Καλούμε τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ σε συμπαράταξη με το ΚΚΕΑποσπάσματα από την ομιλία του μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στην Κάρυστο
«Εμείς απευθυνόμαστε στους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ και τους καλούμε σε συμπαράταξη με το ΚΚΕ. Να μην έχουν καμιά αυταπάτη ότι το ΠΑΣΟΚ, μπορεί να αλλάξει. Το προοδευτικό ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του '70 τέλειωσε. Δεν μπορεί να πιεστεί να αλλάξει, όπως έχουν αυταπάτες ορισμένοι. Ούτε βέβαια μπορεί να μεταμορφωθεί ο ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ σε κάποιο δήθεν καλό ΠΑΣΟΚ, όπως ονειρεύεται ο κ. Αλαβάνος, ξεχνώντας ότι η Ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα ή ως τραγωδία».
Τα παραπάνω τόνισε ο Δημήτρης Κουτσούμπας, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, μιλώντας το περασμένο Σάββατο...
Η συνέχεια στο "Ριζοσπάστη", 12 Αυγούστου 2008:
Σχόλιο:
Με αφορμή το σημερινό δημοσίευμα του “Ριζοσπάστη”, με την πολιτικά εύστοχη παρέμβαση του ΚΚΕ στον ευρύ χώρο τη αριστεράς, θα μπορούσαμε να επισημάνουμε, σύντομα και αποσπασματικά, ορισμένα ζητήματα.
Σήμερα στην Ελλάδα παρατηρείται μια διαρκώς αυξανόμενη διάσπαση του πολιτικού ιστού της ευρείας αριστεράς, στα χνάρια της ευρωπαϊκής πολιτικής σκηνής, που βαδίζει προς το αμερικανικό πολιτικό «μοντέλο».
Γενικότερα, η Ευρώπη βαδίζει προς τα δεξιά χάρις στην ανυπαρξία μιας συγκροτημένης αριστερής πολιτικής.[1]
Επιγραμματικά:
- Η αριστερά και η δεξιά δεν έχουν τις διαχωριστικές γραμμές και δόγματα του παρελθόντος, αλλά συναγωνίζονται-ανταγωνίζονται για την εκφορά του περισσότερου συναινετικού και τεχνοκρατικού λόγου.
- Έχουμε μια ιδιότυπη “αποικιοποίηση” του κράτους και της κοινωνίας από την αγορά, σε απόλυτη συμφωνία κεντροδεξιάς και κεντροαριστεράς.
- Δεν διαπιστώνονται ουσιαστικές πολιτικές διαφορές ανάμεσα στους δύο συνασπισμούς (κεντροαριστερά-κεντροδεξιά), αλλά αποχρώσεις και λεπτομέρειες.
- Δεν διαπιστώνονται δύο ιδεολογικά αντιμαχόμενα στρατόπεδα, αλλά δυο εκλογικοί συνασπισμοί με διαφορετική αισθητική αντίληψη, χωρίς ιδεολογικές, πολιτικές, ταξικές διαφορές που δεν σηματοδοτούν δύο διαφορετικές προτάσεις.
- Τόσο η «κεντροδεξιά» όσο και η «κεντροαριστερά» - ιδιαίτερα η κεντροαριστερά - συγκροτούνται με όλα τα χαρακτηριστικά των εύθραυστων.
- Η πιθανή ανάληψη της διακυβέρνησης αντιμετωπίζεται ως “τεχνικό” ζήτημα το οποίο θα διευθετηθεί με ορθολογικές και διοικητικές λύσεις.
Όλα τα παραπάνω, κι όχι μόνο, εντοπίζονται από το ΚΚΕ που διατηρεί μια δική του αριστερή κι αυτόνομη φυσιογνωμία στην ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή. Πρόκειται για γεγονός, για μια πραγματικότητα, είτε κάποιος διαφωνεί ή συμφωνεί με την πολιτική του ΚΚΕ.
Η σημερινή πολιτική παρέμβαση από τον “Ριζοσπάστη” είναι πολιτικά εύστοχη και βασίζεται σε μια ουσιαστική ανάλυση του πολιτικού χώρου που καταλαμβάνει το ΠΑΣΟΚ.
Λαμβάνει υπόψη την ιστορική διαδρομή του ΠΑΣΟΚ: την πολιτική του συγκρότηση το 1974, αλλά με την ιστορική ιδεολογική και αγωνιστική εμπειρία του ΠΑΚ.
Ορισμένοι από τους λόγους που μπορούν να υποβοηθήσουν τη μετατόπιση ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ προς την άλλη αριστερά:
- Η ιδεολογική και κοινωνική διαμόρφωση του ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του ’70, αλλά και ως τα τέλη του ’80, στο χώρο της αριστεράς.
- Η μετατόπιση-μετασχηματισμός του ΠΑΣΟΚ, από την περίοδο Σημίτη, στο χώρο του αστικού εκσυγχρονισμού και της “εκσυγχρονιστικής” διακυβέρνησης, με ταυτόχρονη απάρνηση του ριζοσπαστισμού.
- Η σημερινή κατάσταση του ΠΑΣΟΚ:
Α. εγκατάλειψη κάθε οργανωτικής δομής
Β. πλήρης απουσία από την παραγωγή ιδεολογίας και ριζοσπαστικών προτάσεων
Γ. κυριαρχία της “εκσυγχρονιστικής” αντίληψης πως τα πάντα ρυθμίζονται από την αγορά και συνεπώς υπάρχει αναγκαιότητα ανάδειξης ενός κόμματος σε ρόλο δημοκρατικού “ρυθμιστή”
Δ. η έλλειψη συγκροτημένης ιδεολογικής συνοχής, για να εκφραστούν οι λαϊκές μάζες (συμπεριλαμβανομένων και των μεσαίων στρωμάτων που περιθωριοποιούνται με ραγδαίους ρυθμούς)
Ε. η κυριαρχούσα πολιτική πολυγλωσσία, η «πολυσυλλεκτικότητα», προσωπικές πολιτικές, πάντα στο όνομα του πλουραλισμού και της έκφρασης όλων των απόψεων κ.α.π.
Το ΚΚΕ, με μεγάλη καθυστέρηση, διαπιστώνει εύστοχα ότι στο ΠΑΣΟΚ το μεγαλύτερο τμήμα του κοινωνικού χώρου του έχει γαλουχηθεί με ιδέες, αξίες, οράματα της επαναστατική νέας αριστεράς (δεκαετία του ’70), όπως τις εμπνεύστηκε και τις υλοποίησε ο ιδρυτής και ηγέτης του Ανδρέας Παπανδρέου: το ΠΑΣΟΚ που κυριάρχησε στο χώρο της ελληνικής αριστεράς και κατόρθωσε να κυβερνήσει τη χώρα.
Συνεπώς, η σημερινή παρέμβαση του ΚΚΕ βασίζεται σε ώριμη πολιτική ανάλυση, είναι εύστοχη και, όσο το ΠΑΣΟΚ δεν προσδιορίζει τον πολιτικό του λόγο, θα έχει αποτελέσματα.
Σήμερα, οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι, δεν αναζητούν έντιμους τεχνοκράτες “διαχειριστές” και γιάπις του χρηματιστηρίου. Αναζητούν ριζοσπαστικές προτάσεις, όχι για καλυτέρευση της θέσης τους, αλλά για επιβίωση, κι αυτό δεν έχει γίνει κατανοητό.
Σήμερα, ο αριστερός λόγος και η αριστερή πρόταση δεν μπορούν να περιορίζονται σε γενικότητες και αοριστίες, αλλά ούτε και στις δικαιολογίες-θεωρίες των πάντα «στρατευμένων» τεχνοκρατών. Η προοδευτική πρόταση πρέπει να έχει συγκεκριμένες ελάχιστες δεσμεύσεις κι "τρομοκρατούν" τους "διαχειριστές" του συστήματος:
- Διπλασιασμό των μισθών
- Δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλους τους πολίτες (εργαζόμενους, άνεργους, με κυρίαρχο αναβαθμισμένο ΕΣΥ)
- Δωρεάν Δημόσια Παιδεία για όλους, με κατάργηση των εισαγωγικών εξετάσεων στα ΑΕΙ, όπως σ’ όλη την Ευρώπη (τέλος στην παραπαιδεία των φροντιστηρίων κ.α.)
- Επιχειρήσεις Κοινής Ωφέλειας για το κοινωνικό σύνολο, χωρίς “λογιστικές” λογικές.
Το παραμύθι των δήθεν περιορισμών από την ΕΕ, που οδηγεί στη λογική κυβερνήσεων-διαχειριστών, έχει καταριφθεί στην Ευρώπη από την ίδια τη νέο-δεξιά και δεν μπορεί να γίνει πλέον αποδεκτό.
http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.com/2008/08/blog-post_2794.html
Με αφορμή το σημερινό δημοσίευμα του “Ριζοσπάστη”, με την πολιτικά εύστοχη παρέμβαση του ΚΚΕ στον ευρύ χώρο τη αριστεράς, θα μπορούσαμε να επισημάνουμε, σύντομα και αποσπασματικά, ορισμένα ζητήματα.
Σήμερα στην Ελλάδα παρατηρείται μια διαρκώς αυξανόμενη διάσπαση του πολιτικού ιστού της ευρείας αριστεράς, στα χνάρια της ευρωπαϊκής πολιτικής σκηνής, που βαδίζει προς το αμερικανικό πολιτικό «μοντέλο».
Γενικότερα, η Ευρώπη βαδίζει προς τα δεξιά χάρις στην ανυπαρξία μιας συγκροτημένης αριστερής πολιτικής.[1]
Επιγραμματικά:
- Η αριστερά και η δεξιά δεν έχουν τις διαχωριστικές γραμμές και δόγματα του παρελθόντος, αλλά συναγωνίζονται-ανταγωνίζονται για την εκφορά του περισσότερου συναινετικού και τεχνοκρατικού λόγου.
- Έχουμε μια ιδιότυπη “αποικιοποίηση” του κράτους και της κοινωνίας από την αγορά, σε απόλυτη συμφωνία κεντροδεξιάς και κεντροαριστεράς.
- Δεν διαπιστώνονται ουσιαστικές πολιτικές διαφορές ανάμεσα στους δύο συνασπισμούς (κεντροαριστερά-κεντροδεξιά), αλλά αποχρώσεις και λεπτομέρειες.
- Δεν διαπιστώνονται δύο ιδεολογικά αντιμαχόμενα στρατόπεδα, αλλά δυο εκλογικοί συνασπισμοί με διαφορετική αισθητική αντίληψη, χωρίς ιδεολογικές, πολιτικές, ταξικές διαφορές που δεν σηματοδοτούν δύο διαφορετικές προτάσεις.
- Τόσο η «κεντροδεξιά» όσο και η «κεντροαριστερά» - ιδιαίτερα η κεντροαριστερά - συγκροτούνται με όλα τα χαρακτηριστικά των εύθραυστων.
- Η πιθανή ανάληψη της διακυβέρνησης αντιμετωπίζεται ως “τεχνικό” ζήτημα το οποίο θα διευθετηθεί με ορθολογικές και διοικητικές λύσεις.
Όλα τα παραπάνω, κι όχι μόνο, εντοπίζονται από το ΚΚΕ που διατηρεί μια δική του αριστερή κι αυτόνομη φυσιογνωμία στην ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή. Πρόκειται για γεγονός, για μια πραγματικότητα, είτε κάποιος διαφωνεί ή συμφωνεί με την πολιτική του ΚΚΕ.
Η σημερινή πολιτική παρέμβαση από τον “Ριζοσπάστη” είναι πολιτικά εύστοχη και βασίζεται σε μια ουσιαστική ανάλυση του πολιτικού χώρου που καταλαμβάνει το ΠΑΣΟΚ.
Λαμβάνει υπόψη την ιστορική διαδρομή του ΠΑΣΟΚ: την πολιτική του συγκρότηση το 1974, αλλά με την ιστορική ιδεολογική και αγωνιστική εμπειρία του ΠΑΚ.
Ορισμένοι από τους λόγους που μπορούν να υποβοηθήσουν τη μετατόπιση ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ προς την άλλη αριστερά:
- Η ιδεολογική και κοινωνική διαμόρφωση του ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του ’70, αλλά και ως τα τέλη του ’80, στο χώρο της αριστεράς.
- Η μετατόπιση-μετασχηματισμός του ΠΑΣΟΚ, από την περίοδο Σημίτη, στο χώρο του αστικού εκσυγχρονισμού και της “εκσυγχρονιστικής” διακυβέρνησης, με ταυτόχρονη απάρνηση του ριζοσπαστισμού.
- Η σημερινή κατάσταση του ΠΑΣΟΚ:
Α. εγκατάλειψη κάθε οργανωτικής δομής
Β. πλήρης απουσία από την παραγωγή ιδεολογίας και ριζοσπαστικών προτάσεων
Γ. κυριαρχία της “εκσυγχρονιστικής” αντίληψης πως τα πάντα ρυθμίζονται από την αγορά και συνεπώς υπάρχει αναγκαιότητα ανάδειξης ενός κόμματος σε ρόλο δημοκρατικού “ρυθμιστή”
Δ. η έλλειψη συγκροτημένης ιδεολογικής συνοχής, για να εκφραστούν οι λαϊκές μάζες (συμπεριλαμβανομένων και των μεσαίων στρωμάτων που περιθωριοποιούνται με ραγδαίους ρυθμούς)
Ε. η κυριαρχούσα πολιτική πολυγλωσσία, η «πολυσυλλεκτικότητα», προσωπικές πολιτικές, πάντα στο όνομα του πλουραλισμού και της έκφρασης όλων των απόψεων κ.α.π.
Το ΚΚΕ, με μεγάλη καθυστέρηση, διαπιστώνει εύστοχα ότι στο ΠΑΣΟΚ το μεγαλύτερο τμήμα του κοινωνικού χώρου του έχει γαλουχηθεί με ιδέες, αξίες, οράματα της επαναστατική νέας αριστεράς (δεκαετία του ’70), όπως τις εμπνεύστηκε και τις υλοποίησε ο ιδρυτής και ηγέτης του Ανδρέας Παπανδρέου: το ΠΑΣΟΚ που κυριάρχησε στο χώρο της ελληνικής αριστεράς και κατόρθωσε να κυβερνήσει τη χώρα.
Συνεπώς, η σημερινή παρέμβαση του ΚΚΕ βασίζεται σε ώριμη πολιτική ανάλυση, είναι εύστοχη και, όσο το ΠΑΣΟΚ δεν προσδιορίζει τον πολιτικό του λόγο, θα έχει αποτελέσματα.
Σήμερα, οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι, δεν αναζητούν έντιμους τεχνοκράτες “διαχειριστές” και γιάπις του χρηματιστηρίου. Αναζητούν ριζοσπαστικές προτάσεις, όχι για καλυτέρευση της θέσης τους, αλλά για επιβίωση, κι αυτό δεν έχει γίνει κατανοητό.
Σήμερα, ο αριστερός λόγος και η αριστερή πρόταση δεν μπορούν να περιορίζονται σε γενικότητες και αοριστίες, αλλά ούτε και στις δικαιολογίες-θεωρίες των πάντα «στρατευμένων» τεχνοκρατών. Η προοδευτική πρόταση πρέπει να έχει συγκεκριμένες ελάχιστες δεσμεύσεις κι "τρομοκρατούν" τους "διαχειριστές" του συστήματος:
- Διπλασιασμό των μισθών
- Δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλους τους πολίτες (εργαζόμενους, άνεργους, με κυρίαρχο αναβαθμισμένο ΕΣΥ)
- Δωρεάν Δημόσια Παιδεία για όλους, με κατάργηση των εισαγωγικών εξετάσεων στα ΑΕΙ, όπως σ’ όλη την Ευρώπη (τέλος στην παραπαιδεία των φροντιστηρίων κ.α.)
- Επιχειρήσεις Κοινής Ωφέλειας για το κοινωνικό σύνολο, χωρίς “λογιστικές” λογικές.
Το παραμύθι των δήθεν περιορισμών από την ΕΕ, που οδηγεί στη λογική κυβερνήσεων-διαχειριστών, έχει καταριφθεί στην Ευρώπη από την ίδια τη νέο-δεξιά και δεν μπορεί να γίνει πλέον αποδεκτό.
Σχόλια