άνεση ενός δημοσιογραφικού γραφείου μακριά από την τρέλα της καθημερινής πολιτικής. Το μεγάλο χάρισμα ενός ηγέτη είναι άλλωστε να ξανασηκώνεται όταν όλοι βιάζονται να τον ξεγράψουν και να βρίσκει τη δύναμη που περιμένει από αυτόν μια βιαστική και άναρχη κοινωνία. Δύσκολα πράγματα, αλλά ποιος είπε ότι η πρωθυπουργία στην Ελλάδα είναι εύκολη υπόθεση;
Η δεκαετία του 1980 έκανε τελικά πολύ μεγάλη ζημιά στη χώρα. Μάθαμε να ζούμε σε μια κοινωνία όπου όλα επιτρέπονται. Ξεκινήσαμε από το «δωράκι» που δικαιούτο ένας κρατικός αξιωματούχος και περάσαμε στο ξεσάλωμα που παρατηρήθηκε αργότερα. Σήμερα έχουμε φτάσει στο σημείο να συζητάμε πολύ σοβαρά μεταξύ μας κατά πόσον μπορεί κάποιος, ακόμη και ένας πολιτικός Θεός, να σχηματίσει μία κυβέρνηση με δώδεκα απολύτως έντιμους αλλά και ικανούς ανθρώπους.
Το ενδιαφέρον είναι πως έχουμε αρχίσει να δημιουργούμε και ιδεολογήματα και για να δικαιολογήσουμε τα αδικαιολόγητα. Ακούω σοβαρό υπουργό να ισχυρίζεται ότι «η πολιτική δεν έχει καμία σχέση με την ηθική» και θυμάμαι εκείνο το περίφημο σημιτικό ρητό «ανάπτυξη χωρίς διαπλοκή και διαφθορά δεν γίνεται». Να σηκώσουμε δηλαδή όλοι μαζί ψηλά τα χέρια και να περιορισθούμε στη διαπίστωση πως «αυτή είναι η Ελλάδα» ή να καταλήξουμε στη φράση που ακούω όλο και συχνότερα «μωρέ ας είναι λίγο λαμόγιο αλλά τουλάχιστον να παράγει έργο».
Υπάρχει άλλος δρόμος; Ενδεχομένως, αλλά είναι δύσκολος, απαιτεί τόλμη, ελάχιστες εκπτώσεις, συγκρούσεις με θεσμικούς εκβιαστές, έμπνευση ώστε να μπει νέο αίμα στην πολιτική και άλλα πολλά. Πολιτικοί «γίγαντες» δεν υπάρχουν στον ορίζοντα και ο κόσμος το βλέπει και το καταλαβαίνει. Αντιλαμβάνεται ότι το πολιτικό προσωπικό, ανεξαρτήτως κομμάτων, αναλώνεται σε ένα αλισιβερίσι με επικοινωνιακά ή άλλα ανταλλάγματα. Βλέπει πολιτικούς ξεπερασμένους τους οποίους δεν θα εμπιστευόταν ούτε για να διευθύνουν ένα μικρό μαγαζί. Προσβάλλεται όταν οι πολιτικοί φέρονται σαν νεόπλουτοι που νιώθουν ότι ξαφνικά προσκλήθηκαν σε ένα πάρτι με επιχειρηματίες που ζουν με σκοτεινά deals, μηντιακά συμφέροντα που εξευτελίζουν κάθε φερεγγυότητα προσφέροντας δήθεν στήριξη. Είναι εντυπωσιακό το πώς ο ιός του συμβιβασμού και του νεοπλουτισμού έχει προσβάλει το πολιτικό DNA σε όλο το φάσμα.
Ο κ. Καραμανλής είχε την εντολή να τα αλλάξει όλα αυτά γιατί ο κόσμος έβλεπε το αδιέξοδο. Εκανε όμως εκπτώσεις σε στελέχη, ανέχθηκε τη μετριότητα και άφησε κάποιους να συμβιβασθούν με συμφέροντα και τώρα βρίσκεται σε μια δύσκολη συγκυρία. Υποθέτω ότι τίποτα δεν θα τον εκνευρίζει περισσότερο από το θέαμα των διαχρονικών απολογητών των πιο διεφθαρμένων περιόδων διακυβέρνησης να τον επιτιμούν. Οι δημοσκοπήσεις, αλλά και οι κουβέντες του καφενείου, δείχνουν όμως με επιμονή ότι ο κόσμος συνεχίζει ακόμη να τον εμπιστεύεται. Πρέπει όμως να ξαναβρεί τα πολιτικά αντανακλαστικά που τον έφεραν στην εξουσία, να αναδείξει τους νέους ανθρώπους που του «βγήκαν» και να προχωρήσει στην μεταρρυθμιστική ατζέντα που έχει πια ξεκάθαρα μπροστά του. Η κούραση των πέντε χρόνων είναι εμφανής, το τοπίο εξαιρετικά δύσκολο και τα προβλήματα τεράστια ό,τι και να λέμε ή γράφουμε εμείς με την άνεση ενός δημοσιογραφικού γραφείου μακριά από την τρέλα της καθημερινής πολιτικής. Το μεγάλο χάρισμα ενός ηγέτη είναι άλλωστε να ξανασηκώνεται όταν όλοι βιάζονται να τον ξεγράψουν και να βρίσκει τη δύναμη που περιμένει από αυτόν μια βιαστική και άναρχη κοινωνία. Δύσκολα πράγματα, αλλά ποιος είπε ότι η πρωθυπουργία στην Ελλάδα είναι εύκολη υπόθεση;
Σχόλια