Δεν μπορει ΚΑΙ να θελεις την Ολυμπιακη να λειτουργει ΚΑΙ τη σπαταλη και διαφθορα στις ΔΕΚΟ ΚΑΙ αυξησεις ΚΑΙ να μην μπαινουν φοροι.
Οταν η κυβερνηση παει να βαλει χερι στις αμαρτωλες ΔΕΚΟ ξεσηκωνονται και οι πετρες.
Οταν η Ολυμπιακη κοστιζει στον φορολογουμενο 1000000ευρω την ημερα, οταν οι συνδικαλιστες ξεσηκωνονται σε καθε αποπειρα καταπολεμησης της ανομιας...
Οταν η αντιπολιτευση μαζι με τους συνδικαλιστες κανει ανενδοτο σε καθε αποπειρα ορθολογικοποιησης και περιορισμου της σπαταλης.....
Δεν μπορει να ζητας και καλες αυξησεις...
Και να μην μπουν νεοι φοροι...
Ποιος θα πληρωνει δηλαδη?
Η ΕΕ?
Ακομα και αυτοι μας πηραν χαμπαρι και ελεγχουν καθε ευρω που μας δινουν.
Καποτε πρεπει να σοβαρευτουμε....
Οταν η Ολυμπιακη κοστιζει στον φορολογουμενο 1000000ευρω την ημερα, οταν οι συνδικαλιστες ξεσηκωνονται σε καθε αποπειρα καταπολεμησης της ανομιας...
Οταν η αντιπολιτευση μαζι με τους συνδικαλιστες κανει ανενδοτο σε καθε αποπειρα ορθολογικοποιησης και περιορισμου της σπαταλης.....
Δεν μπορει να ζητας και καλες αυξησεις...
Και να μην μπουν νεοι φοροι...
Ποιος θα πληρωνει δηλαδη?
Η ΕΕ?
Ακομα και αυτοι μας πηραν χαμπαρι και ελεγχουν καθε ευρω που μας δινουν.
Καποτε πρεπει να σοβαρευτουμε....
Σχόλια
Γιάννης Πρετεντέρης
Φωτογραφία
Το 2004 ο Αλογοσκούφης ανέλαβε υπουργός μιας δυναμικής οικονομίας. Η χώρα είχε μπει στην ΟΝΕ, οι κοινοτικοί πόροι έρρεαν, τα οικονομικά μεγέθη είχαν βελτιωθεί εντυπωσιακά, τα επιτόκια και ο πληθωρισμός κινούνταν σε απίστευτα χαμηλά επίπεδα, η ανάπτυξη πλησίαζε το 5%, το πραγματικό εισόδημα είχε αυξηθεί σχεδόν 50% σε μία οκταετία, η χώρα έκλεινε με ταχύτητα την απόσταση που τη χώριζε από τον μέσο ευρωπαϊκό όρο. Η Ελλάδα βρισκόταν στην καλύτερη οικονομική κατάσταση της σύγχρονης ζωής της.
Ενας κανονικός υπουργός δεν είχε πολλά να κάνει: θα ακολουθούσε την επιτυχημένη διαχείριση των προκατόχων του, διορθώνοντας τις αναπόφευκτες αστοχίες τους και καλύπτοντας τις αυτονόητες παραλείψεις τους.
Ενας κανονικός υπουργός, ναι... Αλλά όχι ο Αλογοσκούφης. Με τη συμπλεγματική στάση που είχε χρόνια αναπτύξει το επιτελείο του Καραμανλή απέναντι στη διακυβέρνηση Σημίτη, το σύμπλεγμα των ανθρώπων που αδυνατούν να αντιληφθούν πώς γίνεται και κάποιοι άλλοι προτιμώνται για τη διεύθυνση του τόπου, η πρώτη του φροντίδα δεν ήταν να αυξήσει την παραγωγή χρυσών αβγών ή έστω την κατανομή τους, αλλά να σκοτώσει τη χήνα.
Από την πρώτη κιόλας ημέρα η οικονομική πολιτική της ΝΔ είχε μοναδική φροντίδα να απαξιώσει το έργο των προκατόχων της ώστε να κατεβάσει τον πήχη της σύγκρισης. Αποτέλεσμα; Απαξιώνοντας τους προκατόχους της το μόνο που κατάφερε ήταν να απαξιώσει την οικονομία.
Σήμερα, τεσσεράμισι χρόνια αργότερα, ο Αλογοσκούφης μάς λέει (με δικά του λόγια) ότι «δυστυχώς επτωχεύσαμε». Και εξαγγέλλει μια φοροεισπρακτική και φορομπηχτική πολιτική «έκτακτης ανάγκης». Ωραία η ιδέα, αλλά δεν επτωχεύσαμε μαζί: μόνος του έριξε τη χώρα στις ξέρες. Και την έριξε στις ξέρες για λόγους που δεν τιμούν μια σοβαρή πολιτική σταδιοδρομία.
Το κρίμα είναι ότι κανένας άλλος υπουργός Οικονομίας την τελευταία τριακονταπενταετία δεν υπήρξε τόσο τυχερός. Κληρονόμησε μια οικονομία σε καλή κατάσταση, διέθετε την απόλυτη εμπιστοσύνη του Πρωθυπουργού και την πλήρη ελευθερία των επιλογών του, ήταν πολιτικά πανίσχυρος, ακόμη περισσότερο που η αντιπολίτευση συμπυκνωνόταν στις φωνές του Αλαβάνου και τη ναφθαλίνη της Κατσέλη.
Και κανένας άλλος, όμως, δεν σπατάλησε τόσο εύκολα τόσα πλεονεκτήματα σε τόσο μικρά πράγματα. Από προχθές ένα πράγμα είναι περίπου βέβαιο: ο υπουργός Οικονομίας ψάλλει το κύκνειο άσμα του. Θα είναι εξαιρετικά δύσκολο για τον Πρωθυπουργό να εμφανιστεί στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση με τον ίδιο υπουργό στο πλευρό του. Και είμαι βέβαιος ότι ο Πρωθυπουργός το γνωρίζει...