Κρίσιμο ζήτημα για την έρευνα της αμερικανικής δικηγορικής εταιρείας Debevoise παραμένει το πού βρήκε τα χρήματα ο κ. Χριστοφοράκος....
Η Siemens «δείχνει» τη SAIC
Η εταιρεία είχε αναλάβει την ασφάλεια των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας Του Τασου Τελλογλου
Στον ρόλο της αμερικανικής εταιρείας SΑΙC φαίνεται να επικεντρώνονται οι Αμερικανοί ανακριτικοί υπάλληλοι που βρίσκονται στο Μόναχο για να εξετάσουν μάρτυρες σχετικά με την υπόθεση του σκανδάλου Siemens. Οι Αμερικανοί υπάλληλοι του υπουργείου Δικαιοσύνης και της Επιτροπής Ελέγχου του Χρηματιστηρίου (SEC), από τη συνάρτηση των ερευνών στο Μόναχο και την Αθήνα εξετάζουν το ενδεχόμενο να ξεκινήσουν έρευνα κατά της αμερικανικής εταιρείας SAIC για τον τρόπο που διεκδίκησε και υλοποίησε το έργο ασφάλειας των Ολυμπιακών Aγώνων της Αθήνας.
Σύμφωνα με πληροφορίες της «Κ», η εξέλιξη αυτή απασχολεί έντονα τη SAIC που αμέσως μετά τις καταθέσεις των κ. Γ. Τρεπεκλή και Π. Πεζά στον εισαγγελέα κ. Π. Αθανασίου στο πλαίσιο της προανάκρισης, εξουσιόδοτησε μεγάλο δικηγορικό γραφείο της Ν. Υόρκης να διερευνήσει το κατά πόσον είναι δυνατόν να προκύψουν ευθύνες για αστικές απαιτήσεις (liabilities) από την ποινική εξέλιξη της υπόθεσης στην Αθήνα. Οι ανησυχίες στελεχών της αμερικανικής εταιρείας ενισχύθηκαν από την απόφαση του δικαστηρίου του Μονάχου κατά του διαχειριστή των «μαύρων ταμείων» Ράινχαρντ Σίκατσεκ. Το δικαστήριο έκανε δεκτό στην απόφασή του ότι τουλάχιστον έξι από τις -χιλιάδες- πράξεις των «μαύρων ταμείων» του κ. Σίκατσεκ αφορούσαν το έργο της Ολυμπιακής ασφάλειας με την εκταμίευση ενός ποσού τουλάχιστον 3,6 εκατομμυρίων ευρώ προς δύο από τις εταιρείες «συμβούλων» (Khroma, Weavind) ώστε το ποσό να κατευθυνθεί για «διακριτικές πληρωμές».
Οι μεσάζοντες
Ο κ. Σίκατσεκ είπε στους ανακριτές στο Μόναχο, κάτι που επιβεβαίωσε αργότερα και στην «Κ», ότι τα χρήματα από τις δύο αυτές εταιρείες κατευθύνθηκαν στην εταιρεία Fairways (σελίδα 76 του κατηγορητηρίου του Μονάχου κατά Σίκατσεκ) και από εκεί δόθηκαν για πληρωμές αξιωματούχων τεσσάρων ελληνικών υπουργείων (Αμύνης, Εσωτερικών, Αθλητισμού και ακόμα ένα υπουργείο). Τα χρήματα αφού έφτασαν στη Fairways κατέληξαν στον κ. Αλέξανδρο Λέτσα μέσω της γνωστής αλυσίδας των «μεσαζόντων» (Pimpernel, Martechnik, χρηματιστές). Ο κ. Λέτσας τα παρέδιδε στον κ. Μιχ. Χριστοφοράκο. Ο κ. Σίκατσεκ στην κατάθεσή του, που ενσωματώθηκε στο κατηγορητήριο του δικαστηρίου στο Μόναχο, λέει «ότι είναι της γνώμης ότι αυτός (σ.σ.: ο Χριστοφοράκος) δεν έβαλε τα χρήματα στην τσέπη του καθώς -μετά το «πάγωμα των λογαριασμών του στην Ελβετία- ήρθε εντελώς απελπισμένος στον Κουτσενρόιτερ (σ.σ.: διευθυντή της Siemens τηλεπικοινωνιών) και του είπε ότι υπάρχουν ακόμα ανοιχτές υποχρεώσεις πληρωμών. Το ποσό που θα έπρεπε να πληρωθεί ανερχόταν σε 10 εκατομμύρια ευρώ…».
Κρίσιμο ζήτημα για την έρευνα της αμερικανικής δικηγορικής εταιρείας Debevoise παραμένει το πού βρήκε τα χρήματα ο κ. Χριστοφοράκος για να προχωρήσει σε πληρωμές για το σύστημα ασφάλειας των Ολυμπιακών Αγώνων καθώς στο τέλος του 2004 του είχαν αφαιρεθεί οι δυνατότητες πρόσβασης στο σύστημα των «μαύρων ταμείων» της μητρικής εταιρείας........η συνεχεια στο πρωτο σχολιο.
Σχόλια
Κατά την πρόσφατη παραμονή τους στην Αθήνα οι δικηγόροι της εταιρείας Debevoise επέμειναν σε ερωτήσεις προκειμένου να σχηματίσουν εικόνα για το πώς έφτασαν τα χρήματα για το έργο της ολυμπιακής ασφάλειας στους τελικούς παραλήπτες τους. Σε αυτήν την κατεύθυνση εξετάζεται η συμμετοχή της κυπριακής εταιρείας Logicom για την οποία ο κ. Σίκατσεκ σε κατάθεσή του λέει ότι κάποια στιγμή έλαβε ένα εκατ. ευρώ από τις εταιρείες του στο Ντουμπάι. Ο βασικός μέτοχος της εταιρείας κ. Ε. Βαρνάβας είχε διαψεύσει στον γράφοντα την κατάθεση του κ. Σίκατσεκ, οι Αμερικανοί, ωστόσο, την πιστεύουν.
Πιο πιθανή θεωρείται η εκδοχή να έχουν πληρωθεί οι παραλήπτες των χρημάτων από λογαριασμό τρίτου προσώπου σε Τράπεζα της Γενεύης και στη συνέχεια να ισοσκελίστηκαν οι πληρωμές από χρήματα των εικονικών συμβάσεων κάπου αλλού. Από τον λογαριασμό αυτό θεωρείται βέβαιο ότι έγιναν πληρωμές και για άλλες συμβάσεις του ελληνικού Δημοσίου στις οποίες συμμετείχε η Siemens στο επίμαχο διάστημα.
Η SAIC είχε δεσμευθεί με βάση τον αμερικανικό νόμο ότι δεν θα «κάνει δώρα άνω των 20 δολαρίων» στη διάρκεια της εκτέλεσης του έργου ασφάλειας των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας. Ετσι μοιραία τέτοιες υποχρεώσεις ανέλαβαν άλλες εταιρείες της κοινοπράξίας. Οπως είπε στην «Κ» πρώην στέλεχος εταιρείας της κοινοπραξίας, κατασκευάστηκε δωρεάν κατοικία στελέχους φορέα που συναποφάσιζε για το έργο ασφάλειας του 2004, εν γνώσει της αμερικανικής εταιρείας.
Εταιρικός πόλεμος
Καθώς πλησίαζε η ημέρα τελικής επιλογής της κοινοπραξίας που τελικά θα αναλάμβανε το έργο, πολλαπλασιάζονταν οι καταγγελίες στις αμερικανικές εποπτικές αρχές σχετικά με τις πρακτικές τόσο της μιας όσο και της άλλης κοινοπραξίας (RTS). Ετσι η RTS κατήγγειλε τον τότε Αμερικανό πρέσβη στην Αθήνα κ. Τόμας Μίλερ ότι ευνοούσε την ανάληψη του έργου από τη SAIC, ενώ από την πλευρά της η SAIC κατηγόρησε την RTS ότι χρησιμοποιούσε επί πληρωμή υπάλληλο του εμπορικού τμήματος της αμερικανικής πρεσβείας για να «οδηγήσει» τον διαγωνισμό στην κατάληξη που η ίδια επιθυμούσε. Ο υπάλληλος ανακλήθηκε και οι αμερικανικές αρχές έκαναν έρευνες για τον ρόλο του κ. Μίλερ. Οι αμερικανικές αρχές που ερευνούν τώρα για τη δραστηριότητα της Siemens σε σχέση με το έργο ασφάλειας των Ολυμπιακών Αγώνων μελετούν το υλικό που είχε συγκεντρωθεί από τις καταγγελίες της μιας κοινοπραξίας εναντίον της άλλης. Στη διάρκεια των εσωτερικών ανακρίσεων της Debevoise στο τέλος Ιουλίου στην Ελλάδα, οι Αμερικανοί δικηγόροι επέμειναν στην τυχόν σχέση που θα μπορούσε να είχε ο εκπρόσωπος της SAIC κ. Γιώργος Τρεπεκλής με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και ειδικότερα με τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ κ. Γ. Παπανδρέου χωρίς ωστόσο να λάβουν κάποιες απαντήσεις που να προσθέτουν κάτι καινούργιο.
Αντίθετα, θεωρούν ότι οι απαντήσεις που έλαβαν στην Αθήνα επιβεβαιώνουν τις καταθέσεις των κ. Σίκατσεκ και Κουτσενρόιτερ στην εισαγγελία του Μονάχου σύμφωνα με τις οποίες ο κ. Χριστοφοράκος ζητούσε από τον κ. Κουτσενρόιτερ χρήματα για «ανειλημμένες υποχρεώσεις» στο πλαίσιο συνάντησης στελεχών της Siemens το φθινόπωρο του 2004 στο Βερολίνο. Ο κ. Χριστοφοράκος αλλά και ο υπεύθυνος για το έργο ασφάλειας C4I κ. Δ. Δενδρινός διαψεύδουν τις καταθέσεις Σίκατσεκ και Κουτσενρόιτερ στο Μόναχο, θεωρώντας ότι τα ποσά που εκταμιεύτηκαν ουδέποτε έφτασαν στην Αθήνα.