Οι μεγάλες πληρωμές στην Ελλάδα έγιναν από το 1998-2002.Του Τασου Τελλογλου.

Υποστηρίζει ο κ. Ρ. Σίκατσεκ που μιλά για τα «μαύρα ταμεία» και τις «διακριτικές πληρωμές» της Siemens

«Σε αυτή τη δουλειά φρόντιζα να μην γνωρίζω τους παραλήπτες, αλλά και να τους γνώριζα δεν θα τους κατονόμαζα...». Λίγες εβδομάδες πριν από την εξέτασή του από τους Ελληνες ανακριτές και αμέσως μετά τη λήξη της πολύκροτης δίκης του στο Μόναχο ο διαχειριστής των «μαύρων ταμείων» της Siemens AG, Ράινχαρντ Σίκατσεκ, απάντησε γραπτά σε ερωτήματα που του υπέβαλε με το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο η «Κ». Με τις απαντήσεις του ο κ. Σίκατσεκ δίνει μια «γεύση» όσων μπορεί να περιμένει η ανάκριση από την εξέτασή του. Αλλά αφήνει και πάρα πολλά ερωτήματα αναπάντητα σε σχέση με τις λεπτομέρειες των «διακριτικών πληρωμών».

Οι ερωτήσεις υποβλήθηκαν στον κ. Σίκατσεκ στις 27 Ιουλίου 2008 –μέσω τρίτου προσώπου– μία μόλις ημέρα πριν από την ανακοίνωση της απόφασης του δικαστηρίου του Μονάχου με την οποία επιβεβαιωνόταν η συμφωνία της Εισαγγελίας με τους δικηγόρους του ότι δεν θα του επιβαλόταν ποινή τέτοια, που θα τον οδηγούσε και πάλι στη φυλακή. «Τρόμαζα με την ιδέα ότι αν και συνεργάστηκα με τις αρχές θα ήταν δυνατόν να καταλήξω και πάλι στη φυλακή», λέει.

Ο κ. Σίκατσεκ, όπως και στο περιθώριο της δίκης, επιμένει ότι δεν θέλει να μιλήσει με λεπτομέρειες, τις οποίες έχει δεσμευτεί στη διάρκεια των πολλών συνομιλιών του με την ανακρίτρια Μπόιμλερ Χεσλ στο Μόναχο, να δώσει στους Ελληνες ανακριτές, αν τον ρωτήσουν. Επιμένει ότι οι πραγματικά μεγάλες πληρωμές προς την Ελλάδα έγιναν στο διάστημα πριν αναλάβει τη διαχείριση των «μαύρων ταμείων» της μητρικής εταιρείας, δηλαδή από το 1998 έως το 2002 και κυρίως μέσω του συστήματος των λογαριασμών της Αυστρίας (Reiffeisenbank).

Για τη διαλεύκανση της ελληνικής πτυχής της υπόθεσης Siemens το ξεκαθάρισμα αυτής της περιόδου είναι ίσως το πιο σημαντικό. Μάλιστα οι προκάτοχοι του Σίκατσεκ (Νιντλ, Ρούντολφ) ισχυρίζονταν ότι ήταν τόσο ανεξέλεγκτες οι διακριτικές πληρωμές στα χρόνια αυτά ώστε πολλές φορές έδιναν εντολή σε στελέχη της ελληνικής εταιρείας να κάνουν μικροπληρωμές σε λογαριασμούς «δικαιούχους» (Stichprobezahlungen), ώστε να διαπιστώνουν ότι οι λογαριασμοί πράγματι ανήκαν στα πρόσωπα που υποτίθεται ότι «λαδώνονταν».

— Είχατε τέτοιες «δοκιμαστικές» πληρωμές στο δικό σας «σύστημα»;

— Οχι απ’ όσο γνωρίζω. Οταν ο «δικαιούχος» δεν έπαιρνε τα λεφτά του φρόντιζε να το μάθουμε εκδηλώνοντας την ανησυχία του. Τι όμως γινόταν πριν από το 2001 δεν μπορώ να το επιβεβαιώσω. Ολες τις τελικές πληρωμές στο δικό μας σύστημα τις εκανε η διοίκηση της ελληνικής εταιρείας.

Οι συμβάσεις του ΟΤΕ

Ενα σημαντικό τμήμα της συνεργασίας του κ. Σίκατσεκ με τις ανακριτικές αρχές του Μονάχου αφορούσε και τη δραστηριότητα των «μαύρων ταμείων» στην Ελλάδα. Οι απαντήσεις σε αυτά τα ζητήματα της Ελλάδας είχαν την αφετηρία τους στην εξέτασή του από τις ελβετικές ανακριτικές αρχές.

— Πότε αναλάβατε στον τομέα ευθύνης σας τα «μαύρα ταμεία»;

— Μετά τη συνάντηση στο εστιατόριο «Alter Wirt» το 2002, η διοίκηση της εταιρείας ήθελε να έχει ενιαία διαχείριση των ποσών που εκταμιεύονταν για προμήθειες. Ανέλαβα τη δουλειά χωρίς να το ζητήσω και αμέσως μετά ζήτησα από τους υπεύθυνους της ελληνικής εταιρείας να μειώσουν το ποσοστό της προμήθειας από το 8,5%, που προβλεπόταν από την υπογραφή της συμφωνίας - πλάισιο με τον ΟΤΕ. Η συμφωνία αυτή πλησίασε σε όγκο το ένα δισεκατομμύριο μάρκα αν και είχε προϋπολογιστεί για σχεδόν τα μισά λεφτά .

— Ποιος πλήρωνε;

— Πληρωμές δεν γίνονταν από εμάς, αλλά μέσω των εταιρειών αφενός της Ελβετίας και αφετέρου της Placid Blue και της Fairways. Ο Χριστοφοράκος έπαιρνε για την Placid Blue, δύο εκατομμύρια ευρώ, όπως κάθε χρόνο. Χρήματα δίνονταν κάθε φορά ύστερα από αίτημα της εταιρείας από την Ελλάδα για τον ΟΤΕ, για την εξασφάλιση νέων πελατών ή για πληροφορίες σχετικά με το τι έκαναν οι ανταγωνιστές μας. Ϋστόσο, μετά τη διαπίστωση ότι τα περισσότερα χρήματα βρίσκονται ακόμα στους λογαριασμούς τίθεται το ερώτημα για ποιον προορίζονταν τελικά τα χρήματα και πότε θα δίνονταν στους τελικούς αποδέκτες.

Πρέπει να σημειωθεί ότι το 60% των χρημάτων που είχαν κατατεθεί στους λογαριασμούς, που διαχειριζόταν ο κ. Π. Μαυρίδης και ένα μεγάλο μέρος των χρημάτων των εταιρειών που διαχειριζόταν ο κ. Μ. Χριστοφοράκος, βρέθηκαν στους λογαριασμούς κυρίως της Ελβετίας. Στην εταιρεία Placid Blue βρέθηκε ένα υπόλοιπο 400.000 ευρώ.

Στις καταθέσεις του στο Μόναχο, ο κ. Σίκατσεκ μιλάει για 1-4 εκατομμύρια ευρώ, που εκταμιεύονταν κάθε χρόνο προς την Placid Blue από το 2001 έως το 2004 και 2-3 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο προς τη Fairways.

Για τα τρένα

— Στη δίκη αναφερθήκατε σε μια πληρωμή που έγινε από τον τομέα τηλεπικοινωνιών, αλλά για λογαριασμό του τομέα μεταφορών (τρένα) το 2000-2001. Είχε ακολουθηθεί και άλλη φορά αυτή η διαδικασία;

— Αυτή η διαδικασία είχε ακολουθηθεί εκείνη τη μοναδική φορά για τα τρένα και απ’ όσα γνωρίζω δεν επαναλήφθηκε.

Παρόμοια πρακτική είχε ακολουθήσει και ο προκάτοχος του κ. Σίκατσεκ, Ράινερ Πέτερ Νιντλ, πριν από το 2000, όταν είχε παραδώσει, σύμφωνα με την κατάθεσή του στην Εισαγγελία του Μονάχου, 1-2 εκατ. δολάρια για μία τουλάχιστον σύμβαση του υπουργείου Αμύνης. Γι’ αυτού του είδους τις πληρωμές, ο κ. Νιντλ είπε ότι χρησιμοποίησε τις υπηρεσίες του κ. Νόρμπερτ Γκεμπάουερ, πρώην στελέχους της Siemens στην Ελλάδα, «που αργότερα έπεσε σε δυσμένεια στην εταιρεία» (Σίκατσεκ). Ο κ. Σίκατσεκ κατέθεσε στην Εισαγγελία του Μονάχου ότι είχε παραδώσει συνολικά στον κ. Γκεμπάουερ, πριν από το 2001, κάπου 10 εκατομμύρια μάρκα στο πλαίσιο των «διακριτικών πληρωμών». Ο κ. Γκεμπάουερ είχε πάρει μέρος και στις διαπραγματεύσεις με τον ΟΣΕ για την υλοποίηση των προγραμματικών συμφωνιών ανάμεσα στον οργανισμό σιδηροδρόμων και τη Siemens.

Η ολυμπιακή ασφάλεια

— Με ποιο τρόπο έγιναν οι διακριτικές πληρωμές για το έργο ασφάλειας των Ολυμπιακών Αγώνων;

— Για να γίνουν οι διακριτικές πληρωμές στο έργο ασφάλειας των Αγώνων χρησιμοποιήθηκε η εταιρεία Fairways (Χριστοφοράκος).

Πράγματι, σύμφωνα με τις καταθέσεις του κ. Σίκατσεκ, πληρωμές προς αυτή την εταιρεία έγιναν το καλοκαίρι του 2004. Παρ’ όλα αυτά, οι πληρωμές προς τη Fairways έφθασαν τα 3,6 εκατομμύρια ευρώ από άλλες εταιρείες της Siemens, που χρησιμοποιήθηκαν στη λειτουργία των «μαύρων ταμείων». Υπάρχει ένα αίνιγμα για το πώς πληρώθηκαν τα 10 εκατομμύρια ευρώ, που στις καταθέσεις του ο κ. Σίκατσεκ αναφέρει ότι δόθηκαν «σε τέσσερα υπουργεία», καθότι η Fairways φαίνεται να εκταμιεύει μόλις 400.000 ευρώ προς την Ελλάδα.

Στο περιθώριο της δίκης του Μονάχου, ένας συνεργάτης του κ. Σίκατσεκ είχε μιλήσει για μία τουλάχιστον παράδοση χρημάτων, που είχε γίνει στο πλαίσιο της συμφωνίας για το C4I στη Ζυρίχη από τον κ. Σίκατσεκ προς τους υπευθύνους της Siemens Hellas εκ μέρους του του τομέα των τηλεπικοινωνιών.

— Πότε κάνατε τις τελευταίες «διακριτικές σας πληρωμές» προς την Ελλάδα και για ποιο συμβόλαιο;

— Οι τελευταίες πληρωμές έγιναν το 2004. Νομίζω όμως ότι έγιναν πληρωμές και το 2005 και 2006 με αφορμή κάποια συμβόλαια του τομέα κινητής τηλεφωνίας μέσω της ΙΝΤΕΡΚΟΜ ή της κυπριακής οδού.

Η αντίθεση του τομέα των σταθερών δικτύων (ICN) με τον τομέα των κινητών δικτύων (ICM) στις τάξεις της μητρικής εταιρείας ήταν παροιμιώδεις. Συνήγοροι υπόπτων από τον τομέα των σταθερών δικτύων (Σίκατσεκ, Κουτσερόιτερ) είχαν επιστήσει την προσοχή του υπογράφοντος στο γεγονός ότι μέσω του τομέα κινητής τηλεφωνίας είχαν εκταμιευτεί για «διακριτικές πληρωμές» ποσά μεγαλύτερα από ό,τι μέσω του τομέα σταθερής τηλεφωνίας, χωρίς ωστόσο να κατηγορηθούν τα στελέχη της ICM στον βαθμό, που κατηγορήθηκαν αυτά της ICN. Για τις πληρωμές αυτές είχε χρησιμοποιηθεί από τη μητρική εταιρεία, μια ελβετική θυγατρική της Siemens Italia, η Intercom, στα γραφεία της οποίας επέδραμαν οι Ελβετοί εισαγγελείς μετά την έναρξη των ερευνών εναντίον του κ. Μαυρίδη στην Ελβετία το 2006. Στην Κύπρο η Siemens είχε εγκαταστήσει μια σειρά υπεράκτιων εταιρειών, που έκαναν «διακριτικές πληρωμές» για συμβόλαια σε χώρες της πρώην ΕΣΣΔ.