Π. Κονδυλης: Πιθανοτητες και προυποθεσεις να κερδισει η Ελλαδα εναν ελληνοτουρκικο πολεμο. 3ο μερος.

...Το δεύτερο σημείο, που επιθυμούμε να υπογραμμίσουμε, είναι η ανάγκη
συγκέντρωσης των δυνάμεων. Ο γεωγραφικός κατακερματισμός του
ελληνικού χώρου γεννά εύκολα τον πειρασμό αντίστοιχου
κατακερματισμού των ενόπλων δυνάμεων, έτσι ώστε να επιτευχθεί η
κατά το δυνατόν πληρέστερη κάλυψή του. Ο πειρασμός αυτός μπορεί να
αποβεί θανάσιμος, άλλωστε και ο σκοπός είναι καθ' εαυτόν ουτοπικός. Η
αριθμητική υπεροχή της τουρκικής πλευράς και το πλήθος των πιθανών
στόχων της της δίνει εξ αντικειμένου ορισμένα περιθώρια επιλογής και
εκτέλεσης παραπλανητικών αποβατικών και άλλων κινήσεων με σκοπό
να ενταθεί ο έτσι κι αλλιώς υπαρκτός ελληνικός πειρασμός του
κατακερματισμού των δυνάμεων. Αντίστοιχα μεγάλη επαγρύπνηση και
διαίσθηση απαιτείται από την πλευρά της ελληνικής ηγεσίας, η οποία θα
πρέπει να ξεκόψει εξ αρχής από την αντίληψη ότι είναι δυνατή η ίση
προστασία των πάντων, θα πρέπει επίσης, λόγω της αριθμητικής
μειονεξίας και της απόλυτης αναγκαιότητας αεροπορικής παρουσίας σε
όλα τα καίρια επιχειρησιακά σημεία, να θέσει σε δευτερεύουσα και
τριτεύουσα μοίρα την προάσπιση πόλεων καί αμάχων πληθυσμών και να
επικεντρώσει τα διαθέσιμά της όχι στην κάλυψη χώρου, αλλά
αποκλειστικά στη συντριβή του κύριου όγκου των εχθρικών ενόπλων
δυνάμεων, εκεί όπου αυτές θα ρίξουν το βάρος τους και ει δυνατόν πρίν
προλάβουν να αναπτυχθούν πλήρως. Προκειμένου να εκπληρωθεί ο
υπέρτατος αυτός σκοπός ίσως χρειασθεί να διακινδυνεύσει ο αριθμητικά
υποδεέστερος την απώλεια εδαφών ή και τη διεξαγωγή επιχειρήσεων με
ανοιχτά τα πλευρά του, πράγμα που θα πρέπει ν' αναπληρώνει με
ευελιξία και ταχύτητα. Όμως η τελική έκβαση θα κριθεί με βάση τα όσα
θα γίνουν στο επίπεδο εκείνο που άπτεται της ίδιας της ουσίας του
πολέμου. Πόλεμος σημαίνει προαρχικά επιδίωξη συντριβής των
εχθρικών ενόπλων δυνάμεων, απ' αυτήν εξαρτώνται κι απ' αυτήν
απορρέουν όλα τα άλλα. Καί εάν αυτή επιτευχθεί, τότε αναπληρώνονται
αργά ή γρήγορα όλα, όσα θυσίασε κανείς θέλοντας να συγκεντρώσει τις
δυνάμεις του την αποφασιστική στιγμή στο αποφασιστικό σημείο. Κατά
τρίτον λόγο, η ελληνική πλευρά δεν θα μπορέσει να αντισταθμίσει τα
γεωγραφικά της μειονεκτήματα έναντι της τουρκικής αν δεν καλύπτει με
ικανή δύναμη πυρός το σύνολο της τουρκικής επικράτειας και όχι απλώς
τα θέατρα του πολέμου και περιορισμένο βάθος του χώρου γύρω τους.
Jεν είναι δύσκολο να κατανοήσουμε γιατί. Το μικρό βάθος του
ελληνικού χώρου δίνει στην τουρκική πλευρά τη δυνατότητα να πλήξει
ολόκληρη την επιφάνειά του με όπλα μικρότερου βεληνεκούς (ήδη η
Τουρκία αποκτά αμερικανικούς πυραύλους ATACMS με βεληνεκές 120-
300 χλμ.) καθώς και με αεροπλάνα που διαθέτουν μικρότερη ωφέλιμη
ακτίνα δράσεως από τα ελληνικά. Αλλά και αντίστροφα: το συγκριτικά
μεγάλο βάθος του τουρκικού χώρου επιτρέπει να αποσυρθούν στο
εσωτερικό του, δηλαδή πέρα από την εμβέλεια της ελληνικής δύναμης
πυρός, όπλα μεγαλυτέρου βεληνεκούς (η Τουρκία έφτασε να συζητεί
ακόμα και με την Κίνα την αγορά πυραύλων εδάφους- εδάφους μεγάλου
βεληνεκούς) καθώς και αεροπλάνα με μεγαλύτερη ωφέλιμη ακτίνα
δράσεως· ας σημειωθεί ότι τα τουρκικά αεροπλάνα μπορούν, ξεκινώντας
από τα μακρινότερα ως προς εμάς αεροδρόμια της Ανατολίας (Μπάτμαν,
Έρζουρούμ), να ανεφοδιάζονται στον αέρα όσο ακόμα βρίσκονται μέσα
στον τουρκικό εναέριο χώρο και να εκτελούν έτσι αποστολές μέσα στην
ελληνική επικράτεια σα να είχαν απογειωθεί από αεροδρόμια των
μικρασιατικών παραλίων. Άρα, σε περίπτωση σύρραξης, η ελληνική
πλευρά, ακόμα κι αν θα επιθυμούσε να αιφνιδιάσει τον αντίπαλο με ένα
προληπτικό χτύπημα, δεν είναι διόλου βέβαιο ότι θα έβρισκε τον κορμό
των αεροπορικών του δυνάμεων στα πλησιέστερα αεροδρόμια. Το
κρίσιμο τούτο πρόβλημα λύνεται μόνον με πυραυλικά συστήματα
κατάλληλου βεληνεκούς καί με ουσιώδεις δυνατότητες ανεφοδιασμού
των ελληνικών αεροπλάνων στον αέρα (π.χ. μεταξύ Κρήτης και Κύπρου).
Τα πράγματα θα ήσαν πολύ απλούστερα, εννοείται, αν η Ελλάδα καί η
Κύπρος δεν ήσαν κράτη με de facto μειωμένα κυριαρχικά δικαιώματα, αν
δηλαδή οι αποφάσεις τους δεν εξαρτιόνταν ούτε άμεσα ούτε έμμεσα από
το τι ανέχονται οι Ηνωμένες Πολιτείες και το τι θεωρεί ως casus belli η
Τουρκία. Στην περίπτωση αυτή, η κυρίαρχη κυπριακή κυβέρνηση θα
καλούσε την κυρίαρχη ελληνική κυβέρνηση να εγκαταστήσει
αεροπορικές δυνάμεις στο έδαφός της, οι οποίες θα μπορούσαν να
πλήξουν άμεσα την καρδιά και το υπογάστριο της τουρκικής επικράτειας.
Στο κάτω-κάτω η Ελλάδα είναι εξίσου εγγυήτρια Δύναμη του κυπριακού
κράτους και επομένως έχει τουλάχιστον τα ίδια δικαιώματα με την
Τουρκία να εγκαταστήσει εκεί τις Ένοπλες δυνάμεις της. Αλλά τέτοιες
παλικαριές ούτε καν να τις ονειρευθεί δεν τολμά όποιος είναι
υποχρεωμένος να επαιτήσει το τελευταίο ανταλλακτικό και την
τελευταία βίδα.

αυριο το τελευταιο μερος της αναλυσης του (παγκοσμιας κλασης αναλυτη) Κονδυλη για τις πιθανοτητες και προυποθεσεις να κερδισει η Ελλαδα εναν ελληνοτουρκικο πολεμο.